De winter dat de vlammen bevroren

By Tais Teng

'Luister," fluistert de boomnimf. 'Ze zijn bijna wakker.'
Meral drukt haar oor tegen de grond. Diep, diep onder de aarde bonzen reusachtige harten.
'Wie zijn dat?' fluistert ze terug.
'Slapende mammoets,' antwoordt Nadine.
'Toen de vorige Grote Winter eindigde, kropen ze in de heuvels weg. Om te wachten tot de sneeuw en de gletsjers terugkwamen.'
Een vuistgrote sneeuwvlok landt op haar wang. Deze keer smelt hij niet.
Elke vijftigduizend jaar keert de Grote Winter terug. Een winter zo koud dat de vlammen van je kampvuur tot gouden pegels bevriezen. Maar niet alleen de mammoets ontwaken dan uit hun zomerslaap. Ook andere wezens, die heel wat gemener en hongeriger zijn...

• Language: Nederlands
• Publisher: Tais Teng
• Release date: Oct 25, 2013
• ISBN: 9781310315053

Book preview

Spits je harige oren! Veeg het bloed van je lippen! Hier zijn ze dan: de enige echte griezelklas!

MERAL (de afkorting van Esmeralda, maar noem haar nooit zo!) Meral is een heks, al weet ze nog bitter weinig van zwarte magie af. Veel meer dan rondvliegen op haar moeizaam verworven bezem kan ze nog niet en als ze iemand in een pad omtovert is het louter geluk. Haar heksenoma Sabina helpt haar soms met haar huiswerk. Dat oma Sabina al tientallen jaren dood is, mag de pret niet drukken. Dood zijn is hoogstens lastig voor een heks.

MEESTER RUDOLF, hun leraar. Hij studeerde voor leraar biologie, maar had na 665 sollicitaties nog steeds geen baan. Tot hij zich liet omscholen voor het ZBK (Zeer Bijzondere Kinderen) onderwijs. Het is een stap die hij nog steeds betreurt.

DE ZUSJES VLAD: CARMILLA en LUCY, Vampiers. Vooral Carmilla is Merals persoonlijke vijand, sinds ze Meral probeerde leeg te zuigen.

PAUL, weerwolf en Merals vriendje. Paul eet bij voorkeur vers voedsel, zoals levende konijnen en broodjes rat. Hij is waarschijnlijk de enige tienjarige die zich dagelijks moet scheren.

CROM, leprechaun en housefanaat. Hij is dol op dansen en muziek. Vooral op gruwelrap. Hij heeft een ietwat eigenaardig gevoel voor humor, wat Meral wel kan waarderen.

HÄGAR, de dwerg van de klas. Hij loopt altijd rond met een mokerhamer in zijn schooltas, om iedereen die hem ‘onderdeurtje’ of ‘kleintje’ noemt een dreun te verkopen.

ANTON, heet eigenlijk Aton-Amnehoteph, maar iedereen noemt hem Anton. Hij is de oudste leerling: vierduizend negen, maar alleen de laatste negen jaar tellen. Anton is een levende mummie en beresterk.

NADINE, boomnimf. Het ijverigste meisje van de klas en het lievelingetje van meester Rudolf. Nadine wil later boswachter worden. Iedereen weet dat Hägar straalverliefd op haar is. Iedereen behalve Nadine zelf.

SYLVIA, lijkt een echt trutje, maar pas op! Ze is een kelpie. Kelpies kunnen zich in magnifieke paarden veranderen en draven dan langs de vloedlijn. Wie ze bestijgt, krijgt een enkele rit oceaanbodem aangeboden. Kelpies voeden zich met vis en verdronken zeelieden. Ze is de beste vriendin van Nadine.

SCHOOLREGELS:

1

KLAUWEN THUIS EN NIET

BIJTEN IN DE KLAS

2

VERANDEREN IN IETS ANDERS

DOE JE MAAR BUITEN

3

NIET VLIEGEN,

BEHALVE IN DE PAUZE

4

ZWARTE MAGIE ALLEEN ALS HET

OP DE LES SLAAT

5

GEEN HUISDIEREN IN DE KLAS

(EN DAT GELDT OOK VOOR LIEVE

VAMPIERVLEERMUIZEN EN TROETELSCHORPIOENEN)

HOOFDSTUK 1

En na de vuurzomer, als de kraaien gebraden uit de hemel tuimelen en het verschroeide vlindervleugels regent, breekt de Grote Winter aan. IJs en ijzel, rijp op je zielige kachel en wolvengehuil in je achtertuin, de zee bevroren van kust tot kust! En dat is nog maar het allereerste begin...

: Ichabod Izzenga’s Boek der Bevroren Zielen

‘Dit is niet heet meer,’ zegt meester Rudolf. ‘Dit is ontzettend.’

Meral moet hem gelijk geven. Alle gordijnen zitten potdicht, de ijskast met diepgevroren paddenogen staat wijd open en bijna alle kinderen hebben hun eigen ventilator meegenomen. Toch hangen de zwarte miskaarsen slap in hun zilveren kandelaars. Meral ziet een druppel kaarsvet omlaag rollen. Het belandt met een plop op de vloer.

‘De magische cirkel van Adhamar, dus. Eh, wat was er ook weer met de magische... eh, dinges.’ Meester Rudolf legt zijn aanwijsbot neer. Hij gaapt, veegt zijn druipende voorhoofd af. ‘Ik geef het op. In de zevende hel is het koeler. Iedereen heeft de rest van de dag vrij.’

‘Joepie...,’ zegt Hägar. ‘Wij blij.’ Erg blij klinkt hij niet. Het is zo heet dat hij zelfs zijn schooltas met zijn mokerhamer heeft thuisgelaten.

‘Ja, jottum, helemaal naar huis sloffen in deze hitte,’ zucht het vampiermeisje Carmilla. ‘Lag ik maar vast in mijn kist, heerlijk in de koele aarde.’

‘Ja, in het donker tussen de wriggelwormen,’ knikt haar zusje.

Nadine is de enige die nog een beetje energie heeft ziet Meral. Een beetje energie? Dat stuk ongeluk springt tussen de tafeltjes rond, klapt in haar handen. ‘Yes, de paden op, de lanen in. Alle planten vinden de zon heerlijk!’

‘Cactussen en palmbomen misschien,’ zegt Meral. ‘Ik ben meer een ijsbloempje geloof ik.’

‘Dan bof je,’ zegt Nadine. Ze grist Merals rugzak onder het tafeltje vandaan en rukt haar vriendin uit haar stoel omhoog. ‘Hop! De frisse lucht in!’

‘Moet het nu echt zo vrolijk?’ hijgt Meral als ze de speelplaats oversteken. Sinds een week of drie is Nadine haar hartsvriendin. Eigenlijk pas sinds ze merkte dat Nadine ook fan was van ‘Krokodillen geen bezwaar’ en ‘Wie is het monster?’ op SBS 7. Nadine is een boomnimf. In Merals eerste schooljaar was Nadine een zeldzaam verlegen meisje dat enkel fluisterde. Dat is intussen wel voorbij. Het lijkt wel alsof Nadine nu alles aan het inhalen is: niemand is half zo wild en brutaal als Nadine.

‘Hé, jullie daar.’ Drie jongens versperren het bruggetje achter de school. Rotjochies ziet Meral al meteen. Alleen rotjochies dragen bij dit weer jassen met bontkragen.

‘Brihaha!’ balkt de grootste, ‘die hippiegriet heb groen haar. Ze heb zekers een kikker as dur vriendje.’ Zijn vrienden slaan zo ongeveer dubbel en trommelen op het stuur van hun fietsen. \

‘Och, met groen is niks mis,’ zegt Nadine. Ze mompelt een spreuk, geeft een draai met haar duim. Een intens groene flits en de jongens dragen ineens dikke truien die uit braamtakken gevlochten zijn. Uit hun bontkragen groeien nu bloeiende brandnetels. Een tweede draai met Nadines duim en hun rugzakken veranderden in gonzende wespennesten.

Nadine glimlacht. ‘Als jullie heel hard rennen kun je in het vijvertje duiken voor je meer dan twintig keer gestoken bent.’ Nog een draai met haar duim, want als je gemeen bent moet ook goed gemeen zijn. ‘Of nee, sorry, het laatste water is net verdampt.’

‘Doe de groeten aan meneer Aardbei,’ roept Meral de krijsende jongens achterna. Ja, met Nadine kun je een boel lol hebben.

‘Heet,’ puft Meral. ‘Zo heet…’ Ze sprinten van schaduw tot schaduw. Stil staan is erger heeft Meral gemerkt: nu kun je nog altijd hopen dat het onder de volgende boom koeler is. Boven de stad is de hemel zengend blauw. Een gonzende stilte vult de straat: niet één vogel zingt.

‘Meid,’ zucht Meral,’het zweet klatert langs mijn rug. Als het stortregende werd ik minder