DIE SLINGERVEL
“Mik hoër, jy skiet vóór die voëls,” fluister Pa in my oor nadat my vyfde skoot ook niks oplewer nie. Ons lê langs mekaar, plat op ons mae op die wal van die groot gronddam. Voor ons op die water is daar dosyne watervoëls, ganse, eende en bleshoenders waarvan ons hopelik ’n paar gaan huis toe neem. Hier moet ek miskien net eers noem dat die jag van bleshoenders en poue in daardie dae, sover ons kennis gestrek het, nie onwettig was nie.
Ons was op my oom se plaas, Kalkdam in die Rietbron-distrik in die middel van die Karoo waar ons elke jaar vir ’n paar dae kuier. Die mense in dié wêreld is bekend vir hul gasvryheid en om ons dorpsjapies te onthaal, word daar gewoonlik een of ander jaguitstappie gereël. Daar was heelwat wild op my oom se plaas en ons was toegelaat om ’n steenbok of duiker in die hande te probeer kry. Ander wild wat gejag kon word, was hase, dassies, korhane en
