Buiten de muren

By A L Butcher and Diana L Wicker

Wanneer het tij van de oorlog vloeit, wie zal dan in zijn kielzog worden gevangen? Een kort fantasieverhaal over de vastberadenheid van een vrouw in tijden van oorlog.

• Language: Nederlands
• Publisher: BadPress
• Release date: Aug 18, 2021
• ISBN: 9781667404752

Book preview

Hertogin Eleanor Reslin stond op het hoogste punt van de stad en bleef kijken naar de amberkleurige stralen van de pas opgekomen zon boven het kristalblauwe water van het meer. De aanblik was adembenemend in zijn grootsheid, en ze ademde de koele, frisse lucht in, denkend dat deze nu net zo glorieus was als toen ze deze voor het eerst zag. Dit had ze de afgelopen maanden gemist.

Degenen die ooit de onvrede en onrust van de oostelijke landen waren ontvlucht, noemden het Het licht van de hoop in de zachte, zangerige taal van degenen die als eerste de steile rotsen en diepe sneeuw waren overgestoken om dit land te vinden. Nu waren het alleen de Gouden Wateren, waarschijnlijk meer voor het goud dat de stad binnenkwam dan voor de schoonheid van de zonsopgang. Op dit tijdstip van de ochtend was de zon in de weerkaatsing verenigd en Eleanor glimlachte om de pracht ervan te zien. Er was de laatste tijd niet veel geweest om om te glimlachen, maar deze aanblik vervulde haar ziel met vreugde. Wat er ook gebeurde, wat het leven ook bracht, de zon zou opkomen en haar licht op het meer werpen en dit brengen. Dat moest ze onthouden.

De onvrede in de landen achter de vallei waaruit de voorouders van deze mensen waren gevlucht, leek hen eindelijk te hebben gevolgd. De oorlog was gekomen en daarmee kwamen ziekte, armoede, angst en onbehagen, en nu sloegen ze op de poorten.

De vroege ochtend had de kilte van de lente en ze sloeg de wollen mantel om haar schouders. De kou beet in haar vingers, maar dit was het beste uitkijkpunt van de stad en dus bleef ze, terwijl ze in haar handen wreef en wenste dat ze eraan had gedacht om handschoenen mee te nemen. 's Morgens na haar terugkeer had ze er zo naar verlangd om over de stad uit te kijken en de prachtige zonsopgang te zien dat zij ze was vergeten.

Terwijl de schaduwen onder haar wegvielen, leken sommige gebieden groezeliger dan normaal. Er hing een schaduw over de haven, een gevoel van drukte die ze niet herinnerde eerder gezien te hebben. Zelfs de krotten leken donkerder, deprimerender, hoewel het op deze afstand niet gemakkelijk te zien was. Een onverwachte beweging trok haar aandacht en ze draaide zich naar het zuiden, leunde over de kantelen en tuurde naar wat leek op gekleurde stof die wapperde in de wind. Terwijl het licht bleef aanzwellen, vernauwden haar ogen zich en zette ze haar kaken op elkaar. Het was niet zomaar een kleed, maar ook tenten, afdakjes, wagens en mensen die op een kluitje tegen de stadsmuur aan zaten. Misschien meer vluchtelingen uit de oorlog? Er waren er de laatste tijd veel geweest, maar Eleanor had niet beseft dat het zo erg was. Misschien was de Raad niet zo openhartig geweest als ze dacht.

De winter was lang en hard geweest in de hoge vallei, bijna alsof de bergen zich bij haar voegden in haar rouw dat er geen bericht van het slagveld was gekomen voordat de sneeuw viel. De winter was geen goede tijd om oorlog te voeren, maar was er eigenlijk wel een goede tijd voor dergelijke inspanningen? De Raad had geadviseerd dat het binnen een paar maanden