’N WESIE SE WENS
Kaylin staar na die sterre wat in al hul glorie in die wolklose hemel skitter. Die koue klou aan haar waar sy op ’n winkelstoep sit. Sy trek die baadjie stywer om haar lyf, maar dit help nie veel nie. Sy kan ’n skaduwee oor haar voel en kyk na die donker figuur. Aan die persoon se liggaamsbou kan sy uitmaak dis ’n man.
“Hoekom sit jy so alleen?”wil die stem weet.
Sy besluit om hom te ignoreer, maar hy wag op ’n antwoord. ’n Sug ontsnap deur haar lippe.“Ek wonder net soms hoeveel sterre die lug bedek?”
Hy staan langs haar.“Ek doen dit ook gereeld”. Sy oë rus op die meisie wat lyk of sy uit ’n storm gekom het.“Weet jou ouers waar jy is?”
Haar oë lyk hartseer.“My ma is dood aan kanker… Dis al agt jaar.”Die seer lê vlak in haar
