Iστορια του χωροχρονου: Ενα διήγημα φαντασίας

By Oδυσσεας φιντανζα

Η ιστορία του χωροχρόνου διηγείται το πώς οι έκπτωτοι άγγελοι από το βιβλίο του Ενώχ, κατέβηκαν στη Γη ώστε να βάλουν τέλος σ' έναν γονιδιακό πόλεμο που ξεκίνησε πριν 10.000 χρόνια στον πλανήτη μας.

Οι έκπτωτοι μέσω της μετενσάρκωσης, κατορθώνουν να συλλέξουν τις πληροφορίες, όπου οι   ίδιοι άφηναν στην ιστορία της ανθρωπότητας, από προηγούμενες μετενσαρκώσεις.

Έτσι ώστε να συνεχίσουν το έργο τους και να ξετρυπώσουν τον αρχαίο εχθρό τους, παραδίδοντας ταυτόχρονα την ανθρωπότητα, στην τελική της κρίση από τον  Θεό των ανθρώπων.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: AKAKIA Publications
• Release date: Sep 20, 2023
• ISBN: 9781915848406

Book preview

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Ήταν πικρό το ποτήρι αλλά έπρεπε να το πιούν – γι’ αυτό άλλωστε ήταν οι καλύτεροι που υπήρχαν στους Ουρανούς. Πρώτη φορά τους έτυχε τέτοια πρόκληση, τέτοια περίπτωση, τέτοια αποστολή και όλη η αγάπη που είχαν μέσα τους τούς οδήγησε μπροστά, όπου δίχως δεύτερη σκέψη, ξεπέρασαν τον εαυτό τους και βυθίστηκαν στον εφιάλτη.

Ο Σεμιάζα ήταν πρόθυμος να αναλάβει την αποστολή μόνος του και να πληρώσει το τίμημα. Αλλά και οι 199 από το επιτελείο του δεν δίστασαν να τον ακολουθήσουν στον Άδη. Χιλιάδες χρόνια, χιλιάδες απώλειες, όλα βάσει σχεδίου. Βάσει εμπιστοσύνης, αδελφοσύνης και σεβασμού.

Πόνος και θάνατος περίσσεψε σ’ όλες αυτές τις γενιές, αλλά έπρεπε να γίνουν όλα κατά γράμμα. Στους Ουρανούς, τους αντικατέστησαν οι επόμενοι καλύτεροι (η γενιά του Ραφαήλ και του Μιχαήλ), όπου εκεί τα πράγματα ήταν πιο ομαλά. Η δική τους αποστολή όμως ήταν μυστική. Έτσι το επιτελείο των Ουρανών αρνήθηκε επίσημα την παρουσία τους στη Γη. Ήταν ο «άσσος στο μανίκι» των επουράνιων δυνάμεων! Ήταν οι έκπτωτοι και ήταν μια μάχη για τoν πλανήτη.

Το ύπουλο χτύπημα του Ερπετού, όμως, πήγε πολύ πιο πέρα απ’ αυτό. Το πράγμα ξέφυγε πολύ από απλά ανταγωνιστικό – κατά τους κανόνες του Σύμπαντος – και έτσι ενεργοποιήθηκαν άλλοι μηχανισμοί. Η υπόθεση, πήγε πολύ ψηλά. Κατά το σχέδιο των έκπτωτων, θα έχαναν τη μνήμη τους όταν θα γεννιόντουσαν ως άνθρωποι και θα την ανακτούσαν ξανά, στην τελευταία γενιά. Λίγο πριν το σχέδιό τους να έρθει εις πέρας. Ήταν θέμα ασφάλειας.

Οι πληροφορίες ήταν σκορπισμένες παντού! Στην ιστορία, στις θρησκείες, στους πολιτισμούς και στη μυθολογία. Οι έκπτωτοι στο τέλος, θα άρχιζαν να ενώνουν τα κομμάτια του παζλ και να σχηματίζουν την εικόνα.

Μόνον εκείνοι θα μπορούσαν να συλλέξουν τις σκορπισμένες πληροφορίες. Μόνον εκείνοι θα είχαν τα κατάλληλα γονίδια και την ανάλογη ψυχή, ώστε να έχουν την πλήρη εικόνα. Ήταν θέμα συμπαντικής αριθμητικής. Τότε θα υπήρχαν αυξημένα κοσμικά φαινόμενα, που θα οδηγούσαν σε αποκαλυπτικά φαινόμενα, όπως έλεγαν οι Γραφές.

Σύντομα, θα άρχιζε η επικοινωνία μεταξύ τους. Θα έμπαιναν στο παιχνίδι και οι τωρινοί Ταξιάρχες των Ουρανών. Θ’ άρχιζαν να επικοινωνούν με τους έκπτωτους σχηματίζοντας γέφυρα, ώστε να περικυκλώσουν το Ερπετό ύστερα από τόσες γενιές πόνου που τους είχε προκαλέσει. «Εν αρχή ην ο Λόγος» και το Ερπετό τόλμησε να Τον αψηφίσει. Έτσι πλησίαζε η ώρα για την ποινή του, θα ήταν επιτέλους, μια ανάσα από την τελική τιμωρία.

Εκείνοι που είχαν πρωτοδώσει όρκο στο όρος Χέρμον στον Λίβανο, δίδαξαν στην ανθρωπότητα τέχνες, επιστήμες, αλλά και πώς να πολεμούν. Όμως, μετά τον πρώτο σωματικό θάνατο, οι έκπτωτοι έχασαν κάθε επαφή μεταξύ τους. Σκόρπισαν στα μήκη και τα πλάτη της γης. Αναμείχθηκαν μ’ όλες τις φυλές και γεννημένοι πλέον ως απλοί άνθρωποι, η μνήμη τους είχε διαγραφεί. Έτσι ξεκίνησε η ιστορία τους, και η δική μας.

Σκοπός τους ήταν να ζευγαρώσουν ως άγγελοι του φωτός, με τις κόρες των ανθρώπων. Έτσι ο αγγελικός τους σπόρος, θα πολεμούσε τον σπόρο του Ερπετού, ο οποίος ήταν μέσα στους ανθρώπους από τον Κήπο της Εδέμ. Ταυτόχρονα, στήνοντας το σκηνικό του πολέμου μ’ αυτά που δίδαξαν, έθεσαν το πεδίο της μάχης ώστε να διαχωριστούν τα στάχυα από τα ζιζάνια. Δεν μπορούσαν όμως να ξαναγυρίσουν στον ουρανό. Οι Ουρανοί τούς είχαν αρνηθεί. Οι έκπτωτοι είχαν κάνει ανταρσία! Έτσι καταδικάστηκαν να περιπλανώνται στις κοιλάδες της Γης (όπως τα γράφει ο Ενώχ).

Από τη στιγμή που έχασαν την επαφή με τον Πατέρα τους (Θεό των ανθρώπων), τα αθάνατα σώματά τους έγιναν θνητά και μ’ αυτόν τον τρόπο πλήρωναν την αυτοθυσία τους. Ήταν σχεδιασμένο να γίνει έτσι, ώστε να παραπλανήσουν το Ερπετό.

Στο πέρασμα όλων αυτών των γενεών, οι έκπτωτοι ήταν καταδικασμένοι ως άνθρωποι, να πεθαίνουν και να ξαναγεννιούνται στη Γη. Οι αθάνατες ψυχές τους έφταναν στην κλειστή ουράνια πύλη και ξαναγεννιόντουσαν σε καινούργια σώματα. Κατά το ζευγάρωμα με τις κόρες των ανθρώπων, ο αγγελικός τους σπόρος σε συνδυασμό με τον μολυσμένο σπόρο των γυναικών,