Jóú mý vullis goudmyn

Weekliks het Ivan, Carol en Optel, die hond, by ons voorhek aangedoen vir ’n hoop koerante en tydskrifte – dit was in die dae voor digitale media en die oes was groot. Soms het hulle ’n geskenkie uit iemand anders se vullisdrom met groot gebaar oorhandig: ’n blou botteltjie met ’n skraap, pienk lawalamp waarvan die gloeilampie geblaas het.

Vir Ivan en Optel het ek dikwels op die grootpad gewaar, met ’n swaar gelaaide trollie op pad na ’n herwinningsentrum ver buite die grense van ons woonbuurt. Oral is dit ’n bekende gesig, dikwels loop dié ridders van die vullisdrom so half in die pad en jy moet uitswaai om nie lompe trollie én man ’n stamp te gee nie. Oor die radio is daar debatte: Sommige mense