Πως ένα μικρό και ασήμαντο χάρτινο καλαμάκι άλλαξε τον κόσμο & 9 παραμύθια

By Ράνια Συνοδινού

Η συλλογή παραμυθιών περιέχει ένα νέο οικολογικό παραμύθι "Πως ένα μικρό και ασήμαντο χάρτινο καλαμάκι άλλαξε τον κόσμο" που παροτρύνει τα παιδιά να ανακυκλώνουν και τους παρακάτω τίτλους:
Το πηγάδι των Χρωμάτων - Μία ιστορία για την διαφορετικότητα.
Η Μελίνα και οι εκατό πριγκίπισσες - Ένα παραμύθι που μαθαίνει τα παιδιά να συμπεριφέρονται με ωραίο τρόπο στα υπόλοιπα παιδιά.
Το μαγικό δαχτυλίδι - Ο Ηλίας ανακαλύπτει πως τα ζωάκια δεν είναι παιχνίδια με ένα μαγικό δαχτυλίδι.
Περιπέτεια στην Κουνελοχώρα - Ο Ραφ το κουνελάκι μαθαίνει πως όλοι κάνουμε λάθη και πως σημασία έχει να τα διορθώνουμε.
Περιπέτεια στην Κουνελοχώρα 2 - Ο Ραφ παντρεύεται.
Βόλτα στη Σκουπιδούπολη - Η καθαριότητα είναι υπόθεση όλων μας.
Η Μελίντα και η Μαγική Σφαίρα - Η Μελίντα είναι ένα γενναίο κορίτσι που σώζει τον Ρούλη τον Ελεφαντούλη
Πόλεμος Φωτίτσας - Σταγονίτσας - Από που προέρχονται οι φωτιές;
Το καταραμένο σεντούκι - Η περιπέτεια του Άλεξ που βρίσκεται σε ένα πειρατικό πλοίο.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Ράνια Συνοδινού
• Release date: Oct 12, 2020
• ISBN: 9781005888169

Ράνια Συνοδινού

Είμαι η Ράνια Συνοδινού συγγραφέας - δημιουργός ιστοριών .Ξεκίνησα να γράφω με την γέννηση του πρώτου μου παιδιού γιατί ήθελε να του λέω παραμύθια. Κάθε φορά που άνοιγα το στόμα μου κατέληγα με μια μεγάλη περιπέτεια και εκεί αποφάσισα πως πρέπει να τις γράψω. Έτσι ήρθε ο "Εκλεκτός της Πανγαίας" ο οποίος ανήκει στην φανταστική λογοτεχνία. Σταδιακά έγραψα και όλα τα παιδικά τα οποία προήλθαν κυρίως από βραδυνές αφηγήσεις πριν από τον ύπνο των μικρών μου.Έπειτα έγραψα το "'Αρμα του Ήλιου" το οποίο διαδραματίζεται στην Ρόδο. Είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα- περιπέτεια μιας και η ηρωίδα προσπαθεί να ανακαλύψει ένα θησαυρό. Το έγραψα μετά από πολύ έρευνα καθώς ήθελα ότι διαβάζει ο αναγνώστης μου να έχει απόλυτη σχέση με την ιστορική πραγματικότητα.Η "Εξομολόγηση" είναι ένα βιβλίο το οποίο έχει μέσα αληθινές ιστορίες κακοποιών. Επίσης και σε αυτό το βιβλίο παρακολούθησα πολλές συνεντεύξεις τους για να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα για το τι έφταιξε και πήραν όλοι τους αυτό το δρόμο. Αυτό το βιβλίο έχω την τιμή να λέω πως διαβάστηκε σε μία μέρα ακόμα και από ανθρώπους που δεν είχαν αγγίξει ποτέ τους λογοτεχνικό βιβλίο.Τολμώ να γράφω περιπέτειες όλων των ειδών σε αντίθεση με το κατεστημένο Ελληνικό προφίλ αναγνωστών που προτιμούν κοινωνικά, αισθηματικά και πολιτικά από Έλληνες συγγραφείς ενώ τις περιπέτειες από ξένους. Δεν θα αλλάξω το όνομα μου, την ταυτότητα μου για να πουλήσω πιο πολλά βιβλία.Αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η νοοτροπία πως δεν υπάρχουν Έλληνες και Ελληνίδες αρκετά καλοί σε αυτά τα είδη.Σας διαβεβαιώνω πως υπάρχουμε, είμαστε εδώ και αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια ευκαιρία για να σας ταξιδέψουμε.

Book preview

Πως ένα μικρό και ασήμαντο χάρτινο καλαμάκι άλλαξε τον κόσμο

Μια φορά και έναν καιρό, στον πλανήτη γη, σε μια χώρα μικροσκοπική την Ελλάδα, η αιώνια μητέρα Φύση καθόταν θλιμμένη κάτω από μια ελιά. Μπροστά της υπήρχε ένας λόφος από σκουπίδια. Οι οικογένειες είχαν έρθει για πικνίκ την προηγούμενη μέρα και είχαν αφήσει τα πάντα πίσω τους. Δεν άντεχε να το βλέπει αυτό άλλο, ένιωθε ανήμπορη όμως κάτι έπρεπε να κάνει. Από την θλίψη της άρχισε να κλαίει και τα δάκρυα της πότιζαν το χώμα δίπλα από την ελιά. Έκλαιγε γιατί κανείς δεν πρόσεχε , δεν νοιαζόταν. Πόσους αιώνες είχε περάσει δημιουργώντας την τέλεια ισορροπία για να την χαλάει ο άνθρωπος σε κάθε του επίσκεψη; Αποφάσισε να φύγει να ηρεμήσει και πήγε στα πιο ψηλά απάτητα βουνά , εκεί που ο άνθρωπος δεν έχει φτάσει και είναι τα πάντα όπως τα άφησε, σε αρμονία.

Την επόμενη μέρα, εκεί που είχαν πέσει τα δάκρυα της, άρχισε να φυτρώνει κάτι που έμοιαζε με κλαδάκι. Όσο μεγάλωνε και ψήλωνε και άλλαζε. Λες και είχε ενώσει όλα τα χρώματα της μητέρας Φύσης έγινε πολύχρωμο, ψηλόλιγνο σαν ένα καλαμάκι. Μία μέρα αργότερα είχαν ξεχωρίσει δύο χεράκια, δύο ποδαράκια, ένα υπέροχο γαλήνιο προσωπάκι και μαλλάκια από λουλούδια. Ο Bio είχε γεννηθεί.

Ξάφνου άνοιξε τα μάτια του διάπλατα , τραβήχτηκε από το χώμα και άρχισε να τινάζεται. Μπροστά του είδε όλα τα σκουπίδια και αμέσως κατάλαβε για ποιο λόγο είχε γεννηθεί. Έπρεπε να προστατεύει την μητέρα όλων, την μητέρα Φύση. Τέντωσε τα χεράκια και τα ποδαράκια του και έπιασε αμέσως δουλειά. Για αρχή ξεχώρισε όλα τα σκουπίδια ώστε να πάει αυτά που πρέπει στους κάδους της ανακύκλωσης, χωριστά το γυαλί, το πλαστικό, το αλουμίνιο και χαρτί. Πόσο εύκολο θα ήταν αν είχε γίνει έτσι εξ αρχής; Ήταν σκληρή δουλειά αλλά και εκείνο ήταν ένα δυνατό καλαμάκι. Η μητέρα Φύση το παρακολουθούσε και το καμάρωνε. Μακάρι οι φιλοξενούμενοι άνθρωποι του πλανήτη να είχαν την μισή θέληση από ότι είχε αυτό το καλαμάκι.

Είχε καθαρίσει τα πάντα αλλά ένιωθε πως η δουλειά του είχε μόλις αρχίσει. Έμοιαζε σαν να ακολουθούσε μια αόρατη κλωστή προς την παραλία. Καθάρισε την άμμο από τα εκατοντάδες αποτσίγαρα και τακτοποίησε και τα σκουπίδια στον ανάλογο κάδο. Οι άνθρωποι έχοντας γεμίσει τον κάδο τεμπέλιαζαν και δεν ήθελαν να βρουν άλλο κάδο οπότε πετούσαν όλα τα πλαστικά ποτήρια, τα καλαμάκια, τα μπουκάλια νερού δίπλα στον κάδο. Ο Bio κράτησε την ψυχραιμία του και προσπάθησε να τα μαζέψει και αυτά. Όμως για κάθε ποτήρι και καλαμάκι που έβαζε την θέση του, έμοιαζε λες και γεννιόταν άλλα δύο. Λες και κάποιος πολλαπλασίαζε τα πλαστικά και δεν μπορούσε με τίποτα να τελειώσει. Σκέφτηκε πως μόνος του με τα δύο του χεράκια ήταν αδύνατον. Έπρεπε κάτι να σκεφτεί, οπότε βρήκε μια πεταμένη ξύλινη ταμπέλα που έλεγε:

«Μην πετάτε σκουπίδια στη θάλασσα» και την χρησιμοποίησε σαν φαράσι για να σπρώξει τα σκουπίδια προς τους κάδους. Μόλις τα κατάφερε ένιωσε περήφανος και σκέφτηκε πως ακόμα και ένα μικρό ασήμαντο χάρτινο καλαμάκι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Ξάφνου μέσα από τον λόφο άρχισε να αναδύεται μια μορφή. Ήταν ένα καλαμάκι σαν αυτόν αλλά πλαστικό και στο κεφάλι του αντί για λουλουδάκια είχε φουγάρα με καπνό και χαμογελούσε με κακία. Άρχισε να πετάει με δύναμη και να σκορπίζει παντού ό, τι έχει κουραστεί να μαζέψει ο Bio.

«Σταμάτα! Τι κάνεις; Ξέρεις πόση ώρα μαζεύω;» φώναζε με όλη του τη δύναμη αλλά το πλαστικό καλαμάκι έκανε πως δεν άκουγε τίποτα. Γέλαγε δυνατά, τον κορόιδευε και συνέχιζε το καταστροφικό του έργο.

«Δεν καταλαβαίνεις πόση ζημιά προκαλείς; Σταμάτα σου λέω! Ποιος είσαι εσύ που θα χαλάσεις τα πάντα;» Το πλαστικό καλαμάκι δεν έδινε καμία σημασία και ο Bio ήταν έτοιμος για μάχη.

«Ξέρεις κάτι, δεν με ενδιαφέρει τι λες, όσο και να φωνάζεις. Με λένε Plast είμαι παιδί των ανθρώπων. Βρίσκομαι παντού δεν θα με βρεις πάντα σαν καλαμάκι, αλλά θα με συναντήσεις σε κάθε πλαστική σακούλα που πετιέται στη θάλασσα, σε κάθε πλαστικό ποτήρι, πιάτο, πιρούνι, σε κάθε συσκευασία και τρέφομαι από την ρύπανση. Θα με βρεις παντού και τρέφομαι από παντού. Σκοπός μου είναι να καταστρέψω τη Γη , δεν με έφτιαξαν για αυτό αλλά αυτό θα κάνω

«Όχι. Αυτό σταματάει εδώ» απάντησε αποφασιστικά o Bio και άρχισε να παλεύει με τον Plast. Εκεί που νόμιζε πως τον νικούσε κάποιος πετούσε σκουπίδια και έπαιρνε δύναμη. Εκείνο ήταν μονάχο του αλλά με τεράστια θέληση. Όσο πάλευε κατάλαβε πως όσο οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν το πρόβλημα τόσο θα υπήρχε ο Plast. Κάτι έπρεπε να κάνει η πάλη θα ήταν αιώνια, δεν θα τελείωνε ποτέ. Με τα μικρά του χεράκια έπιασε τα φουγάρα από το κεφάλι του Plast και τα έκανε κόμπο. Όλος ο καπνός που δεν μπορούσε να βγει από τα φουγάρα γέμισε την κοιλιά του Plast και τον έκανε ένα πελώριο τοξικό μπαλόνι που το πήρε ο αέρας. Από μακριά έβλεπε τον θυμωμένο Plast να του φωνάζει: «Κέρδισες μια μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο».

Ο Bio κατάλαβε πως ότι και να έκανε, θα τον έβρισκε πάντα μπροστά του όσο υπήρχαν άνθρωποι που δεν γνώριζαν το κακό που προκαλούσε το πλαστικό. Ήξερε τι έπρεπε να κάνει, να το πει στα παιδιά. Μαζί με τα παιδιά μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Αν ένα απλό χάρτινο καλαμάκι μπόρεσε να νικήσει την μάχη, εσείς τα παιδιά μπορείτε να κερδίσετε τον πόλεμο και να εξαφανίσετε τον Plast από τη γη μας. Μπορείτε! Ανακυκλώστε, μην χρησιμοποιείτε πλαστικές συσκευασίες μίας χρήσης, μη πετάτε σκουπίδια στη θάλασσα και στην παραλία. Πείτε το σε όλους!

Το πηγάδι των Χρωμάτων

Μια φορά και έναν καιρό στη χώρα του πολύχρωμου δάσους ζούσαν ειρηνικά οι νεράιδες των χρωμάτων. Η Λευκή, η Πρασινούλα, η Κοκκινούλα, η Γαλαζίτσα και η Κιτρινούλα. Όταν έβγαινε ο ήλιος ψηλά στον ουρανό και με τις ακτίνες φώτιζε ολόκληρο το δάσος, οι μικρές νεραϊδούλες έπιαναν αμέσως δουλειά. Έπαιρναν τα μικρά τους κουβαδάκια και πήγαιναν στο πηγάδι των χρωμάτων.

Πρώτη κατέβαινε η Λευκή