Czarny kot - opowiadanie erotyczne

By Chrystelle LeRoy

Poczułam go za mną. Wślizgnął się do środka, wypełniając moją tylną dziurkę, podczas gdy jego palce z wirtuozerią pieściły moją łechtaczkę. Patrzyłam w morze, gdzie odbijało się światło księżyca. Byłam pod wrażeniem piękna otaczającego nas krajobrazu, które jeszcze bardziej potęgowało intensywność doznań i magię tej chwili.Podczas konferencji poświęconej ochronie środowiska naturalnego atmosfera w nadmorskim kurorcie Pusan w Korei sprawia, że Alia, doświadczona reporterka, jest podekscytowana, zdezorientowana i poirytowana. Lubi, jak coś się dzieje, i właśnie to dostała.Alia jest zafascynowana nieznajomą kobietą o kociej urodzie, która porusza się z niezwykłą zwinnością i szybkością. Jednocześnie nie potrafi oprzeć się urokowi inspektora policji, "Apollo Colombo", przystojnemu jak sam bóg Apollo i obdarzonemu autorytetem. Prowadzi on śledztwo w sprawie czarnego kota i kobiety-wampira. Serce Alii bije coraz szybciej.Po podróży do starożytnego Egiptu nasza bohaterka Alia, znana dziennikarka, bierze udział w kolejnym śledztwie. Poznaj jej nową opowieść, zabarwioną fantazją i nutką erotyki.-

• Language: Język polski
• Publisher: LUST
• Release date: Nov 9, 2020
• ISBN: 9788726355949

Book preview

Czarny kot - opowiadanie erotyczne

Tłumaczenie

LUST

Tytuł oryginału

Chat noir

Zdjęcie na okładce: Shutterstock

Copyright © 2019, 2020 Chrystelle LeRoy i LUST

Wszystkie prawa zastrzeżone

ISBN: 9788726355949

1. Wydanie w formie e-booka, 2020

Format: EPUB 3.0

Ta książka jest chroniona prawem autorskim. Kopiowanie do celów innych niż do

Czarny kot

Wciąż oszołomiona zawrotnym tempem dnia, wyszłam z sali konferencyjnej. Wokół kłębiły się tłumy delegatów. To było apogeum tego całego zamieszania: demonstracje, gaz łzawiący, pałki opadające na demonstrantów, ale i na plastikowe hełmy, w które większość z nich przezornie się wyposażyła. Przecież można było się spodziewać, że światowa konferencja ochrony środowiska, która odbywała się w Korei Południowej, spotka się z wiadomą reakcją sił bezpieczeństwa.

Jednak podejrzewałam, że organizatorzy nie przewidzieli aż takiego pandemonium, tym bardziej że na centrum konferencyjne wybrano obiekt zlokalizowany w sporej odległości od nadmorskiego miasta Pusan. A jednak przed budynkiem zebrało się ponad milion demonstrantów z całego świata.

Wewnątrz budynku panowała niezwykła atmosfera, taka wybuchowa mieszanka podniecenia i frustracji. Wielu delegatów było zmęczonych potopem kojących słów i optymistycznych deklaracji wygłaszanych od lat przez tych samych reprezentantów poszczególnych państw. Owszem, toczono też poważne dyskusje, szczególnie w kuluarach i w zaciszu dyskretnych gabinecików, ale wciąż nie osiągnięto porozumienia. Co nie było czymś szczególnie zaskakującym.

Jako doświadczona reporterka byłam zadowolona z takiego obrotu spraw, bo nasz gatunek, w tym i ja, jest uzależniony od adrenaliny. Muszę jednak zaznaczyć, że prywatnie podzielam globalne obawy, ale to osobny temat.

Tak więc znalazłam się w betonowej konstrukcji otoczonej przez policję, i taka sceneria nadawała temu wydarzeniu ponurego charakteru. Duże lustra umieszczone po jednej stronie jeszcze bardziej poszerzały przestronną salę i potęgowały upiorne wrażenie wywołane setkami gestykulujących rąk.

Próbując wydostać się z morza ludzkich ciał, kątem oka dostrzegłam swoje odbicie.