Επιστολές από την Ανταρκτική

By Federico Romano

Το ταξίδι της ζωής ενός αλτρουιστή και γενναιόδωρου άνδρα μέσα από τον πόνο, τη χαρά, τη φιλία, την αγάπη και το θάνατο. Αυτές είναι οι «Επιστολές από την Ανταρκτική», ένα μυθιστόρημα που βρίσκεται σε ένα φανταστικό νησί που είναι περισσότερο ένα μέρος της ανθρώπινης ψυχής. Συγκεκριμένα, η ανθρώπινη ψυχή που συναντάμε εδώ είναι αυτή του Φρέντερικ Τζόνσον. Οι συναντήσεις που θα κάνει, οι σκληρές εμπειρίες της ζωής που θα μπορέσει να αντιμετωπίσει και να χειριστεί, θα ξεδιπλώσουν τη στιγματισμένη ύπαρξη του από τη στιγμή της γέννησης του. Στην πραγματικότητα, νεογέννητος ακόμα, εγκαταλείφθηκε από τη μητέρα του που δεν θα την ξαναδεί ποτέ. 

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Visionaire Edizioni
• Release date: Apr 6, 2019
• ISBN: 9781547581795

Book preview

Φεντερίκο Ρομάνο

Επιστολές από την Ανταρκτική

Πνευματικά Δικαιώματα © 2007 Federico Romano

Εισαγωγή από τον Φεντερίκο Ρομάνο

Οι Επιστολές από την Ανταρκτική είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα και το πιο δύσκολο βιβλίο που έχω γράψει μέχρι στιγμής. Εμπνεύστηκα την πλοκή της ιστορίας πριν από 4 χρόνια, χρειάστηκα πολύ χρόνο για να δημιουργήσω τους χαρακτήρες και τους ρόλους τους μέσα στην ιστορία, επειδή δεν ήθελα να αφήσω τίποτα στην τύχη. Όταν συνειδητοποίησα ότι όλα ταιριάζουν τέλεια έγραψα το βιβλίο σε λιγάκι  περισσότερο από 4 μήνες. 4 χρόνια και 4 μήνες, λέτε να είναι μια απλή σύμπτωση; Δεν ξέρω. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι όταν ήρθε η στιγμή να γράψω την τελευταία σελίδα του βιβλίου, ένιωσα την ανάγκη να ακούσω μουσική... Το βιβλίο είναι γεμάτο από μουσική, έτσι είχα την ιδέα να βρω έναν μουσικό που θα μπορούσε να τονίσει τα συναισθήματα του βιβλίου και να τα εκφράσει μέσα από μια άλλη μορφή τέχνης. Ο Max Cottica διάβασε και ξαναδιάβασε το βιβλίο και κατάφερε να εκφράσει με μουσική όλα τα συναισθήματα της ιστορίας. Indurance ονομάζεται το νέο του συγκρότημα, ένα μίγμα ambient μουσικής που δημιουργήθηκε και εκτελέστηκε εξ ολοκλήρου από αυτόν.  Η Lilium είναι η νεαρή Ιταλίδα τραγουδίστρια του Lolamog που μας δάνεισε τη φωνή της στο: «intro», στο «outro»( μαζί με τον Luca Artioli) και στα δύο τελευταία τραγούδια «Ti amero' per sempre» και στο «Io sono il silenzio», στα οποία τους στίχους τους έγραψα εγώ.

Το εξώφυλλο του βιβλίου έγινε από τον Daniel Rolli.

Αφιερώνω αυτό το βιβλίο σε όλους τους ανθρώπους που αγαπώ, σε όσους συμμετείχαν συγγραφικά και μουσικά σε αυτό το βιβλίο, σε εκείνους που έχουν διαβάσει τα προηγούμενα έργα μου και στα όνειρά μου που πάντα μου ψιθυρίζουν: «Φεντερίκο μην τα παρατήσεις ποτέ!!!»

Στοιχεία επικοινωνίας για τον συγγραφέα Federico Romano:

http://www.facebook.com/frjune1974

http://www.june1974.com

http://www.myspace.com/romanof

Για το μουσικό συγκρότημα Indurance:

http://www.indurance.org

http://www.myspace.com/induranceodissea

Για τη Lilium:

http://www.myspace.com/liliumpj

Για τον μουσικό Luca Artioli:

http://www.myspace.com/luca_artioli

Για τον Daniel Rolli:

http://www.rache-engel.deviantart.com

Πρόλογος από την Alessandra Marfoglia

Το ταξίδι της ζωής ενός αλτρουιστή και γενναιόδωρου άνδρα μέσα από τον πόνο, τη χαρά, τη φιλία, την αγάπη και το θάνατο.

Αυτές είναι οι «Επιστολές από την Ανταρκτική», ένα μυθιστόρημα που βρίσκεται σε ένα φανταστικό νησί που είναι περισσότερο ένα μέρος της ανθρώπινης ψυχής.

Συγκεκριμένα, η ανθρώπινη ψυχή που συναντάμε εδώ είναι αυτή του Φρέντερικ Τζόνσον. Οι συναντήσεις που θα κάνει, οι σκληρές εμπειρίες της ζωής που θα μπορέσει να αντιμετωπίσει και να χειριστεί, θα ξεδιπλώσουν τη στιγματισμένη ύπαρξη του από τη στιγμή της γέννησης του.

Στην πραγματικότητα, νεογέννητος ακόμα, εγκαταλείφθηκε από τη μητέρα του που δεν θα την ξαναδεί ποτέ. Αλλά είναι ακριβώς το όνειρο εκείνης της μητέρας που δεν γνώρισε που γινόταν πραγματικότητα, με το να γίνεται «μητέρα» για όσους τον έχουν ανάγκη, μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του, όταν εκείνη θα επιστρέψει για να πάρει το παιδί της και να τον συνοδεύσει στο τελευταίο και πιο σημαντικό ταξίδι.

––––––––

1

Μια μέρα 

τα μάτια μας

θα συναντηθούν και πάλι

και θα παραμείνουμε μαγεμένοι

ξανά 

να παρατηρούμε

τη θάλασσα και τον ουρανό

εδώ

στην Ανταρκτική.

Ο Τζακ Γουίλσον ήταν μόλις ενός έτους την πρώτη φορά που επισκέφτηκε την Ανταρκτική.  Ο πατέρας του, ο Τομ, ήταν μέρος των βρετανικών επιστημονικών αποστολών και ερχόταν συχνά εδώ για να κάνει έρευνα. Αργότερα έφερνε και τον γιο του μαζί, καθώς η σύζυγός του, η Μαίρη, δυστυχώς πέθανε πάνω στη γέννα του Τζακ. Ο Τομ δεν είχε σκοτώσει τη σύζυγό του, όπως νόμιζαν οι συγγενείς της στην αρχή.  Όταν η κατάσταση γίνεται αρκετά δύσκολη, ο σύζυγος είναι πάντα ερωτηθείς αν θέλει να σώσει το παιδί ή τη σύζυγό του, και αυτός δεν δίστασε καθόλου: «Για όνομα του Θεού, σώστε τη γυναίκα μου, σας θερμοπαρακαλώ!». Δυστυχώς, οι παρεμβάσεις των γιατρών ήταν ανώφελες. Η Μαίρη έκλεισε τα μάτια της σχεδόν την ίδια στιγμή που ο Τζακ τα άνοιξε για πρώτη φόρα.

Έτσι, ο Τομ αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στο έργο του, παίρνοντας το γιο του παντού, προσπαθώντας να μην του λείψει ποτέ τίποτα. Μερικές φορές χρειαζόταν να περάσουν μήνες μέχρι να φτάσουν στην Ανταρκτική: τα πάντα εξαρτιόντουσαν από τον τύπο του πλοίου και κυρίως από το κλίμα. Μερικές φορές κινδύνευαν να βρεθούν στη μέση ενός ανεμοστρόβιλου ή μιας καταιγίδας και θα έπρεπε να μείνουν περισσότερες μέρες σε ένα λιμάνι πριν συνεχίσουν την πλεύση.

Η Χερσόνησος Ανταρκτική βρίσκεται απέναντι από τις ακτές της Νότιας Αμερικής. Επεκτείνεται από το Ακρωτήριο Άνταμς, στη βάση της χερσονήσου και με θέα στη Θάλασσα Γουέντελ, μέχρι τη Φωνή της Ανταρκτικής (Antartic Sound: Ανταρτικός Ήχος), ένα τμήμα της θάλασσας που χωρίζει την ήπειρο από το Αρχιπέλαγος Τζόινβιλ. Το έδαφος είναι κυρίως ορεινό, με κορυφές που φθάνουν τα 2800 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας. Η οροσειρά που αποτελεί τη δομή της θεωρείται συνέχεια αυτής των Άνδεων, στην οποία συνδέεται μια υποθαλάσσια κορυφογραμμή.

Ο Τζακ εκείνο το πρωί, όταν είδε την Ανταρτική, έτρωγε πρωινό και διέκρινε μέσα από το παράθυρο του πλοίου αυτές τις τεράστιες χιονισμένες κορυφές και έτρεξε αμέσως στην πρύμνη και έμεινε μαγεμένος βλέποντας το πλοίο να περνάει ανάμεσα στις πλάκες του πάγου. Μια φάλαινα κρυφοκοίταζε, σχεδόν σαν να ήθελε να τον χαιρετήσει. Κοίταξε ψηλά και είδε κοπάδια πιγκουίνων στις ακτές, αυτό το θέαμα γέμισε την καρδιά του χαρά: «Μπαμπά, μπαμπά, φτάσαμε!», φώναξε.

Ο Τομ, που έτρωγε πρωινό, σηκώθηκε και πήγε στον γιο του, τον αγκάλιασε λέγοντας του: «Γιε