Narcyz i empatka

By Ela Empatyczna

Przestań myśleć o sobie, że jesteś gorsza, lub słabsza, dlatego że jesteś wrażliwa.
Jeśli jesteś ofiarą przemocy narcystycznej, możesz wpaść w spiralę negatywnych emocji oraz przytłaczających uczuć, które sprawią, że utracisz kontrolę nad własnym życiem. Jakbyś była małym stateczkiem na wzburzonym morzu i co chwilę uderzają w Ciebie potężne fale. Czujesz się bezradna i zagubiona.
Jak możesz się pozbyć tego uczucia?
Jako empatka masz wyjątkowy dar, który może okazać się przekleństwem, jeśli zostaniesz wciągnięta w toksyczną relację z narcyzem.
Fatalne zauroczenie między narcyzem a empatką sprawia, że ta dwójka często wchodzi ze sobą związek.
Empatka jest pełna zrozumienia, współczucia, natomiast narcyz żyje dzięki adoracji i uwadze.
To bardzo destrukcyjny dla empatki związek, w którym ona wybacza praktycznie wszystko, wierząc, że jej miłość zaowocuje w końcu szczęśliwym zakończeniem. Tymczasem efekt jest odwrotny, doświadcza kolejnych cykli przemocy i izolacji od rodziny i przyjaciół.
 
Jest jednak dobra wiadomość, empatka może uchronić się przed wchodzeniem w toksyczne związki. W tym celu potrzebuje lepiej zrozumieć swój dar, zrozumieć też toksyczną dynamikę relacji z narcyzem i wzmocnić siebie tak, aby już nigdy nie dopuścić do wykorzystania.
 
 
 
Z ebooka dowiesz się:
Kim jest empatka? Co to tak naprawdę znaczy, że jesteś empatką?
Dlaczego jesteś podatna na urok narcyza?
Dlaczego narcyz chętnie wybiera empatkę? Skąd się bierze to fatalne zauroczenie?
Jakie szkody wyrządza empatce przemoc narcystyczna?
Jak przebiega związek między narcyzem i empatką?
Jak wygląda odejście empatki od narcyza?
Czym są i jak poradzić sobie z obszarami podatności i niebezpiecznymi pragnieniami?
Jakie są najważniejsze wyzwalacze i skąd się biorą?
Czy można po tym wszystkim odzyskać zaufanie do innych?
Jak ponownie zaufać sobie?
Czy potrzebujesz ludzi? Jak znaleźć tych właściwych?
I wiele innych odpowiedzi, które pomogą Ci zrozumieć, jak możesz się stać wzmocnioną empatką.
 
Niezależnie od tego, czy teraz jesteś w toksycznym związku, czy masz go już za sobą, albo czy chcesz się zabezpieczyć na przyszłość, ważne, abyś zrozumiała swoje cechy jako empatki i nauczyła się dostrzegać, kiedy ktoś chce Cię wykorzystać.
 
Dowiedz się, jak zamienić swoją empatię w supermoc.

• Language: Język polski
• Publisher: self-publishing
• Release date: Jan 18, 2024
• ISBN: 9788363770136

Book preview

Ela Empatyczna

NARCYZ

I EMPATKA

Skąd się bierze to fatalne zauroczenie?                Droga do wzmocnionej empatki

© by Ela Empatyczna, 2024

Wszelkie prawa zastrzeżone

Warszawa 2024

ISBN: 978-83-63770-13-6

Książka, którą nabyłeś, jest dziełem twórcy i wydawcy. Prosimy, abyś przestrzegał praw, jakie im przysługują. Jej zawartość możesz udostępnić nieodpłatnie osobom bliskim lub osobiście znanym. Ale nie publikuj jej w internecie. Jeśli cytujesz jej fragmenty, nie zmieniaj ich treści i koniecznie zaznacz, czyje to dzieło. A kopiując ją, rób to jedynie na użytek osobisty.

Szanujmy cudzą własność i prawo!

Polska Izba Książki

Wszelkie prawa zastrzeżone. Reprodukowanie, kodowanie w urządzeniach przetwarzania danych, odtwarzanie w jakiejkolwiek formie oraz wykorzystywanie w wystąpieniach publicznych w całości lub w części tylko za wyłącznym zezwoleniem właściciela praw autorskich.

Spis treści

Wprowadzenie

Empatka, czyli kto?

Dar czy przekleństwo?

Empatka spotyka narcyza

Dlaczego narcyza ciągnie do empatki… z wzajemnością

Groza narcystycznej przemocy

Empatka opuszcza narcyza

Zdrowe granice - rodzaje i jak je wyznaczać

Impulsy, które trzeba będzie zwalczyć

Droga do uzdrowienia

Co zrobić, gdy tak trudno odzyskać wiarę w siebie?

Jak ponownie zaufać?

Odzyskiwanie poczucia przynależności

Podsumowanie

Prośba i podziękowania

Bibliografia

Wprowadzenie

Przez długie lata wierzyłam, że jestem przewrażliwioną histeryczką, że ciągle ryczę, bo chcę na siebie zwrócić uwagę, że uważam się za kogoś lepszego, bo współczuję, bo mi zależy. Jak się pewnie domyślasz, te wszystkie myśli nie wzięły się znikąd - słyszałam je przez wiele lat od najbliższej - podobno - mi osoby. Mój mąż widział w mojej wrażliwości moją słabość, pogardzał nią i traktował mnie z politowaniem. Przestań odstawiać cyrk - słyszałam wielokrotnie, gdy zdarzyło mi się publicznie otrzeć łzę wzruszenia. Czy wszystko musi się zawsze kręcić wokół ciebie? - to inna wersja reakcji na moją wrażliwość i chęć pomagania. Nie szukałam uwagi - owszem, jak każda wrażliwa istota pragnęłam być kochana, ale jeszcze bardziej od zawsze chciałam pomagać, ratować, uzdrawiać. Od zawsze czułam się takim chodzącym workiem na emocje, interesowały mnie sprawy ważne, angażowałam się we wszystko, co miało większe znaczenie. Dałam sobie jednak wmówić, że jestem artystką ze spalonego teatru, że moja chęć pomocy, chęć niesienia ulgi to dowód na moją niedojrzałość, zdziecinnienie. A jednak za każdym razem, gdy mimo mojego łagodnego charakteru, stawałam w swojej obronie, stawiałam granicę - mój narcystyczny mąż wykorzystywał moją empatię i wzbudzał we mnie poczucie winy. Odwoływał się do tej mojej emocjonalnej strony    i kazał mi przepraszać za stawianie granic, które według niego były przesadną lub w ogóle niesprawiedliwą reakcją. Oczywiście wtedy tego nie rozumiałam (nieco więcej przeczytasz o mnie w moim pierwszym ebooku, SPOTKAĆ NARCYZA I PRZEŻYĆ). Bardzo żałuję, że nikt mi nigdy nie powiedział, że nie każde małżeństwo da się naprawić, nie wszystkich da się uratować, a zwłaszcza tych, którzy nie tylko nie chcą być uratowani, ale na dodatek nie chcą brać odpowiedzialności za swoje czyny, słowa i emocje.

Czasem nie odchodzimy z toksycznych związków, mimo że są dla nas szkodliwe. Dajemy sobie wmówić, że wszystkie problemy to nasza wina, że jesteśmy zbyt emocjonalne, zbyt wymagające, za dużo potrzebujemy, czy wymagamy. Czepiamy się. Histeryzujemy, bierzemy wszystko do siebie. Jesteśmy przewrażliwione. Toksyczni ludzie, w tym narcyzi, unikają brania odpowiedzialności za swój udział w problemach w związku, zależy im jedynie na władzy i kontroli nad partnerką/partnerem. Manipulują i przerzucają winę, aby sprawić, że to my poczujemy się odpowiedzialni. Narcyz postrzega wzięcie odpowiedzialności jako dowód słabości (frajerstwo). Uważa, że taka odpowiedzialność zmniejszyłaby jego władzę i kontrolę nad partnerką. Nie ma empatii i nie interesuje go, jaki wpływ na otoczenie mają jego działania. Wierzy, że zawsze ma rację - i bardzo potrzebuje w to wierzyć, w przeciwnym razie wydałoby się, że nie jest doskonały, a to dla narcyza porażka ostateczna. Tak się boi tego, co czai się w jego wnętrzu, że szuka jedynie doskonałości i sam nakłada maskę doskonałości. Boi się porzucenia i z tego strachu przed porzuceniem, woli nie przyznawać się do winy. Przedkłada własne potrzeby nad dobro innych - nawet własnych dzieci. To nie jest związek, to jest niewola i wykorzystywanie drugiego człowieka. Jeśli jesteś empatką (albo empatą oczywiście, ja akurat wybrałam pisanie czytelniczek), może Ci być trudno to dostrzec, być może bronisz się przed tą prawdą, ale jeśli nie podejmiesz kroków, aby chronić się przed przemocą emocjonalną, nie tylko nie uratujesz narcyza i tego związku, ale całkowicie unicestwisz siebie. Jako empatką potrzebujesz solidnych granic i wsparcia - najlepiej bliskich            i terapeuty - w przeciwnym razie będziesz na najlepszej drodze do samozagłady. Jeśli wylądowałaś w relacji z narcyzem, to jedyny związek, jaki obecnie możesz uratować, to związek z samą sobą.

Empatka, czyli kto?

Jak to jest z tą empatią, czy nie jest to po prostu popularne słówko, lub - jak próbuje nam wmówić obóz empatosceptyków, empata to po prostu wrażliwy narcyz? Pomimo usilnych prób, aby ponownie przerzucić winę na osobę poszkodowaną i zapewnić dalszą kontrolę narcystycznym osobom, których niestety w różnych kręgach nie brakuje - nie jest to prawda.

Empatia to nie tylko zdolność do dostrzegania i wyczuwania nastroju i uczuć drugiej osoby, ale również osiągnięcie z tą osobą emocjonalnej harmonii. O ile narcyz dobrze radzi sobie z tym pierwszym, o tyle osiągnięcie takiej harmonii leży nie tylko poza jego możliwościami, ale również zainteresowaniem. Empatia to umiejętność przeżywania emocji wyrażanych przez innych, niemal jak własnych, z jednoczesną świadomością, że pochodzi ona od drugiej osoby. Nie wszyscy ludzie potrafią postawić się w sytuacji drugiej osoby. Są ludzie, którzy czują            i rozumieją, co się dzieje, ale nie potrafią odpowiednio komunikować emocji oraz wczuć się w to, co komunikuje druga osoba. Osoby empatyczne potrafią niejako wykreować w sobie uczucia i emocje innej osoby                i komunikować się w sposób pozytywny. Osoba empatyczna jest bardzo wrażliwa na emocje i energię nie tylko bliskich osób, ale również zupełnie obcych. Empatka / empata dzięki swoim rozwiniętym zmysłom i intuicji, wyczuwa otoczenie, to, czego doświadczają inni. Nie tylko rozumie, ale również czuje, przez co przechodzą inni. To nie jest tylko zwykłe współczucie, ponieważ empatka nie potrzebuje widzieć, czy słyszeć emocji innych ludzi, aby być w stanie je odczuwać i uwewnętrznić.

Czy każdy empata jest taki sam?

To jest trochę jak z wieloma naturalnymi predyspozycjami: nie każdy człowiek wykorzystuje je i rozwija w ten sam sposób. Wszystko zależy od rozwoju tych kompetencji. Bardzo często decydujące znaczenie mają doświadczenia z dzieciństwa i te pierwsze interakcje z opiekunami. Czytałam w niektórych źródłach, że to właśnie na tym etapie tworzy się różnica między narcyzem, a empatką: w przypadku narcyza, pomimo naturalnych, przypisanych mu jako człowiekowi z urodzenia, predyspozycji do empatii, jego pierwsze interakcje były na tyle zaburzone, że rozwój empatii został zahamowany. Nie jestem pewna tego wyjaśnienia, ponieważ jak to się ma do faktu, że nie każdy narcyz ma za sobą trudne dzieciństwo? Może wytłumaczeniem jest to, że brakowało w nim odpowiednich interakcji, które pomogłyby w rozwoju empatii tzw. afektywnej, czyli współczującej (czuję to samo co ty), zatrzymuje się na empatii kognitywnej, czyli poznawczej - czyli rozumiem/wiem, co czujesz . Autorzy tych publikacji wspominają również o odwrotnej sytuacji, czyli o zaburzeniach, w których występuje brak empatii poznawczej (np. zaburzenia autystyczne) i dana osoba ma problem z odszyfrowaniem uczuć.

Empatia jest niczym mięsień, który do pełnego rozwoju, potrzebuje systematycznego treningu. Co może pomóc w stymulacji tego mięśnia? Jak już wspomniałam, pierwsze doświadczenia z dzieciństwa, środowisko, w którym dana osoba dorasta, to co dzieje się w okresie dojrzewania - to wszystko może mieć zarówno pozytywny, jak i negatywny wpływ na empatię. Różne badania wskazują na negatywną w kontekście empatii rolę mediów i serwisów społecznościowych, przeniesienie interakcji międzyludzkich do sieci, rywalizacja w sieci, różnego rodzaju reality show i celebryci internetowi, czyli skupianie się na powierzchownych wartościach, brak uważności na problemy, potrzeby i prośby ludzi poza internetem. Czy tak jest naprawdę? Ja osobiście nie