Συνέβη στο Χαλάνδρι (Βραχίονας του Ωρίωνα)

By Γιώργος Ντόβας

Μία κακομαθημένη, αλλά εκρηκτική, απόλυτη γυναίκα και ένας αποτυχημένος επιχειρηματίας, εμπλέκονται τυχαία, σε ένα πολύπλοκο, επικίνδυνο, παθιασμένο και σκοτεινό ταξίδι, αναζήτησης δολοπλοκιών και εξουσίας!
Για να φτάσουν στον σκοπό τους, αντιμετωπίζουν μία πανίσχυρη και επικίνδυνη αποκρυφιστική οργάνωση, περνούν μέσα από αιματηρές ανατροπές, απρόβλεπτες καταστάσεις και συναντήσεις με “Εξωγήινες Οντότητες”!
H κατάληξη ανατρεπτική και πέραν κάθε φαντασίας!!

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Γιώργος Ντόβας
• Release date: Jan 1, 2021
• ISBN: 9780463151884

Γιώργος Ντόβας

GreekΟ Γιώργος Ντόβας, γεννήθηκε στο Βόλο.Έχει σπουδάσει Ηλεκτρονική και Επιστήμη Υπολογιστών.Είναι Σύμβουλος Πληροφορικής και Επικοινωνιών, Συγγραφέας Βιβλίων και Θεατρικών Κειμένων, Σεναριογράφος και Ερευνητής Παράξενων Φαινόμενων.Δημιουργεί Ψηφιακά Έργα Τέχνης και γράφει διάφορα, παράξενα και μη, Βιβλία.Έχει γράψει τα βιβλία, «Κλαίρη – Έρικα – Κλειώ» (Τριλογία), «Ελένη & Μενέλαος», «Ένα Βροχερό Απόγευμα και Πολλές Ηλιόλουστες Μέρες», «Ο Εκδότης», «Απόπειρα Βιασμού», «4 Ερωτικές Ιστορίες», «Αναγέννηση», «Η Πολιτικός», «Χέρμα», «Η Νύφη», «Η Ρεπόρτερ», «Δίδυμοι Πειρασμοί», «Συνέβη στο Χαλάνδρι – Βραχίονας του Ωρίωνα», «Η Κόρη του Δημάρχου», «Masculinia» και «Εχθροί Μέσα Μου» .Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας «Κλαίρη – Έρικα – Κλειώ», καθώς και τα «Ένα Βροχερό Απόγευμα και Πολλές Ηλιόλουστες Μέρες» και «Ελένη & Μενέλαος», έχουν μεταφρασθεί στα Αγγλικά και κυκλοφορούν παγκόσμια.Μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά και Γερμανικά.Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.Web: https://homoastralis.orgemail: [e-mail] Ntovas was born in Volos, Greece.He studied Electronics and Computer Science.He is an I.T. and Communications Consultant, Books and Theatrical Texts Author, Scripts Writer and Paranormal Phenomena Investigator.He creates Digital Artworks and writes various strange or not, books.He has written in Greek, the books “Claire – Erica – Cleo” (Trilogy), “Eleni & Menelaos”, “A Rainy Afternoon and Many Sunny Days”, “The Publisher”, “Attempt of Rape”, “4 Erotic Stories”, “Renaissance”, “The Politician”, “Herma”, “The Bride”, “The Reporter”, “Twins Temptations”, “It happened in Halandri - Orion Arm”, “Mayor's Daughter“, “Masculinia“ and "Enemies Inside Me".The first book of the trilogy “Claire – Erica – Cleo”, “A Rainy Afternoon and Many Sunny Days” and “Eleni and Menelaos”, have been translated into English and are available worldwide.He speaks English, French and German and lives and works in Athens, Greece.Web: https://homoastralis.orgemail: [e-mail]

Book preview

1. Ένα κακό προαίσθημα!

Ξημέρωσε ένα υπέροχο ανοιξιάτικο πρωινό Τετάρτης. Ο ήλιος και οι κάθε λογής ανοιξιάτικες μυρουδιές, έφτιαχναν μία πολύ ωραία ατμόσφαιρα στο Χαλάνδρι.

Ο Αλέξης Γεωργίου, ξύπνησε σχετικά πρωί. Κακόκεφος, με ένα δυσάρεστο προαίσθημα. Χωρίς να έχει κάποιο ιδιαίτερο λόγο!

Αντίθετα τον τελευταίο καιρό, μετά από ένα μεγάλο, όχι και τόσο καλό χρονικό διάστημα, τα πράγματα πήγαιναν αρκετά καλά για εκείνον.

Είχε σκεφτεί μία σχετικά καλή επιχειρησιακή ιδέα και την είχε σχεδόν υλοποιήσει. Η ειδικότητα και οι ικανότητες του άλλωστε, ήταν στην Οργάνωση Επιχειρήσεων.

Μετά από μία, όχι και τόσο μεγάλη έρευνα, είχε βρει, το κατάλληλο μαγαζί, στο κέντρο του Χαλανδρίου. Σε αυτό βέβαια, τον είχε βοηθήσει ένας, για χρόνια, πολύ φίλος και συνεργάτης του. Εκείνος έτυχε να γνωρίζει τον ιδιοκτήτη του Μαγαζιού. Μεσολάβησε λοιπόν και ο Αλέξης νοίκιασε το μαγαζί σε σχετικά καλή τιμή. Μετά έκλεισε συμφωνία Franchise, με μία κορυφαία εταιρεία Κινητής Τηλεφωνίας. Και τέλος ο ίδιος συνεργάτης του, του δάνεισε και το αναγκαίο ποσό για να φτιάξει το μαγαζί και να το λειτουργήσει για τουλάχιστον έξη μήνες.

Έτσι και πετύχαινε αυτό το εγχείρημα, ο Αλέξης, θα είχε στα χέρια του μία αξιοπρεπή επιχείρηση, η οποία μπορεί να μην τον έκανε πλούσιο, αλλά θα του εξασφάλιζε μία αξιοπρεπή απασχόληση.

Εδώ και δύο μήνες λοιπόν, έφτιαχνε και οργάνωνε το μαγαζί. Και ήταν σχεδόν έτοιμο. Τις τελευταίες ημέρες, είχε προσλάβει και μία αξιόλογη κοπελιά, που του την είχαν συστήσει επίσης. Απέμειναν μόνον κάποιες γραφειοκρατικές διαδικασίες με την Δ.Ο.Υ. και την Τράπεζα και σε δύο εβδομάδες, υπολόγιζε να ήταν έτοιμος να ανοίξει.

Δεν είχε λοιπόν κανένα λόγο, να είναι κακόκεφος. Κάθε άλλο! Έλα μου όμως, που σήμερα ξύπνησε στραβά. Κάτι του έλεγε μέσα του, ότι σήμερα, θα συνέβαινε κάτι κακό.

Δεισιδαίμονας δεν ήταν. Ούτε πίστευε ιδιαίτερα, σε τέτοια προαισθήματα. Έτσι, προσπάθησε να τα αγνοήσει και να μην δώσει σημασία. Σηκώθηκε από το κρεβάτι, πήγε στο μπάνιο και μετά πήγε στην Κουζίνα για να φτιάξει ένα τσάι και να φάει και κανένα μπισκότο.

Τα τελευταία δύο χρόνια, μετά από ένα άσχημο διαζύγιο με την πρώην πλέον γυναίκα του, έμεινε μόνος του. Και είχε βρει επί τέλους την ησυχία του. Όχι ότι δεν του έλειπε βέβαια, η γυναικεία συντροφιά. Αλλά είχε ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ από αυτό τον γάμο, τα οικονομικά του δεν ήταν και στο καλύτερο τους και είχε αποφασίσει για ένα χρονικό διάστημα, να κάνει αγρανάπαυση.

Δεν είχε έτσι, καμία συνειδητή επαφή με το αντίθετο φύλλο, εδώ και δύο χρόνια.

Είχε πέσει με τα μούτρα στην υλοποίηση της ιδέας του. Και ήταν η μόνη που τον απασχολούσε.

Ήπιε το τσάι του και προσπάθησε να οργανώσει την ημέρα του. Σήμερα έπρεπε να πάει οπωσδήποτε στην τοπική Δ.Ο.Υ. Και μετά να περάσει και από το μαγαζί, να δει πως πήγαιναν κάποιες εργασίες, που ήταν σε εκκρεμότητα.

Για αυτό το λόγο η Κατερίνα, η υπάλληλος του, θα πήγαινε από νωρίς το πρωί, να ανοίξει και να επιβλέψει τα συνεργεία. Την κάλεσε στο κινητό της, εκείνη απάντησε ευγενικά και τον διαβεβαίωσε ότι όλα πήγαιναν όπως τα είχαν πει. Ανακουφισμένος, την ευχαρίστησε και τερμάτισε την κλήση.

Τελείωσε με το πρωινό του, ντύθηκε, μπήκε στο αυτοκίνητο του και κατέβηκε στο κέντρο του Χαλανδρίου. Παρκάρισε κοντά στο κτίριο, όπου βρισκόταν η Δ.Ο.Υ.

Πρώτα έπρεπε να πάει σε μία Τράπεζα, που βρισκόταν κοντά, για να πάρει κάποια χρήματα, που θα χρειαζόταν.

Πήγε στο ΑΤΜ, έβαλε την χρεωστική του κάρτα, πληκτρολόγησε το ποσό και περίμενε.

Τότε ήταν που έπαθε και το πρώτο σοκ!

"Ανεπαρκές υπόλοιπο" φάνηκε το μήνυμα στην οθόνη και το ΑΤΜ, αρνήθηκε να του δώσει χρήματα.

Τον έλουσε κρύος ιδρώτας.

«Δεν είναι δυνατόν!» σκέφτηκε. Αυτός ήταν ο κύριος λογαριασμός του. Σε αυτόν είχε τα δικά του χρήματα, όπως επίσης και τα χρήματα που του είχε δανείσει ο φίλος του. Συνολικά πάνω από 15.000 Ευρώ.

«Πως είναι δυνατόν να μην έχει υπόλοιπο;» ξανασκέφτηκε.

Προσπάθησε να ελέγξει τον πανικό του. Μπήκε με το Smartphone του, στο Web Banking της Τράπεζας. Εκεί επιβεβαίωσε το λογιστικό υπόλοιπο, το οποίο ήταν σωστό, αλλά είδε μία δέσμευση όλου του ποσού, με σημερινή ημερομηνία. Και φυσικά, το διαθέσιμο ποσό ήταν μηδενικό. Χλόμιασε!

Μπήκε και στο Web Banking και των άλλων τριών συστημικών Ελληνικών Τραπεζών, στις οποίες διατηρούσε επίσης λογαριασμούς, αλλά με μικρά ποσά. Σε όλες είχε γίνει το ίδιο. Είχαν δεσμευθεί όλοι οι λογαριασμοί του.

Τώρα τον έλουσε ξανά, κρύος ιδρώτας.

Μετά, ήλεγξε τους λογαριασμούς και σε δύο Τράπεζες του Εξωτερικού, που είχε επίσης λογαριασμούς. Εκεί δεν υπήρχε καμία δέσμευση, αλλά τα χρήματα που είχε εκεί, ήταν ελάχιστα.

Αποφάσισε να πάει στην Τράπεζα και να ρωτήσει, τι είχε συμβεί.

Ο ευγενέστατος υπάλληλος της Εξυπηρέτησης Πελατών, αφού ερεύνησε το θέμα, του ανακοίνωσε ότι η Α.Α.Δ.Ε., είχε κατασχέσει, όλους τους λογαριασμούς του, εξ’ αιτίας μίας, πολύ παλαιάς οφειλής ύψους 144.000 Ευρώ. Λεπτομέρειες δεν μπορούσε να του πει, αλλά τον παρέπεμψε στην Α.Α.Δ.Ε. και σε μία δικαστική απόφαση. Ο Αλέξης, τον ευχαρίστησε και έφυγε.

Βγήκε από την Τράπεζα και κάθισε συντετριμμένος σε ένα παγκάκι στο διπλανό πάρκο. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά, είχε συντριβεί ολόκληρη η ζωή του. Πήρε βαθιές ανάσες και προσπάθησε να συνέλθει. Και τότε θυμήθηκε το δυσάρεστο προαίσθημα, που τον βασάνιζε από το πρωί.

«Και ύστερα, σου λένε να μην πιστεύεις στα προαισθήματα!» σκέφτηκε και προσπάθησε να χαμογελάσει.

Σε γενικές γραμμές, συνήθως ήταν ψύχραιμος. Αλλά αυτό ήταν άγριο χαστούκι. Και αναπάντεχο, επίσης.

Προσπάθησε να βάλει τις σκέψεις του σε τάξη. Τότε θυμήθηκε ένα φίλο του δικηγόρο. Είχε χρόνια να του μιλήσει, αλλά διατηρούσε μία εγκάρδια, φιλική σχέση και ο Αλέξης, τον είχε βοηθήσει αρκετές φορές.

Τον κάλεσε στο τηλέφωνο και του διηγήθηκε το περιστατικό. Εκείνος πολύ φιλικά, του εξήγησε ότι τον τελευταίο καιρό, αυτό είχε συμβεί, σε χιλιάδες ανθρώπους. Του ζήτησε τον αριθμό της δικαστικής απόφασης. Μετά μέσω της τηλεματικής, μπόρεσε και κατέβασε την απόφαση στον υπολογιστή του. Και εξήγησε, στον απελπισμένο Αλέξη, τι είχε συμβεί.

Πριν από 25 χρόνια, ο πατέρας του Αλέξη, είχε αποβιώσει. Όταν ανοίχτηκε η διαθήκη, ο πατέρας του, του είχε αφήσει όλη του την περιουσία. Η οποία αποτελούνταν κυρίως από κτηματικές εκτάσεις, σε ένα χωριό του Αγρινίου. Ο πατέρας του, ήταν χωρισμένος από την μητέρα του. Οπότε όλα τα είχε κληρονομήσει ο Αλέξης.

Ο Αλέξης, τότε είχε πάει αρκετές ημέρες στο Αγρίνιο, για να ξεκαθαρίσει την κατάσταση. Το θέμα όμως ήταν, ότι εκτός από ένα μικρό σπίτι, μέσα στην πόλη του Αγρινίου, η υπόλοιπη περιουσία, δεν ενδιέφερε τον Αλέξη. Και αυτό επειδή, παρόλο που τα κτήματα ήταν και πολλά και αξιόλογα από πλευράς έκτασης, τα περισσότερα ήταν χαρακτηρισμένα σαν ιδιωτική δασική έκταση. Ένα μπερδεμένο κυριολεκτικά, καθεστώς. Και φυσικά ο Αλέξης, παιδί της πόλης, δεν είχε καμία όρεξη, να ασχοληθεί με αυτά τα θέματα. Ο Δικηγόρος, ο οποίος είχε αναλάβει τα θέματα, τον συμβούλεψε να κάνει αποδοχή της κληρονομιάς, να πουλήσει το Σπίτι και αργότερα να διακανονίσει τον φόρο κληρονομιάς, ο οποίος πίστευε ότι δεν θα ήταν και τόσο υψηλός.

Και έτσι έκανε ο Αλέξης. Έκανε την αποδοχή, πούλησε αμέσως και σε καλή τιμή το Σπίτι και μετά άφησε το όλο θέμα. Επέστρεψε στην Αθήνα και κυριολεκτικά το ξέχασε.

Έλα μου, όμως, που εκείνο δεν τον είχε ξεχάσει! Ο φόρος κληρονομιάς, προσδιορίστηκε χρόνια μετά. Δυστυχώς με έναν καινούργιο νόμο, ο οποίος δεν ήταν καθόλου ευνοϊκός. Η αξία της εκτίμησης ορίστηκε εξαιρετικά υψηλή και ο φόρος κληρονομιάς επίσης. Πάνω από 100.000 Ευρώ. Η τοπική Δ.Ο.Υ. τα κοινοποιούσε όλα στην παλιά διεύθυνση του πατέρα του. Η οποία φυσικά δεν ίσχυε και βέβαια δεν είχε καμία σχέση με τον Αλέξη. Αλλά την Δ.Ο.Υ., ποσώς την ενδιέφερε κάτι τέτοιο. Και ο Αλέξης, δεν έμαθε ποτέ τίποτα. Ούτε που ενδιαφέρθηκε επίσης, να μάθει.

Όταν άλλαξε ο νόμος και οι διαδικασίες, ενοποιήθηκαν τα συστήματα της Α.Α.Δ.Ε. και ενεργοποιήθηκαν οι ηλεκτρονικές κατασχέσεις. Τότε ήταν που έγινε ο συσχετισμός του ΑΦΜ και την πάτησε ο Αλέξης. Μαζί με τις προσαυξήσεις και τα πρόστιμα, το ποσό είχε φτάσει τις 144.000 Ευρώ.

Ο δικηγόρος του, τον ενημέρωσε επίσης, ότι επειδή η όλη διαδικασία, είχε πολλές παρατυπίες, είχε πολλές πιθανότητες να ακυρωθεί η απόφαση, αλλά όλες αυτές οι ενέργειες που έπρεπε να γίνουν, θα ήταν εξαιρετικά χρονοβόρες και δεν θα είχαν αποτέλεσμα άμεσα. Και μέχρι τότε οι λογαριασμοί θα ήταν μπλοκαρισμένοι.

Φως από πουθενά, λοιπόν. Ο Αλέξης, τον ευχαρίστησε πολύ και του είπε ότι θα τον κρατούσε ενήμερο.

«Και τώρα, τι γίνεται;» σκέφτηκε. Χωρίς χρήματα, γκρεμιζόταν τα πάντα. Ούτε μαγαζί, ούτε τίποτα. Και χρωστούσε και τα δανεικά στον φίλο του.

Και τότε ήταν που άκουσε τον χαρακτηριστικό ήχο κλήσης του κινητού του. Ήταν η Κατερίνα, η κοπέλα από το Μαγαζί.

Επιστράτεψε την ψυχραιμία του και απάντησε στην κλήση. Η Κατερίνα, τον ενημέρωσε, ότι είχε πάει εκεί, ο ιδιοκτήτης του Μαγαζιού και ήθελε να του μιλήσει. Δεν της είχε πει φυσικά, τι ήθελε. Ο Αλέξης, της είπε ότι σε λίγο θα ήταν εκεί και τερμάτισε την κλήση.

Αναρωτήθηκε τι μπορεί να ήθελε, αλλά ήταν ευκαιρία να περπατήσει λίγο και να σκεφτεί. Ξεκίνησε έτσι με τα πόδια να πάει στο Μαγαζί του.

Το περπάτημα και το ανοιξιάτικο αεράκι του έκανε καλό. Ο Αλέξης, ήταν φύσει αισιόδοξος και ήλπιζε ότι θα εύρισκε κάποια λύση. Κατά βάθος όμως ήξερε, ότι αυτό θα ήταν πολύ δύσκολο.

Έφτασε στο Μαγαζί. Εκεί τον περίμενε ο ιδιοκτήτης, μαζί με άλλους δύο άγνωστους σε αυτόν τύπους.

«Καλημέρα Κύριε Γεωργίου» του είπε εγκάρδια, μόλις τον είδε και του άπλωσε το χέρι. «Πως είστε;»

Ο Αλέξης ανταπέδωσε την χειραψία και του είπε ότι είναι καλά. Με προσπάθεια, βέβαια.

Ο Ιδιοκτήτης τότε, του ζήτησε να τα πούνε ιδιαιτέρως. Ο Αλέξης, τους ανέβασε στο πατάρι, το οποίο το είχε διαρρυθμίσει σαν Γραφείο.

«Μια χαρά είναι εδώ» σχολίασε χαρούμενος ο Ιδιοκτήτης. «Δεν θα σας απασχολήσω πολύ. Θα μπω κατ’ ευθείαν στο θέμα».

Ο Αλέξης, έγνεψε καταφατικά και δεν μίλησε.

«Όπως θα ξέρετε, έχω το δικαίωμα της υπενοικίασης του χώρου» συνέχισε ο Ιδιοκτήτης. «Αποφάσισα λοιπόν, να υπενοικιάσω το πατάρι στον ανιψιό μου, για να το κάνει Γραφείο της Εταιρείας Σκυροδέματος, που έχει ο πατέρας του και θα την αναλάβει εκείνος» κατέληξε και γύρισε και κοίταξε τον έναν από τους νεαρούς που στεκόταν δίπλα του. Εκείνος κούνησε το κεφάλι του καταφατικά και χαμογέλασε.

Ο Αλέξης, δεν πίστευε στα αυτιά του. Πρώτα το συμβάν με την Δ.Ο.Υ. και μετά αυτό.

«Να δω τι άλλο θα συμβεί!» σκέφτηκε. Απέμεινε να κοιτάζει τον Ιδιοκτήτη και να προσπαθεί να κατανοήσει αυτό που άκουσε.

«Και όπως το έχω διαρρυθμίσει, μια χαρά σας βολεύει!» σχολίασε ειρωνικά μετά.

«Όντως!» παραδέχτηκε ο Ιδιοκτήτης, ο οποίος και δεν κατάλαβε προφανώς, τον ειρωνικό του τόνο.

Τότε του Αλέξη, του ήρθε μία φλασιά. Άνοιξε έναν φάκελο, που είχε όλα τα χαρτιά σχετικά με το Μαγαζί και βρήκε το Ιδιωτικό Συμφωνητικό της Ενοικίασης που είχαν υπογράψει με τον Ιδιοκτήτη, καθώς και την εκτύπωση του Συμφωνητικού Μίσθωσης, από το Ηλεκτρονικό Σύστημα της Α.Α.Δ.Ε. Τα κοίταξε προσεκτικά και μετά χαμογέλασε ευχαριστημένος.

«Και από πότε σκοπεύετε να μας έρθετε;» ρώτησε ειρωνικά και πάλι τον ανιψιό. Εκείνος κατάλαβε τον ειρωνικό τόνο του και δεν απάντησε. Μόνον γύρισε και κοίταξε τον θείο του.

«Από Δευτέρα, λέμε!» διευκρίνισε εκείνος, διστακτικά, μια που είχε αρχίσει να καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.

«Ε, καλά το θράσος σας, δεν έχει όρια!» ξέσπασε ο Αλέξης. Ο Ιδιοκτήτης, κάτι πήγε να πει, αλλά ο Αλέξης δεν τον άφησε.

«Τώρα θα ακούσετε εμένα και δεν θα βγάλετε τσιμουδιά!» είπε αποφασιστικά ο Αλέξης. «Είμαι ευγενικός, αλλά και η ευγένεια έχει τα όρια της. Και εάν την εκλαμβάνεται σαν αδυναμία, κάνετε μεγάλο λάθος!» συνέχισε.

Ο Ιδιοκτήτης κάτι πήγε να πει, αλλά ο Αλέξης δεν τον άφησε.

«Κατ’ αρχάς ποιος σας είπε ότι έχετε δικαίωμα υπενοικίασης; Μπορεί να το είχαμε αφήσει στο τυπικό Συμφωνητικό που είχαμε υπογράψει, αλλά όπως πολύ καλά γνωρίζετε, αυτό που ισχύει είναι το ηλεκτρονικό. Και σε αυτό δεν έχει προβλεφθεί. Ορίστε δες τε το και μόνος σας!» διευκρίνισε και του το έβαλε κυριολεκτικά στην μούρη.

Ο Ιδιοκτήτης το πήρε, το κοίταξε προσεκτικά και δεν του άρεσε καθόλου.

«Φταίει ο Λογιστής» ψέλλισε.

«Δεν με νοιάζει εμένα, ποιος φταίει!» συνέχισε ο Αλέξης. «Ακόμη και να το είχατε προβλέψει, ποιος σας λέει, ότι εγώ θα το δεχόμουν; Έχω υπογράψει συμβόλαια Franchise με ποινικές ρήτρες, που απαγορεύουν οποιαδήποτε άλλη χρήση! Αλλά και αυτό να μην ίσχυε, ποιος σας είπε ότι θα άφηνα ποτέ να μπει κάποιος άλλος, μέσα στην Επιχείρηση μου;»

«Ναι, αλλά το Μαγαζί είναι δικό μου!» προσπάθησε να πει ο Ιδιοκτήτης.

«Δικό σας είναι, αλλά όταν το νοικιάζετε, δεν έχετε κανένα δικαίωμα πλέον. Και σας ξεφεύγει ακόμη και άλλη μία λεπτομέρεια!» πέταξε και το κερασάκι στην τούρτα, ο Αλέξης.

Ο Ιδιοκτήτης, απέμεινε να τον κοιτάζει αποσβολωμένος. Για αυτή την αντίδραση του Αλέξη, δεν ήταν καθόλου προετοιμασμένος.

«Ακόμη και να δεχόμουν εγώ, δεν θα το δεχόταν η Δ.Ο.Υ. Αυτό θα μπορούσε να γίνει, μόνον εάν το μαγαζί είχε και δεύτερη ανεξάρτητη είσοδο! Και από ότι βλέπετε, δεν έχει βέβαια» θριαμβολόγησε ο Αλέξης.

«Αυτό δεν το ήξερα!» παραδέχτηκε ο Ιδιοκτήτης.

«Αυτό και ένα σωρό, άλλα!» σχολίασε ο Αλέξης.

«Παρόλα αυτά, δεν μπορούμε να βρούμε μία λύση;» πρότεινε διστακτικά ο Ιδιοκτήτης.

Το μυαλό του Αλέξη, δούλεψε γρήγορα. Ίσως αυτή να ήταν η ευκαιρία να κερδίσει κάτι.

«Η μόνη λύση που μπορώ να σκεφτώ, είναι να ακυρώσουμε την μίσθωση. Να σας παραδώσω το μαγαζί και να το κάνετε ότι θέλετε!» πρότεινε.

«Γίνεται αυτό;» ρώτησε απορημένος ο Ιδιοκτήτης.

«Φυσικά και γίνεται. Με το κατάλληλο τίμημα όλα γίνονται!» είπε χαμογελώντας τώρα ο Αλέξης.

«Και ποιο είναι αυτό το τίμημα;» ρώτησε ξανά ο Ιδιοκτήτης.

«Κοιτάξτε! Το μαγαζί το έχω φτιάξει! Έχω υπογράψει συμβόλαια, που θα πρέπει να ακυρώσω! Με το ανάλογο κόστος. Και για να μην μιλήσω για τα διαφυγόντα κέρδη. Θα έλεγα ότι για 40.000 Ευρώ, θα το συζητούσα!» κατέληξε χαμογελώντας.

Ο Ιδιοκτήτης, ακούγοντας το ποσό, άνοιξε διάπλατα τα μάτια του και κοκκίνισε ολόκληρος. Ο Αλέξης, είχε κάνει την έρευνα του και ήξερε ότι είχε πάρα πολλά χρήματα, αλλά ταυτόχρονα ήταν και πάρα πολύ τσιγκούνης και φιλοχρήματος.

«Άκου να σου πω!» είπε οργισμένος ο Ιδιοκτήτης. Τώρα ήταν η σειρά του να ξεσπάσει.

«Όλη αυτή την ώρα σε ακούω να λες ένα σωρό παπαριές. Το Μαγαζί είναι δικό μου και θα γίνει ότι λέω εγώ! Και δεν ακούω τίποτα. Από Δευτέρα θα έρθει εδώ το παιδί. Το κατάλαβες;».

Και λέγοντας τα αυτά, σηκώθηκε και κινήθηκε απειλητικά εναντίον του Αλέξη. Σηκώθηκε και εκείνος από την θέση του και πλησίασε τον Ιδιοκτήτη. Ο Αλέξης, σπάνια φοβόταν και δεν δίσταζε ποτέ να αντιμετωπίσει τον οποιονδήποτε. Και φυσικά δεν θα δίσταζε σε κάποιον όπως ο Ιδιοκτήτης.

«Το Μαγαζί σου, να το πάρεις και να το βάλεις εκεί που ξέρεις!» του είπε με στόμφο. «Και εάν δεν ξεκουμπιστείς εσύ και τα καλόπαιδα από εδώ αμέσως, θα σας πετάξω όλους από τις σκάλες. Και θα φωνάξω και την Αστυνομία! Το καταλάβατε; Άντε στον γέρο διάβολο, λοιπόν!» τόνισε ξανά.

Μετά σήκωσε το τηλέφωνο και έκανε ότι έπαιρνε το 100. Στην πραγματικότητα δεν το πήρε, αλλά εκείνοι δεν μπορούσαν να το ξέρουν.

«Ναι, Άμεση Δράση, έχω εδώ τρεις τραμπούκους που με απειλούν. Μπορείτε να στείλετε ένα περιπολικό, αμέσως;» είπε.

Ο Ιδιοκτήτης, τα έπαιξε.

«Εντάξει!» είπε τρομαγμένος. «Δεν χρειάζεται, φεύγουμε!»

Ο Αλέξης, έκλεισε το τηλέφωνο.

«Ο μόνος τρόπος, για να πάρεις το μαγαζί σου, είναι 40 χιλιάρικα!» του είπε. «Άντε στα τσακίδια, τώρα!»

Ο Ιδιοκτήτης, του έριξε ένα φαρμακερό βλέμμα και κατευθύνθηκε μαζί με τους δύο νεαρούς στην σκάλα.

Κατέβηκαν την σκάλα και λίγο πριν φύγουν από το μαγαζί, γύρισε και του είπε:

«Αυτό δεν θα περάσει έτσι! Εγώ θα σε διώξω τελικά!» είπε θυμωμένα.

«Θα μου κλάσεις τα αρχίδια! Και συγνώμη Κατερίνα μου!» γύρισε και είπε στην υπάλληλο του, η οποία κοιτούσε απορημένη το όλο σκηνικό.

Εκείνη του χαμογέλασε και έγνεψε συγκαταβατικά.

«Και να μου χαιρετήσεις την κόρη σου!» συνέχισε ο Αλέξης.

«Και που την ξέρεις εσύ, την κόρη μου;» γύρισε και του είπε ο Ιδιοκτήτης, απορημένος.

«Μόνον εγώ; Όλο το Χαλάνδρι την ξέρει! Για να μην σου πω και η μισή Αθήνα!» είπε πονηρά ο Αλέξης.

Ο Αλέξης, είχε ακούσει ότι η κόρη του Ιδιοκτήτη, ήταν μία πολύ έκφυλη κοπέλα, η οποία άλλαζε τους εραστές της σαν τα ρούχα της. Προσωπικά εκείνος, δεν την ήξερε βέβαια.

«Παλιοκερατά!» είπε ο Ιδιοκτήτης και όρμησε εναντίον του Αλέξη.

Οι δύο νεαροί όμως, τον συγκράτησαν, βγήκαν όλοι από το Μαγαζί και έφυγαν.

Ο Αλέξης τώρα, γύρισε και κοίταξε την Κατερίνα.

«Συγνώμη Κατερίνα μου και πάλι, για το όλο σκηνικό. Αλλά με εκνεύρισε. Και σήμερα δεν είναι και η καλύτερη μου μέρα!» διευκρίνισε χαμογελώντας.

«Μην στενοχωριέστε Κύριε Αλέξη, καταλαβαίνω. Δεν θα πρέπει να χάνετε την ψυχραιμία σας όμως!» απάντησε εκείνη.

«Έχεις δίκιο. Τώρα μπορείς και εσύ να πηγαίνεις. Και έλα την Δευτέρα. Αύριο και μεθαύριο δεν θα σε χρειαστώ. Δεν έχουμε ανοίξει ακόμη, άλλωστε!»

«Όπως νομίζετε, Κύριε Αλέξη. Εγώ πάντως θα είμαι στην διάθεση σας! Και σας ευχαριστώ πολύ. Να προσέχετε έτσι;» είπε ευγενικά, τον χαιρέτησε και έφυγε.

«Καλό κορίτσι και πολύ όμορφο! Κρίμα που θα μείνει χωρίς δουλειά!» σκέφτηκε ο Αλέξης, βλέποντας την να απομακρύνεται.

2. Η Γνωριμία!!

Η Πέμπτη σαν ημέρα, κύλησε ήσυχα. Ο Αλέξης, είχε μεγάλη ανάγκη μία ήσυχη μέρα.

Μετά την χθεσινή "καταιγίδα" άσχημων γεγονότων, μία ήσυχη μέρα, ήταν ότι έπρεπε για να προσπαθήσει να βάλει μία τάξη.

Βρήκε μία καλή δικαιολογία και σταμάτησε τα συνεργεία που εργαζόταν στην διαρρύθμιση του Μαγαζιού. Στην Κατερίνα είχε ήδη πει από χθες, να έρθει ξανά την Δευτέρα.

Και εκείνος έκανε μία μεγάλη βόλτα στα Νότια Προάστια για να αναπνεύσει λίγο θαλασσινό αέρα.

Αναπόλησε την εποχή που έμεινε και εκείνος στο Λαγονήσι. Και μετά στην Βούλα. Ήταν οι καλύτερες εποχές, τότε. Μετά, όταν γνώρισε την πρώην σύζυγο του, μετακόμισε στα Βόρεια Προάστια. Και τελικά δεν του είχε βγει σε καλό. Ούτε η γνωριμία, ούτε ο γάμος αλλά ούτε και η μετακόμιση!

«Μήπως να ξαναγύριζα εδώ;» αναρωτήθηκε έντονα.

Περπάτησε αρκετά στην παραλία της Βάρκιζας και μετά πήγε και έφαγε σε ένα παραλιακό εστιατόριο. Και μετά, αργά το απόγευμα, με ανεβασμένη διάθεση, γύρισε σπίτι του.

Ασχολήθηκε με τον φορητό υπολογιστή του, χάζεψε και λίγο στην τηλεόραση και τον πήρε ο ύπνος.

Παρασκευή πρωί, ξύπνησε σχετικά ευδιάθετος. Χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Έφτιαξε πρωινό, ασχολήθηκε με τα email του και το διαδίκτυο και η ώρα πέρασε. Έφτασε μεσημέρι, αλλά δεν ήθελε να κάνει τίποτα άλλο.

Ακούστηκε ο χαρακτηριστικός ήχος εισερχόμενης κλήσης του κινητού τηλεφώνου του. Ο αριθμός κλήσης του ήταν άγνωστος και δεν τον είχε καταχωρημένο. Αρχικά σκέφτηκε να μην απαντήσει, αλλά μετά άλλαξε γνώμη και απάντησε.

«Παρακαλώ» είπε.

«Κύριε Γεωργίου, εσείς;» τον ρώτησε μία νεανική γυναικεία, ευχάριστη φωνή.

«Ο ίδιος» απάντησε.

«Καλημέρα, μήπως ενοχλώ;» ρώτησε ξανά.

«Όχι καθόλου».

«Καλώς. Είμαι η Έλλη Δημητρίου, η κόρη του Γιάννη Δημητρίου. Δεν με γνωρίζετε» διευκρίνισε η κοπέλα.

Του Αλέξη, του ήρθε κεραμίδα. Ήταν η κόρη του Ιδιοκτήτη, που είχαν την στιχομυθία, προχθές. Και που κακώς βέβαια, την είχε ανακατέψει στην διένεξη τους, αφού δεν την γνώριζε την κοπέλα. Και είχε μετανιώσει για αυτό.

«Τι να θέλει, άραγε;» σκέφτηκε. Φοβήθηκε ότι θα τον έβριζε και θα είχε και δίκιο.

«Μάλιστα» είπε μουδιασμένα.

«Όπως σας είπα, δεν με γνωρίζετε. Ούτε και εγώ σας γνωρίζω. Είχα μία συζήτηση με τον πατέρα μου και θα ήθελα να έχουμε μία συνάντηση. Να συζητήσουμε σαν πολιτισμένοι άνθρωποι, μήπως και βρούμε μία λύση. Εάν δεν έχετε αντίρρηση φυσικά!» τόνισε η Έλλη.

«Και βέβαια, γιατί όχι. Και επίσης, θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι έχω στεναχωρηθεί πάρα πολύ για την τροπή που πήρε η χθεσινή συνάντηση μου, με τον πατέρα σας. Ήταν λάθος μου!» διευκρίνισε και πάλι ο Αλέξης.

«Χαίρομαι που το ακούω, αυτό. Αλλά εγώ νομίζω ότι έγιναν και από τις δύο μεριές λάθη. Και αυτό θα ήθελα να συζητήσουμε. Και να διευκρινίσω ότι ο πατέρας μου, λείπει από την Αθήνα. Έχει πάει στο νησί για κάτι ζητήματα οικογενειακής φύσης που έχουν προκύψει εκεί. Και δεν πρόκειται να γυρίσει πριν την επόμενη εβδομάδα. Οπότε μην ανησυχείτε για ενδεχόμενη συνάντηση σας. Το έχω αναλάβει εγώ το θέμα».

«Χαίρομαι και εγώ που το ακούω αυτό. Πότε και που θα θέλατε να συναντηθούμε;» ρώτησε ανακουφισμένος ο Αλέξης.

«Εάν συμφωνείτε και εσείς, θα πρότεινα, σήμερα το απόγευμα κατά τις 5, στο Μαγαζί. Τι λέτε; Σας βολεύει;» ρώτησε η Έλλη.

«Και βέβαια! Μία χαρά είναι!» συμφώνησε ο Αλέξης.

«Τέλεια. Θα τα πούμε το απόγευμα! Χάρηκα και καλή συνέχεια!»

Ο Αλέξης την ευχαρίστησε και τερμάτισε την κλήση.

«Άλλο πάλι και τούτο!» σκέφτηκε. Μετά βάλθηκε να κάνει με το μυαλό του σενάρια, για το τι , μπορεί να ήθελε η κόρη του Ιδιοκτήτη.

Δεν ήξερε και πολλά πράγματα για εκείνη. Είχε ακούσει ότι ήταν πολύ όμορφη, αλλά χυδαία και έκφυλη. Επίσης ότι έκανε συλλογή από εραστές. Μέχρις εκεί.

Σκέφτηκε να ψάξει λίγο στα Κοινωνικά Δίκτυα, μήπως και βρει περισσότερες πληροφορίες. Και βρήκε. Το Facebook και το Instagram, ήταν γεμάτο με φωτογραφίες της.

Ο Αλέξης, εντυπωσιάστηκε. Ήταν μία από τις ωραιότερες και τις πιο εντυπωσιακές γυναίκες που είχε δει ποτέ του. Καστανή, ψηλή, πληθωρική, με πολύ εντυπωσιακές καμπύλες. Όντως ντυνόταν πολύ προκλητικά και αποκαλυπτικά. Βρήκε επίσης και φωτογραφίες από διακοπές της στην Μύκονο, όπου ήταν γυμνόστηθη. Και το μεγάλο και στητό στήθος της, ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό.

Ο Αλέξης, τα είχε παίξει. Στην θέα όλου αυτού του υλικού, ένοιωσε ένα αντανακλαστικό ερεθισμό. Του έκανε μεγάλη εντύπωση αυτό, επειδή είχε πολύ καιρό να του συμβεί. Ακόμη περισσότερο βέβαια, τον είχε αναστατώσει το γεγονός, ότι αυτή την γυναίκα, θα την συναντούσε το απόγευμα.

Και πάλι αναρωτήθηκε τι να ήθελε άραγε; Και επίσης, πως θα έπρεπε να την αντιμετωπίσει;

Προσπάθησε να τιθασέψει τις σκέψεις του. Και αποφάσισε να ηρεμήσει. Θα άκουγε πρώτα τι είχε να του πει και να του προτείνει. Και μετά θα αποφάσιζε επί τόπου, πως θα την αντιμετώπιζε. Άλλωστε δεν ήταν και τόσο πολλές οι ώρες μέχρι τις πέντε.

Έφαγε κάτι πρόχειρο και οι ώρες πέρασαν. Λίγο πριν τις πέντε, ντύθηκε και πήγε στο Μαγαζί του.

Πέντε ακριβώς, η Έλλη φάνηκε μπροστά στην πόρτα του Μαγαζιού.

Ο Αλέξης πήγε, άνοιξε την πόρτα και την καλωσόρισε. Η Έλλη του χαμογέλασε και πέρασε μέσα.

Και τότε έπαθε κυριολεκτικά σοκ! Παρόλο που ήταν προετοιμασμένος για το θέαμα, αυτό που αντίκρισε, ξεπερνούσε κατά πολύ, ότι είχε δει στο διαδίκτυο!

Η Έλλη, ήταν μακράν, η πιο εντυπωσιακή γυναίκα που είχε δει ποτέ του. Ψηλή, πανέμορφη, ξεχείλιζε από αισθησιασμό και σεξουαλικότητα. Όλα επάνω της, ήταν τέλεια. Το πρόσωπό της, τα πλούσια κατάμαυρα μαλλιά της, τα μπλε μάτια της και τα σαρκώδη χείλη της. Φορούσε ένα κόκκινο της φωτιάς, κοντό και πολύ αποκαλυπτικό φόρεμα!

Το μεγάλο και πλούσιο στήθος της, φάνταζε, σχεδόν ολόκληρο μπροστά του. Και τραβούσε το βλέμμα του σαν μαγνήτης. Ο Αλέξης, κατέβαλε ιδιαίτερη προσπάθεια για να πάρει το βλέμμα του από εκεί. Και μετά ακολουθούσαν τα υπέροχα μακριά πόδια της. Αυτό όμως που τον αποτελείωσε, ήταν οι δωδεκάποντες, μαύρες, στιλέτο, κλασικές γόβες. Λες και ήξερε, ότι ο Αλέξης, ήταν λάτρης αυτής της συγκεκριμένης γόβας.

Με δυσκολία την οδήγησε στο βάθος του Μαγαζιού και της πρότεινε να καθίσει σε ένα καθιστικό που είχαν διαρρυθμίσει εκεί.

Η Έλλη, τον ευχαρίστησε και κάθισε με μία κίνηση αλλά Σάρον Στόουν, στο Βασικό Ένστικτο, αφήνοντας να φανεί προς στιγμή το μαύρο μικροσκοπικό κιλοτάκι της.

Κίνηση ρουά-ματ για τον Αλέξη. Και αυτό τον αποτελείωσε.

Η Έλλη, άρχισε να μιλάει πρώτη. Αρχικά του είπε για τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του πατέρα της. Και μετά για τον τρόπο που διαχειριζόταν τα θέματα του. Διευκρίνισε δε, ότι εκείνη δεν συμφωνούσε με αυτό τον τρόπο.

Ο Αλέξης συμφώνησε μαζί της.

Η Έλλη, σταδιακά άρχισε να αλλάζει την στρατηγική της. Παρόλο που τον είχε θαμπώσει, ο Αλέξης άρχισε να καταλαβαίνει ότι η Έλλη, είχε έρθει εκεί με συγκεκριμένο σχέδιο και στόχο. Και επίσης, ότι είχε πολλά από τα χαρακτηριστικά του πατέρα της. Κλασικό, κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο. Η εντυπωσιακή εμφάνιση της, ήταν απλά η βιτρίνα.

Μετά από άλλο ένα λογύδριο, η Έλλη σε κάποια στιγμή του ξεφούρνισε, ότι είχε υποσχεθεί στον πατέρα της, πριν φύγει, ότι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, το θέμα θα έληγε Δευτέρα το πολύ Τρίτη. Μετά τον κοίταξε με ένα γοητευτικό χαμόγελο, στα μάτια. Όπως κοιτάζει μία γάτα το ποντίκι, πριν το καταβροχθίσει. Ήταν σίγουρη ότι τον είχε σαγηνεύσει και τον έκανε ότι ήθελε.

Σε αυτό το σημείο, ο Αλέξης "ξύπνησε" επιτέλους! Και συνειδητοποίησε με μιας το πανούργο σχέδιο της. Η Έλλη είχε πάει εκεί, για προσφέρει άλλη μία εκδούλευση στον αγαπημένο της μπαμπά. Και ήταν απόλυτα σίγουρη, ότι θα τα κατάφερνε.

Ο Αλέξης τώρα, βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Έτσι που είχαν έρθει τα πράγματα, θα αναγκαζόταν από μόνος του να αφήσει το μαγαζί. Και αυτό ήταν θέμα ημερών, ακόμη και τίποτα να μην έκανε ο Ιδιοκτήτης, ή η εκρηκτική κόρη του. Αυτό όμως εκείνοι δεν το ήξεραν.

Και βέβαια, δεν είχε καμία πρόθεση να πέσει αμαχητί. Θα έδινε όλες τις μάχες, που μπορούσε. Και πρώτα από όλα θα άλλαζε την στάση του.

Θα αντιστεκόταν στα θέλγητρα της εντυπωσιακής ύπαρξης. Έτσι και αλλιώς δεν είχε καμία πιθανότητα, να κάνει οτιδήποτε μαζί της. Εκείνη θεά, εκείνος κοντός, άσχημος και χοντρός. Μετά θα την χτυπούσε εκεί που πονούσε! Στην φιλαρέσκεια της! Τουλάχιστον αυτό θα ήταν το σχέδιο του!

Άλλαξε ύφος και την ρώτησε ψυχρά, τι είχε να του προτείνει. Η Έλλη, κατάλαβε αμέσως την αλλαγή στην στάση του. Ψυχραίνοντας λίγο και εκείνη, του είπε ότι ο πατέρας της, δεν ήταν διατιθέμενος να υποχωρήσει. Ήταν θέμα γοήτρου για αυτόν. Οπότε ή θα υποχωρούσε ο Αλέξης, ή θα άφηνε το Μαγαζί, με ένα μικρό τίμημα. Και βέβαια σε καμία περίπτωση, δεν έπαιζαν τα 40.000 Ευρώ.

«Τότε, χάρηκα πολύ για την γνωριμία, αλλά δεν έχουμε τίποτα άλλο, να συζητήσουμε!» είπε κοφτά ο Αλέξης.

«Είστε σίγουρος, Κύριε Γεωργίου;» ρώτησε με ένα πονηρό χαμόγελο η Έλλη.

«Απόλυτα!» απάντησε με τον ίδιο τρόπο ο Αλέξης.

«Τότε λοιπόν, θα μιλήσω και εγώ με ανοιχτά χαρτιά!» συνέχισε η Έλλη. «Και εάν έβαζα άλλου είδους τίμημα στο τραπέζι;» ρώτησε διερευνητικά με ένα ακόμη πιο πονηρό χαμόγελο.

«Τι άλλου είδους τίμημα;» έκανε τον χαζό ο Αλέξης, που είχε καταλάβει πολύ καλά, που το πήγαινε.

«Εμένα, π.χ.!» διευκρίνισε η Έλλη.

«Δηλαδή;» εξακολούθησε να κάνει τον ανήξερο ο Αλέξης.

«Κύριε Γεωργίου, μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε!» πήρε ανάποδες η Έλλη. «Έχετε καταλάβει πολύ καλά τι εννοώ!»

«Μπορεί! Αλλά θα το ήθελα πιο συγκεκριμένο. Και με λεπτομέρειες, παρακαλώ!» απάντησε ο Αλέξης, με ένα πονηρό χαμόγελο και εκείνος.

«Α, τώρα κατάλαβα! Το θες πρόστυχο, αγόρι μου; Σε ανάβουν οι περιγραφές; Ας είναι λοιπόν. Άκου! Έτσι όπως είσαι, δεν πρόκειται ποτέ στην ζωή σου, να έχεις μία γυναίκα σαν εμένα!» πέρασε στην επίθεση η Έλλη. «Σε έχω δει πως με κοιτάζεις. Σου δίνω λοιπόν την ευκαιρία, να κάνεις κάτι μαζί μου, για πρώτη και τελευταία φορά!»

«Μάλιστα. Μπορεί να έχεις και δίκιο. Αλλά για πες μου, τι θα ήταν αυτό το κάτι και ποιο θα ήταν το τίμημα που θα έπρεπε να πληρώσω;» συνέχισε ο Αλέξης.

«Μπράβο! Τώρα αρχίσαμε να συνεννοούμαστε!» είπε ευχαριστημένη η Έλλη. Ταυτόχρονα ξεσταύρωσε τα πόδια της και πήρε μία προκλητική στάση, αφήνοντας να φανεί ξεκάθαρα το κιλοτάκι της. Ο Αλέξης φυσικά, δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να μην την καρφώσει με το βλέμμα του. Η Έλλη χαμογέλασε και πάλι ικανοποιημένη.

«Τι θα έλεγες λοιπόν, να σου πάρω μία σπέσιαλ πίπα και εσύ να αφήσεις το Μαγαζί!» συνέχισε η Έλλη, γλείφοντας προκλητικά τα χείλη της.

«Κοίτα να δεις! Είσαι όντως καταπληκτική γυναίκα! Από τις ομορφότερες που έχω δει! Αλλά δεν νομίζεις ότι είναι πάρα πολύ, το να αποτιμήσεις 40.000 Ευρώ, μία πίπα;» ρώτησε εξακολουθώντας να χαμογελάει ο Αλέξης.

Η Έλλη χλόμιασε και το χαμόγελο χάθηκε από τα χείλη της.

«Τι λες, βρε…» ξεκίνησε να λέει, αλλά σταμάτησε έγκαιρα. Προφανώς κατάλαβε ότι δεν έπρεπε να χάσει την ψυχραιμία της.

Ο Αλέξης συνέχισε να την κοιτάζει χαμογελώντας πονηρά. Η Έλλη τώρα, τον κοίταζε διαφορετικά. Είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί, ότι δεν θα ήταν και τόσο εύκολος αντίπαλος.

«Έχεις να προτείνεις εσύ, κάτι άλλο ίσως;» τον ρώτησε γλυκαίνοντας την φωνή της.

«Ίσως!» απάντησε αινιγματικά ο Αλέξης.

«Να το ακούσω, λοιπόν!» πρότεινε η Έλλη.

«Μια που το πήγαμε στο ερωτικό κομμάτι, τι θα έλεγες να κάνουμε σεξ; Με την διαφορά ότι αυτός που θα τελειώσει πρώτος, χάνει!» διευκρίνισε ο Αλέξης.

«Δηλαδή;» ρώτησε η Έλλη, που δεν το πολυκατάλαβε.

«Τι δεν κατάλαβες; Θα κάνουμε σεξ! Εμείς οι δύο! Εάν τελειώσεις πρώτη, εάν χύσεις πρώτη, να στο πω χυδαία, έχασες! Εάν χύσω εγώ, έχασα εγώ! Κατανοητό;»

«Τώρα κατάλαβα! Τι χάνω εγώ και τι χάνεις εσύ;» ρώτησε ξανά η Έλλη.

«Εάν χάσω, θα σας αφήσω το Μαγαζί, Δευτέρα – Τρίτη, χωρίς τίμημα. Εάν χάσεις εσύ, θα μου δώσεις 40.000 Ευρώ και πάλι θα το αφήσω. Όπως και να έχει κερδισμένοι βγαίνετε. Και εσύ και ο πατέρας σου!» διευκρίνισε ο Αλέξης.

Η Έλλη, δεν μίλησε. Σηκώθηκε από την θέση της, έκανε μία βόλτα, τον κοίταξε καλά – καλά και κάθισε και πάλι.

«Ε, λοιπόν, δεν σου φαίνεται. Δεν σου το είχα. Μπράβο σου!» είπε κοιτάζοντας τον έντονα.

«Δεν μου φαίνεται, τι;» ρώτησε χαμογελώντας ο Αλέξης.

«Ξέρεις εσύ! Και θα σου απαντήσω, ευθύς αμέσως! Δέχομαι! Αν και νομίζω ότι θα είναι άνιση η μάχη!» είπε φιλάρεσκα.

«Τι εννοείς;» ρώτησε ο Αλέξης.

«Εννοώ, ότι έχω πολύ μεγάλη εμπειρία στο σεξ, αγόρι μου! Δεν μπορείς να φανταστείς, πόση! Κανένας άνδρας, δεν μπορεί να κρατήσει πάνω από δέκα δευτερόλεπτα, μαζί μου! Άντε ένα λεπτό το πολύ!» διευκρίνισε χαμογελώντας.

«Μάλλον, πηγαίνεις με λάθος άνδρες, νομίζω!» σχολίασε χαμογελώντας ο Αλέξης.

«Μπορεί! Θα δείξει! Και πότε θέλεις να το κάνουμε;» ρώτησε η Έλλη.

«Εδώ και τώρα! Έλα μαζί μου!» απάντησε αποφασιστικά ο Αλέξης.

Πήγε και κλείδωσε την πόρτα του Μαγαζιού. Μετά πήρε από το χέρι την Έλλη και ανέβηκαν στο πατάρι.

Εκεί είχε τοποθετήσει ένα τριθέσιο καναπέ, σαν ενός είδους καθιστικού. Και αυτό το είχε σε περίπτωση που χρειαζόταν να διανυκτερεύσει κάποια στιγμή εκεί.

Κάθισαν και οι δύο στον καναπέ. Η Έλλη τον κοίταξε διερευνητικά, προσπαθώντας να μαντέψει τις προθέσεις του.

Εκείνη, εξακολουθούσε να πιστεύει ότι ο Αλέξης ήταν εύκολη περίπτωση και απόλυτα διαχειρίσιμη εκείνη την στιγμή. Έκανε όμως λάθος! Και αυτό, γιατί φυσικά δεν μπορούσε να ξέρει ότι ο Αλέξης, πολλά χρόνια πριν, είχε δεσμό με μία Ψυχίατρο. Από εκείνη είχε μάθει πολλά πράγματα σχετικά τόσο με την γυναικεία ανατομία, όσο και με την γυναικεία ψυχολογία επίσης.

Επίσης δεν ήξερε ότι, ο Αλέξης την είχε ήδη ψυχολογήσει και είχε βρει τον τρόπο να την ελέγξει. Και αυτή την φορά ο Αλέξης, δεν έκανε το λάθος να υποκύψει στις ορέξεις και στα συναισθήματα που τυχόν είχε.

Όπως είχε κάνει, με την πρώην γυναίκα του και το είχε πληρώσει πολύ ακριβά. Καιρός ήταν, να εφαρμόσει αυτά που του είχε διδάξει η εμπειρία.

Αυτή την φορά, όσο και θεογκόμενα να ήταν η Έλλη, όσο και να του είχε έρθει κεραμίδα, όταν την είδε, έλεγξε εγκαίρως τα συναισθήματα του. Και είχε αποφασίσει να την κάνει να υποφέρει. Πίστευε ότι την είχε ψυχολογήσει σωστά! Και θα τα έπαιζε όλα για όλα!

«Ο πνιγμένος, από τα μαλλιά πιάνεται!» σκέφτηκε και χαμογέλασε.

Η Έλλη καθόταν δίπλα του και εξακολουθούσε να τον κοιτάζει.

Ο Αλέξης, άπλωσε το χέρι του και άρχισε να της χαϊδεύει τα μαλλιά της. Μετά έσκυψε και την φίλησε απαλά στο μάγουλο. Και μετά της πιπίλισε τον λοβό του αυτιού της. Απέφυγε να την φιλήσει στα χείλη και κατέβηκε στο λαιμό της. Η Έλλη αναρίγησε.

Με το ένα του χέρι άρχισε να κατεβάζει το φερμουάρ από το στενό φόρεμα της. Με το άλλο απελευθέρωσε προσεκτικά το ένα της στήθος. Και μετά και το άλλο. Τα υπέροχα, πληθωρικά της στήθη, πετάχτηκαν ατίθασα, μπροστά στα μάτια του. Άρχισε να τα μαλάζει, πολύ επιτήδεια και η γλώσσα του, άρχιζε να παίζει με τις ρώγες της. Η Έλλη τινάχτηκε σαν την χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα.

Ο Αλέξης, χαμογέλασε ικανοποιημένος. Μόλις είχε ανακαλύψει την πρώτη από τις ερωτογενείς της, ζώνες. Βρισκόταν σε καλό δρόμο. Συνέχισε να παίζει με τις ρώγες της. Δεν είχε κανένα λόγο, να βιαστεί άλλωστε. Η Έλλη, είχε κλείσει τα μάτια και απολάμβανε τα χάδια του. Είχε ήδη σχεδόν παραδοθεί!

Από την επαφή του στήθους της κατάλαβε, ότι η Έλλη, είχε σίγουρα επέμβει σε αυτά. Και ο αισθητικός γιατρός της, είχε κάνει πολύ καλή δουλειά!

Τώρα άφησε τα στήθη της και άρχισε να κατεβαίνει προς τα κάτω. Απαλλάχτηκε πρώτα εντελώς από το φόρεμα της και μετά την γύρισε μπρούμυτα, επάνω στον καναπέ.

Η Έλλη φορούσε ένα μικροσκοπικό, μαύρο, στρινγκ, κιλοτάκι.

Ο Αλέξης, άρχισε να της κάνει ένα αισθησιακό μασάζ στην πλάτη, κατά μήκος της ραχοκοκαλιάς της. Χρησιμοποίησε μία τεχνική, που του είχε μάθει μία άλλη παλιά φίλη του και η Έλλη, ανατρίχιασε ολόκληρη από ηδονή. Και μετά κατέληξε στον ολοστρόγγυλο, πανέμορφο, ποπό της. Του έκανε εντύπωση ότι, το κορμί της ήταν ασυνήθιστα σφικτό. Χωρίς όμως να δείχνει ίχνη από έντονη σωματική άσκηση.

Άρχισε τώρα να μαλάζει τον τέλειο ποπό της. Μετά τον ανασήκωσε λίγο και άνοιξε ταυτόχρονα, τα πόδια της. Είχε τώρα μία υπέροχη θέα από το υπέροχο μουνάκι της. Έκανε στην άκρη το κιλοτάκι της και άρχισε σιγά – σιγά να μαλάζει τα χείλη του αιδοίου της. Η Έλλη ήταν ήδη μούσκεμα. Εάν ήθελε, ο πρώτος οργασμός της, ήταν θέμα λεπτών. Αλλά δεν ήθελε! Είχε άλλα σχέδια στο μυαλό του.

Το μουνάκι της, ήταν κλειστό, σχεδόν εφηβικό! Και πολύ προσεκτικά αποτριχωμένο, χωρίς ίχνος τρίχας. Μάλλον μόνιμη αποτρίχωση από Laser! Έγλυψε δύο δάχτυλα του και συνέχιζε να παίζει με τα χείλη του αιδοίου της. Μετά σιγά – σιγά, γλίστρησε τα δάχτυλα του μέσα της. Η Έλλη αναρίγησε και πάλι. Ταυτόχρονα άρχισε να της γλείφει την άκρη της τρύπας του κώλου της. Η Έλλη, τώρα έτρεμε από ηδονή!

Ο Αλέξης, σταμάτησε απότομα και την γύρισε ανάσκελα. Την ξάπλωσε στον καναπέ. Η Έλλη, άνοιξε τα μάτια της και τον κοίταξε απορημένη. Μετά έσκυψε πάλι επάνω της και άρχισε να της γλείφει το υπέροχο μουνάκι της. Η Έλλη ανακουφισμένη, έκλεισε και πάλι τα μάτια της. Ένα χαμόγελο ηδονής σχηματίστηκε στα χείλη της.

Ο Αλέξης, αφού έπαιξε λίγο με την κλειτορίδα της, έβαλε το μεσαίο δάχτυλο του, μέσα της. Έψαξε λίγο μέσα στον κόλπο της, σαν να της έκανε γυναικολογική εξέταση και όταν νόμισε ότι βρήκε το σημείο που έψαχνε, γύρισε απότομα το δάχτυλο του, πίεσε ένα σημείο, στο επάνω μέρος του κόλπου της και την πρόσταξε με δυνατή φωνή:

«Και τώρα χύσε, καριόλα μου!». Ταυτόχρονα πίεσε ακόμη πιο δυνατά, το συγκεκριμένο σημείο.

Η Έλλη κατάπληκτη, ένοιωσε ένα δυνατό κύμα ηδονής να την πνίγει ξαφνικά και άρχισε να χύνει. Χωρίς να καταβάλει καμιά προσπάθεια. Ποτέ άλλωστε δεν