Nachtzuster: Erotische Sprookjes

By lucian albis

Deze bundel bevat erotische sprookjes waarin zwarte magie en wraak een centrale rol spelen. Harde interraciale seks wordt afgewisseld door tedere romantiek. Maar ook taboeonderwerpen als gender swap, lesbische seks en BDSM komen aan de orde.

De bundel bestaat uit drie lange verhalen. Nachtzuster gaat over een spannende affaire tussen een jonge Marokkaanse verpleegkundige en een Nederlandse jongen. Eerwraak is een verhaal over jongen die in een meisje veranderd. Komkommertijd vertelt het verhaal van twee meisjes die een intense hekel aan elkaar hebben. Na een confrontatie komen ze erachter dat haat en liefde dichter bij elkaar liggen dan ze dachten.

 

Nachtzuster

 

Wanneer Niels na een zwaar ongeluk in het ziekenhuis belandt, ontmoet hij Safea, een bloedmooie jonge Marokkaanse verpleegkundige. Al snel blijkt dat ze meer voor elkaar voelen dan de bedoeling is. Dan sluipt Safae s'nachts zijn kamer binnen…

 

Fragment:

Safae was buiten zinnen van genot. Elke streling van zijn tong trof haar als een zweepslag tussen hij haar dijen. Het joeg het vuur in haar aan en ze kon haar kreetjes niet meer onderdrukken. Het was alsof ze met elke tongstreling verder naar de hemel opsteeg. De zachte, glibberige lik was precies op de juiste plaats. Recht in de roos, daar waar het telde.

Eerwraak

 

Karim is een hooghartige Marokkaanse jongen zich de woede van een heks op de hals haalt. Als wraak wordt hij in een meisje veranderd. Als zijn geile vrienden dat ontdekken en leert hij op de harde manier hoe het is om tot het zwakke geslacht te behoren.

 

Fragment:

 

Het was alsof hij naar een vrouwelijke versie van zichzelf keek. Als hij een tweelingzus zou hebben, dan zou ze er precies zo uitzien. Alleen de ogen waren de zijne. Vertrouwde ogen in een vreemd lichaam.

Hij draaide zich met rug naar de spiegel en keek over zijn schouder naar zijn spiegelbeeld. De billen waren adembenemend mooi, precies naar zijn smaak alsof ze uit zijn eigen koortsige fantasieën waren ontsproten.

 

Komkommertijd

 

Als Mirjam haar vijand Samira in een verlaten park tegen het lijf besluit ze dat ze het haar haar pesterijen betaald zal zetten. Al snel ontaardt het gevecht in een heftige vrijpartij waarbij een komkommer een centrale rol speelt.

 

Fragment:

 

Wat haar bezielde wist ze niet, maar ze begon, alsof het de normaalste zaak van de wereld was, Samira's bloes los te knopen. Ze wilde haar vernederen, zoals ze haar al die tijd vernederd had.

Knoop voor knoop kwam haar olijfkleurige huid tevoorschijn. Bij elke knoop nam haar opwinding toe en toen ze bij haar navel was aangekomen kon zijn ze bijna geen adem meer halen. Het was alsof de atmosfeer warm en vloeibaar was. Haar hart bonsde in haar slapen.

Vreemd genoeg nam Samira's verzet af. Ze lag daar gelaten, met trage, lome bewegingen probeerde ze haar belager weg te duwen, maar haar pogingen waren volstrekt krachteloos.

 

Even worstelde Mirjam met het haakje van haar BH, maar uiteindelijk opende het onding zich onder haar glibberige vingers. Een paar prachtige plompe borsten sprongen tevoorschijn. Even stokte haar adem en kon ze zich nauwelijks verroeren. Alleen de aanblik van die grote, zware, olijfkleurige berberborsten deed haar hart zo hard kloppen dat ze bijna flauwviel.

 

 

 

• Language: Nederlands
• Publisher: lucian albis
• Release date: May 8, 2021
• ISBN: 9798201289492

Book preview

Nachtzuster

Langzaam zwom hij naar boven, het warme water omhulde hem nog, hij wilde nog niet weg. Het was alsof hij terug was in de baarmoeder.

Toen gingen zijn ogen moeizaam open. Eerst was er niets dan een wazige onderwaterwereld, het lag als een filter over zijn ogen. Hij kon slechts vlekken waarnemen, lichtvlekken en die van vorm veranderde. Langzaam kreeg alles kleur. Geluiden kwamen van ver, gedempt, alsof hij nog onder water was. Traag vloeide zijn bewustzijn naar hem terug.

Toen de wereld weer vaste vorm kreeg werden de contouren van een kamer zichtbaar. Witte muren, stalen stangen van een bed, apparaten die schril piepten, lampjes knipperend als morsecode. Hij kon niet vastellen wat ze hem probeerde te vertellen.

Gedempte stemmen spraken met elkaar op een rustige, professionele toon. Witte gestaltes bewogen zich kriskras door zijn gezichtsveld. Het was een drukte van belang, maar alles was bewoog als een choreografie zonder muziek, iedereen wist precies wat te doen. Ze bewogen als ze er jarenlang voor gerepeteerd hadden.

Meneer de Vries, zei een kalme, koele stem.

Hij knipperde met zijn ogen en slikte. Was hij meneer de Vries?  De stem sprak tegen hem.  

Hij probeerde zich op het stemgeluid te focussen alsof het een houvast was waarmee hij zich uit de diepe poel van half-bewustzijn kon optrekken.

U heeft geluk gehad.

Een gestalte kreeg vorm. Eerst alleen nog als silhouet maar snel kon hij zijn blik zo focussen dat hij de figuur die voor zijn bed stond een gezicht kreeg.

Een kleine man, grijzend rond de slapen, een kleine ronde bril, goudomrand, met een stethoscoop losjes over de schouder.

U bent een tijdje weggeweest. We hebben u even in slaap gehouden zodat we wat onderhoud konden uitvoeren. Klonk het mild en vriendelijk.

Onderhoud? Het klonk onwerkelijk.

Hij voelde zijn lichaam niet en hij merkte nu ook dat hij zijn hoofd nauwelijks kon bewegen.

We hebben behoorlijk wat schade kunnen herstellen, maar het genezingsproces zal tijd vergen.

Hij pauzeerde even en schraapte zijn keel.

U bent nog jong, dat bevorderd het herstel significant. Maar u moet ervan uitgaan dat u hier nog wel een tijdje moet blijven.

Niels opende zijn mond. Hij merkte dat zijn tong aan gehemelte plakte. Een zuster dook in zijn blikveld op. Een plastic bekertje met water verscheen voor zijn neus. Het duurde even voordat hij begreep dat hij moest drinken. Het lauwe water maakte zijn tong los en pas nadat hij een paar slokjes genomen was hij in staat om te antwoorden.

Wat is er gebeurd?, bracht hij met moeite uit.

Zijn stem kraakte, alsof hij het voor het eerst gebruikte.

U hebt een ongeluk gehad, met uw motor, er was sprake van een aanrijding met een auto.

Even wist Niels niet wat hij moest zeggen. Ergens, in een uithoek van zijn geheugen, begon hem iets te dagen.  

Het ongeluk. Het was maar een flard van een herinnering. Een moment van niets was het. Een korte onderbreking van zijn dollemansrit.

Hij viel terug in zijn herinneringen. Ineens zat hij weer in het moment. Het moment voordat alles zwart werd.

Zijn adrenaline die als brandstof door zijn aderen pompte, die hem steeds verder voortjoeg, de motor die onder hem gromde, hij voelde zich een met de machine. De weg was vrijwel leeg, hij had vol gas gegeven.

Hij kon zich de opwinding herinneren, het gevoel onverwinnelijk te zijn, de blinde euforie. En toen die klap. Hij kon zich niet eens herinneren wat het geweest was dat hem geraakt had, hij had het misschien niet eens gezien. Het ongeluk zelf een blinde vlek.

Nog steeds drong de ernst van de situatie nauwelijks tot hem door. Hij hoorde de