Privatisering in Pakistan: Shahid Hussain Raja

By Shahid Hussain Raja

Zonder technische termen en geschreven in een gemakkelijk te lezen taal, is dit korte boek bedoeld voor algemeen lezerspubliek, met name voor degenen die moeten weten wat er gebeurt is met de privatiserings-inspanningen in Pakistan nadat de Pakistan Muslim League in 2013, een bedrijfsvriendelijk regime, aan de macht kwamen.

Dit korte e-book is een uitgebreide versie van mijn artikel "Privatisering in Pakistan" dat ik schreef kort na mijn pensionering als Federaal Secretaris van de regering van Pakistan, ministerie van privatisering in 2012. Het trok veel aandacht, wat me ertoe aanzette een volwaardig boek te schrijven over de geschiedenis van privatisering in Pakistan en andere gerelateerde kwesties, inclusief de vooruitzichten en de uitdagingen waarmee het op korte tot middellange termijn zal geconfronteerd worden.

Behoefte aan privatisering

Over het algemeen heeft de staat een of meer van de volgende privatiseringsdoelstellingen;

1. versterking van de privé sector. Dit was de drijfveer achter de eerste generatie van privatiseringen die in 1960 in Pakistan werd uitgevoerd, toen de staat fabrieken bouwde in strategische sectoren en deze tegen zeer nominale tarieven overdroeg aan de zakenlieden die terughoudend waren om in deze sectoren te investeren vanwege een gebrek aan vereiste middelen tot hun beschikking en hoge risico's.

2. Verbetering van de efficiëntie en dienstverlening van staatsbedrijven, al dan niet winstgevend, door het stimulerings- en beloningsmechanisme in te voeren van de privé sector die kapitaal, technologie en betere beheerspraktijken zou inbrengen. Pakistan privatiseerde het grootste deel van zijn staatsbedrijven tijdens de privatisering van de tweede generatie in de jaren tachtig en negentig.

        

3. Elimineren / verminderen van de enorme overheidssubsidies die worden gegeven aan staatsbedrijven die voortdurend verliezen lijden, maar die niet kunnen worden gesloten vanwege overwegingen van maatschappelijk welzijn of hun strategische aard, ook al zijn er nu betere alternatieven beschikbaar in de particuliere sector.

Dit is de filosofie achter de derde generatie privatisering in Pakistan in de jaren 2000, en het wordt nog steeds gedaan onder publiek, privaat partnerschap (PPP). Hier wordt minstens 26% van de aandelen met managementcontrole over een staatsbedrijf gegeven aan een strategische investeerder die kapitaal injecteert en het management verbetert

4. fondsen werven op de lokale en mondiale kapitaalmarkt door aandelen van de winstgevende staatsbedrijven af te stoten. Dit wordt gedaan wanneer de staat contant geld nodig heeft en aandelen van zijn Blue chip staatsbedrijven op de wereldmarkt of lokaal begint te verkopen.

    

• Language: Nederlands
• Publisher: BadPress
• Release date: Sep 15, 2020
• ISBN: 9781071565957

Book preview

Privatisering in Pakistan

Uitdagingen en respons

Shahid Hussain Raja

Toewijding

Aan mijn vrouw die in perfecte privatisering gelooft: wat dan ook van jou is, is van mij en wat van mij is, is natuurlijk -—van mij!

––––––––

Voorwoord

Dit korte e-book is een uitgebreide versie van mijn artikel Privatisering in Pakistan dat ik schreef kort na mijn pensionering als Federaal Secretaris van de regering van Pakistan, ministerie van privatisering in 2012. Het trok veel aandacht, wat me ertoe aanzette een volwaardig boek te schrijven over de geschiedenis van privatisering in Pakistan en andere gerelateerde kwesties, inclusief de vooruitzichten en de uitdagingen waarmee het op korte tot middellange termijn zal geconfronteerd worden.

Voordat ik de leiding kreeg over de bovenstaande functie, was ik secretaris van het ministerie van Spoorwegen / voorzitter van de Pakistaanse Spoorwegen. Dit was een periode van intense druk van het IMF / Wereldbank voor de herstructurering en privatisering van alle staatsbedrijven, aangezien ze een constante uitputting op de nationale schatkist vormden die al over zijn grenzen uitgerekt was.

Daarom hebben we ons best gedaan om een werkbare herstructurering en uiteindelijke privatisering van de Pakistaanse Spoorwegen voor te bereiden. Ons ontwerpbeleid voor spoortoegang kreeg een zeer goede reactie van de privé sector en we hoopten dat we het proces van geleidelijke introductie van de privé sector zouden kunnen starten, zelfs in de kernactiviteit van treinoperaties. Maar nadat de meest bedrijfsvriendelijke regering in 2013 aan de macht kwam, is dat proces opgeschort; de nieuwe regering is meer geïnteresseerd in het onder controle houden van de Pakistaanse Spoorwegen.

Dit boek is gebaseerd op de ervaring van mijn omgang met privatisering in de bovengenoemde twee ministeries.

Zonder technische termen en geschreven in een gemakkelijk te lezen taal, is dit korte boek bedoeld voor algemeen lezerspubliek, met name voor degenen die moeten weten wat er gebeurt is met de privatiseringsinspanningen in Pakistan nadat de Pakistan Muslim League in 2013, een bedrijfsvriendelijk regime, aan de macht kwamen.

Ik maak van deze gelegenheid gebruik om al die collega's van mij die met mij hebben samengewerkt op het Ministerie van Privatisering te bedanken voor hun steun en medewerking. Ik koester nog steeds de herinneringen aan mijn tijd met hen

––––––––

Inhoudsopgave

Voorwoord

Hoofdstuk 1: Introductie

Hoofdstuk 2: Wat is privatisering

Hoofdstuk-3: Privatisering-Het grote Debat

Hoofdstuk 4: Globale ervaring van privatisering

Privatisering in het Verenigd Koninkrijk: Historische Perspectieven

Hoofdstuk 5: Beleving van de privatisering van Pakistan

Hoofdstuk 6: Post-Privatizatie Ervaring

Hoofdstuk 7: Wettelijk en institutioneel kader van de privatisering in Pakistan

Hoofdstuk 8: Toekomstige privatisering-vooruitzichten en uitdagingen

Chapter 9: Respons

Bijlage 1: Case Study privatisering van de Pakistaanse Spoorwegen

Bijlage 2: Case Study privatisering van PIA

Bijlage 3: Case Study privatisering van Pakistan Stalen Molens

Hoofdstuk 1: Inleiding

Hoewel Pakistan al meer dan 50 jaar privatisering van staatsbedrijven (SOE's) uitvoert, genereert de privatisering van staatsbedrijven altijd een verhitte discussie die normaal gesproken rond vier kwesties draait: behoeften en voordelen, de belangen van de werknemers, het welzijn van de consument en transparantie. Terwijl zijn voorstanders, het steunen voor het verminderen van staatssubsidies en het behalen van efficiëntiewinst, zijn tegenstanders zijn tegen het opofferen van het openbaar welzijn, het verkopen van familiezilver en het creëren van particuliere monopolies. Zelfs degenen die onpartijdig in dit debat zijn, adviseren om voorzichtig te zijn en stellen dat dit proces strikt moet worden vermeden in het geval van natuurlijke monopolies en strategische activa zoals natuurlijke hulpbronnen.

Op basis van mijn ervaring als ambtenaar die betrokken is gebleven bij de privatisering, kan ik zeggen dat het succes of de voordelen van privatisering moeten beoordeeld worden in het licht van de doelstelling die een land met zijn privatiseringsprogramma wil bereiken. Als de versterking van de privé sector bijvoorbeeld de overheersende doelstelling van de staat is, moet het succes of de mislukking van het privatiseringsprogramma beoordeeld worden in het licht van het aantal nieuwe ondernemers dat gefaciliteerd worden om op dit gebied te beginnen of oude die aangemoedigd worden om hogerop te komen .

Precies om deze reden werd in Pakistan de eerste generatie privatiseringen in de jaren zestig uitgevoerd. De staat bouwde fabrieken in strategische en andere belangrijke sectoren en droeg ze, tegen zeer nominale tarieven over aan de zakenlieden die terughoudend waren om in deze sectoren te investeren vanwege het gebrek aan vereiste middelen tot hun beschikking en de hoge risico's die ermee gemoeid waren. Het was een zeer succesvolle strategie die hielp bij het creëren en versterken van een zeer robuuste privé sector in het land wanneer dat nodig was.

U kunt deze strategie nu echter niet toepassen, aangezien de objectieve realiteit drastisch is veranderd. Nu is de staat geïnteresseerd om zich te ontdoen van verlieslatende staatsbedrijven die een zeer beperkt aantal kopers op de markt hebben. Bijgevolg zullen deze worden verkocht tegen de prijs die hun respectieve winst- en verliesrekeningen rechtvaardigen, niet in overeenstemming met hun boekwaarden zoals vermeld in hun jaarbalans. Als je ze echter verkoopt in overeenstemming met hun winstpotentieel, zal er in het land veel geschreeuw zijn voor