Η Νύφη

By Γιώργος Ντόβας

Το 11ο Βιβλίο του Γιώργου Ντόβα
Μία υποψήφια πανέμορφη Νύφη, ένας άπιστος αρραβωνιαστικός, ένας πιστός φίλος που είναι ερωτευμένος μαζί της, μία άτακτη κουμπάρα και η μητέρα της Νύφης!
Όλοι μαζί μπλεγμένοι σε μία θυελλώδη, ερωτική ιστορία, με πολύ πάθος, αναπάντεχες καταστάσεις και ανατροπές!

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Γιώργος Ντόβας
• Release date: Dec 5, 2020
• ISBN: 9781005643683

Γιώργος Ντόβας

GreekΟ Γιώργος Ντόβας, γεννήθηκε στο Βόλο.Έχει σπουδάσει Ηλεκτρονική και Επιστήμη Υπολογιστών.Είναι Σύμβουλος Πληροφορικής και Επικοινωνιών, Συγγραφέας Βιβλίων και Θεατρικών Κειμένων, Σεναριογράφος και Ερευνητής Παράξενων Φαινόμενων.Δημιουργεί Ψηφιακά Έργα Τέχνης και γράφει διάφορα, παράξενα και μη, Βιβλία.Έχει γράψει τα βιβλία, «Κλαίρη – Έρικα – Κλειώ» (Τριλογία), «Ελένη & Μενέλαος», «Ένα Βροχερό Απόγευμα και Πολλές Ηλιόλουστες Μέρες», «Ο Εκδότης», «Απόπειρα Βιασμού», «4 Ερωτικές Ιστορίες», «Αναγέννηση», «Η Πολιτικός», «Χέρμα», «Η Νύφη», «Η Ρεπόρτερ», «Δίδυμοι Πειρασμοί», «Συνέβη στο Χαλάνδρι – Βραχίονας του Ωρίωνα», «Η Κόρη του Δημάρχου», «Masculinia» και «Εχθροί Μέσα Μου» .Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας «Κλαίρη – Έρικα – Κλειώ», καθώς και τα «Ένα Βροχερό Απόγευμα και Πολλές Ηλιόλουστες Μέρες» και «Ελένη & Μενέλαος», έχουν μεταφρασθεί στα Αγγλικά και κυκλοφορούν παγκόσμια.Μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά και Γερμανικά.Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.Web: https://homoastralis.orgemail: [e-mail] Ntovas was born in Volos, Greece.He studied Electronics and Computer Science.He is an I.T. and Communications Consultant, Books and Theatrical Texts Author, Scripts Writer and Paranormal Phenomena Investigator.He creates Digital Artworks and writes various strange or not, books.He has written in Greek, the books “Claire – Erica – Cleo” (Trilogy), “Eleni & Menelaos”, “A Rainy Afternoon and Many Sunny Days”, “The Publisher”, “Attempt of Rape”, “4 Erotic Stories”, “Renaissance”, “The Politician”, “Herma”, “The Bride”, “The Reporter”, “Twins Temptations”, “It happened in Halandri - Orion Arm”, “Mayor's Daughter“, “Masculinia“ and "Enemies Inside Me".The first book of the trilogy “Claire – Erica – Cleo”, “A Rainy Afternoon and Many Sunny Days” and “Eleni and Menelaos”, have been translated into English and are available worldwide.He speaks English, French and German and lives and works in Athens, Greece.Web: https://homoastralis.orgemail: [e-mail]

Book preview

1. Προετοιμασίες Γάμου!

«Αγόρι μου, θα σε αγγαρέψω και πάλι με την μπέμπα!» Είπε χαμογελαστά η Κυρία Αναστασία στον Φοίβο, που καθόταν στο Καθιστικό της μεγάλης μονοκατοικίας.

«Δεν πειράζει Κυρία Αναστασία. Χαρά μου!» Απάντησε εκείνος χαμογελώντας. «Άλλωστε για αυτό είμαι εδώ! Για να βοηθήσω σε ότι θέλετε!»

«Ναι και σε ευχαριστώ πολύ. Αλλά έχεις έρθει για να βοηθήσεις την Νύφη και τον Γαμπρό. Και όχι για να κάνεις την νταντά στην μπέμπα!» Απάντησε χαμογελώντας εκείνη και του έδωσε το μωρό που κρατούσε.

«Τι λέτε τώρα! Είναι πραγματική χαρά για μένα! Πιστέψτε το! Άλλωστε είναι αξιαγάπητη η μπέμπα μας!» Είπε ο Φοίβος και πήρε την μπέμπα στην αγκαλιά του.

Η μπέμπα, ξεκαρδίστηκε στα γέλια μόλις τον είδε.

«Πάντως είναι απορίας άξιο, αυτό που συμβαίνει με αυτό το μωρό. Εάν σε δει, δεν θέλει άλλον κανένα. Συνέχεια γκρινιάζει και μόλις την πάρεις αγκαλιά, ξεκαρδίζεται στα γέλια. Τέτοιο δέσιμο δεν έχω ξαναδεί. Ούτε την μάνα της θέλει, ούτε εμένα. Καλά και για τον πατέρα της δεν το συζητώ. Ζήτημα εάν την έχει πάρει αγκαλιά δύο φορές μέσα σε έξη μήνες! Ούτε παιδί σου να ήταν!» Συνέχισε η Κυρία Αναστασία.

«Μακάρι να ήταν!» Σχολίασε ο Φοίβος. «Αλλά δεν έχετε δει κάν, τι έκανε χθες!»

«Τι έκανε;» Ρώτησε γεμάτη απορία η Κυρία Αναστασία, η γιαγιά της μπέμπας.

«Θα σας δείξω. Πάρτε την και αφήστε την εκεί κάτω, στην άκρη του δωματίου. Μακριά από εμένα, αλλά να με βλέπει!» Της είπε ο Φοίβος.

Η Κυρία Αναστασία απορημένη, πήρε την μπέμπα και την πήγε στην άλλη άκρη του δωματίου, σχεδόν δέκα μέτρα πιο πέρα. Μόλις την πήρε από τον Φοίβο, εκείνη έβαλε αμέσως τα κλάματα. Την άφησε κάτω και περίμενε. Η μπέμπα κάθισε μπρούμυτα. Μετά σήκωσε το κεφάλι της, είδε τον Φοίβο και με γρήγορη κίνηση, άρχισε να μπουσουλάει για να πάει κοντά του. Σε λίγο τον είχε φτάσει και άρχισε πάλι να γελάει με ικανοποίηση, για το κατόρθωμα της. Ο Φοίβος χαμογελώντας την πήρε πάλι στην αγκαλιά του και την φίλησε στο μάγουλο.

Η Κυρία Αναστασία, άνοιξε το στόμα διάπλατα από την έκπληξη.

«Βίκυ, έλα γρήγορα!» Φώναξε στην κόρη της, που ήταν στο διπλανό δωμάτιο. «Η μπέμπα σου, μπουσούλισε!»

Η πόρτα άνοιξε και μία πανέμορφη κοπέλα μπήκε μέσα. Ήταν ψιλή, με κατάμαυρα μαλλιά και κάτασπρο δέρμα. Φορούσε ένα κοντό καλοκαιρινό εφαρμοστό φόρεμα, που τόνιζε ιδιαίτερα το πληθωρικό στήθος της.

«Κούκλα, είναι και σήμερα!» Σκέφτηκε ο Φοίβος και χαμογέλασε.

«Τι λες, μάνα; Δεν σε άκουσα!» Είπε ενοχλημένη στην μητέρα της. Μετά γύρισε και είδε τον Φοίβο, να κρατάει αγκαλιά την μπέμπα.

«Γεια σου Φοίβο!» Του είπε χαμογελαστά. «Πάλι σε αγγάρεψε η μάνα μου;»

«Η μπέμπα μπουσούλισε!» Είπε με στόμφο η Κυρία Αναστασία. «Μπουσούλισε σου λέω!» Τόνισε ξανά.

«Τι λες, ρε μάνα. Δεν είναι ούτε έξη μηνών, ακόμη. Τα μωρά δεν μπουσουλάνε τόσο νωρίς!» Απάντησε η Βίκυ, κάνοντας έναν μορφασμό.

«Δεν με πιστεύεις; Κοίτα και μόνη σου!»

Η Κυρία Αναστασία, πήρε πάλι την μπέμπα και την έβαλε στην άκρη του δωματίου. Πιο μακριά αυτή την φορά. Εκείνη έκανε τα ίδια. Σήκωσε το κεφάλι της, είδε τον Φοίβο και πήγε σφαίρα κοντά του. Και εκείνος την πήρε και πάλι στην αγκαλιά του.

«Δεν το πιστεύω!» Είπε με έκπληξη η Βίκυ και έπιασε με τα χέρια της, το πρόσωπο της. Μετά πήγε κοντά στην μπέμπα.

«Χαρά μου! Τι εξελιγμένο μωρό που είσαι εσύ! Μπράβο σου μωρό μου!» Είπε στην μπέμπα και έκανε να την αγκαλιάσει.

Εκείνη όμως είχε άλλη γνώμη. Μόλις την έπιασε, έβαλε τα κλάματα, επειδή δεν ήθελε να φύγει από τον Φοίβο. Η Βίκυ σάστισε προς στιγμή. Η κόρη της δεν την ήθελε. Ήθελε έναν ξένο και όχι εκείνη. Συνήλθε όμως γρήγορα.

«Τι έχεις κάνει στην κόρη μου, Φοίβο;» Ρώτησε αστειευόμενη.

«Εδώ μιλάμε για μεγάλο έρωτα!» Σχολίασε και η Κυρία Αναστασία, χαμογελώντας.

«Το κορίτσι έχει γούστο! Και διαίσθηση μην σου πω!» Είπε και ο Φοίβος.

«Υπονοείς κάτι;» Ρώτησε μεταξύ σοβαρού και αστείου η Βίκυ.

«Όχι, προς θεού!» Απάντησε ο Φοίβος, χαμογελώντας.

«Καλώς! Και επειδή η κόρη μου, από ότι βλέπω, δεν ξεκολλάει από πάνω σου, θα την κρατήσεις εσύ, μήπως και κάνουμε καμιά δουλειά, η μάνα μου και εγώ. Έχουμε γάμο το Σάββατο, είναι Τετάρτη και δεν έχουμε κάνει τίποτα! Σύμφωνοι;» Τον ρώτησε με στόμφο η Βίκυ.

«Σύμφωνοι! Κάντε εσείς τις δουλειές σας και μην σας ανησυχεί η μπέμπα. Σε λίγο θα πεινάσει. Θα την ταΐσω και μετά μόλις νυστάξει, θα την κοιμίσω! Μην σας νοιάζει καθόλου!»

«Καλά, από πού ξέρεις εσύ από μωρά; Θα μου πεις;» Ρώτησε με έκπληξη η Βίκυ.

«Θα σου πω αλλά όχι τώρα!» Απάντησε χαμογελώντας πονηρά ο Φοίβος.

«Καλά! Εάν δεις τον Ιάσωνα, πες του ότι τον θέλω. Θα είμαι επάνω στην Κρεβατοκάμαρα. Αλήθεια ξέρεις, που είναι αυτός;» Ρώτησε ξανά η Βίκυ.

«Δεν έχω ιδέα! Έχω να τον δω, από χθες! Νομίζω ότι σήμερα θα πήγαινε στο Πόρτο Χέλι. Αλλά δεν είμαι σίγουρος!» Απάντησε ο Φοίβος.

«Τον παίρνω στο κινητό και δεν το σηκώνει. Και το πρωί, ξύπνησε πρώτος και έφυγε. Καλά! Εάν τον δεις, στείλε τον επάνω σε παρακαλώ!»

«Εντάξει!» Την διαβεβαίωσε ο Φοίβος.

Η Βίκυ και η Κυρία Αναστασία, έφυγαν από το καθιστικό και πήγαν στον πάνω όροφο. Ο Φοίβος έμεινε εκεί, με την μπέμπα.

Κάθισε στον μεγάλο τριθέσιο καναπέ. Την μπέμπα την άφησε δίπλα του. Έβαλε μερικά μαξιλάρια γύρω της, για να μην πέσει κάτω και της έδωσε μερικά παιχνίδια, για να απασχοληθεί. Η αλήθεια ήταν ότι ήταν αξιολάτρευτη. Ήταν πολύ όμορφο μωρό. Στρουμπουλή, χαρούμενη και χαμογελαστή. Τουλάχιστον όταν ήταν μαζί του.

Ο Φοίβος, μόνος του στο μεγάλο Καθιστικό, παραδόθηκε στις σκέψεις του.

Ήταν εκεί από την Δευτέρα. Η Βίκυ, τον είχε παρακαλέσει να έρθει στο Σπίτι της, για να τους βοηθήσει στις προετοιμασίες του γάμου της, που θα γινόταν το Σάββατο.

Τόσο η Βίκυ όσο και ο Ιάσωνας, ο γαμπρός, ήταν πολύ καλοί του φίλοι. Την Βίκυ την είχε γνωρίσει ένα χρόνο πριν, μέσω του Ιάσωνα. Με τον Ιάσωνα, πριν από τρία χρόνια, ήταν συνάδελφοι σε μία εταιρεία πληροφορικής. Δύο χρόνια πριν, είχαν απολύσει τον Φοίβο από την εταιρεία, αλλά εκείνος είχε κρατήσει επαφή με τον Ιάσωνα.

Εκείνη την περίοδο ήταν, που ο Ιάσωνας γνώρισε την Βίκυ, κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών που έκανε στο Πόρτο Χέλι. Η Βίκυ ήταν πάρα πολύ όμορφη κοπέλα. Και ήταν τότε, μόλις 23 χρόνων. Και είχε επί πλέον, πολύ μεγάλη περιουσία. Ακίνητα και εισοδήματα. Αυτό το τελευταίο, μετρούσε ιδιαίτερα για τον Ιάσωνα, ο οποίος δεν ήταν και τόσο καλό παιδί. Ενάμισι χρόνο πριν, η Βίκυ έμεινε τυχαία έγκυος. Και αποφάσισε να κρατήσει το μωρό, παρόλες τις αντιρρήσεις του Ιάσωνα, ο οποίος είχε δηλώσει ότι δεν ήθελε ούτε παιδιά, αλλά ούτε οικογένεια. Τότε ήταν που είχε εξομολογηθεί στον Φοίβο, ότι σκεφτόταν να την κάνει. Είχε ήδη βρει και άλλη σχέση με μια κοπέλα. Όχι και τόσο σοβαρή σχέση, όμως. Τα σχέδια του αυτά, τα χάλασε η εταιρεία που εργαζόταν. Η εταιρεία, δεν πήγαινε καλά και ένα χρόνο πριν, τον απέλυσαν και εκείνον. Η Βίκυ τότε ήταν τριών μηνών έγκυος.

Ο Ιάσωνας, το σκέφτηκε ξανά. Αποφάσισε να συνεχίσει την σχέση του με την Βίκυ, αλλά χωρίς να παντρευτούν. Τότε ήταν που την γνώρισε και στον Φοίβο.

Ο Φοίβος, από την αρχή έμεινε γοητευμένος με την Βίκυ. Και όσο περνούσε ο καιρός, άρχισε να την ερωτεύεται. Δεν έδειξε όμως τίποτα, από σεβασμό στον φίλο του. Ο Ιάσωνας από την άλλη μεριά, κάθε άλλο παρά σεβόταν την σχέση του και την Βίκυ. Με διάφορα προσχήματα, άρχισε να απομακρύνεται από κοντά της. Είχε ήδη διατηρήσει και την παράλληλη σχέση του. Έτσι καθόλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης της Βίκυς, ο Φοίβος ήταν αυτός που της συμπαραστεκόταν.

Λόγω του προβλήματος της απασχόλησης του, είχε αρκετό χρόνο. Οπότε αφιέρωσε πολύ χρόνο στην Βίκυ. Μαζί πήγαιναν στον Γυναικολόγο, μαζί έκαναν και όλες τις άλλες διαδικασίες. Ακόμη και για ψώνια πήγαιναν μαζί. Ο Ιάσωνας, ήταν συνέχεια εξαφανισμένος. Το γεγονός ότι η Βίκυ έμεινε μονίμως έξω από το Πόρτο Χέλι, δυσχέραινε ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Ο Φοίβος όμως δεν είχε καθόλου πρόβλημα σε αυτό. Ο Ιάσωνας, προτιμούσε την Αθήνα. Η Βίκυ, εκτίμησε πολύ την προσφορά του Φοίβου και τον βοήθησε πολύ. Κυρίως στις οικονομικές δυσκολίες, που είχε εκείνη την περίοδο ο Φοίβος.

Η Βίκυ έμεινε σε μία τεράστια μονοκατοικία τριών επιπέδων και 600 τ.μ., σε ένα ειδυλλιακό παραθαλάσσιο μέρος λίγο έξω από το Πόρτο Χέλι. Η μονοκατοικία ήταν χτισμένη μέσα σε ένα κτήμα δώδεκα στρεμμάτων, με πολλά δέντρα. Το μέρος ήταν ονειρικό.

Ο Φοίβος άρχισε να πηγαίνει και να μένει αρκετό χρόνο εκεί. Η μητέρα της Βίκυς, η Κυρία Αναστασία, τον είχε συμπαθήσει πολύ. Η Βίκυ είχε χάσει τον πατέρα της πριν από έξη χρόνια, σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Έτσι είχε δεθεί πολύ με την μητέρα της. Ο πατέρας της, τους είχε αφήσει μία πολύ μεγάλη περιουσία. Από ακίνητα, στην Αργολίδα, στην Αθήνα και στην Σαντορίνη, από όπου και ήταν η καταγωγή τους, μέχρι δύο μεγάλα εργοστάσια επεξεργασίας, τυποποίησης και εξαγωγής φρούτων και πολλές καταθέσεις.

Με αυτά τα δεδομένα, ο Ιάσωνας, αποφάσισε να συνεχίσει την σχέση του με την Βίκυ, αλλά με τους δικούς του όρους. Και η Βίκυ, που ήταν ερωτευμένη μαζί του, τα δέχονταν όλα. Η μητέρα της, δεν πολυσυμπαθούσε τον Ιάσωνα και δεν τον ήθελε, αλλά δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς.

Έξη μήνες μετά, γεννήθηκε η μπέμπα. Και ο Ιάσωνας φυσικά, ήταν και πάλι απών. Ο Φοίβος αντιθέτως, ήταν παρών. Και πριν και κατά την διάρκεια και μετά τον τοκετό.

Χαρακτηριστικό ήταν το επιφώνημα, όταν μετά από πέντε ημέρες, είδε για πρώτη φορά την κόρη του.

«Τι μπλιάχ, είναι αυτό!» Είχε πει, τότε. Και δεν είχε δίκιο, γιατί η μπέμπα ήταν κουκλί.

Έτσι ο Ιάσωνας, δεν είχε πολλά πάρε δώσε με την μπέμπα, αλλά ούτε και με την Βίκυ. Αντιθέτως η μπέμπα είχε λατρέψει τον Φοίβο. Του είχε πολύ αδυναμία και το έδειχνε όποτε τον έβλεπε.

Η Βίκυ, εξακολουθούσε να είναι ερωτευμένη μαζί με τον Ιάσωνα. Και σιγά-σιγά, έξη μήνες μετά, τον έπεισε να την παντρευτεί. Και εκείνος, με βαριά καρδιά, συμφώνησε. Κυρίως για οικονομικούς λόγους.

Κανόνισαν να κάνουν τον γάμο, αρχές καλοκαιριού, στο Πόρτο Χέλι. Αλλά εξακολουθούσαν να διαφωνούν για το που θα μείνουν μετά. Η Βίκυ, ήθελε να μείνουν στο Πόρτο Χέλι. Και είχε δίκιο, βέβαια. Ο Ιάσωνας, ούτε να το ακούσει. Εκείνος ήθελε στην Αθήνα. Άφησαν λοιπόν, αυτή την απόφαση για αργότερα.

Έτσι έφτασαν λίγο πριν τον γάμο. Ο Φοίβος είχε πάει στο Σπίτι της Βίκυς, από την Δευτέρα, μία εβδομάδα πριν τον γάμο. Και κυρίως ασχολούνταν με την μπέμπα, για να κάνουν καμιά δουλειά η Βίκυ και η μητέρα της.

Την Τρίτη, το απόγευμα, είχαν βρει ευκαιρία και είχαν πάει για καφέ, ο Ιάσωνας και ο Φοίβος. Ο Ιάσωνας ήταν πολύ προβληματισμένος. Εκμυστηρεύτηκε στον Φοίβο, ότι δεν ήταν σίγουρος και ότι περνούσαν στον μυαλό του, πολλές σκέψεις σχετικά με τον γάμο και τις δεσμεύσεις που θα αναλάμβανε. Ο Φοίβος, ήξερε καλά, ότι ο Ιάσωνας δεν ήταν καθόλου των δεσμεύσεων. Και παρόλα τα 32 χρόνια του, δεν ήταν ακόμη ώριμος για κάτι τέτοιο. Επίσης δεν μπορούσε καθόλου τα μωρά. Και βέβαια ο Φοίβος γνώριζε, ότι ο Ιάσωνας εξακολουθούσε να έχει παράλληλη ερωτική σχέση με μία κοπέλα. Αυτό όμως δεν το είχε πει ποτέ στην Βίκυ.

Ο Φοίβος, τον συμβούλεψε να το σκεφτεί πολύ καλά και ότι ήταν προτιμότερο, ότι ήταν να κάνει, να το κάνει πριν και όχι μετά τον γάμο. Ο Ιάσωνας, προβληματισμένος, του απάντησε ότι ακόμη δεν είχε αποφασίσει. Και εκεί τελείωσε η συζήτηση τους. Γύρισαν και οι δύο στο Σπίτι της Βίκυς.

Νωρίς το πρωί της Τετάρτης, ο Ιάσωνας, ξύπνησε και έφυγε από το Σπίτι, χωρίς να πει σε κανέναν που πάει.

Η μπέμπα δίπλα του, άρχισε να δείχνει σημεία κούρασης. Άλλωστε ήταν η ώρα της για να φάει. Ο Φοίβος, την έβαλε στο πάρκο της και μετά πήγε να ετοιμάσει το γάλα της. Την τάισε, λίγο μετά την άλλαξε και την έβαλε για ύπνο στο δωμάτιο της. Ήταν σχεδόν μεσημέρι. Η μπέμπα, κοιμήθηκε αμέσως.

Ο Φοίβος ενημέρωσε την Βίκυ για όλα αυτά και κατέβηκε και πάλι στο Καθιστικό. Ήταν τότε, που ο Ιάσωνας τον κάλεσε στο κινητό του. Ο Φοίβος απάντησε. Ο Ιάσωνας του είπε ότι ήθελε να μιλήσουν επειγόντως. Θα τον περίμενε σε μία Καφετέρια στο Πόρτο Χέλι. Τον παρακάλεσε όμως, να μην πει τίποτα στην Βίκυ. Και ο Φοίβος, το υποσχέθηκε.

Είπε στην Βίκυ, ότι πάει μία βόλτα και ξεκίνησε για το Πόρτο Χέλι. Συνάντησε εκεί τον Ιάσωνα στην Καφετέρια.

Ο Ιάσωνας πολύ σοβαρά, του ανακοίνωσε ότι είχε αποφασίσει να φύγει και να διακόψει την σχέση του με την Βίκυ. Δεν ήθελε καμία σχέση με εκείνη. Ούτε και με το μωρό. Και βέβαια για τον γάμο, ούτε λόγος. Θα έφευγε αμέσως για την Αθήνα. Και σε λίγες ημέρες, θα έφευγε για το εξωτερικό. Παρακάλεσε τον Φοίβο, να το ανακοινώσει εκείνος στην Βίκυ και στην μητέρα της. Επίσης του είπε ότι είχε ήδη βγάλει το Sim με το νούμερο που ήξεραν από το κινητό του. Στον Φοίβο, έδωσε το νέο νούμερο του κινητού του, αλλά μόνον για προσωπική του χρήση. Τον παρακάλεσε, να μην το δώσει για κανένα λόγο στην Βίκυ. Δεν ήθελε να την αντιμετωπίσει.

«Ανεύθυνος όπως πάντα.» Σκέφτηκε ο Φοίβος.

Ο Φοίβος, προσπάθησε να τον πείσει να συναντηθεί με την Βίκυ και να της τα πει ο ίδιος. Ο Ιάσωνας όμως, δεν ήθελε ούτε να ακούσει κάτι τέτοιο. Σηκώθηκε, τον χαιρέτησε, τον ευχαρίστησε για όλα και έφυγε.

Ο Φοίβος, έμεινε για λίγο εκεί, προσπαθώντας να διαχειριστεί όλα αυτά τα συμβάντα. Τον απασχόλησε πάρα πολύ, ο τρόπος που θα τα ανακοίνωνε στην Βίκυ και στην μητέρα της. Και όσο και εάν σκέφτηκε, δεν βρήκε τον κατάλληλο τρόπο. Αποφάσισε έτσι να τα πει κατ’ ευθείαν, όσο πιο απλά γινόταν.

Γύρισε στο Σπίτι της Βίκυς. Πήγε στον πρώτο όροφο. Ήλεγξε πρώτα την μπέμπα. Κοιμόταν σαν άγγελος του καλού καιρού. Μετά πήγε στην Κρεβατοκάμαρα της Βίκυς. Ήταν εκεί με την μητέρα της και την μοδίστρα και έκανε πρόβα νυφικού. Και ήταν υπέροχη. Θεά!

Η Βίκυ, μόλις τον είδε, έτρεξε κοντά του.

«Πως σου φαίνεται;» Τον ρώτησε.

«Όνειρο! Θεϊκό! Και εσύ είσαι μία κούκλα! Αλλά πρέπει να μιλήσουμε! Τώρα! Μαζί με την μητέρα σου.» Απάντησε σοβαρά.

«Συμβαίνει κάτι;» Τον ρώτησε ανήσυχη, βλέποντας τον σοβαρό.

«Δυστυχώς, ναι! Μπορούμε να πάμε κάπου μόνοι μας;»

Η Βίκυ έγνεψε καταφατικά. Άφησε την μοδίστρα εκεί και μαζί με την μητέρα της, κατέβηκαν στο Καθιστικό.

Κάθισαν και ο Φοίβος προσπάθησε, όσο πιο ήρεμα και πιο απλά μπορούσε να τους ανακοινώσει, όλα όσα είχαν συμβεί πριν από λίγο με τον Ιάσωνα.

Η Βίκυ, τον άκουσε ανέκφραστη. Η Κυρία Αναστασία, όμως εκνευρίστηκε.

«Α, τον τσόγλανο!» Αναφώνησε εκνευρισμένη. «Εμένα δεν μου άρεσε από την αρχή, αυτός. Κάτι περίμενα, αλλά όχι τόσο βαρύ!»

«Ηρέμησε μαμά!» Είπε, πάντα ανέκφραστη η Βίκυ.

«Τι να ηρεμήσω, παιδάκι μου! Μας χάλασε όλα τα σχέδια, το τομάρι! Ρεζίλι μας έκανε! Τι θα πούμε τώρα σε όλο το κόσμο;» Συνέχισε εκνευρισμένη η Κυρία Αναστασία.

«Το ευτύχημα είναι, εάν βέβαια μπορεί να το πει κανείς ευτύχημα, ότι όλο αυτό έγινε πριν τον γάμο! Φαντάζεσθε να το έκανε μετά;» Σχολίασε ο Φοίβος, προσπαθώντας να κατευνάσει τα πράγματα.

«Σε αυτό έχεις δίκιο, αγόρι μου!» Συμφώνησε η Κυρία Αναστασία. «Και δεν είχε κάν την τόλμη να έρθει, να μας το πει κατάμουτρα! Το παλιοκαθίκι!»

«Μαμά, σε παρακαλώ! Καλύτερα να μην κάνουμε χαρακτηρισμούς! Είναι καλύτερο για μας και όχι για εκείνον!» Είπε ήρεμα ξανά, η Βίκυ.

«Έχεις δίκιο, κορίτσι μου! Με συγχωρείς! Αλλά εσύ πως είσαι τόσο ήρεμη;» Ρώτησε η Κυρία Αναστασία.

«Προσπαθώ! Και εάν εκνευριστώ, τι θα πετύχω; Πρέπει να το πάρουμε απόφαση και να δούμε τώρα, τι θα κάνουμε;» Απάντησε η Βίκυ.

Ο Φοίβος, συμφώνησε μαζί της.

«Λοιπόν, ότι έγινε, έγινε!» Είπε ξανά η Βίκυ. «Τώρα τι κάνουμε;»

Αυτή η ηρεμία της Βίκυς, ανησύχησε τον Φοίβο. Όσο ψύχραιμη και να ήταν, το σοκ ήταν μεγάλο για να μπορέσει να το διαχειριστεί. Αυτό που φοβόταν ήταν το ξέσπασμα της. Και να το κρατήσει μέσα της, ήταν το χειρότερο. Ο Φοίβος, αποφάσισε να της μιλήσει αργότερα, όταν θα ήταν μόνη της.

Συζήτησαν και οι τρεις, για τις ενέργειες που έπρεπε να γίνουν. Αρχικά η Βίκυ και η μητέρα της, ευχαρίστησαν πάρα πολύ τον Φοίβο, για την βοήθεια και την προσφορά του. Μετά έκαναν την κατανομή των ενεργειών που έπρεπε να κάνει ο καθένας. Η Βίκυ και η μητέρα της, ανέλαβαν το δυσκολότερο έργο. Θα ακύρωναν τον γάμο στην εκκλησία. Επίσης και την δεξίωση. Μετά, αύριο θα επικοινωνούσαν με όλους τους καλεσμένους και θα τους ανακοίνωναν την ματαίωση του γάμου. Και αυτό θα ήταν το πιο δύσκολο. Δεν γινόταν όμως αλλιώς. Ο Φοίβος θα αναλάμβανε την μπέμπα.

«Και με το νυφικό, τι θα κάνουμε;» Ρώτησε η Κυρία Αναστασία.

«Θα το κάνω ένα ωραιότατο φόρεμα!» Απάντησε χαμογελαστά η Βίκυ.

Και ήταν η πρώτη φορά που γέλασαν όλοι. Και το είχαν ανάγκη αυτό.

2. Ανατροπή σχεδίων!

Η Κυρία Αναστασία έφυγε για να πάει στην Εκκλησία. Ήθελε να εξηγήσει προσωπικά στον εφημέριο του ναού, την αιτία της ματαίωσης του Γάμου.

Η Βίκυ, κάλεσε την εταιρεία που θα διοργάνωνε την δεξίωση και την ακύρωσε. Μετά πήγε στην μεγάλη Μπαλκονόπορτα του Καθιστικού και απέμεινε να κοιτάζει έξω σιωπηλή.

Ο Φοίβος την πλησίασε. Προτίμησε να μην μιλήσει. Απλά στεκόταν δίπλα της.

Η Βίκυ, μετά από λίγο, γύρισε και του χαμογέλασε. Έπιασε το αριστερό του χέρι και το κράτησε και με τα δύο της χέρια.

«Σε ευχαριστώ πολύ!» Ψιθύρισε συγκινημένη. «Για όλα!»

«Μην το ξαναπείς, αυτό!» Απάντησε το ίδιο συγκινημένος και ο Φοίβος. «Το ξέρεις, ότι είμαι και θα είμαι πάντα δίπλα σου! Για ότι χρειαστείς!»

«Το ξέρω, γλυκιέ μου! Και για αυτό σε ευχαριστώ!» Απάντησε χαμογελώντας ελαφρά η Βίκυ. Μετά έγειρε το κεφάλι της στον ώμο του.

Πήγαν και κάθισαν σε ένα καναπέ του Καθιστικού. Χωρίς να μιλάνε. Η Βίκυ είχε γείρει και πάλι το κεφάλι της στον ώμο του και είχε μείνει εκεί.

Ώρα μετά γύρισε η Κυρία Αναστασία. Στο μεταξύ είχε ξυπνήσει και η μπέμπα. Την κατέβασαν κάτω και την έβαλαν στο πάρκο.

Η Κυρία Αναστασία, τους ενημέρωσε για την συνάντηση της με τον εφημέριο του χωριού. Τους έδωσε και τις συμβουλές του. Μετά βλέποντας τους θλιμμένους, είπε να τους ανεβάσει την διάθεση.

«Με όλα αυτά, σήμερα δεν έχουμε φάει! Και έχει πάει απόγευμα.» Είπε χαμογελώντας. «Και επειδή ξέρω ότι θα μου πείτε ότι δεν πεινάτε, εγώ θα σας φτιάξω σοκολατόπιτα. Το καλύτερο γλυκό για την περίσταση! Και δεν θέλω αντιρρήσεις!»

Η Βίκυ και ο Φοίβος, συμφώνησαν και της χαμογέλασαν. Η Κυρία Αναστασία, πήγε στην Κουζίνα.

Σε λίγο η σοκολατόπιτα, ήταν έτοιμη. Η Κυρία Αναστασία, σερβίρισε από ένα μεγάλο κομμάτι για τον καθένα. Και είχε δίκιο. Η σοκολάτα, ήταν ότι έπρεπε για να τους ανεβάσει την διάθεση. Αισθανόντουσαν ήδη καλύτερα.

Ήταν και η μπέμπα που τους απασχόλησε, πέρασε η ώρα. Η Κυρία Αναστασία, πρότεινε να ξαπλώσουν. Αύριο τους περίμενε μία δύσκολη μέρα με πολύ συγκινησιακή φόρτιση και έπρεπε να ξεκουραστούν. Όσο μπορούσαν βέβαια. Συμφώνησαν όλοι και πήγαν στα δωμάτια τους.

Ο Φοίβος, δεν μπόρεσε να κοιμηθεί αμέσως. Κάθισε και είδε λίγο Τηλεόραση. Ώρα μετά χτύπησε η πόρτα. Ήταν η Βίκυ.

Της είπε να περάσει. Φορούσε ένα σέξι, κοντό, διάφανο baby-doll και ήταν χάρμα οφθαλμών.

«Μήπως ενοχλώ;» Τον ρώτησε.

«Όχι προς θεού, πέρασε μέσα!» Απάντησε χαμογελώντας.

«Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ειδικά σήμερα, δεν θέλω να μείνω μόνη μου! Θα ήθελα να κοιμηθούμε μαζί. Να με πάρεις αγκαλιά και να με κρατήσεις δίπλα σου όλο το βράδυ! Μόνον αγκαλιά! Θα το κάνεις αυτό για μένα;» Τον ρώτησε με τρεμάμενη φωνή.

«Φυσικά, γλυκιά μου! Και το ρωτάς;» Απάντησε εκείνος και άπλωσε τα χέρια του.

Η Βίκυ ήρθε κοντά του και τον αγκάλιασε. Μετά έβαλε τα κλάματα. Ο Φοίβος την κράτησε στην αγκαλιά του. Δεν μίλησε κανείς. Όταν συνήλθε η Βίκυ, την πήρε από το χέρι και πήγαν στο κρεβάτι του. Μετά ο Φοίβος πήγε στην Κρεβατοκάμαρα της και έφερε την ενδοσυνεννόηση της μπέμπας. Η μπέμπα συνήθως, δεν ξυπνούσε το βράδυ, αλλά καλύτερα να ήταν σίγουροι.

Μετά γδύθηκε, πήρε αγκαλιά την Βίκυ και κοιμήθηκαν έτσι μαζί. Όλη νύχτα.

Ξημέρωσε μία υπέροχη μέρα. Πρώτος ξύπνησε ο Φοίβος. Η Βίκυ κοιμόταν ακόμη στην αγκαλιά του. Την κοίταξε και απόμεινε να την κοιτάζει. Ήταν πανέμορφη! Ένας γλυκός υπέροχος άγγελος. Και ένας πειρασμός, επίσης. Το baby-doll της, είχε σηκωθεί και φαινόταν το μικροσκοπικό κιλοτάκι της. Σε αυτό το θέαμα, ο ανδρισμός του Φοίβου αντέδρασε πολύ θετικά! Ντράπηκε λίγο για αυτό. Αλλά το θέαμα ήταν πολύ ερεθιστικό. Ιδιαίτερα τα πληθωρικά της στήθη, που φαινόντουσαν ξεκάθαρα μέσα από το διάφανο baby-doll.

«Ήρεμα!» Σκέφτηκε. «Προς το παρόν θα πρέπει να περιορισθείς στο θέαμα!» Είπε από μέσα του στον εαυτό του και χαμογέλασε.

Και το ότι είχε όλη την νύχτα αγκαλιά αυτόν τον άγγελο, του έφτανε προς το παρόν.

Σηκώθηκε προσεκτικά. Πήγε στο μπάνιο, που βρισκόταν μέσα στην Κρεβατοκάμαρα, και μετά γύρισε και πάλι στο Κρεβάτι. Η Βίκυ, κοιμόταν ακόμη. Σκέφτηκε τι να κάνει. Από την μία μεριά δεν ήθελε να φύγει από κοντά της και να ξυπνήσει εκείνη χωρίς να είναι δίπλα της. Από την άλλη διψούσε και ήθελε να πάει στην Κουζίνα, να πιεί τουλάχιστον λίγο νερό.

Αποφάσισε να περιμένει για λίγο. Ντύθηκε πρόχειρα και απέμεινε να κοιτάζει την Βίκυ. Εκείνη μέσα στον ύπνο της, γύρισε και του χάρισε ένα φοβερό, προκλητικό θέαμα. Άλλο που δεν ήθελε ο Φοίβος. Και ο ανδρισμός του, επίσης. Πολλές πονηρές σκέψεις, πλημύρισαν το μυαλό του. Τις έδιωξε όμως αμέσως. Όσο και αν το ήθελε, όσο και αν ήταν ερωτευμένος μαζί της, ήξερε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να καταχραστεί αυτή τη στιγμή την συναισθηματική πίεση, που ένοιωθε η Βίκυ. Θα ήταν ανήθικο. Απέμεινε λοιπόν να την κοιτάζει και να ονειρεύεται.

Την λύση, την έδωσε η Κυρία Αναστασία. Κάποια στιγμή άκουσε ένα χτύπο στην πόρτα και ταυτόχρονα είδε την πόρτα να ανοίγει σιγά-σιγά.

«Αγόρι μου, είσαι μέσα;» Άκουσε την φωνή της Κυρίας Αναστασίας.

«Μέσα είμαι Κυρία Αναστασία. Ελάτε!» Απάντησε ο Φοίβος.

Σηκώθηκε και πήγε προς την πόρτα.

«Καλημέρα. Μήπως σε ξύπνησα;» Τον ρώτησε χαμογελαστά.

«Όχι. Έχω ξυπνήσει εδώ και ώρα!» Απάντησε.

«Και εγώ. Πήγα από το δωμάτιο της Βίκυς, δεν την βρήκα εκεί και ανησύχησα. Ξέρεις που είναι;» Τον ρώτησε διερευνητικά.

«Εδώ είναι!» Είπε χαμογελώντας ο Φοίβος. «Δεν ήθελε να μείνει μόνη της και κοιμήθηκε μαζί μου, όλο το βράδυ. Και διευκρινίζω ότι μόνον κοιμήθηκε!» Τόνισε ιδιαίτερα, χαμογελώντας.

«Ευτυχώς! Να είσαι καλά. Πέρασε μεγάλο σοκ, το χρυσό μου, χθες!» Σχολίασε ανακουφισμένη η Κυρία Αναστασία.

«Όντως. Δεν ήταν και λίγο αυτό που συνέβη!» Συμφώνησε και ο Φοίβος.

«Έτσι είναι. Και να διευκρινίσω ότι εγώ δεν θα είχα, καμία αντίρρηση εάν συνέβαινε κάτι. Καταλαβαίνεις τι εννοώ! Το ξέρεις, ότι σε έχω μέσα στην καρδιά μου!»

«Το ξέρω και σας ευχαριστώ πολύ! Αλλά ποτέ μου δεν θα μπορούσα να καταχραστώ μία αδύναμη στιγμή!» Τόνισε ο Φοίβος.

«Μπράβο. Και αυτό σε τιμά ιδιαίτερα. Έχεις φερθεί πολύ καλά σε όλους