Die kat kom weer
NET ná nege staan Ben van sy rekenaar af op om koffie te maak. Voor die pandemie sou hy nou eers by die kantoor aangekom het; nou werk hy al ’n goeie twee uur lank. Die berugte Kaapse spitsverkeer is een van die dinge wat hy glad nie mis nie.
Hoewel hy dit aan niemand anders sal erken nie, mis hy ook nie sy kollegas nie. Niks fout met hulle nie, maar as gebore introvert was die sosiale aspek van die kantoorlewe vir hom baie meer uitputtend as enige spertyd.
Terug in die studeerkamer wip hy van die skrik. Op die vensterbank sit ’n groot swart-en-wit kat. Hy maak ’n paar wilde armbewegings in daardie rigting. “Huis toe! Skoert!” Die dierasie knip nie eens ’n oog nie, sit hom net ongesteurd en aankyk asof hý die indringer is.
Vir die res van die oggend wanneer hy van tyd tot tyd oor sy skouer
