Anna's Dochters

By E. Pecunia

Sant’ Ambrogio della Massima is een klooster dat nog steeds bestaat. Het klooster werd gesloten in 1859 naar aanleiding van de onderzoeken naar moord en verkrachting die binnen dit klooster plaatsvonden.

Eén van de schuldigen, Joseph Kleutgen werd veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf wegens ketterij, maar Paus Pius IX heeft dat laten omzetten tot twee jaar, welke Kleutgen kon doorbrengen in een Jezuïetenhuis voor recreatie. In de veroordeling zelf werd iedere referentie naar het sexuele misbruik achterwege gelaten met hulp van, onder meer, Peter Jan Beckx, Algemeen Overste van het genootschap van Jezus.

Dit is het verhaal van Anna, die vlak voordat het klooster gesloten werd heeft kunnen vluchten. Anna was destijds ongeveer vier maanden zwanger en heeft zichzelf en haar dochter kunnen redden. Tijdens haar vlucht heeft ze de ring van Joseph Kleutgen gestolen. Deze ring speelt een centrale rol in het verhaal en wordt verloot onder de eerste 500.000 kopers van het boek. De winnaar wordt bekend gemaakt op de facebookpagina; Anna's Daugthers.
Anna's verhaal begint in 1859 en voltooit zich in 1974.

• Language: Nederlands
• Publisher: E. Pecunia
• Release date: Jul 27, 2021
• ISBN: 9781005579760

E. Pecunia

My biography, well, let's just say life happened. I did one thing right though, raise two beautifull, kind hearted young men, the loves of my life! For my two children; I gave you all the love I had in me, hopefully I can now add some financial security as well. Your mum.

Book preview

Dit is het verhaal van Anna’s dochters en de wraak die ze moeten nemen. Centraal hierin staat een ring, in Anna’s bezit gekomen in 1859. De schrijfster van dit verhaal heeft besloten de ring te verloten onder de eerste 500.000 kopers wereldwijd. Het boek is verkrijgbaar in zowel het Engels als Nederlands. Bekendmaking van de winnaar vindt plaats op de facebookpagina ‘Anna’s Daughters’.

Beschrijving van de ring van Anna:

De handgemaakte ringscheen is gemaakt van 14 karaats geelgoud en heeft een vingermaat van 17,25 mm. De bovenzijde van de plaatring is gezaagd in een kruisvorm en daarop is een applique van zilveren zettingen gemonteerd in de vorm van een kruis. In de zettingen zitten zeven roos geslepen diamanten op zilverfolie. Het applique is samengesteld uit wat oorspronkelijk een zilveren crucifix was. Het totaalgewicht van de ring is 4,4 gram. De ring is niet voorzien van gehalte- of makers stempels, daardoor is de leeftijd niet te achterhalen.

De beschrijving van deze ring is op 22 juli 2021 gedaan door:

Edelsmid Robin van den Berg, De Haagsche Edelsmederij

Rome, Anno Domini 1859 Marzo 17

Sant'Ambrogio della Massima

Anna

Anna keek naar de hand van Padre Peters. Ze kende ieder detail van zijn handen en de rest van zijn lichaam. Zijn handen waren echter het ergste. De scherpe nagels die zich in haar lichaam kerfden als hij in haar was. De ring aan zijn pink die striemen achter liet in haar en op haar, tot bloedens toe. Ze haatte de ring en waar hij voor stond. De macht die het hem gaf als uitverkorene van God, haar God, om te doen en laten wat hij wilde. Het ritueel dat eraan verbonden was. Het knielen voor hem, het kussen van de ring en alles dat daarna volgde, tot ze de ring weer moest kussen als teken dat hij klaar met haar was.

Maar de ring betekende ook haar vrijheid. Al weken hoorde ze buiten het hek van het klooster het rumoer op straat. Het schieten, het geschreeuw, het beschadigen van gebouwen. Anna en de andere zusters werden goed afgescheiden van de buitenwereld, maar Maria Luisa kon niet voorkomen dat geruchten toch binnenkwamen. Ook via de nieuwe novice, Katharina (Prinses Katharina van Hohenlohe-Waldenburg-Schillingsfürst), een dikke, lompe vrouw, was veel nieuws van buiten naar het klooster gekomen. Katharina had voor veel onrust gezorgd, tot op de dag dat ze verdween, nu een paar maanden geleden. Niemand van hen wist waarheen, maar Maria Luisa was niet meer zichzelf. Er werd veel overlegd tussen hooggeplaatste leden van de kerk, padre Peters en Maria Luisa. Sommige van die hooggeplaatsten herkende ze van de zegeningen die ze van hen moest ontvangen. Ze waren minder erg dan padre Peters en ze voelde niets dan minachting voor hen en hun weke, dikke lichamen, hun priemende kleine oogjes en het kwijl dat uit hun mond kwam als ze haar hand onder hun gewaden stak. Het gehijg als ze op handen en voeten in de kring moest blijven, de handen die haar overal aanraakten, de vingers die in haar gleden, het glibberige zaad op haar lichaam dat uitgesmeerd werd. Ze haatte elk van hen, maar niemand was erger dan padre Peters.

De belangrijkste man die vaak kwam praten, was Vincenzo Sallua. Hij was nieuw voor haar en de zuster kwamen altijd van totaal van streek bij hem vandaan. Ze moest zorgen dat hij haar niet opmerkte, die man betekende gevaar. Tot nu toe hield padre Peters haar voor zichzelf, zelfs nu ze zo dik was. Hij trok zich er niets van aan dat er een kind in haar zat, zijn kind, want hij was de enige die in haar mocht klaarkomen. De anderen mochten slechts aan haar zitten en hun zaad óp haar spuiten, maar nooit ín haar. Toen net duidelijk was geworden dat ze al 4 maanden niet gebloed had, werd hij wat zachter voor haar. Ze hoefde minder vaak te komen en als ze geroepen werd, deed hij wat voorzichtiger. Toen haar vormen zich duidelijk af begonnen te tekenen, werd hij erger dan normaal, waanzinnig bijna. Hij probeerde het kind aan te raken, van binnen, met zijn handen, met zijn lid, met zijn tong. Hij hijgde altijd de woorden ‘aanraking van God, aanraking van God’ als een bezetene. Ze moest haar benen nog wijder doen, allerlei posities aannemen zodat hij nog dieper in haar kon. Hij stootte harder, ramde haar, beukte zijn hand in haar lichaam, begroef zijn gezicht tussen haar benen, beet, schudde zijn kop heen en weer, wilde haar vrucht in alles omvatten en aanraken. Anna kon niet meer. De laatste paar keren was Maria Luisa komen kijken. Ze zat naakt in een sofa tegenover het bed en moedigde padre Peters aan. Als hij uiteindelijk klaar was en zich ging wassen, kwam ze naast Anna liggen. Ze zoog aan haar borsten alsof er al melk uitkwam en likte haar schoon. Ze aaide Anna’s haar en troostte haar, maar al snel daarna dwaalde ook de handen van Maria Luisa af naar Anna’s binnenkant en gleed haar tong in Anna’s mond. Padre Peters legde Anna zo neer, dat de spleet van Maria Luisa tegen de hare kwam en Maria Luisa heen en weer schoof, sneller en harder, tot ook haar vocht in Anna kwam. Daarna mocht Anna zijn ring kussen en gaan. Maria Luisa en padre Peters bleven samen tot de ochtend.

Ze kon niet anders dan het allemaal ondergaan, uitgeput door de jaren ervoor en het nieuwe leven in haar lichaam. Nu er zoveel onrust was in het klooster en er angst heerste door die nieuwe man, Sallua, wist Anna instinctief dat ze moest ontsnappen voordat hij haar te pakken kreeg. Zowel Anna als het kind zouden hem niet overleven. Hij had haar al opgemerkt toen de wind bij het openen van de zware deur haar pij tegen haar lichaam blies en haar vorm onthulde. Hij leek geschrokken en staarde haar aan. Het zou niet lang duren voordat ook Anna naar zijn kamer moest komen.

Anna had geen geld en de spullen van waarde in het klooster waren te groot om mee te nemen. Het enige dat ze kon krijgen was de ring van padre Peters. De ring had de vorm van het kruis van de Here Jezus in glinsterende stenen die diamant werden genoemd. Ze wist dat hij veel waard was en het