Rekonkwista: Siedem wieków zmagań o chrześcijański podbój Półwyspu Iberyjskiego

By Romain Parmentier

Rekonkwista, wielowiekowa walka religijna o wyzwolenie Półwyspu Iberyjskiego spod dominacji muzułmańskiej, zakończyła się 6 stycznia 1492 roku zwycięskim wkroczeniem Izabeli I i Ferdynanda III do miasta Granady, ostatniej muzułmańskiej twierdzy Hiszpanii. Kraj był teraz zjednoczony, zarówno religijnie jak i politycznie, i miał stać się kolosalną potęgą morską. Do tego czasu Al-Andalus był ośrodkiem wielokulturowym, w którym współistnieli muzułmanie, żydzi i chrześcijanie. Ale muzułmańska Hiszpania była podzielona politycznie i chrześcijańskie królestwa wykorzystały to, aby stopniowo odzyskać utracone terytorium. Zanurz się w sercu odzyskania półwyspu, które trwało kilka stuleci i stanowiło początek ekspansji na Nowy Świat.

• Language: Język polski
• Publisher: 50Minutes.com (PL)
• Release date: Feb 23, 2023
• ISBN: 9782808663489

Book preview

KONTEKST

KONIEC KRÓLESTWA WIZYGOTÓW

Będąc częścią Imperium Rzymskiego, Półwysep Iberyjski, podobnie jak inne regiony imperium, doznał wstrząsu w wyniku najazdów barbarzyńców pod koniec IV wieku i w V WIEKU. Wandale, Alanowie i Swebowie jako pierwsi spustoszyli te tereny, zanim zostali wyparci przez Wizygotów, sprzymierzonych z cesarzem zachodniorzymskim Honoriuszem (384-423). Wizygoci stopniowo od V wieku ustanowili swoją dominację nad całym półwyspem. Początkowo ukonstytuowane jako fœdus (sfederowane królestwo) lojalne wobec Rzymu, królestwo Wizygotów stało się niezależne wraz z upadkiem Cesarstwa Zachodniorzymskiego w 476 roku.

Na początku VII wieku Wizygoci zjednoczyli cały Półwysep Iberyjski i ustanowili katolicyzm. Stosując i wykorzystując dziedzictwo prawne i administracyjne pozostawione przez Rzymian, wizygockie królestwo Hiszpanii było w tym czasie najświetniejszą monarchią w Europie. Wyborcza zasada królobójstwa była jednak jego słabością. Korona nie była dziedziczna i była powoływana przez biskupów i szlachtę kraju. Każda zmiana panowania sprzyjała więc niezgodzie między poszczególnymi klanami arystokracji. W połączeniu z kiepskimi zbiorami i kilkoma epidemiami, system ten doprowadził do ruiny królestwa na początku VIII wieku.

PODBÓJ MUZUŁMAŃSKI

W 710 roku wstąpienie na tron wizygocki króla Rodrigueza (zm. w 711 roku) wywołało silny sprzeciw klanu spadkobierców poprzedniego króla Wittiza (zm. w 709 lub 710 roku). Ten ostatni, zdeterminowany do odzyskania władzy, wezwał muzułmanów z Afryki Północnej do osiągnięcia swoich celów. Owi muzułmanie, w pełnej ekspansji terytorialnej od czasu objawień proroka Mahometa (570-632) w 612 r., zakończyli właśnie podbój Maghrebu. Pod dowództwem Tarika ibn Ziyada (berberyjskiego wodza, który zmarł około 720 r.), kontyngent liczący 7000 ludzi przekroczył Cieśninę Gibraltarską w kwietniu 711 r. Poinformowany o tej inwazji król Rodrigue natychmiast pospieszył na spotkanie armii. Nowy król został jednak zdradzony przez swoich żołnierzy i zginął pod szturmem muzułmanów podczas bitwy pod Guadalete (lipiec 711 r.). Korzystając z okazji do rozszerzenia imperium islamskiego, Tariq ibn Ziyad kontynuował podbój Hiszpanii.

Wobec bezsilności arystokracji wizygockiej,