Prawo wyborcze kobiet we Francji: Późne włączenie kobiet do wyborów powszechnych

By Rémi Spinassou

21 kwietnia 1944 roku na mocy rozporządzenia Francuskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego przyznano we Francji prawa wyborcze dla kobiet. Ten krok naprzód nastąpił po półtora wieku debaty na temat miejsca, jakie kobiety powinny zajmować w społeczeństwie obywatelskim i ich zdolności do odgrywania pełnej roli jako obywateli. Nie należy zatem traktować go jako odosobnionego zdarzenia. Jest to część ewolucji sięgającej rewolucji francuskiej i stanowi krok w długiej walce o prawdziwą równość mężczyzn i kobiet. Dowiedz się więcej w tej książce na ten temat, który do dziś jest aktualny we wszystkich zakątkach świata.

• Language: Język polski
• Publisher: 50Minutes.com (PL)
• Release date: Mar 30, 2023
• ISBN: 9782808663779

Book preview

KONTEKST

DŁUGO DYSKUTOWANY TEMAT

Podczas Rewolucji odbyły się ważne debaty na temat obywatelstwa i powszechnego prawa wyborczego, jednak szybko przyjęto, że prawa te powinny dotyczyć tylko mężczyzn. Kontrowersje wokół prawa wyborczego i obywatelstwa powracały regularnie w następnym stuleciu, w wyniku niestabilności politycznej i kolejnych zmian reżimów, ale uznanie tych zasad dla kobiet pozostało bardzo niewielkim postulatem. To właśnie za czasów monarchii lipcowej (1830-1848) pojawiły się pierwsze protesty. Idea równości kobiet i mężczyzn znalazła się w różnych nurtach socjalizmu utopijnego, głównie wśród Saint-Simonistów i Fourierystów. Flora Tristan (francuska feministka i socjalistka, 1803-1844), dla której obrona praw kobiet szła w parze z obroną spraw robotniczych, najlepiej uosabiała kobiecą bojowość tego okresu.

Rewolucja 1848 roku i wprowadzenie powszechnego prawa wyborczego ponownie otworzyły kwestię prawa kobiet do obywatelstwa. Grupy aktywistek domagały się równych praw politycznych z mężczyznami, ale ich argumenty znalazły niewielkie poparcie u republikanów. Nawet George Sand (1804-1876), uważana wówczas za uosobienie wolnej i niezależnej kobiety, dystansowała się od tych żądań, uznając, że priorytetem powinny być prawa obywatelskie (prawo do pracy, rozwodu, edukacji itp.), a nie polityczne. Wśród socjalistycznych deputowanych jedynie Victor Considerant (1808-1893) proponował wprowadzenie prawa głosu dla kobiet.

Ta sama kwestia pojawiła się ponownie w III Rzeczypospolitej (1870-1940), najpierw za sprawą Hubertine Auclert (1848-1914). Od końca lat 70. XIX wieku prowadziła aktywną kampanię na rzecz równości kobiet i mężczyzn i zachęcała kobiety do kandydowania w wyborach, nawet jeśli nie miały do tego prawa. W 1909 roku powstał Francuski Związek na rzecz Sufrażu Kobiet (UFSF), który do 1914 roku liczył od 10 do 15 tysięcy członkiń. Jej figurantka, Cécile Brunschvicg (1877-1946), podobnie jak wiele feministek, chciała odróżnić się od praktyk angielskich