Boer ál beter op SA se watertafelsandgrond
Die wydverspreide en uitermate nat toestande van Desember tot Februarie was ’n seën én ’n verwensing vir baie Suid-Afrikaanse boere. ’n Seën enersyds, want reën in hul waterskaars lande moet nooit as vanselfsprekend aanvaar word nie. Andersyds ’n verwensing omdat te veel vog in ’n kort tyd nie net skade aan grond en gewasse kan veroorsaak nie, maar ook sommige bewerkbare grond besonder moeilik maak om te bestuur.
Die nat weer is egter nie noodwendig hier om te bly nie. Dit gaan in die toekoms weer droog word, nie net gedurende die wintermaande nie, maar ook gedurende die sikliese droogtejare. Dit kan, soos die onlangse geskiedenis getuig, boere en hul landgenote op hul knieë dwing.
Mnr. Danie Minnaar is ’n saaiboer op die plaas Springboklaagte naby Kroonstad in die Wes-Vrystaat en ook voorsitter van sy streek se sandgrond-ontwikkelingskomitee (SOK). Hierdie komitee bestaan uit boere in dié groot streek wat gekenmerk word deur vlak (van 1,2-1,8 m diep), sanderige grond met ’n vol tot oorversadigde watertafel. Met finansiering van die Mielietrust het die SOK twee onafhanklike navorsers, drs. André Nel en Danie
