RIETBOKJAG IN MAMBAWÊRELD
Ná maande se jag-onaktiwiteit het my kuite en bobene begin protesteer toe ek vir die soveelste keer bo-op ’n klip moes klim oppad boontoe. Die heuwel was vol van die klippe so groot soos kroegyskaste, wat goed versteek was tussen die amper kophoogte gras. Dié keer het ek eers op die klip gaan sit en my pistool, gelaai met “slangpatrone”, nog ’n keer nagegaan terwyl ek asemskep.
Die vorige dag het meneer swartmamba hom in die slagkamer, reg langs die jaghuis tuisgemaak en op versoek van die eienaar, Nico, het ons hom van kant gemaak. Dié slang was ’n gereelde besoeker op die werf en het ’n groot bedreiging vir die eienaar se kinders, personeel en honde ingehou. As ek reg onthou, was die mamba byna 3 meter lank en sy lyf so dik soos my voorarm. Dié wêreld het gewemel van die mambas. Op die eerste jagdag het ek amper op een getrap en die lang gras en klipperige terrein het my effe senuweeagtig gehad.
OP ’N RIETBOKJAG
“Hou maar
