Something like...

By Panos Niagkos

poems and short stories:

Sometimes we feel that we can not do anything, and sometimes we feel we can do everything. This little booklet is something between the two. I have not decided that what I have written here is stories-resembling poems or poems that resemble stories. It's  SOMETHING LIKE ... that. I feel neither a poet nor a writer. The goal is simply to be able to form mindsets in front of you and for a few minutes they can move your thoughts to a place where they will meet with my own or other characters, and walk for a while together exchanging "colors".

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Panos Niagkos
• Release date: Nov 6, 2019
• ISBN: 9780359062188

Panos Niagkos

Γεννήθηκε στην Πάτρα και ζει μόνιμα στην Αιγείρα Αχαΐας.  Ιδρυτικό μέλος του Θεατρικού Εργαστηρίου Αιγείρας και συνεργάτης πολλών θεατρικών ομάδων. Το 2018 έγραψε δυο θεατρικά έργα. Το πρώτο εκδόθηκε από την Αμαζον τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου με τίτλο “Το σπίρτο”. Το δεύτερο με τίτλο “Lemon Pie” βραβεύτηκε τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου πάλι, με το πρώτο πανελλήνιο βραβείο από την Ένωση Λογοτεχνών Ελλάδας (ΠΕΛ) και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ηδύφωνο.

Book preview

Κάτι σαν...

ποιήματα και μικρές ιστορίες

e-mail : [e-mail]

Blog:

https://panosniagkoswriting913581710.wordpress.com/

Μια σημείωση

2.100χλμ. Τόσο χρειάστηκε ένα απλό μολύβι να ταξιδεύσει για να φτάσει στα χέρια μου. Από Βαρκελώνη μέχρι τη βάση μου στην Ελλάδα. Έφτασε στα χέρια μου σαν ένα μικρό δώρο από αυτήν την  όμορφη και μακρινή πόλη, από μια παρέα φίλων που βρισκόταν εκεί για ένα θεατρικό σεμινάριο. Στην πραγματικότητα, χωρίς να το ξέρουν, μου είχαν χαρίσει κάτι πολύ μεγαλύτερο. Ένα αντικείμενο – κίνητρο. Που σαν αρχαίο τοτέμ με κοίταζε κάθε μέρα από τη θέση που του είχα παραχωρήσει στη μολυβοθήκη του γραφείου μου.

Στην αρχή δεν φαινόταν τόσο επικίνδυνο. Σιγά σιγά όμως μια αόρατη κλωστή ένιωθα να με συνδέει μαζί του. Σαν αόρατη αράχνη να πλέκει επάνω μου τον ιστό της και να ζητάει να το πάρω και να το χρησιμοποιήσω. Αυτό το συγκεκριμένο. Όχι άλλο. Ναι μεν ήθελα κάποτε να δοκιμάσω να γράψω κάτι αλλά δεν το αποφάσιζα. Δεν λείπουν οι γραφιάδες από τούτον τον πλανήτη. Όμως τελικά δεν αντιστάθηκα όσο θα επιθυμούσαν οι πιθανοί αναγνώστες μου. Η πρώτη λέξη, ήταν ότι πιο δύσκολο έχω γράψει. Γιατί τη συνόδευε η προοπτική της δημοσιοποίησης στο κοινό. Στη συνέχεια αυτή η δυσκολία φάνηκε ότι ήταν η μικρότερη από αυτές που μπορούσα να φανταστώ. Γιατί αυτό το μολύβι όσο μίκραινε σε μήκος, τόσο μεγάλωνε σε απαιτήσεις. Έτσι με αυτό το μολύβι «Τοτέμ» έγραψα το πρώτο μου θεατρικό έργο που έχει ήδη εκδοθεί, μια μικρή συλλογή ποιημάτων – αυτή που κρατάτε- και ένα ακόμα θεατρικό που θα εκδοθεί σε μερικούς μήνες.

Και σκέφτομαι ότι αν το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Κίνα μπορεί να προκαλέσει ένα σεισμό στην άλλη άκρη της γης, όπως λένε κάποιοι αρχαίοι φιλόσοφοι της Ανατολής, τότε ένα μολύβι που καθόταν αδιάφορο σε κάποιο ράφι μαγαζιού της Βαρκελώνης  δεν είναι και τόσο δύσκολο να προκαλέσει την περιέργεια κάποιου απλού ανθρώπου 2.100χλμ μακρύτερα, να δοκιμάσει να γράψει την πρώτη του λέξη σε ένα κομμάτι χαρτί ελπίζοντας ότι θα προκαλέσει μικρότερη καταστροφή από ένα φυσικό φαινόμενο. Ένα βιβλίο που θα αξίζει το χρόνο που θα διατεθεί για να διαβαστεί. 

Εκεί...

....σ ’ ένα σοκάκι της Καλκούτα ,

με σκονισμένα ινδικά πάνινα παπούτσια,

και ρούχα που μύριζαν μπαχάρι και καρύδα.

...σε μια πέτρα του Σινικού να