Spring!

By Eva Moraal

Tijdens de moeilijkste beklimming van haar leven weet topklimster Josefine Alder niet wat haar overkomt. Haar klimmaatje Tom Wildebrand is al jaren haar beste vriend, praktisch een broer. Samen beklimmen ze met gemak de hoogste bergen. Maar ineens verandert er iets tussen hen. 

Drie maanden later neem Josefine een besluit. Op het eerste schoolfeest van het jaar gaat ze Tom eindelijk vertellen wat ze voor hem voelt. Maar voor ze daaraan toekomt...

Spring! is een intens en invoelend verhaal over vriendschap en liefde, het onder ogen zien van je gevoelens en in het diepe durven springen… zonder touw. Van de auteur van de spannende dystopische YA Overstroomd (Lemniscaat).

Inclusief bonusverhaal 'In oorlog en liefde is alles geoorloofd'!

• Language: Nederlands
• Publisher: Eva Moraal
• Release date: Aug 20, 2016
• ISBN: 9781533790767

Eva Moraal

Eva Moraal is de auteur van de dystopische YA Overstroomd (Lemniscaat 2015) en van enkele andere YA-verhalen in o.a. het fantastische genre. Ze schrijft het liefst op haar zolderkamer, maar houdt ook erg van schrijven aan keukentafels of in treinen. Haar overige interesses, in niet specifieke volgorde, zijn: lezen (te veel om op te noemen), klimmen (op de echte rots natuurlijk), chocola (in grote hoeveelheden), cakes bakken (en eten), honden (om lange uitlaten mee te doen), geschiedenis (dat studeerde ze), natuur (in Engeland) en fotografie (van de wereld en de mensen). Breng eens een bezoekje aan haar blog en website www.evamoraal.nl  Ik verwelkom je graag!

Book preview

Van dezelfde auteur

Overstroomd

Copyright © 2016 Eva Moraal

Omslagontwerp: Eva Moraal

Omslag lettertypes: Crack-A-Jack Studios, Tension Type

Tekstredactie: Jeanine Erades

Spring!

Het laatste reepje zon verdween net achter het immense wolkenmassief.

De toppen van mijn vingers voelden aan alsof ze met schuurpapier waren behandeld en terwijl ik voorzichtig mijn gewicht verplaatste van mijn linker- naar mijn rechterbeen, probeerde ik niet te voelen hoe de messcherpe rots het laatste reepje vel van mijn wijs- en middelvinger openhaalde.

Als je niet zo was uitgevallen, was er niets aan de hand geweest. Waarom was ik toch zo’n flapuit?

De warmte van een straaltje bloed.

Het rood dat fel afstak tegen mijn lichte huid.

De pijn die me aanmoedigde om zo snel ik kon uit mijn verkrampte positie te komen.

Want dan had je wel je volle aandacht erbij gehad. Een 8-, Fien!

Toen kwam die geur. Ze werd gedragen op de wind, zoet en bedwelmend, extra sterk nu het einde van de dag naderde. Een bij zoemde om mijn hoofd, ze leek minstens zo onder de indruk als ik, en landde op een van de intens witte bloempjes met de precisie van een straaljager op een vliegdekschip.

Ineens was ik mijn pijn vergeten, net als de woorden die waren gezegd. Gebiologeerd staarde ik naar het kleine plantje boven me.

Rotsjasmijn.

Een alpien plantje dat groeit op de kleinste richeltjes van de grilligste kalkrotsen en geen enkele hoogtevrees lijkt te kennen. Ze weerstaat ijskoude wind en intense hitte. De rozetvormige blaadjes vormen samen een bolvormig kussentje dat in de bloeitijd verdwijnt achter een zee van kleine witte bloempjes. Ondanks haar schattige uiterlijk is rotsjasmijn ongelooflijk sterk. Ik heb ooit eens aan een aantal plantjes gehangen, maar de wortels lieten niet los.

Rotsjasmijn is vastbesloten. Rotsjasmijn is hardnekkig. Ze laat zich niets in de weg leggen.

‘Als je klimt, heb ontzag, Fien,’ zegt mijn pa altijd. ‘Als jij zorgt voor de berg en voor dat wat erop leeft, dan zorgt de berg voor jou.’

Hij mag dan wel een oude hippie zijn, dat wil nog niet zeggen dat hij onzin uitkraamt.

Heb ontzag.

Niemand had meer ontzag voor die berg dan ik.

*

Kun je hoogtevrees hebben in een tot disco omgebouwde gymzaal?

Ik sta in de deuropening, nabij de afgrond, en elke vezel in mijn lijf vertelt me dat ik er vandoor moet gaan. Tientallen figuren springen, kakelen, schreeuwen en zoemen om me heen. Lichten flitsen aan en uit. De grond tolt onder mijn voeten, terwijl de bas van de dj door mijn hele lijf dreunt.

Geef mij maar de stilte van de bergen.

Oké, ik lieg. Als Tom en ik onderweg zijn naar een wand, heb ik altijd mijn iPod bij me met mijn hoogstpersoonlijke klimmix,