’n Landkaart op wiele
Ek sit in ’n motor wat eens op ’n tyd diep donkerblou was – blou soos die horison net ná sonsondergang. Die radio blêr ’n storie van verraad uit: ’n Ou bel sy buurman om hom in te lig dat iemand pas met sy (die buurman) se kar weggery het. “Kom ons sit hom agterna!” stel die besorgde beller voor. Maar dan ontknoop die verhaal: Dis nie ’n diefstal nie, maar ’n advertensie vir tweedehandse motors. En dit laat my ril.
Die enigste logiese opsie is om dié verbleikte blou droom van ’n kar ook te verkoop. Ek is nie meganies aangelê nie en rygoed van ’n sekere ouderdom het raakvathande (of ’n miljoenêr se tjekboek) nodig om elke hik en hyg akkuraat te diagnoseer. Die kar is vervaardig in die jaar toe die Twin Towers geval het. Doerietyd, toe Julius Malema nog met studentepolitiek bemoeid was. Hoe lank is twintig jaar
