iemand is heeltemal seker wie verantwoordelik is vir die besonder akkurate waarneming dat eers leuens, dan verdomde leuens en uiteindelik statistieke kom nie. Dié raakvat sêding van hoe enige punt bewys kan word deur statistieke selektief aan te wend of ’n bietjie te buig. Die Amerikaanse skrywer en grapmaker van-faam, Mark Twain, was lief om die sêding in te span, maar hyself het die kwinkslag aan die Britse eerste minister
