De Pi-a-saw Vogel

By Richard Stooker

In 1673 zien de eerste Europese reizigers die langs de Mississippi afdalen, op de hoge steile kliffen een afbeelding van een groot gevleugeld monster. Waar komt het vandaan?

Waarom nam iemand de moeite en het risico om het om de voorkant van de klif te schilderen? De Indianen vertelde hun een angstaanjagend verhaal over een mens etende draak en de dappere opperman die het doodde.

Dit, historische oorspronkelijke Amerikaanse fantasie verhaal, is eerder in het tijdschrift FANTASTIC verschenen, in december 1975 maar sindsdien niet meer beschikbaar, tot nu toe.

We kennen draken verhalen en legendes van Europa en Azië die duizend jaar oud zijn. Joeg zo’n wezen op mensen net ten noorden van St. Louis. Een draak in Noord-Amerika?

De Franse ontdekkingsreizigers Père Marquette en Joliet peddelden in hun kano’s de Vader der Wateren af, de eerste Europeanen die door het midden van het net ontdekte continent van Noord-Amerika reisden.

Zij zagen de afbeelding.

Waarom nam een anonieme Indiaan het risico dit te maken? De loodrechte kliffen stijgen tot wel dertig meter boven de rivier. Andere Indianen moeten de artiest van de top van de klif aan een touw naar beneden hebben laten zakken, terwijl de artiest boven de rotsen van de rivieroever bungelde om te werken.

Kano's van Indiase krijgers passeerden de ontdekkingsreizigers op de rivier. Terwijl ze de afbeelding van het draakachtige, vliegende monster passeren, schieten ze pijlen op de Indiase draak.

Een groot verlies van goede pijlen, omdat ze breken of van de witte kalksteenrots van de klif afkaatsen en in de rivier vallen.

Wat beangstigt de Indianen zo?

• Language: Nederlands
• Publisher: In Dreams Extreme Press
• Release date: May 19, 2021
• ISBN: 9781667401478

Book preview

De Pi-a-saw Vogel

Richard Stooker

De Pi-a-saw Vogel

Terwijl we bij de rotsen aanlandden, angstaanjagend vanwege hun hoogte en lengte, zagen we een monster op één van de rotswanden geschilderd, dat ons in het begin liet schrikken en waar de stoutmoedigste Indiaan niet lang naar zou durven staren. Het is zo groot als een kalf, met hoorns op het hoofd als een hert, met een angstaanjagende blik, rode ogen, bebaard als een tijger, het gezicht enigszins lijkend op dat van een man, het lichaam bedekt met schubben en de staart zo lang dat het een draai om het lichaam maakt, over het hoofd doorloopt en naar beneden tussen de benen gaat, eindelijk eindigend in de staart van een vis. Groen, rood en een soort zwart zijn de gebruikte kleuren.

—Fragment uit Pere Marquette's dagboek van zijn reis langs de Mississippi in 1673.

Opperhoofd Ouatoga hurkte in het prairiegras op de top van de klif. De nacht was maanloos. In het schemerige sterrenlicht keek hij naar Laughing Moon, zijn dochter van zestien zomers, op de rand van de klif. Ze wachtte op iemand. De Vader der Wateren, de Mississippi, stroomde ver onder hen door.

Enkele nachten geleden was Ouatoga ontwaakt en merkte dat ze weg was uit haar hut. Ze kwam pas laat terug. Toen ze herhaaldelijk wegsloop, vroeg Ouatoga  haar waar ze heen ging.

Lachende Maan bloosde, keek bang en zei: Gewoon een wandeling maken.

Ouatoga besloot het te onderzoeken. Mocht ze een dappere man zien die haar waardig was, vond Ouatoga  het niet erg. Ze zouden zo snel mogelijk kunnen trouwen. Maar hij moest het zeker weten.

Een donkere vorm verscheen op de rand van de klif en hees zichzelf geruisloos op naar de top.

Ouatoga trok z'n wenkbrauwen op. Waarom klom hij langs de