ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ

By Fr. ANASTASIOS SALAPATAS

Το παρόν βιβλίο πραγματεύεται την πρωτόγνωρη εμπειρία που βιώσαμε την Άνοιξη και στις αρχές του θέρους 2020. Για τρισήμιση περίπου μήνες η ζωή μας λειτούργησε «κεκλεισμένων των θυρών», λόγω της αχαρτογράφητης πανδημίας του κορωνοϊού. Πολλοί άνθρωποι σε ολόκληρη την οικουμένη ασθένησαν και απεβίωσαν, άλλοι ήταν φοβισμένοι και «μασκοφόροι».

• Language: Ελληνικά
• Publisher: AKAKIA Publications
• Release date: Nov 20, 2020
• ISBN: 9781912935390

Book preview

συγγραφέα

Εισαγωγικά

Με μεγάλη χαρά και τιμή έλαβα πριν λίγο καιρό το μήνυμα του πατρός Αναστασίου Σαλαπάτα να προλογίσω ένα νέο του πνευματικό δημιούργημα: Το ημερολόγιο της πανδημίας.

Η πρώτη μου σκέψη ήταν πώς θα μπορούσα να συναγωνιστώ σε γραφή τον πολυγραφότατο, καλλίκαρπο πνευματικά ιερέα με τον πλούσιο λόγο και το αξιόλογο πνευματικό και συγγραφικό έργο... η πρόκληση μεγάλη! Τη δέχτηκα.

Άρχισα να διαβάζω ευλαβικά τα όσα κατέγραφε από την ٢٣η Μαρτίου μέχρι την ٥η Ιουλίου του ٢٠٢٠. Είναι εντυπωσιακό με πόσο εύγλωττο τρόπο κατέγραφε καθημερινά τα γεγονότα που διαδραματίζονταν γύρω του.

Ξαφνικά τα μάτια μου γέμισαν εικόνες, διάβαζα τις γλα-φυρές περιγραφές του και ήταν σαν να έβλεπαν ότι έβλεπαν και τα δικά του.

Άρχισα να μυρίζω τα άνθη που μας περιέγραφε και φωτο-γράφιζε, με πλημμύριζαν τα συναισθήματα που μας μετέφερε η γραφή του, περπατούσα στα ίδια μονοπάτια και τα πάρκα, μύρισα το λιβάνι που θυμιάτιζε στον ιερό ναό του ιατρού Αγίου Παντελεήμονα, άκουγα τις ψαλμωδίες των ψαλτών, περπατούσα μαζί του στην έρημη πόλη του Λονδίνου, έφτασα μέχρι την Ουαλία…

Στη συνέχεια μας παρέθετε προσευχές, συμμετείχαμε σε λειτουργίες, σε διαδικτυακές πνευματικές συνομιλίες, διαβάζαμε ποιήματα και η έγκλειστη ζωή μας απέκτησε νόημα ξανά.

Κάποια στιγμή διάβαζα σχόλια για το ψωμί, για την ιστορία του καφέ και σκέφτηκα πόσα απλά και όμορφα πράγματα υπάρχουν που δεν τα γνωρίζουμε. Ένιωθα τις μυρωδιές να ζαλίζουν όμορφα την όσφρηση μου, συμπαρασύροντάς με στο πνευματικό ταξίδι του αεικίνητου και ακούραστου π. Αναστασίου.

Μια ζωή γεμάτη εικόνες, περιγραφές και αναμνήσεις, σκέψεις και προβληματισμοί, προσευχές, ιστορίες, οικογενεια-κές αναφορές, όλα χώρεσαν στις σελίδες του ημερολογίου της πανδημίας.

Τότε σκέφτηκα πως ο πατέρας Αναστάσιος μας άφησε παρακαταθήκη για το μέλλον! Κατέγραψε ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας. Θα το διαβάζουν τα παιδιά του, τα εγγόνια του, οι επόμενες γενιές και θα ζήσουν μέσα από τις σελίδες του ό,τι ζήσαμε. Θα δουν με τα μάτια της ψυχής τους και του σώματός τους όσα πρωτόγνωρα βιώσαμε! Πόσο σπουδαίο και πνευματικά εμπνευσμένο ήταν αυτό το συγγραφικό εγχείρημα! Πόσο τιμητικό να υπάρξουμε ένα μέρος αυτού!

Πόσα συναισθήματα χώρεσαν σε αυτές τις σελίδες… η χαρά, η λύπη, ο αποχωρισμός από τον ένα γιο, η απώλεια αγαπημένων προσώπων, ο κορωνοϊός που πήρε μακριά αγαπημένα πρόσω-πα, το πένθος, η προσμονή, η ελπίδα για τη εξεύρεση λύσης και το τέλος της πανδημίας… κύματα και ωκεανοί ολόκληροι συναισθημάτων… με πόσο γλαφυρό τρόπο μας περιέγραψε όλα τα δυσάρεστα… τις δυσκολίες, την ταλαιπωρία της ανθρώπινης ψυχής αλλά και του σώματος…

«Έχεις ακόμη να κλάψεις πολύ μέχρι να μάθεις τον κόσμο να γελάει» (Γ. Ρίτσος).

Κι όμως ο π. Αναστάσιος κατάφερε να μας ενώσει, να μας φέρει κοντά, να μιλήσουμε, να επικοινωνήσουμε. Δεν ήμασταν μόνοι! Ως φωνές καλλίφωνων αγγέλων μπήκαν τα λόγια του και τα έργα του στην ψυχή μας, στην ταλαιπωρημένη ύπαρξη μας που ταλανιζόταν από έναν απειλητικό, μοχθηρό και θανατηφόρο ιό. Πόση παρηγοριά!

Μόνο αν το ζήσεις το κατανοείς. Οι επόμενες γενιές θα το βιώσουν μέσα από την συγκλονιστική του καταγραφή. Θα μάθουν όσα τα στόματα δεν θα μπορούν να ομολογήσουν ή να περιγράψουν. Θα διαβάσουν όσα δεν θα είμαστε εκεί να τους πούμε και να τους αφηγηθούμε.

Ο λόγος του απλός και κατανοητός, μα τόσο πλούσιος. Από τα απλά και καθημερινά μέχρι και τα εκκλησιαστικά θέματα που κατέγραφε άοκνα.

Μας πήρε μαζί του στο ταξίδι της ζωής του εν μέσω πανδημίας, ζήσαμε τις στιγμές και μάθαμε ότι η ίδια η ζωή αγνόησε τους φόβους μας. Εκείνη συνέχισε το έργο της όταν εμείς μέναμε στα σπίτια μας περιμένοντάς την να μας χτυπήσει την πόρτα και να της ανοίξουμε να μπει, για να συνεχίσουμε αυτό το ταξίδι μαζί. Όχι, η ζωή δεν έπρεπε να τελειώσει!

Κι αν ήσουν υποχρεωμένος να μείνεις σπίτι, να μη βγεις, όταν ένιωσες ότι χάνεις μέρες από τη ζωή σου τότε με αυτό το βιβλίο θα ταξιδέψεις με τον π. Αναστάσιο και θα σε μεταφέρει στον έξω κόσμο, σε αυτόν από τον οποίο απείχες. Θα σε περπατήσει εκεί που δεν έφτασες, θα σε γεμίσει χρώματα και αρώματα στη μουντή ζωή της καραντίνας. Κλείσε τα μάτια και θα ονειρευτείς μαζί του!

Ένα ημερολόγιο είναι η καταγραφή της ίδιας της ζωής, είναι ομολογία, είναι η μεταλαμπάδευση του παρόντος στο μέλλον. Σε μια τόσο ιδιαίτερη περίσταση θα μάθεις, θα θυμάσαι και δεν θα ξεχάσεις τα όσα πρωτόγνωρα έζησες. Κι αν η λήθη σε επισκεφτεί θα έχεις το ημερολόγιο της πανδημίας να σου τα θυμίζει ξανά και ξανά, μέχρι να πεις ευγνώμων ότι έζησες και τα κατάφερες!

«Κι όταν η καταιγίδα θα έχει περάσει, δεν θα θυμάσαι πώς τα κατάφερες ή πώς επιβίωσες. Δεν θα είσαι καν σίγουρος αν η καταιγίδα όντως τελείωσε. Ένα πράγμα είναι μόνο σίγουρο. Όταν θα περάσει δεν θα είσαι πια ο ιδιος άνθρωπος με αυτόν πριν ξεκινήσει» Hakuri Murakami.

Δρ. Κική Σονίδου, MD, MSc, LLB

GPWSI in Cardiology

Clinical Lead at the Crompton Medical Centre

President of the Hellenic Medical Society of the UK

Δευτέρα, 23 Μαρτίου 2020

Πανέμορφη ηλιόλουστη ημέρα σήμερα. Αλλά έξω στους δρόμους κυκλοφορούν ελάχιστα αυτοκίνητα και φοβισμένοι «μασκοφόροι» άνθρωποι.

Ο λόγος είναι ότι σήμερα ο παράξενος Πρωθυπουργός της Βρετανίας, με το μονίμως αχτένιστο μαλλί, ανακοίνωσε μέτρα εγκλεισμού (lockdown measures), σε μια προσπάθεια να επιβραδυνθεί η διάδοση της πανδημίας του κορωνοϊού.

Συγκεκριμένα, τα αυστηρά μέτρα, αφορούν τον αναγκαστικό εγκλωβισμό των πολιτών στα σπίτια τους, με έξοδο μόνο για αγορά απαραίτητων ειδών διατροφής, για λόγο ιατρικής ανάγκης, για λόγο άσκησης (μία φορά την ημέρα), ή για εργασία, αν είναι αδύνατον να εργαστούν από το σπίτι τους. Επίσης δε, συστήνεται η κοινωνική απόσταση, με σκοπό την αποτελεσματικότερη καταπολέμηση του... αόρατου εχθρού!

Κατά τη δική μας έξοδο, επισκεφθήκαμε διάφορα καταστήματα. Έχουν εικόνα βομβαρδισμένου τοπίου. Ράφια άδεια. Ο κόσμος μάχεται για λίγα χαρτιά υγείας και αναζητά απεγνωσμένα ένα μπουκάλι χλωρίνη.

Ο Ταμίας της Κοινότητας με ενημέρωσε πως ακύρωσε την παραγγελία για κεριά, λαμπάδες, φαναράκια για τη Μεγάλη Εβδομάδα. Κατάλαβα ότι αυτό συνδέεται άμεσα με την «ακύρωση» κατ’ ουσίαν της ίδιας της Εβδομάδας των Παθών. Δεν μου είχε συμβεί ποτέ άλλοτε αυτό. Σφίχτηκε η καρδιά μου.

Άντε, μετά από όλα αυτά, να περπατήσεις με ηρεμία το μονοπάτι της νύχτας...

Τρίτη, 24 Μαρτίου 2020

Ο ήλιος καλά κρατεί στο Λονδίνο σήμερα. Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού, τον καλωσόρισα και μας έφερε μια γλυκιά ελπίδα, μαζί με μια απαλή ζέστη στην ψυχή.

Το πρωΐ ετοίμασα μια σύντομη Δέηση, για πνευματική ενίσχυση των ανθρώπων στον καιρό της πανδημίας. Το μεσημέρι πήγαμε στο Ναό, την τελέσαμε κεκλεισμένων των θυρών (έψαλλε ο Δημήτρης μας).

Το υπόλοιπο της ημέρας ασχολήθηκα με τους εκπαιδευτικούς του Ελληνικού Κολεγίου μας και με την πολύπλοκη διαδικασία της διαδικτυακής διδασκαλίας, που αναγκαστικά εφαρμόζουμε αυτή την εποχή.

Τετάρτη, 25 Μαρτίου 2020

Θρησκευτική Εορτή και Εθνική Επέτειος σήμερα. Η φωταύγεια σε όλο της το μεγαλείο και σήμερα.

Στην παντελώς άδεια εκκλησία μας τελέσαμε σήμερα πανηγυρική – όπως αρμόζει στην ημέρα – Θεία Λειτουργία. Ήμασταν δύο Ιερείς, ένας Νεωκόρος και ο Δημήτρης μας έψαλλε!

Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η ευωδία του θυμιάματος. Ήταν πολύ δυνατή, πολύ καθαρή και εξόχως διακριτή, ως γνήσια οσμή ευωδίας πνευματικής, που έφερε και πλημύρισε τις καρδιές με ακτίνες ουρανίων τόξων!

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας στάθηκα μπροστά στην Ωραία Πύλη, κοίταξα με σταθερό βλέμμα προς τα άδεια καθίσματα, και είπα με λυγμό:

ΑΣ ΨΑΛΛΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ!!!

Αφού ψάλλαμε τη Δοξολογία με περίσσεια δύναμη ψυχής, στο τέλος λέω:

ΑΣ ΨΑΛΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΥΜΝΟ!!!

Όταν τέλειωσε ο Εθνικός Ύμνος (η πιο δυνατή φωνή ήταν του Δημήτρη), βροντοφώναξα:

- ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 !!!

- ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ !!!

Τέσσερεις άνθρωποι εκπροσωπήσαμε σήμερα το Έθνος ολόκληρο!!!

Πέμπτη, 26 Μαρτίου 2020

Τα μηνύματα που λαμβάνουμε από την αγαπημένη Πατρίδα είναι πως βρέχει ασταμάτητα και πως ο κόσμος είναι αγανακτισμένος με τον εγκλεισμό. Φυσιολογικό μεν, αναγκαίο δε.

Πήγα στον Ναό να τακτοποιήσω κάποιες εκκρεμότητες. Τοποθέτησα την εικόνα της Παναγίας στον σολέα, για την αυριανή Ακολουθία των Δ΄ Χαιρετισμών.

«Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε,

καὶ πάντων τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων...»!

Καθάρισα το πλαίσιο της εικόνας της Παναγίας μας, όπου την βάζαμε το προηγούμενο διάστημα. Τα όμορφα λουλούδια, κυρίως τριαντάφυλλα, είχαν μαραθεί. Τα μάζεψα με ευλάβεια... κοχύλια της καρδιάς αφιερωμένα στη Βασίλισσα του κόσμου!!!

Το απόγευμα, δεν άντεξα άλλο τον εγκλεισμό και, βγήκα μια βόλτα. Περπάτησα αρκετά, γύρω στην περιοχή μας.

Άνοιξη παντού. Λουλούδια, δένδρα, άνθη, κήποι στολισμένοι, μοσχοβολιές παντού...

Το βράδυ, στις 8.00 μ.μ., όλοι οι κάτοικοι αυτής της Μεγάλης χώρας βγήκαν στους δρόμους, στις αυλές, στα μπαλκόνια και χειροκρότησαν από καρδιάς τους γιατρούς και όσους εργάζονται στο ΕΣΥ, για την υπέρτατη προσφορά τους στους ασθενείς και στην αντιμετώπιση της πανδημίας του «βασιλικού ιού»!

Παρασκευή, 27 Μαρτίου 2020

Ημέρα των Δ΄ Χαιρετισμών και των εξεταστικών τάξεων στο Ελληνικό Κολέγιό μας.

Κάποια ώρα το πρωΐ έκανα μια βολτούλα έξω για να ξεμουδιάσω. Θαύμασα πολύ τα ανοιξιάτικα λουλούδια που είδα στο διάβα μου...

Ύστερα, για αρκετές ώρες, ανεβάζαμε υλικό στην ιστοσελίδα του Κολεγίου, για να το βρουν τα παιδιά μας και να το μελετήσουν. Το βραδάκι πήραν φωτιά οι υπολογιστές με τη διαδικτυακή διδασκαλία. Τα παιδιά μας δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας και μαθησιακής διαδικασίας.

Το βράδυ είχαμε την ευκαιρία να σταθούμε ενώπιον της εικόνας της Παντάνασσας Παναγιάς και να ψάλλουμε, κεκλεισμένων αλλά επίσης και κλειδωμένων των θυρών, τους Δ΄ Χαιρετισμούς:

Φωτοδόχον λαμπάδα, τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν,

ὁρῶμεν τὴν ἁγίαν Παρθένον·

τὸ γὰρ ἄυλον ἅπτουσα φῶς,

ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν θεϊκὴν ἅπαντας,

αὐγῇ τὸν νοῦν φωτίζουσα, κραυγῇ δὲ τιμωμένη ταῦτα·

Χαῖρε, ἀκτὶς νοητοῦ ἡλίου,

χαῖρε, βολὶς τοῦ ἀδύτου φέγγους.

Χαῖρε, ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα,

χαῖρε, ὡς βροντὴ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα.

Χαῖρε, ὅτι τὸν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν,

χαῖρε, ὅτι τὸν πολύρρυτον ἀναβλύζεις ποταμόν.

Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τὸν τύπον,

χαῖρε, τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τὸν ρύπον.

Χαῖρε, λουτὴρ ἔκπλυνων συνείδησιν,

χαῖρε, κρατὴρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν.

Χαῖρε, ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδίας,

χαῖρε, ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Σάββατο, 28 Μαρτίου 2020

Σε εποχές κρίσεων η τέχνη και η έμπνευση πάντα πρωταγωνιστούν και ξεπηδούν από μέσα μας με έναν αυθόρμητο τρόπο. Έτσι έγινε και με το παρακάτω ποίημα:

ΑΝΑΓΚΗΣ ΚΑΙΡΟΣ

Η εστεμμένη πανδημία