Magia Seksualna (Tłumaczenie): Praktyczny traktat o okultystycznej nauce o płci

By Arturo Kremer

Indeks

Wstęp

I. Czarnoksięstwo i miłość

II. Czary w klasztorach

III. Krew w magii

IV. Płaszczyzna Astralna

V. Festiwal Czarownic "Sobota"

VI. Talizman Miłości

VII. Nieznana siła

VIII. Magia seksualna

Cztery słowa od Redaktora

AB IMO PECTORE

I. O rajskiej kondycji

II. Magia naturalna

III. Magiczna spostrzegawczość

IV. Akt seksualny

V. Magiczna kopula

VI. Trzy tajemnicze operacje

Uwaga

• Language: Język polski
• Publisher: Stargatebook
• Release date: Jun 28, 2021
• ISBN: 9791220819695

Book preview

inizio01

WSTĘP

ANiektórzy czytelnicy, być może zaskoczeni dramatycznym tytułem tego dzieła, zadadzą sobie pytanie: "Magia seksualna? Jaka to może być magia? Słyszeliśmy o magii naturalnej, czarnej magii, białej magii i magii różnych kolorów, ale nie słyszeliśmy, nawet w najmniejszym stopniu, o magii związanej z płcią...". - Zdziwienie naszych czytelników wydaje nam się uzasadnione. Z tego powodu uważamy, że konieczne jest przedstawienie, jakkolwiek skrótowo, różnych rodzajów magii, o których mówiliśmy, co pozwoli nam uzasadnić tytuł Magia seksualna, który nadaliśmy naszej pracy, a także, mimochodem, wprowadzić trochę porządku do zamieszania, które panuje wśród wielu autorów w odniesieniu do magii i jej różnych definicji.

Co to jest Magia?

Powiedzmy na początek, że Magia reprezentuje świt inteligencji. W tym przypadku, bardziej niż w jakimkolwiek innym, można zastosować banał jego pochodzenie ginie w odmętach czasu. W rzeczywistości istnieje ona od momentu, kiedy człowiek, odrywając się od swej pierwotnej zwierzęcości, zaczął myśleć i odczuwać istnienie świata zewnętrznego, sił, które są poza jego zasięgiem. Magia jest, bez wątpienia, wszystkich czasów i wszystkich krajów świata.

Starożytność magii.

U najbardziej kulturalnych narodów starożytności cieszyła się ona wielką czcią, gdyż stanowiła świętą naukę, w której zawarte były wierzenia religijne i naukowe, powiedzmy tak, tych odległych cywilizacji. Magia była więc pierwszą moralną, religijną i filozoficzną doktryną Ludzkości.

Magia odgrywa wielką rolę w Biblii Hebrajskiej. Mieszkańcy Kanaanu ponieśli Boskie oburzenie, ponieważ używali zaklęć. Do sztuk magicznych uciekali się, aby się bronić, a także Amalekici, walczący z Hebrajczykami do ich wyjścia z Egiptu. Walka magów Mojżesza z magami faraona; pytonica z Endor, przywołująca cień Samuela; Jezus oskarżony przez Żydów o czary, za wypędzanie demonów w imię Belzebuba... to tylko mała próbka niezliczonych przypadków, które są cytowane w Piśmie Świętym, w których magia interweniuje jako bardzo ważny czynnik.

Starożytność Magii jest więc oczywista; dlatego bardzo ryzykowne jest określenie miejsca i epoki, w której pojawiła się ona na ziemi; jednak historycy, którzy zwrócili uwagę na ten punkt - zwłaszcza Maury i Lenormant - uważają za pewne, że kolebką Magii była najdawniejsza Chaldea.

Magia zawsze miała wielkie znaczenie w Indiach. Wedy zawieraj± wiele inwokacji o charakterze ezoterycznym, a prawa Manu wskazuj± na różne magiczne operacje, których użycie jest dozwolone lub zabronione braminowi.

W Chinach czarna magia była praktykowana przez samych księży, którzy bezwstydnie sprzedawali swoim parafianom wszelkiego rodzaju amulety i filtry miłosne.

Jeśli spojrzymy ze wschodu na zachód i północ, znajdziemy Magię równie potężną i powszechną. Mówią o tym także pisarze greccy i rzymscy; któż nie wie, jakie znaczenie i wzrost osiągnęły w tych miastach wyrocznie, sybille i pytony?

Egipcjanie, którzy byli jednym z najszczerzej religijnych ludów, odprawiali w swych świątyniach magiczne ceremonie, składające się z uroczystych obrzędów i wspaniałych śpiewów wznoszonych do bóstw - Izydy, Ozyrysa, Râ - o czym świadczą liczne inskrypcje ścienne i obfite papirusy, które zostały nam przekazane.

Co myślą wielcy ludzie.

Według Platona Magia polega na oddawaniu czci bogom, a Proklos, wielki teurg, powiedział: Kiedy starożytni kapłani uznali, że istnieje pewne przymierze i wzajemna sympatia między rzeczami naturalnymi oraz między rzeczami jawnymi i mocami okultystycznymi, i odkryli, że wszystkie rzeczy istnieją we wszystkim, założyli z tej wzajemnej sympatii i podobieństwa świętą naukę: magię. I zastosowali do celów okultystycznych zarówno naturę niebieską, jak i ziemską, dzięki czemu i przez efekt pewnego pokrewieństwa wywnioskowali istnienie sił boskich w tej ziemskiej rezydencji."

Według Plotyna magia jest nauką o porozumiewaniu się z mocami najwyższymi i nadprzyrodzonymi, to znaczy z bytami wyższego rzędu, a także o panowaniu nad duchami rojącymi się w niższych sferach. A Porfiriusz dodaje, że jest to praktyczna wiedza o pewnych ukrytych duchowych siłach Natury, znanych tylko nielicznym, z tego powodu, że trudno je osiągnąć bez poważnego ryzyka i bez ponoszenia wielkiej odpowiedzialności, gdy już się je zdobędzie.

Jamblichus, największy z neoplatoników, powiada, że oni - teurgowie - za pomocą swej kapłańskiej nauki mogą wrócić do wyższych i uniwersalnych Istot i do tych, którzy są ponad Przeznaczeniem, to znaczy do Boga i Demiurga, nie używając materii ani nie zakładając niczego innego, poza obserwacją rozsądnego czasu.

Dla boskiego Paracelsusa, Magia jest najwyższą mocą ludzkiego ducha, aby kierować wszystkimi zewnętrznymi wpływami w celu czynienia dobra swoim bliźnim. Wykorzystywanie niewidzialnych mocy do egoistycznych lub nagannych celów jest czystą nekromancją - czarną magią - ponieważ żywiołaki zmarłych są często wykorzystywane do czynienia zła.

Jak widzimy, magia w swoich początkach stanowiła naukę i religię, ściśle ze sobą powiązane; jej celem nie było nic innego, jak czynienie dobra, a zatem tylko wyżsi ludzie - kapłani - o doskonałej moralności i rozległej wiedzy mogli ją godnie stosować. Świadczą o tym często filozofowie starożytności.

Ale niestety, wszystkie doktryny, czy to filozoficzne, polityczne czy religijne, jakkolwiek szlachetne i wzniosłe by nie były, są zniszczalne i zawsze znajdą się osoby lub korporacje zainteresowane ich zniszczeniem, albo dla ich unicestwienia, albo dla innych samolubnych celów. W ten sposób nieskazitelna, czysta i dobroczynna Magia, później zdegenerowała się w obrzydliwą, brudną i złą praktykę: Czarnoksięstwo.

Oto jak Korneliusz Agryppa, najsłynniejszy mag XVI wieku, wypowiada się na ten temat:

"Magia była uważana przez mędrców starożytności za najwyższy wyraz mądrości, ale pewni fałszywi filozofowie i wrogowie magii mieli interes w tym, aby ją całkowicie zniekształcić. I co nam pozostawili z tej wzniosłej nauki? Masa formuł do zatruwania się i wywoływania rozpustnych snów lub przerażających wizji; obszerna forma recept na kontakt z gorszymi duchami. Dlatego tak długo, jak będę żył, będę walczył z tą fałszywą magią.

"Najświętszą rzeczą, jaką posiada człowiek, jest rozumowanie, dzięki któremu może on wznieść się do Prawdy i do samego Boga, co jest właśnie celem prawdziwej Magii.

"Magia uczy nas uzgadniać naszą duszę z elementami Natury, a kiedy to możliwe, z Całością. Do tego mamy ogromną siłę, którą jest Wola, ponieważ dzięki niej możemy robić rzeczy tak niepojęte, że ignoranci wezmą je za cuda.

Tak oto ogłaszam, że Magia jest królową wszystkich nauk i tylko uczciwi ludzie są w stanie ją uprawiać.

(DR. G. MAXWELL: Cudowne Sekrety Czarnej i Białej Magii).

Magia i jej krytycy.

Kościół, zaciekły wróg magii, robił wszystko, co mógł, a robił wiele, aby ją zdyskredytować, i powołując się na istnienie pewnych niegodziwców, którzy czynili wszelkie zło używając swoich zdolności psychicznych, czarowników, jednym słowem potępiał magię, bez rozróżniania, i wszystko stawało się, według jego zamkniętego kryterium, godnymi potępienia czarami lub czarną magią.

Wulgarni i uczeni zaakceptowali tę kościelną decyzję, a z biegiem lat wykrystalizowała się ona tak mocno, że nawet w naszych czasach słowo magia jest rozumiane jako przedstawienie czegoś przestępczego lub odrażającego. Z drugiej strony, mamy sceptyków, niedowiarków, którzy uśmiechają się pogardliwie do Magii, uważając ją za coś niegodnego uwagi lub za śmieszny przesąd, który mógłby jedynie wywołać strach u naszych biednych dziadków, nie znających najbardziej elementarnych praw Natury, et sic de coeteris.

I tak możemy przeczytać w najskromniejszych słownikach, jak również w tych pompatycznie nazywanych encyklopedycznymi, definicję Magii, która, ogólnie rzecz biorąc, zaczyna się tak: Nauka lub sztuka, która uczy robić nadzwyczajne i godne podziwu rzeczy. Zwykle przyjmuje się ją w złej części. BIAŁA lub NATURALNA MAGIA: To, co za pomocą naturalnych przyczyn wywołuje efekty tak zaskakujące, że wydają się nadprzyrodzone. CZARNA MAGIA: Zabobonna i obrzydliwa sztuka, za pomocą której zwykli ludzie wierzą, że najbardziej absurdalne rzeczy można zrobić z pomocą diabła. Magia teoretyczna: Praktyki religijne kapłanów chaldejskich i egipskich, przez które sprawiali oni, że ludzie wierzyli, iż rozmawiają z aniołami, itd.

Każdy, kto nie czuje pewnego zainteresowania Magią, po przeczytaniu definicji podanej nam przez uczone Korporacje, fałszerzy słowników, powie sobie: Tak myślałem. Wszystko, co się mówi o magii, to tylko bzdury, bajki dla dzieci lub inne sztuczki, aby zwieść prostych i łatwowiernych ludzi".

Mędrcy potwierdzają rzeczywistość Magii.

Ale magia, dla ludzi nauki, którzy się nią zajmowali1 , bez jakichkolwiek uprzedzeń, nie jest próżnym przesądem starożytnych, ale w pełni zademonstrowaną prawdą, całym systemem naukowo-filozoficznym, wyposażonym w sui generis procedury prowadzące do poznania nadzwyczajnych i niezwykłych zjawisk, których nauka nie wyjaśnia jeszcze w zadowalający sposób, ale które mimo to są niepodważalnym świadectwem faktów i dowodów oferowanych przez najbardziej skrupulatne eksperymenty.

Magia nie jest, mówi Aymerich, chaotycznym zbiorem fantastycznych teorii, jak przypuszczają i propagują jej przeciwnicy, niektórzy z nich w złej wierze, a inni z niewiedzy. Magia stanowi ciało doktryny o bardzo starożytnym pochodzeniu, które, wraz z wiecznym biegiem czasu, zmieniało swoje oblicze w miarę zdobywania większej wiedzy; które postępowało i postępuje, krok po kroku, czasem z bolesną powolnością, czasem z gorączkowym entuzjazmem, zawsze pewne zalet swojej metody, które czyni milczenie potężnym pomocnikiem swobodnego rozwoju swoich nauk i które szuka w tajemnicy ezoterycznych praktyk pogodnego spokoju wymaganego przez bolesną pracę adepta".

Różne nazwy Magii.

Starożytni dzielili Magię na dwie części o przeciwstawnych charakterach i warunkach. Jedna z nich dotyczyła wszelkiego dobroczynnego działania, inspirowanego szlachetną ideą przynoszenia korzyści bliźnim, rozpoczynała najwyższe studia wtajemniczenia, do których wymagana była skrupulatna czystość uczuć. Druga część stanowiła zbiór procedur ułatwiających śmierć człowieka, bez materialnego ryzyka dla mordercy; straszliwe praktyki, które uzbrajają maga w szkodliwe moce, aby zaspokoić obłąkańcze pragnienia zemsty; satanistyczne moce, krótko mówiąc, które pozwalają mu bezkarnie zaspokoić najniższe i najbardziej odrażające namiętności. W pierwszej części mamy białą magię, zwaną Teurgią, od nazwy nadanej jej przez Jamblichusa; w drugiej czarną magię, czyli Goetię, nazwaną tak po raz pierwszy przez św.

Teurgia jest również nazywana Wysoką Magią, Boską Magią i Magią Ceremonialną; Goetia jest nazywana Czarnoksięstwem, Czarami, Nekromancją i kilkoma innymi o złym znaczeniu. I są one, razem, nazywane przeklętymi naukami, przez fanatyków Kościoła.

Magia Wróżbiarska.

Co więcej, każda z tych dwóch wielkich gałęzi, na które dzieli się magia, dzieli się na inne, a każda z nich otrzymuje specjalną nazwę, przez którą określa się jej przedmiot. Tak więc mamy, na przykład, Magię Wróżbiarską, która stanowi bardzo dużą rodzinę. Wymienimy tylko nazwy najbardziej znanych oddziałów: Arytmomancja (wróżenie z liczb) ; Kartomancja (wróżenie z kart) ; Kryształomancja (przez kryształową kulę) ; Kofeomancja (przez wytłoczyny z kawy) ; Geomancja (przez pęknięcia ziemi) ; Hydromancja (przez wodę) ; Oneiromancja (przez sny) ; Piromancja (przez trzask ognia) ; Chiromancja (przez prążki na dłoni) ; Rabdomancja (przez różdżkę z leszczyny) ; itd., itd. Liczba manciaków wynosi, bez przesady, pięćdziesiąt lub sześćdziesiąt.

Istnieje również Magia Naturalna, której celem było badanie tajemnic Natury. Ci, którzy oddawali się tej magii, byli w rzeczywistości więcej niż magikami, mędrcami oddanymi nauce eksperymentalnej, która nie podlegała jeszcze metodycznej i rozumowej klasyfikacji. Ale ci magowie, badacze tajemnic Natury, byli niewątpliwie prekursorami nowoczesnej fizyki, tak jak średniowieczni alchemicy byli ojcami nowoczesnej chemii, a astrologowie starożytnej Chaldei dali początek nauce astronomicznej naszych czasów.

Jak widzieliśmy, nazwy, które otrzymał Magic są liczne. Ogólnie rzecz biorąc, jest on nazywany nazwą odpowiednią do obiektu, do którego dąży. Z tego powodu istnieje magia erotyczna, czary miłosne i magia seksualna; trzy magie, które mają ten sam cel, a mianowicie uczynienie siebie kochanym, ale każda z nich stosuje inną procedurę, aby osiągnąć to pragnienie. Oto więc, w jaki sposób potrójna denominacja jest niezbędna.

Magia erotyczna.

W magii erotycznej wykorzystywane są siły planu astralnego. Mag rozkłada się i udaje się do osoby, która jest obiektem jego namiętności i stosując praktyki okultystyczne nawiązuje z nią astralną relację, wykorzystując dowolny należący do niej przedmiot, a jeśli ma ona włosy, szmatkę poplamioną jej krwią, bieliznę noszoną od jakiegoś czasu itp. Następnie magik przygotowuje perfumy, które mają pobudzić jego wyobraźnię2 . Następnie przystępuje do uzewnętrznienia ciała astralnego, intensyfikuje je i rzuca w kierunku śpiącej