O Συννεφοδρακάκης

By Daniele Lippi

Αυτή είναι η ιστορία ενός δράκου, ή καλύτερα, ενός μικρού δράκου: του Συννεφοδρακάκη.

Ενός δράκου που λατρεύει να πηδάει, αλλά δεν μπορεί να το κάνει στα μαλακά του σύννεφα.

Αυτή είναι η ιστορία ενός μικρού κοριτσιού που γίνεται φίλη μαζί του. Ενός κοριτσιού που βρίσκει στον μικρό δράκο έναν φίλο για να παίζει.

Αυτή είναι μια ιστορία για την ομορφιά του να δίνεις και την ευχαρίστηση του να παίρνεις.

Αυτή είναι μια ιστορία για το θάρρος, τον σεβασμό και τη φιλία.

Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους που η απλότητά του θα δώσει λίγη χαρά και θαυμασμό.

Η τέλεια ιστορία για να αποκοιμηθούν τα παιδιά σας με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό τους και μια κατάπληξη στα μάτια τους.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: BadPress
• Release date: Feb 18, 2023
• ISBN: 9781667447957

Book preview

Στην κόρη μου, Μοργκάνα, χάρη στην οποία ένας νέος δράκος διατρέχει τις σελίδες της φαντασίας.

Μόνο τα παιδιά (και ελάχιστοι ενήλικες που πεισματικά φορούν την εντυπωσιακή, μαγική και αστραφτερή πανοπλία της φαντασίας) έχουν το θάρρος να παραδεχτούν ότι ακόμη μπορούν να βλέπουν δράκους.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε εσάς που διαβάζετε αυτήν την ιστορία.

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από πολλά χρόνια, σε ένα μακρινό μαγικό βασίλειο, υπήρχε ένας μικρός δράκος που ζούσε στα σύννεφα.

Ήταν ο Συννεφοδρακάκης.

Ζούσε σε ένα μεγάλο μαγικό σύννεφο. Πάνω σε αυτό το σύννεφο, υπήρχε το κάστρο του που ήταν φτιαγμένο από σύννεφα, όπως και όλα τα έπιπλά του. Ο καναπές, οι καρέκλες, το τραπέζι, το κρεβάτι... όλα ήταν φτιαγμένα από σύννεφα και όλα ήταν μαλακά και πολύ άνετα.

Λίγο πιο πέρα από το κάστρο υπήρχε ένας ψηλός πύργος (κι αυτός φτιαγμένος από σύννεφα, φυσικά) στην κορυφή του οποίου ο Συννεφοδρακάκης δούλευε· και δούλευε πολύ σκληρά.

Ο μικρός δράκος έλεγε στα σύννεφα πού έπρεπε να πηγαίνουν.

Και αυτό δεν ήταν εύκολο.

Δεν ήταν πάντα εύκολο να αποφασίσει τι έπρεπε να κάνουν. Πότε πότε έπρεπε να καθαρίζει τον ουρανό για να έχει λιακάδα, ενώ άλλες φορές, να κάνει σκιά εκεί που έκανε πολλή ζέστη. Ας μην μιλήσω για τη βροχή.

Στο σύννεφό του, ο μικρός δράκος δούλευε με προσήλωση και αφοσίωση, πάντα σκεπτόμενος την ημέρα που θα μπορούσε να κατέβει στη γη.

Ο μικρός δράκος μπορούσε να κατέβει στο έδαφος μόνο μία φορά κάθε πέντε χρόνια και μόνο για μία μέρα. Αυτή ήταν η καλύτερη μέρα για εκείνον, γιατί του άρεσε να πηδάει και, δυστυχώς, δεν μπορούσε να το κάνει στο σύννεφό του.

Εννοείται πως το προσπάθησε, αλλά τα σύννεφα ήταν πολύ μαλακά και, όταν το έκανε, βυθίστηκε μέχρι την κοιλιά του. Ήταν αδύνατο να πηδήξει στο σύννεφό του.

Ο μικρός δράκος ήταν πολύ χαρούμενος σήμερα, επειδή την επόμενη μέρα θα περνούσαν τα πέντε χρόνια και μετά από τόση αναμονή, θα μπορούσε επιτέλους να πηδάει και να πηδάει... για