Hediyelerin Gelişimi

By Aldivan Torres

Hepimizin bir hediyesi ve misyonu var. Potansiyelimizi geliştirmek her birimizin sorumluluğundadır. Bunda, özgür irade kilit bir rol oynar. Onun aracılığıyla kaderimizi tanımlayacağız. Çünkü biz seçimlerimizin sonuçlarıyız. Başarısızlıklarınız için başkalarını suçlamayın. Hayatınıza iyi bakın ve sorumlu olun.

• Language: Türkçe
• Publisher: ALDIVAN Teixeira TORRES
• Release date: Jan 28, 2023
• ISBN: 9798215438978

Book preview

2.1-Hediyenin ilerlemesi

On iki yılı tamamladıktan sonra, her geçen gün, duyu dışı armağanlarında daha önemli ilerlemeler gözlendi. Victor, atalarıyla, koruyucu ruhlarıyla açıkça iletişim kurdu, cennetin, yeryüzünün ve İnsanların Şehri olarak adlandırılan ara planın sırlarına erişebildi ve medyumluğu onu her gün etkiledi. Zaman zaman, tüm bunların nedenini bilmediği için kafası karışık, huzursuz ve üzgün hissediyordu, ancak sahip olduğu güç onu daha fazla kendine sahip oldu ve nasıl kullanılacağını bilseydi hiçbir şeyin imkânsız olmayacağı ihtimaliyle birlikteydi. Ama yine de danışmanlığa ihtiyacı vardı. Bunu düşünerek, ikisi evde olduğu sırada ipucu ve rehberlik istemek için ebeveynlerini aradı. Rafael evin dışında oynuyordu. Onlara yaklaştı ve konuşmaya başladı.

"Baba ve anne, çok huzursuzum ve üzerimde büyük bir baskı var. Kime başvurabileceğimi söyleyebilir misin? Herhangi bir deneyimli dua veya bilge var mı?

"Hediyen seni rahatsız ediyor mu ve onu nasıl kontrol edeceğini bilmiyor musun? Bu kadar mı? (Jilmar)

"Evet. Bazı şüphelere cevap vermem ve gücümü kullanmayı öğrenmem gerekiyor. (Victor)

"Arkadaş yelpazeni genişletmeye ne dersin? Belki size bir uzmandan daha fazla yardımcı olur. (Önerilen Philomena)

"Ben sadece duaları biliyorum. Ama onlar, daha büyük olduğunuzda dürtülerinize hâkim olacağınızı söyleyenlerle aynılar. (Jilmar)

"Anlıyorum, baba, onlara başvurmanın bir anlamı yok. Oh, anne, arkadaşlarından bana vermek için herhangi bir önerin var mı? (Victor)

"Evet. Bir hafta önce, genç bir adam ailesiyle birlikte şehirden geldi. Burada küçük bir pazar açmaya geldiler. Bana olağanüstü görünüyordu. Adı Melek. (Philomena)

"Melek? Enteresan. Onu bana tanıtır mısın? (Victor)

"Evet. Yarın bir nezaket ziyaretinde bulunacağım. Onu alabilirim. (Philomena)

"Kapalı. Bize katılır mısın, baba? (Victor)

"Hayır, teşekkür ederim. İşe gitmek zorundayım. İkinize de iyi şanslar. (Jilmar)

Babasına sözleri için teşekkür eden Victor, konuşmayı sonlandırdı. Günlük aktivitelerini yapmaya gitti, ama hiçbir noktada Melek adlı genç adam hakkında merakla düşünmeyi bırakmadı. Bu kim olurdu? Onun hakkında istisnai olan neydi? Size gerçekten yardımcı olabilir miyim? Bu ve diğer sorular sorunlu zihnine gelmeye devam etti. Sadece kader cevap verecekti ve aynı şey yapıldı.

2.2-Melek ile ilk buluşma

Geçen gün, sabahın erken saatlerinde, Philomena, Rafael ve Victor uyandılar, banyo yaptılar, kahvaltı yediler, hazırlandılar ve her şey hazır bir şekilde gizemli Melek ve ailesinin, siteye yeni gelenlerin evine doğru birlikte ayrıldılar. Hızla ikametgahlarını terk ettiler, ana yolu aldılar ve devam etmeye başladılar. Hedefe giderken, olağan engellerle yüzleşmenin yanı sıra, insanlarla tanışma, onları selamlama, biraz konuşma, hoş çakal deme, doğanın tadını çıkarma, en çeşitli hayvanlara çarpma fırsatına sahip oldular, ancak bununla zaten alışmışlardı. Kontrollerinin biraz dışında olan şey, kaygıları, gerginlikleri, huzursuzlukları ve göze çarpan korkularıydı.

Her zaman sağlam bir şekilde takip eden ve ne istediklerine inanan üçlü, her adımda önemi ve tarihi ile yolda hızla ilerler. Kader neyi ayırdı? Özellikle de en çok ilgilenen Victor için. Yakında yeterince bileceklerdi. Gelmediklerinde, endişesiz bir aile anı yaşamak için turdan yararlandılar. Bu nadir görülen bir şeydi.

Güneş biraz ısınır ve ortak bir anlaşma ile durmaya karar verirler. Büyük bir ağaç ararlar ve onu bulduklarında gölgelerine ulaşabilecek yerde otururlar. Biraz rahatlarlar, bir şeyler atıştırırlar, nemlendirirler. Ayrıca, bir sonraki adımları ve günün diğer etkinliklerini planlarlar. Diğer konular hakkında biraz konuşuyorlar. Gerçekten dinlenmiş hissettiklerinde, küçük yolculuğa devam etmek için birleşirler. Ayağa kalkarlar, aynı yönde yürümeye başlarlar ve hareket etmeye devam ederler. Kader yaklaşıyordu.

Zaman biraz geçer ve ayrıldıktan yaklaşık otuz dakika sonra, sonunda varış noktasına, Macellan ailesinin evine varır (O bölgede benzersiz olan duvarcılık olduğu için o zaman için müthiş bir ev). Herhangi bir ziyaretçi gibi, giriş kapısına yaklaşırlar, çalarlar, bir süre beklerler ve birkaç dakika içinde kapı açılır. Birisi almaya geliyor. Bayan Gebeliğin Bakiresi, sağlam bir esmer, geniş ve tanımlanmış özelliklere sahip, biraz gelişmiş. Sempati göstererek, konuşmayı çeker.

"Bayan Philomena, nasılsınız? Bizi ziyarete mi geldiniz? Ve ona eşlik edenler kimler?

"Merhaba, hepiniz iyisiniz ve siz? Bunlar benim sevgili çocuklarım. En büyüğüne Victor ve küçüğüne Raphael denir.

"Her şey de iyi. Zevk, Victor ve Raphael, benim adım Gebeliğin Bakiresi. Hey, ne oldu? İçeri girip bir meyve suyu içmek, bir şeyler atıştırmak istemez misin?

"Zevk de. (Victor ve Raphael)

"Evet, yapıyoruz. (Philomena)

Dördü rezidansa girdi ve odaya girdi. Varışta mevcut koltuklarda konaklayabilirler. Philomena diyaloğa devam eder.

Ne haber? Kocası Gerald ve oğlu Melek nerede?

"Gerald pazarda, gelen müşterileri gönderiyor ve Melek odada, dinleniyor. (Meryem)

"Onunla tanışabilir miyim? (Victor çok heyecanlandı)

"Bunu yapabilirsin. Onu arayacağım. (Meryem)

Bu cevaptan sonra Mary ayağa kalkar, odaya yaklaşırken birkaç adım yürür. Kapıyı çalar ve oğlunun adıyla seslenir. Birkaç dakika içinde uyanır, yataktan kalkar, kapıyı açar ve çağrıya cevap verir. Annesiyle birlikte ziyaretçilerin bulunduğu odaya gidiyor. Varışta sunumlar yapılır ve herkes birbirini selamlar. Mutfakta bir şeyler yapacağı bahanesiyle Maria uzaklaşır ve Philomena da arar. Rafael, Victor ve Melek yalnız kalırlar.

Üçünüz terasa gidip biraz oynamaya karar verdiniz. Saklambaç, polis hırsızı, kayma oynuyorlar ve yorgun hissettiklerinde, bölgeye özgü sert ve kuru zeminde biraz uzanıyorlar. Birkaç dakika geçtikten sonra Victor cesaret aldı, ayağa kalktı ve Melek ile kardeşinden de aynısını yapmalarını istedi. Diyaloğu başlatır.

"Yine kaç yaşındasın, Melek?

"Neredeyse on üç yaşındayım. Bunun nedeni nedir? (Melek)

"Çünkü biliyor musun bilmiyorum, bir hediyem var ve onu kontrol edemiyorum. Bana yardım edebilir misin? (Victor)

"Tabii, ne istiyorsun? (Melek)

"İmkansızı başarmak için gücümü geliştirmek ve kullanmak istiyorum. Her iki tarafta da çalışmak istiyorum. (Victor açıkladı)

"Ama kardeşim, bu tehlikeli değil mi? (Rafael)

"Kolay, ne yaptığımı biliyorum. Ne diyorsun Melek? (Victor)

"Ne söylediğinden gerçekten emin misin? Bana yardım eden kişi, her iki tarafta da çalışanların ciddi ruhsal komplikasyonlara sahip olabileceğini söyledi. (Melek)

"Söylememiş miydin? (Rafael)

"Hemen umurumda değil. İyi ya da kötü için tüm potansiyelimi keşfetmek istiyorum. (Victor)

"Şimdilik, sana sadece bana öğretilenlerden rehberlik edebilirim. Karanlığı bilmek istiyorsanız, bu başka biri aracılığıyla olmalıdır. (Melek)

"Sorun değil. Meraktan, hediyen nedir? (Victor)

"Kutsal Ruh ‘un armağanlarının sırlarında ustalaşıyorum. Ben yeryüzündeki kutsanmış varlıklardan biriyim. (Melek)

"Bu harika! Ben de sizden bir şeyler öğrenmek istiyorum. (Rafael)

"Ne zaman istersen, Rafael. Ne zaman başlayacağız? (Melek)

"Yarın olabilir mi? (Victor)

"Tabii ki. Benim başkanlığımda Profesör Melek’in mutantlar okulunu kurduğumu ilan ediyorum. Herhangi bir itirazınız var mı? (Melek)

"Hayır, hiçbiri. (Victor)

"Ben de kabul ediyorum. (Rafael)

Bu kısa konuşmadan sonra üçü eve girdi ve mutfağa gitti. Bu ortamda bir şeyler atıştırırlar. Sonra tekrar ayrıldılar. Biraz daha fazla oynadılar ve öğle yemeğinde annelerine katıldılar, vedalaştılar ve ayrıldılar. O günden sonra, iki kardeşin hayatı biraz daha telaşlı olacaktı.

2.3-Önemli karar

Aynı gün, eve geldikten sonra, Rafael ve Victor kardeşler öğle yemeğinden ve kısa bir dinlenmeden sonra, küçük odada düzenlenen sevimli bir sohbette ebeveynleri ile tanıştılar. Konuşmanın bir kısmı, konuya daha fazla vurgu yapmak için aşağıda yazılmıştır.

"Yolculuk nasıldı? (Jilmar)

"Harikaydı. Magellan ailesini daha yakından tanıma fırsatı bulduk ve aynı özel oldukları sonucuna vardık. Çok kötü gitmedin. (Philomena)

"Ben de hoşuma gitti. Leydi Maria çok arkadaş canlısı ve oğlu Melek, olağanüstü. Onunla birlikte gelişmeyi umuyorum. (Victor)

"Dediğim gibi. Yeni arkadaşlar edinmeyi çok sevdim ve yapılacak tedavide küçük kardeşime eşlik edeceğim. Yapabilirim, yapamaz mıyım? (Rafael)

"Tabii ki. (Victor)

"Tamam. Sevdim. Doğru fırsat ortaya çıktığında bu ilginç aile ile buluşacağız. Bu şimdilik iyi. (Jilmar)

"Akşam yemeğinde ne yiyeceğiz? (Rafael)

"Manyok. Baban onu ülkeden getirdi. (Philomena)

"Harika! Manyok seviyorum! Konuyu değiştirerek, şehirde düzenleyeceğiniz herhangi bir etkinliğiniz var mı? Oraya bir daha hiç seyahat etmedik. (Rafael)

"Hiçbir şey bilmiyorum. (Jilmar bildirdiğine göre)

"Ben de değilim. Gelecek yıl Pesqueira ortaokulun uygulanması planlanmadıkça, çalışmalarınıza devam etmekle ilgileniyor musunuz, sevgililerim? (Philomena)

"Muhteşem! Evet öyle. Yeni şeyler öğrenmek, iyi bir adam olmak ve arkadaş edinmek istiyorum. (Victor)

"Ben de. Monotonluktan bıkmıştım. Ne zaman başlayacağız? (Rafael)

"Onları kaydedeceğim ve dersler muhtemelen şubat ayında başlıyor. Tamam mı dostum? (Philomena)

"Evet. Bir koşulla. Bir kez bahçede benimle çalışıyorlar ve bir dahaki sefere ders çalışabiliyorlar. Atımı bir ulaşım aracı olarak kullanabilirsin. (Jilmar)

"Peki siz ne düşünüyorsunuz çocuklar? (Philomena)

Benim için sorun değil. (Victor)

"Katılıyorum. (Rafael)

"Bitti o zaman! (Jilmar)

Bu karardan sonra, dördü bir daire içinde kucaklaştı ve duygu anı ele geçirdi. Victor ve Rafael, ebeveynlerinin hayal bile etmediği bir şey olan çalışmalarında ilerleme fırsatına sahip olacaktı. O bölgedeki iş olanakları tarım ve ticaretle sınırlı kalsa bile, ikisi de eğitimi adaletsizliklere, küçümsemelere, önyargılara karşı bir silah olarak