Rycerzem być - Jak ubrać się i zachować w różnych sytuacjach

By Zofia Stanecka

Przyjazny podręcznik zasad savoir-vivre dla najmłodszych! Znacie już Julę, małą damę z poprzedniej książki Zofii Staneckiej? Teraz czas na młodego rycerza! Marcel jest w pierwszej klasie i nieustannie zadaje pytania. Ciekawi go cały świat. Chce też zostać rycerzem. Tylko czy to możliwe we współczesnym świecie? Przecież nikt nie chodzi już w zbroi i nie walczy mieczem! Może jednak Marcelowi uda się spełnić marzenie?Historia Marcela to kolejna po "Damą być" książka o tym, jak właściwie zachować się w różnych sytuacjach. Autorka bestsellerowej serii o Basi tym razem napisała przezabawny przewodnik po świecie dobrych manier. -

• Language: Język polski
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: Sep 23, 2019
• ISBN: 9788726128031

Book preview

Rozdział 1

Wyjście do szkoły

Ilustracja

Budzik wydzwonił siódmą. Marcel spał. Śnił o tym, że jest rycerzem. We śnie miał błyszczącą zbroję i wiernego rumaka. Galopował na nim od zamku do zamku i taki był dzielny, że nikt nie mógł go zwyciężyć, i...

– Marcel, wstawaj! – Głos mamy brutalnie zburzył piękną wizję. – Czas do szkoły.

O nie! Tylko nie to! Nie teraz, kiedy tak pięknie mu się śni, poduszka jest taka miękka, a kocyk taki cieplutki.

– Nie udawaj, że nie słyszysz. – Mama zajrzała pod koc.

Marcel otworzył jedno oko.

– Dlaczego muszę iść do szkoły? – spytał.

– Bo to jest twój obowiązek.

– Ale ja jestem rycerzem!

– W takim razie zerwij się prężnie, jak przystało na dzielnego woja – powiedziała mama dziarskim głosem.

Marcel schował twarz w poduszkę.

– Czy mogę zostać w domu? – wymamrotał. – Okropnie boli mnie... kolano. Nie... głowa. To znaczy...

– Oj, Marcel, Marcel... – przerwała mu mama. – Widziałeś kiedyś rycerza, który miga się od obowiązków?

– Widziałem. We śnie – powiedział Marcel. I zasnął.

Mama stała przy nim chwilę, a potem poszła po tatę.

Tata spał. Mama pochyliła się nad nim i pocałowała go w czoło.

– Obudź się, Grześku, potrzebuję twojej pomocy przy budzeniu naszego syna – poprosiła.

– Mhm... – Tata otworzył oko. Potem drugie. Przyjrzał się mamie. A potem wstał i poczłapał do pokoju Marcela.

– Wstawaj, synu – powiedział mocnym, stanowczym głosem. W odpowiedzi usłyszał posapywanie.