Viva Franse flair
Die Franse het ’n eie logika. Hulle redeneer anders oor dinge. Daarby word hul handel en wandel dikwels deur ’n primitiewe instink gemotiveer. Galliese rugby as voorbeeld, soos in die klassieke 1999-Wêreldbekerhalfeindstryd tussen Frankryk en Nieu-Seeland: 24-10 het die All Blacks voorgeloop, voordat veral Lamaison en Dominici losgetrek het om die wedstryd 43-31 in Les Blues se guns te beklink.
Flair is wat daai dag op Twickenham sou tel. Die vermoë om iets verstommends uit niks op te tower. Die vermoë om iets op ’n vars manier te bedink.
Soos turbokrag in F1, pneumatiese klepvere, ’n V10-enjin, ’n Citroën 2CV of DS; dié motor van motors.
En voilà! Mê-djiek!
Daar’s natuurlik ’n verrassingselement in flair wat ook in ander vorme van die Franse
