Gedood door een Kus (Een Lacey Doyle Cozy Mystery—Boek 5)

By Fiona Grace

“Zeer vermakelijk. Ik kan dit boek zeker aanbevelen voor de permanente bibliotheek van elke lezer die een goed geschreven mysterie kan waarderen, met een aantal onverwachte wendingen en een intelligent plot. Je zult niet teleurgesteld worden. Een uitstekende manier om een koud weekend door te brengen!”
--Books and Movie Reviews, Roberto Mattos (over Moord in het Landhuis)

GEDOOD DOOR EEN KUS (EEN LACEY DOYLE COZY MYSTERY—BOEK 5) is boek vijf in een charmante nieuwe cozy mysterie serie die begint met MOORD IN HET LANDHUIS (Boek #1), een #1 Bestseller met meer dan 100 vijfsterren recensies—en een gratis download!

Lacey Doyle, 39 jaar oud en net gescheiden, heeft een drastische stap genomen: ze heeft haar snelle leven in New York City achter zich gelaten en zich gevestigd in het schilderachtige kuststadje Wilfordshire.

Tijdens een romantisch dagje weg op het Engelse platteland heeft Lacey mazzel: ze komt een ongelofelijke vondst tegen op een antiekmarkt. Ze heeft goede hoop en maakt het item de aandachtstrekker van haar volgende veiling.

Maar terwijl de zomer op zijn einde loopt, komen er twee rijke mannen naar de stad. Zij vechten om het antiekstuk, hun ego’s net zo groot als hun portemonnee. Wanneer een van hen wint maar de veiling verliest vanwege een formaliteit, breekt er chaos uit. Net als Lacey denkt dat het niet nog erger kan worden, wordt een van de mannen dood aangetroffen.

Lacey moet vechten om haar zaak en haar reputatie te redden—en, met de hulp van haar geliefde hond, de mysterieuze dood op te lossen.

Book #6 in de serie is binnenkort beschikbaar!

• Language: Nederlands
• Publisher: Fiona Grace
• Release date: May 12, 2021
• ISBN: 9781094347714

Book preview

cover.jpg

GEDOOD DOOR EEN KUS

(Een Lacey Doyle Cozy Mystery—Boek Vijf)

FIONA GRACE

Fiona Grace

Debutant Fiona Grace is de auteur van de LACEY DOYLE COZY MYSTERY serie, die nu bestaat uit negen boeken; van de TOSCAANSE WIJNGAARD COZY MYSTERY serie, die nu bestaat uit zeven boeken; van de DUBIEUZE HEKS COZY MYSTERY serie, die nu bestaat uit drie boeken; en van de BAKKERIJ AAN ZEE COZY MYSTERY serie, die nu bestaat uit zes boeken.

Fiona hoort graag van je, dus ga naar www.fionagraceauthor.com om gratis e-books te ontvangen en op de hoogte te blijven van het laatste nieuws.

img1.png

Copyright © 2020 door Fiona Grace. Alle rechten voorbehouden. Behalve zoals toegestaan onder de V.S. Copyright Act van 1976, mag geen enkel deel van deze publicatie worden gereproduceerd, gedistribueerd of overgedragen worden, in wat voor vorm dan ook, of worden opgeslagen in een database of zoeksysteem, zonder de voorafgaande toestemming van de auteur. Dit ebook is uitsluitend voor jou persoonlijk bedoeld. Dit ebook mag niet doorverkocht worden of weggeven worden aan andere mensen. Als je dit boek met iemand anders wil delen, schaf dan alsjeblieft een extra exemplaar aan voor elke ontvanger. Als je dit boek leest en je hebt het niet aangeschaft, of het is niet voor jouw gebruik aangeschaft, geef het dan terug en schaf je eigen exemplaar aan. Bedankt voor het respecteren van het harde werk van deze auteur.Dit is een werk van fictie. Namen, personages, bedrijven, organisaties, plaatsen, evenementen en incidenten zijn een product van de fantasie van de auteur of zijn fictief gebruikt. Enige overeenkomst met echte personen, levend of dood, is geheel toevallig. Omslagafbeelding Copyright Helen Hotson, gebruikt onder licentie van Shutterstock.com.

BOEKEN DOOR FIONA GRACE

LACEY DOYLE COZY MYSTERY

MOORD IN HET LANDHUIS (boek 1)

DOOD EN EEN HOND (boek 2)

MISDAAD IN HET DONKER (boek 3)

EEN VERSTOORD BEZOEK (boek 4)

GEDOOD DOOR EEN KUS (boek 5)

INHOUD

HOOFDSTUK EEN

HOOFDSTUK TWEE

HOOFDSTUK DRIE

HOOFDSTUK VIER

HOOFDSTUK VIJF

HOOFDSTUK ZES

HOOFDSTUK ZEVEN

HOOFDSTUK ACHT

HOOFDSTUK NEGEN

HOOFDSTUK TIEN

HOOFDSTUK ELF

HOOFDSTUK TWAALF

HOOFDSTUK DERTIEN

HOOFDSTUK VEERTIEN

HOOFDSTUK VIJFTIEN

HOOFDSTUK ZESTIEN

HOOFDSTUK ZEVENTIEN

HOOFDSTUK ACHTTIEN

HOOFDSTUK NEGENTIEN

HOOFDSTUK TWINTIG

HOOFDSTUK EENENTWINTIG

HOOFDSTUK TWEEËNTWINTIG

HOOFDSTUK DRIEËNTWINTIG

HOOFDSTUK VIERENTWINTIG

HOOFDSTUK VIJFENTWINTIG

HOOFDSTUK ZESENTWINTIG

HOOFDSTUK ZEVENENTWINTIG

HOOFDSTUK ACHTENTWINTIG

HOOFDSTUK NEGENENTWINTIG

EPILOOG

HOOFDSTUK EEN

Lacey hing de laatste fotolijst aan de muur in de lage gang van haar huisje en deed een stap achteruit om haar werk te bewonderen.

Zo! zei ze, trots op haar meest recente doe-het-zelfprestatie.

Chester, haar Engelse herdershond, zat geduldig naast haar. Hij blafte.

Dank je, zei Lacey glimlachend tegen hem. Het ziet er inderdaad geweldig uit, nietwaar?

Lacey had recentelijk geïnvesteerd in een aantal antieke schilderijen om haar huis mee te decoreren. Ze was geïnspireerd geraakt door de inrichting van een oude antiekverzamelaar die ze op vakantie had ontmoet. Zijn schitterende woning had haar doen beseffen dat haar eigen huisje nog een persoonlijke touch nodig had. Ze had ook wat geld verdiend na de verkoop van een zeldzame gouden munt uit het Romeinse tijdperk (voor een onwerkelijk hoog bedrag waar ze zich bijna voor schaamde). Nadat ze de helft van het geld naar een studiefonds had overgemaakt voor haar neefje, Frankie, een deel van haar hypotheek had afgelost en een bedankje had gekocht voor haar vriendin Gina (een chic hydrocultuursysteem voor haar kas), vond ze dat ze wel wat aan haar huis mocht uitgeven. Haar eerste aankoop was een loper geweest; een echte antieke Indiase Amritsar in natuurlijke rode en terracotta tinten die ooit de hal van een hotel in New Delhi had gesierd. Daarna was ze op zoek gegaan naar wat kunst voor aan de wanden – een negentiende-eeuws olieverfschilderij door John William Gilroy van een vissersboot aan de kust, een schitterende afbeelding van azalea’s door Francis B. Savage en een Harry Williams landschap uit 1860. Er was nog steeds een grote plek naast het grote raam op de overloop, maar Crag Cottage begon eindelijk haar thuis te worden.

Lacey was verrast hoe anders het eruitzag vergeleken met haar oude appartement in New York City. In haar vorige leven als assistente van een interieurdesigner had ze een minimalistische, elegante, eigentijdse stijl gehad. Het was dus best een schok voor haar geweest toen ze besefte dat haar echte, persoonlijke, onbegrensde smaak een allegaartje was van chintz en patronen en felgekleurde schilderijen, verzameld in een rommelige oude cottage aan zee.

Ik denk dat we wel klaar zijn voor vandaag, zei Lacey tegen Chester. Ik kan niet wachten om het aan Tom te laten zien.

Haar vriend zou later die avond langskomen voor een afspraakje dat veel te lang op zich had laten wachten, en Lacey keek ernaar uit om hem alle veranderingen in de inrichting te laten zien. Op werkvlak was het een ongelofelijk hectische zomer voor hen beiden geweest. Toms patisserie en Lacey’s antiekzaak zaten beide gevestigd aan de drukke winkelstraat in het Britse Wilfordshire, waar het toerisme exponentieel leek toe te nemen met de zonneschijn. Bovendien was hun enige weekendje weg niet bepaald verlopen zoals ze gehoopt had. Hoewel Studdleton Bay alle charme van de Britse kust had die Lacey zich maar kon wensen, hadden het gezelschap van haar familie en de moord tijdens hun bezoek alle romantiek doen verdampen.

Chester liep achter Lacey aan de keuken in. Zijn nagels maakten een zacht tikkend geluid op de tegels. Ook in deze ruimte was Lacey’s pas ontdekte enthousiasme om haar huisje persoonlijker te maken goed te zien. Geïnspireerd door de serviescollectie van de oude taxateur had Lacey besloten om te beginnen met het verzamelen van theekopjes. Er was immers niets wat haar nieuwe Engelse leven beter vertegenwoordigde dan een kop thee. Tom had bovendien een verzameling theepotten, dus dat paste goed bij elkaar. Tot dusver had ze drie kopjes verzameld: een iconisch crèmekleurig kopje in Wegdwood Renaissance-stijl, met een gouden randje en een bijpassend schoteltje, een porseleinen Queen Anne-kopje met een fuchsia rozenpatroon en een Iers Belleek Tridacna-kopje van porselein in crème, geel en lichtgroen. Ze stonden op haar recent gemonteerde plank – een prachtig reliek gemaakt van een oude dwarsligger en metaal. Ze had de plank ontdekt bij een schroothandel tijdens een van de uitstapjes die zij en Gina hadden gemaakt naar Spitalfield Market in Londen.

Op dat moment werd er op de achterdeur geklopt. Aangezien Gina – haar buurvrouw, surrogaatmoeder en beste vriendin in Wilfordshire – de enige persoon was die toegang had tot dat gedeelte van Lacey’s huis, moest zij het wel zijn.

Chester begon opgewonden te blaffen. Lacey liep naar de schuurdeur en ontgrendelde hem. Ze zwaaide het bovenste deel van de deur open en keek in de stralende ogen van Gina.

Gina’s wangen waren rood en haar grijze haren waren in een slordige knot op haar hoofd vastgemaakt. Haar Engelse herder, Boudica, zat geduldig naast haar en hijgde in de zomerhitte.

Net terug van jullie wandeling? vroeg Lacey.

Chester begon onmiddellijk te kwispelen toen hij het W-woord hoorde.

Oeps, sorry jochie, ik bedoelde jou niet, zei Lacey, terwijl ze hem over zijn kop aaide. Toen zei ze tegen Boudica: Jij wilt vast wel wat water?

Ze ontgrendelde het onderste deel van de deur en Boudica draafde de keuken in alsof ze thuis was. Ze begon prompt uit Chesters waterbak te drinken, alsof ook die van haar was. Chester liep kwispelend en snuffelend naar haar toe, opgewonden dat zijn beste vriendin op bezoek was, ondanks het feit dat ze hem straal negeerde en zich zijn waterbak had toegeëigend.

Ook Lacey was blij om haar beste vriendin te zien. Het was nog niet eens bij haar opgekomen om te vragen waarom Gina onaangekondigd langskwam. Ze was er zo aan gewend geraakt om tijd met de oudere vrouw door te brengen dat het niet meer dan normaal leek dat ze ineens in haar keuken stond. Daarom verraste het haar ook toen Gina zei, Wil je niet weten waarom we hier zijn?

Voor koffie? gokte Lacey.

Gina schudde haar hoofd.

Thee?

Gina vertrok haar gezicht alsof ze wilde suggereren dat Lacey in de buurt kwam.

Long Island Iced Teas? zei Lacey, verwijzend naar de cocktail waar de twee vriendinnen sinds kort zo gek op waren.

Nee! Om je dit te geven! Gina grijnsde breed, liet haar rugtas van haar schouder glijden en zette hem op het aanrecht neer. Toen ritste ze hem open en haalde een porseleinen theekop tevoorschijn.

Een Le Creuset! riep Lacey uit. Ze herkende het iconische ontwerp onmiddellijk.

Oké, ik weet dat het geen antiek is, begon Gina, maar…

Het is in Elysees Yellow, dat maken ze niet meer! riep Lacey uit.

Gina knikte. Precies.

Oh Gina! Ik vind hem geweldig, dweepte Lacey. Ze pakte de theekop op, hield hem in het licht en draaide hem rond als een kostbare diamant. Wist je dat Marilyn Monroe een set in Elysees Yellow had die tijdens een veiling van Sotheby’s werd verkocht voor meer dan vijfentwintigduizend dollar?

Gina knikte. Natuurlijk weet ik dat, lieverd. Ik werk met jou samen.

Lacey bloosde. Van alle dingen waar je enthousiast van kon worden! Dit moest zijn hoe haar door Schotland geobsedeerde neefje, Frankie, zich voelde als hij iemand met rood haar zag.

Die zal prachtig staan op mijn plank, zei Lacey tegen Gina, en ze haastte zich om haar nieuwe aanwinst aan haar verzameling toe te voegen. Zo! Ziet dat er niet geweldig uit?

Schitterend, zei Gina. Toen haalde ze een fles rum uit haar tas, gevolgd door gin, tequila en sinaasappelsap. Goed, had iemand het over Long Island Iced Teas?

Lacey lachte. "Cocktails? Mocht ik willen. Maar Tom komt vandaag langs. Ik denk niet dat het beleefd is om dronken te worden voordat hij hier is. Rain check?"

Rain, antwoordde Gina, terwijl ze de alcohol weer in haar magische tas pakte. Daar is niet veel van te zien de laatste tijd.

Ze had gelijk. De nazomer was nog mooier geweest dan Lacey had verwacht van Engeland. Dat stereotype van een grijs en regenachtig land was compleet ontkracht.

Op dat moment hoorde Lacey de ping van haar mobiel. Chester blafte, zoals hij altijd deed, voor het geval ze het niet gehoord had. Ze pakte haar mobiel van het aanrecht en zag dat er een berichtje van Tom was binnengekomen. Haar hart maakte een sprongetje bij het zien van de naam van haar geliefde.

Ze opende het bericht.

Lacey, ik ga het vanavond niet redden. Er is iets tussengekomen op het werk. Het spijt me zo! Ik maak het goed met je, dat beloof ik. Hou van je. Tom.

Wat? riep Lacey, wiens hart in haar schoenen zonk. Tom heeft afgezegd!

Ze keek Gina verbijsterd aan. Haar vriendin begon de flessen alcohol weer een voor een uit te pakken en stalde ze uit op het aanrecht.

Maak voor mij maar een dubbele, mompelde Lacey.

*

Gina vulde Lacey’s Yellow Elysees Le Creuset-kopje met meer Long Island Iced Tea uit de kan, en bracht toen haar crèmekleurige Wedgwood Renaissance-kop met gouden randje naar haar lippen. Ze zaten aan de keukentafel bij de grote erkerramen terwijl de zon langzaam achter de kliffen begon te verdwijnen.

Je hebt me nooit verteld wat je te weten bent gekomen over die aanwijzing in Canterbury, zei Gina met een ernstige blik. Ben je daar nog achteraan gegaan?

Bij het horen van Canterbury voelde Lacey een steek in haar maag. Ze had pasgeleden wat vooruitgang geboekt in de zoektocht naar haar vermiste vader Francis, of Frank voor zijn vrienden. Ze volgde al aanwijzingen sinds ze in Wilfordshire was komen wonen; de plek waar haar vader jaren geleden op vakantie was gegaan. Ze had aanwijzingen nagetrokken van verschillende contacten in de antiekwereld en was erachter gekomen dat haar vader op een gegeven moment, gedurende de twintig jaar dat hij uit haar leven was, in het Britse stadje Canterbury was neergestreken. Lacey wist het niet zeker, maar het leek erop dat hij daar recentelijk nog geweest was. Mogelijk werkte hij nog steeds in de antiekwereld en misschien had hij zelfs een nieuwe zaak geopend.

De meest voor de hand liggende stap voor haar was om simpelweg naar Canterbury te gaan, de eerste antiekzaak die ze vond te bezoeken en rond te vragen. Maar ze had het uitgesteld. Er waren andere dingen geweest die ze moest doen – de munt verkopen, haar zaak runnen, haar huis inrichten – maar vanbinnen wist Lacey dat ze gewoon smoesjes verzon. Stel dat ze naar Canterbury ging om erachter te komen dat haar vader er niet meer was? Of erger, stel dat ze ontdekte dat hij daar een heel nieuw leven voor zichzelf had opgebouwd, een leven zonder haar?

Het was een doodlopend spoor, loog Lacey. Een opdringerige Gina was wel het laatste waar ze nu behoefte aan had. Hoe veel ze ook om haar gaf, Gina was niet de meest geduldige persoon en Lacey had nog wat tijd nodig om alles te verwerken.

Gina klopte op haar hand. Het spijt me, lieverd. Hopelijk vind je snel een nieuwe aanwijzing.

Lacey voelde zich schuldig vanwege haar leugen, maar forceerde een glimlach. Misschien is het maar beter zo. Ik heb nu al genoeg aan mijn hoofd.

Heb je het over Tom? vroeg Gina.

Lacey zuchtte weemoedig. Ik heb gewoon het gevoel dat ik na die eerste maand geen prioriteit meer ben voor hem, klaagde ze teleurgesteld. Ze was een beetje aangeschoten en morste wat van haar cocktail op de vloertegels met haar handgebaren. Chester en Boudica doken er meteen op af en deden een wedstrijdje om wie het op mocht likken.

En die vakantie dan? vroeg Gina. Ik weet zeker dat hij die niet geboekt zou hebben als jij geen prioriteit voor hem was.

Breek me de bek niet open over die vakantie! riep Lacey. Je weet dat ons eerste romantische weekendje weg een complete ramp was.

Ik weet dat het uitliep op een ramp, maar dat was duidelijk niet Toms bedoeling. Al die aanwijzingen die hij je stuurde, de reservering in de vuurtoren. Dat zijn niet de daden van iemand die jou niet als zijn prioriteit beschouwt.

Lacey slurpte van haar drankje. Gina had waarschijnlijk gelijk, maar ze wilde nog wat langer in haar eigen frustraties zwelgen.

Bovendien, vervolgde Gina, is het ook niet zo dat hij altijd jouw prioriteit is.

Oh? zei Lacey uitdagend. Wat bedoel je daarmee?

De Lodge, zei Gina fronsend. De hele tijd dat jij bezig was met het interieur had je nergens anders tijd voor. Ook niet voor mij.

Alsjeblieft, snoof Lacey. Laten we geen oude koeien uit de sloot halen. Ik heb je volledige steun nodig nu, Gina, geen preek.

Ik ben je vriendin, zei Gina, die haar streng maar liefdevol op haar hand klopte. Dat betekent ook dat ik je de waarheid vertel en dat ik een oogje op je hou. En in dit geval denk ik dat jij en Tom allebei veel aan jullie hoofd hebben, en dat het verstandig is om jullie ondernemingen de prioriteit te geven. Je zaak is immers voor altijd.

Lacey zweeg terwijl ze Gina’s woorden liet bezinken. Toen deed ze haar armen over elkaar. Impliceer je nu dat onze relatie tijdelijk is?

Ik zeg alleen maar dat het nog pril is en… Gina brak haar zin af.

Ga door, zei Lacey. Het is pril en…

Gina aarzelde. Toen flapte ze eruit: …en waren jullie niet elkaars rebound? Ik bedoel, hij was een paar jaar eerder gescheiden, maar als ik het me goed herinner had jij pas net je scheidingspapieren ondertekend.

Lacey perste haar lippen op elkaar. David en ik waren al maanden uit elkaar toen de scheiding rond was. En ik ben ook geen rebound voor Tom. Taryn kwam nog tussen zijn ex-vrouw en mij. Ze snoof. We houden heel veel van elkaar.

Echt? zei Gina. Ze klonk verrast.

Ja! riep Lacey. We hebben het na Dover tegen elkaar gezegd.

Gina’s houding leek meteen veranderd. Dat verandert alles! Wat heeft het voor zin om een relatie te hebben als jullie niet elkaars prioriteit zijn?

Haar complete omslag maakte Lacey duizelig. Of misschien kwam het door de Long Island Iced Tea.

Het punt is, zei Lacey, dat dit hopelijk iets tijdelijks is. Over een paar weken is het toeristenseizoen voorbij. Dan zouden we meer tijd moeten hebben om elkaar te zien.

Gina leunde naar achteren en nipte grijnzend aan haar cocktail. En dat, liefje, zei ze, is nu omgekeerde psychologie.

Lacey, die eindelijk doorkreeg wat Gina had gedaan, rolde met haar ogen. Heel goed, zei ze droog.

Maar ze kon het wel waarderen. Gina had de conversatie omgedraaid en haar in de positie gebracht om haar relatie te verdedigen.

Gina leek behoorlijk trots op zichzelf terwijl ze hun drankjes bijschonk. Dus je moet het gewoon nog een week vol zien te houden. En aangezien de laatste week van de zomer altijd het drukst is, zal die voorbij zijn voor je het weet en wordt alles weer zoals het was.

Waarom is dit de drukste week? vroeg Lacey.

Vanwege het festival.

Welk festival?

Het Summer Equestrian Festival! riep Gina uit. Zeg nu niet dat niemand je daarover verteld heeft! Het is het hoogtepunt van de evenementen in Wilfordshire.

Lacey haalde haar schouders op. Ze wist van niets.

Gina begon het uit te leggen. Het is het evenement waarbij Wilfordshire een week lang overspoeld wordt door een zooitje rijke paardenliefhebbers. Heel veel ondernemers hier kunnen hun omzet in die ene week verdubbelen!

En met rijke paardenliefhebbers bedoel je…?

Fokkers, handelaars, racers, de hele mikmak. Het soort mensen dat hoeden draagt. Die in Rolls Royces rijden. Die pony’s kopen voor hun kinderen en de arme kinderen uit de buurt de stallen laten uitmesten!

Lacey leunde naar achteren in haar stoel en dacht na. Rijke paardenliefhebbers. Misschien was dit een kans om flink te verdienen. Misschien met een veiling? Haar veiling met nautisch thema was een groot succes geweest. Zou een veiling met hippisch thema ook zo populair zijn?

Wanneer zei je dat het festival begint? vroeg ze aan Gina.

Het begint volgende week, bevestigde ze.

Er verscheen een glimlach rond Lacey’s lippen. In dat geval kan ik maar beter gaan plannen.

HOOFDSTUK TWEE

Is dat het? vroeg Gina. Ze tuurde over Lacey’s schouder naar het notitieblok met aantekeningen dat voor haar op het bureau lag. Je grote plan?

Het was de ochtend na hun dronken avondje. De twee vrouwen waren in de antiekwinkel en deden hun best om ondanks hun bonkende hoofdpijn de gestage stroom van klanten te helpen.

Mijn grote plan, bevestigde Lacey. Ze tikte met haar pen op de pagina. Ik heb wat geld van de verkoop van de gouden munt opzijgezet, dat ik kan gebruiken om inkopen te doen voor een veiling met hippisch thema. Morgen ga ik naar Dorset om wat bitten, hoofdstellen, stijgbeugels en sporen op te halen bij een winkel in Bournemouth, daarna naar een lederspeciaalzaak in Poole voor een aantal lunchboxen, veldvlessen en heupflessen, en tot slot naar een schattig klein zaakje in Weymouth waar ze prints en kunstwerken verkopen.

Mooth.

Wat?

Je spreekt het uit als mooth, niet als mouth. Way-mooth. Born-mooth. De dubbele O is hetzelfde als in book of nook of crook of hook of –

– Ik snap het, ik snap het! onderbrak Lacey haar, al wist ze dondersgoed dat ze Gina’s correctie snel zou