Alleen op reis: van mijn hoofd naar mijn hart

By Christian Nijhof

De bijna veertigjarige Christian heeft weinig te klagen: hij heeft carrière gemaakt, een eigen woning en een grote familie- en vriendenkring. Maar in plaats van gelukkig te zijn voelt hij steeds meer dat hij zich niet langer thuis voelt in de huidige maatschappij die draait om presteren, werken en materialisme. Hij besluit zijn vaste baan op te zeggen en alleen op reis te gaan. Backpacken door Thailand zonder concreet plan.
In Thailand maakt hij kennis met de krachten van de natuur, oosterse wijsheden, Boeddhisme, meditatie en mindfulness. Hij ontmoet bijzondere mensen die hem een boodschap brengen: je mag je hart volgen en vertrouwen op je gevoel!

Over zijn (reis)ervaringen en gedachten schreef hij een boek. Het verhaal over zijn spirituele
zoektocht naar antwoorden op levensvragen: de reis van hoofd naar hart.

Christian Nijhof: een organisatie consultant en muzikant die zijn leven heeft omgegooid.
Inspireren, creëren, faciliteren en musiceren voor een betere wereld!

• Language: Nederlands
• Publisher: NG Publishing
• Release date: Dec 11, 2020
• ISBN: 9789083126807

Christian Nijhof

De afgelopen periode ben ik (Christian Nijhof) op zoek geweest om weer ‘in de flow te komen’. Accepteren wie ik echt ben en erachter komen dat ik een leven mag leiden vanuit mijn hart: werkelijk vertrouwen op mijn gevoel.Alles viel op zijn plek toen ik in mijn eentje ging backpacken door Azië, aan de andere kant van de aardbol. De bijzondere mensen die ik tijdens de reis heb ontmoet, hadden een boodschap voor mij: je mag je hart volgen en vertrouwen op je gevoel! Ondertussen kreeg ik inzichten, dankzij de kracht van de natuur, oosterse wijsheden, het Boeddhisme, meditatie en mindfullness.Mijn ervaringen en inzichten heb ik vastgelegd in mijn eerste boek 'ALLEEN OP REIS – van mijn hoofd naar mijn hart'.Een spirituele roman over reizen om jezelf te ontdekken. Een verhaal over een (spirituele) zoektocht naar antwoorden op levensvragen. De reis van hoofd naar hart.Ik wil graag mensen inspireren en begeleiden bij hun reis om hun eigen ‘ik’ verder te ontdekken, om een leven vanuit vrijheid te creëren.De enige reis die je hoeft te maken is: ‘De reis van hoofd naar hart’!Inspireren, creëren, faciliteren en musiceren voor een betere wereld!

Book preview

INTRODUCTIE - ALLEEN OP REIS

‘The cave you fear to enter

holds the treasure you seek’

~Joseph Campbell~

Het is een warme tropische dag en ik zit met een groep toeristen op een boot, midden op het meer van Khao Sok in het zuiden van Thailand. We mogen kiezen: meedoen aan een trekking in ‘de Grot’ of kajakken op het meer. In de grot zijn een aantal plaatsen waar het water tot ruim boven je middel staat. Er zitten vast ook vleermuizen, spinnen en andere enge beesten, bedenk ik mij. Ik merk dat ik niet veel zin heb om met zo’n grote groep mensen de grot in te gaan. Liever blijf ik buiten op het water, in de openlucht genieten van de zon die volop schijnt…

Waarom heb ik angst voor de grot? Ik denk terug aan een uitspraak van de Amerikaanse schrijver die ik in Chiang Mai ontmoette en zie een parallel: ‘The cave you fear to enter, holds the treasure you seek’. Net zoals de gids voor het begin van de boottocht in Khao Sok zei: ‘De grot is prachtig vanbinnen!’

‘De grot’ als metafoor voor mijn angsten en schaduwkanten. Eén van de uitdagingen, om mijn angst te overwinnen, om alleen op reis te gaan.

Met een hoofd vol herinneringen kwam ik terug uit een prachtig land. Durf ik de uitdaging aan? Durf ik het aan om uit mijn comfortzone te komen? Wil ik wel echt alleen op die verre en/of innerlijke reis? Vragen die ik voor de reis onwillekeurig al gesteld had. In mijn beleving is er een behoorlijke verandering gaande in de wereld.

In de belevenissen en ontmoetingen met medereizigers vond ik bevestiging dat ik niet de enige ben die zoekend is in deze tijd. Gaandeweg het opschrijven van mijn reiservaringen en gedachten besefte ik dat ik dit niet alleen voor mezelf heb gedaan, maar ook anderen ermee wil inspireren. Om verdere stappen te zetten, om uit de comfortzone te gaan, om wél die verre of innerlijke reis te maken en meer te leven vanuit het gevoel.

Door de ‘veilige’ thuisomgeving en activiteiten, laten we dat ‘comfortzone’ noemen, voor bepaalde tijd te verlaten en door het aangaan van nieuwe avonturen, heb ik gemerkt dat er diepere lagen in mijzelf zijn aangeraakt. Voor mij is deze reis dan ook een eyeopener geweest, omdat ik als het ware in sneltreinvaart nog veel dichter bij mijn gevoel ben gekomen en mijzelf beter heb leren kennen. Daardoor zijn er als vanzelf weer nieuwe mogelijkheden ontstaan.

Ik ben veel meer in een creatieve flow gekomen, waardoor ik in korte tijd dit boek heb geschreven. Maar wellicht ook, omdat ik er in het verleden al filosoferend weleens met een ex-collega over heb gehad. Maar nu ‘in het echt’: ik heb daadwerkelijk een boek geschreven!

Het is misschien wel makkelijker dan je denkt

Je leest het goed: uit je comfortzone gaan is misschien wel makkelijker dan je denkt. Ik schrijf hier bewust: denkt! Het is namelijk een kwestie van doen en vertrouwen.

Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat als je in je mogelijk soms negatieve en belemmerende denken blijft zitten, wat ik zelf ook een periode heb gedaan en soms nog doe, ik ben ook maar een mens, je vaak niet verder komt. Die weg daarnaartoe en mijn bewustwording daarvan, is soms best zwaar geweest. Het is namelijk wel hard werken.

Mijn persoonlijke ervaring: door te reizen en te ervaren wat ‘met de flow meegaan’ is, in het moment te zijn en de stroom te volgen, ben ik weer bij mijn gevoel gekomen. Daar komt bij dat je niet per se ver hoeft te reizen om jezelf beter te leren kennen, ook dat aspect komt in dit boek aan de orde!

Achtergronden

Met mijn achtergrond als milieukundige, adviseur en consultant, weet ik dat overdragen van kennis en ervaring erg belangrijk en van veel waarde kan zijn. Verder weet ik als muzikant, dat creëren en delen van ‘creaties’ erg belangrijk is. Uiteraard ben ik veel meer dan een ‘persoon met een achtergrond als…’.

Bovenal ben ik een gevoelsmens die erachter kwam dat ik een periode in mijn leven te weinig naar mijn gevoel heb geluisterd. Na jaren in de advieswereld te hebben gewerkt, realiseerde ik dat het roer om moest. Een belangrijk breekpunt was mijn besluit om mijn ‘goede’ vaste baan vaarwel te zeggen en freelancer te worden. Omdat het begon ‘te knellen’, ben ik verder op zoek gegaan naar antwoorden.Het resultaat is dit verhaal over mijn zoektocht naar antwoorden op levensvragen. Over het mogen vertrouwen op het gevoel en het volgen van de stroom van het leven. Ofwel: ‘Go with the flow’.

Luisteren naar die innerlijke stem in jezelf en daarnaar te handelen: luisteren naar je gevoel. Tijd om het avontuur aan te gaan!

DE VLUCHT - NAAR DE TROPEN

‘Go with the flow’

Het vertrek

De reis begint in winterse sferen, het is erg koud. Zelfs zo koud dat de NS preventief de dienstregeling heeft aangepast, vanwege de verwachte sneeuw. Omdat het een internationale vlucht betreft is de tip om ruim op tijd op de luchthaven te zijn. Als controlfreak check ik die ochtend voor de zoveelste keer of ik alle papieren bij elkaar heb en niets vergeten ben. Ik vink nog nét niet de checklist af die ik had opgesteld.

Handbagage en slim reizen

Omdat ik geen ruimbagage hoef in te checken, ga ik geen trein eerder weg. Dus zit ik in de trein die iets voor half één die middag vertrekt, zodat ik iets voor half drie zal arriveren op Schiphol.Het is een erg lange trein en de reis verloopt gelukkig voorspoedig.

Hiervoor heb ik afscheid genomen van mijn ouders. Ik werd op dat moment emotioneel, omdat ik besef: nu gaat het werkelijk van start, ik ga het avontuur tegemoet! Dan te bedenken dat ik vroeger als gevoelig kind al nerveus was, als ik ergens naartoe moest dat langer dan een uur rijden was. Echt nerveus ben ik voor deze reis niet geweest, omdat ik zoveel mogelijk in het ‘nu’ ben gebleven. De truc daarbij is om niet te veel over alles na te gaan denken, want daar ben ik erg goed in.

Als mijn vader mij een envelop met inhoud geeft, met de woorden: ‘Dit is van mij en je moeder: koop er iets moois van of gebruik het geld in geval van nood’, wordt het mij toch te kwaad. Ik word emotioneel en beken dat ik toch een beetje de zenuwen heb. Ik herstel snel, verberg mijn tranen en zeg dat het emotionele erbij hoort en dat het allemaal goed komt. Het lijkt wel alsof mijn familie zich voorafgaand aan de reis drukker heeft gemaakt dan ikzelf. ‘Het is toch geen vlucht?’, vragen ze nog bezorgd. Mijn familie had niet verwacht dat ik op korte termijn nog verder uit mijn comfortzone zou stappen en deze lange reis in mijn eentje zou maken.

Het is voor mij geen vlucht voor mezelf: echter wel een verre reis, die begint met een vlucht naar Bangkok.Vijf minuten later brengt mijn vader mij met de auto naar het station, klaar om met de trein naar Schiphol te gaan. Ondertussen ben ik blij met mijn vest en softshell-jas: koud heb ik het niet!

Boarding en de-icing

Vier uur later, na alle vlotte controles en een lekker broodje, zit ik met de overige reizigers volgens schema in het vliegtuig. Het zogenaamde ‘boarden’ ging snel en efficiënt. Dit kwam mede doordat ik thuis online al had ingecheckt bij de vliegmaatschappij. Al snel pak ik mijn kleine rugzak uit de backpack. Dit is in mijn geval een opvouwbare zogenaamde ‘day-pack’, door echte backpackers ook wel een dagrugzak genoemd. In de kleine rugzak stop je de spullen die je overdag meeneemt, wanneer je eenmaal op de plaats van bestemming aanwezig bent. In het vliegtuig komt zo’n kleine rugzak goed van pas, omdat je je persoonlijke spullen gelijk bij de hand hebt zonder continu de bagagebak te moeten openen.

Het toestel moet eerst ‘de-iced’ ofwel ‘ontijst’ worden: een handmatig proces, waarbij twee mannen met een soort spuitlans een warm en schuimend chemisch goedje op de vleugels en belangrijke onderdelen spuiten. Dit om het vliegtuig te ontdooien en sneeuw- en ijsvrij te maken. Door de winterse omstandigheden vertrekt het vliegtuig uiteindelijk ruim twee uur later dan gepland. Ondertussen delen de stewardessen blauwe pakjes en flesjes water uit. Blij zeg ik tegen de vrouw naast mij: ‘Gelukkig krijgen we een snack.’ Helaas zag de ‘foodie’ in mij, het verfrissingsdoekje aan voor een snack.

'Better safe than sorry’ gedachten

Dat het allemaal wat langer duurt, vind ik niet erg. In dit geval is de uitdrukking: ‘better safe than sorry’ goed op de plaats, liever een veilig vliegtuig dan een ijsklomp. Ik besluit mij er niet druk over te maken: de reis is nu al begonnen!

Het grappige is, dat vooral je gedachten bepalen hoe je je eronder voelt, dat je twee uur met het vliegtuig op dezelfde plek staat. Ik heb de keuze om me gewoon goed te voelen, los van waar ik ben en wat er gebeurt.

Uiteindelijk is het een keuze: ‘it’s all in the mind’. Het zit allemaal in ons hoofd, ook wel de ‘monkey mind’ genoemd. Hier kom ik later nog op terug! Je hebt wel degelijk een keuze hoe je met de dingen omgaat: laat jouw gedachten niet met je aan de haal gaan. Wij zijn niet onze gedachten, wij zijn de bedenker van onze gedachten!

Blijf in het moment en ga niet over de ‘directe’ toekomst nadenken, we kunnen hier op dit moment niks aan veranderen. Bij mij komt naar boven: ‘Go with the flow’ en ‘Enjoy the journey!’. Ik heb erg veel zin om bij aankomst de zinderende tropische hitte te voelen. Bij het verlaten van de aankomsthal, het avontuur tegemoet! Genieten! Leven!

Ik bekijk het aanbod van films van het entertainmentsysteem. Het lijkt erop dat ik mij niet hoef te vervelen.

GO WITH THE FLOW - IN BANGKOK

‘Je krijgt het net zo vaak op je bordje,

totdat je er wat mee doet’

Acclimatiseren in Bangkok

Laat in de ochtend landt het vliegtuig, ongeveer twee uur achter op schema, op Suvarnabhumi Airport: de internationale luchthaven van Thailand. De vlucht verliep prima en was goed verzorgd door de altijd vertrouwde KLM. De stewards en stewardessen weten toch altijd een gevoel van thuis te geven: ze zijn vriendelijk en ook het eten is goed, alleen wel kleine porties.

In het vliegtuig ontmoet ik Roos, een jongedame die af en toe met me leek te flirten. Ze is in haar eentje onderweg naar Bangkok, waar ze diezelfde avond haar moeder zal ontmoeten, die via Dubai is gereisd. Ze blijkt negentien jaar oud te zijn en is van plan om samen met een vriendin een rondreis te maken door Thailand, Myanmar en Laos. Naast een over twee dagen reeds geplande vlucht naar Chiang Mai, heeft ze nog geen planning. Leuk om te horen dat ze ook op avontuur gaat! Het blijkt dat we hetzelfde hotel hebben voor de eerste twee dagen in Bangkok.

Rijen mensen en geduld

Iedereen wil zo snel mogelijk het vliegtuig uit nadat we geland zijn en haast zich naar de aankomsthal. Het lijkt wel of er sinds mijn vorige Thailand-ervaring niets veranderd is: lange rijen mensen proberen zich door de douane en visumloketten te wurmen. Ik kijk Roos aan en zeg:

‘Geduld is een schone zaak.’ Het is mij nog steeds niet duidelijk bij welk loket we ons moeten melden. Bij een loket waar met grote letters ‘Chinese Passport’ staat vermeld, moet ik mijn toeristenvisum en paspoort laten stempelen. De vriendelijk Thaise dame heeft ons naar dit loket geleid, dus het zal vast wel kloppen.

In het vliegtuig moet je een toeristenvisum invullen, voordat je arriveert. Tot een maand verblijf in Thailand is dat gratis, om een en ander te versimpelen. Naar eer en geweten heb ik het formulier ingevuld, ondanks de nodige vragen die het opriep. Nadat er een foto van mij is gemaakt loop ik even later zonder problemen door de douane. De man achter de balie zet met een serieus gezicht een aantal stempels in mijn paspoort en op het visumformulier. Uiteindelijk verloopt het toch best soepel en lopen we naar de bagageband en aankomsthal. Echte tijdwinst levert het reizen met handbagage nog niet op. Want vijf minuten later komt de backpack van Roos, die groter lijkt te zijn dan haarzelf, aan op de bagageband. Samen reizen is in dit geval dan wel handig omdat je beide in hetzelfde ‘schuitje’ zit, in je eentje arriveert op een groot vliegveld en nog niet precies weet waar je heen moet.

S(l)im wisselen

Bij één van de vele ‘exchange’ kantoortjes heb ik wat euro’s gewisseld, vooraf snel even de koersen vergeleken: dit kan toch behoorlijk schelen. Daarna heb ik een Thaise simkaart gekocht om mijn Nederlandse simkaart te wisselen. Met als resultaat overal snel mobiel internet. Ideaal om dingen op te zoeken, bereikbaar te zijn en ook om mijn locatie door te kunnen geven aan het thuisfront. Ik heb het zekere voor het onzekere genomen en een fles water gekocht na een kort toiletbezoek, ondanks het fonteintje waarbij vermeld stond: ‘drinking water’.

De backpackersbus

We dolen wat rond en op een gegeven moment staat er ergens ‘exit’ en een bus-symbool. Vooraf heb ik dit verder niet uitgezocht: dat zien we ter plekke wel. ‘Go with the flow…’ De typische tropische hitte slaat als een deken om ons heen nadat we de aankomsthal verlaten. Gelukkig heeft Roos voor dit onderdeel een en ander beter uitgezocht dan ik, want ze weet dat we moeten zoeken naar een gele bus met daarop S1. Even verderop staat een (erg) oude bus te wachten, met daarop vermeldt: ‘S1 Airport bus’ en ‘Khaosan Road’.

De prijs van de rit is zestig baht, omgerekend is dit nog geen twee euro: goede deal lijkt me, voor een rit naar het centrum van deze wereldstad in Azië. We stappen in en moeten nog even wachten tot de bus vol is, anders kan het natuurlijk nooit uit. Reizigers van diverse pluimage stappen in: een paar jonge meiden met backpacks groter dan hunzelf en een soort van surfers en hippies. Een oudere man van ergens in de zeventig met wit haar en ook een Nederlands echtpaar van ergens in