MOEDER AARDE
Voor halfsewe is daar stampgeluide. ’n Tennisbal teen die buitemuur. Uitgelate stemme. Die kinders speel daar en kan nie genoeg kry nie. Salomi sit regop en trek aan die gordynvoue waarteen die oggendlig druk.
“Kan julle nie strand toe gaan nie?” roep sy. “Waar is jul ouers?”
Stilte. Iemand lag. Leontjie. Die bal begin weer teen die buitemuur bons.
Salomi lig die beddegoed van haar bene af. Daar is ’n klop aan die deur.
Haar skoondogter loer om die houtblad. “Ma? Het Ma geroep?”
Sy kyk na die vrou. Volgens Salomi se seun Theo is sy goedhartig, haar bos hare haar trots. Wyndrinker saans. Salomi skud haar kop. “Niks. Ek moet opstaan.”
“Ek kan hulle stilmaak,” sê die jonger vrou, maar met twyfel, asof die saak nie te beredder is nie.
Sy het genoeg gehad van die
