Η Άλλη Πλευρά

By Richard Martini

Τι συμβαίνει αφού πεθάνουμε; Απευθείας αναφορές από εκείνους που έχουν πάει εκεί.

Τι συμβαίνει αφού πεθάνουμε; Ο συγγραφέας και βραβευμένος σκηνοθέτης Ρίτσαρντ Μαρτίνι εξερευνά εκπληκτικά νέα στοιχεία για τη ζωή μετά το θάνατο. Βασισμένο σε στοιχεία χιλιάδων ανθρώπων που είδαν και βίωσαν τα ίδια βασικά πράγματα για τη μεταθανάτια ζωή.  Εκτεταμένη έρευνα, συναρπαστικό πεδίο, το «Η Άλλη Πλευρά» μεταφέρει τον αναγνώστη σε μια νέα περιοχή, πηγαίνοντας με τόλμη εκεί όπου κανένας συγγραφέας δεν έχει προηγουμένως περάσει. «Μόλις διαβάσετε το «Η Άλλη Πλευρά» δεν θα δείτε ποτέ ξανά τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο.» Γκάρυ Σβάρτζ,PhD.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Homina Publishing
• Release date: Nov 11, 2020
• ISBN: 9781071573037

Richard Martini

Writer/Director/Author Richard is an award winning filmmaker, who has written and/or directed 8 theatrical features, and a number of documentaries. His first book, "Flipside: A Tourist's Guide on How to Navigate the Afterlife" went to #1 twice  in all its genres. The documentary (Flipside: A Journey Into the Afterlife) is available online and at Gaia. His books "It's a Wonderful Afterlife" expand the research into the afterlife, "Hacking the Afterlife" he interviews mediums and explores "interviewing people no longer on the planet." "Architecture of the Afterlife" interviews people without hynpsis who say the same things about the afterlife. Jennifer Shaffer is a world renowned medium intiuitive who works with law enforecemnt agencies on missing person cases. Luana Anders is our "guide on the flipside" who acted in over 300 movies and tv shows. Over five years, Richard conducted filmed interviews with Jennifer (Luana assisting) as he interviewed friends and strangers no longer on the planet. As Gary Schwartz PhD put it after reading "Flipside" "Inspiring, well written and entertaining. The kind of book where once you have read it, you will no longer be able to see the world in the same way again."

Book preview

«Η Άλλη Πλευρά:

Ένας Τουριστικός Οδηγός

Σχετικά με τον Τρόπο Πλοήγησης

στη Μεταθανάτια Ζωή»

Copyright 2011 © by Richard Martini 

Homina Publishing

PO Box 248, Santa Monica, CA 90406

www.hominapublishing.com

Πρώτη Ελληνική Έκδοση: 2020

Μετάφραση: Όλγα Καραβίδα

All Rights Reserved. No part of this book may be reproduced by any mechanical, photographic, or electronic process, other than for fair use as brief quotations embodied in articles and review without prior written permission of the publisher.

The author of this book does not dispense medical advice or prescribe the use of any technique as a form of treatment for physical or medical problems without the advice of a physician, either directly or indirectly. The intent of the author is only to offer information of a general nature to help you in your quest for emotional and spiritual well-being. In the event you use any of the information in this book for yourself, which is your constitutional right, the author and the publisher assume no responsibility for your actions.

Εισαγωγικό Σημείωμα

«Δεν μπορείς πάντα να πάρεις ό,τι θέλεις, αλλά αν δοκιμάσεις μερικές φορές, μπορείς απλά να βρεις, πως παίρνεις αυτό που χρειάζεσαι.»

Μικ Τζάγκερ & Κιθ Ρίτσαρντς (Mick Jagger & Keith Richards)

––––––––

Μια διαφήμιση παρουσιαζόταν στην τηλεόραση από ένα όμορφο νεαρό μοντέλο που φορούσε ένα αποκαλυπτικό σουτιέν και φτερά αγγέλου. Χόρευε προκλητικά, πουλώντας τα πιο πρόσφατα εσώρουχα για το Βικτόρια Σίκρετ (Victoria’s Secret). Ο 3 χρονών γιος μου σηκώθηκε και έδειξε ενθουσιασμένος στην τηλεόραση. «Πατερούλη!» είπε, κοιτάζοντας το μοντέλο και μετά με κοίταξε. «Το θέλω αυτό!»

Γέλάσα, θυμούμενος πως κάποτε μου είπε ότι θυμήθηκε πως ήταν μοναχός σε μια προηγούμενη ζωή. «Μα Ρ.Τ.», διαμαρτυρήθηκα, «Νόμιζα ότι ήσουν μοναχός». «Οχι πια!» είπε χαρούμενα.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος από τον Γκάρυ Ε. Σβαρτζ, Δόκτωρ Φιλοσοφίας (Gary E. Schwartz, Phd)   5

Εισαγωγή   8

Κεφάλαιο πρώτο - Οι στάχτες της Λουάνα  12

Κεφάλαιο δεύτερο - Το Νευτώνειο Σύμπαν   18

Κεφάλαιο τρίτο - Η Ανθρωπότητα στο Ολοκαύτωμα      27

Κεφάλαιο τέταρτο – Διαφώτιση μέσω της ηλεκτρικής ενέργειας  44

Κεφάλαιο πέμπτο – Υδροφοβία   50

Κεφάλαιο έκτο - Πήγαινε με στο βιβλίο που χρειάζομαι να διαβάσω     61

Κεφάλαιο έβδομο - Εκμηδένισε την Ματαιοδοξία   68

Κεφάλαιο όγδοο - Ακούω τους νεκρούς ανθρώπους       93

Κεφάλαιο ένατο - Έχω ένα δώρο για εσένα      104

Κεφάλαιο δέκατο - Ο ποταμός της ψυχής   113

Κεφάλαιο ενδέκατο - Ο κιθαρίστας του Έλβις και η Κάρολ Λόμπαρντ    130

Κεφάλαιο δωδέκατο - Ω, εδώ είσαι   141

Κεφάλαιο δέκατο τρίτο: Ο μπαμπάς είναι στο τηλέφωνο   156

Κεφάλαιο δέκατο τέταρτο - Διάσημα τελευταία λόγια   164

Κεφάλαιο δέκατο πέμπτο - Από το  Πουθενά   171

Κεφάλαιο δέκατο έκτο - Το Εσωτερικό Χρυσό Φως   183

Κεφάλαιο δέκατο έβδομο - Ο γιος μου ο μοναχός  193

Κεφάλαιο δέκατο όγδοο - Πάνω από το ουράνιο τόξο   202

Κεφάλαιο δέκατο ένατο – Η Επιστήμη του Νου για ένα Πρόζακ Έθνος   223

Κεφάλαιο εικοστό - Τα μάτια του Ιησού  235

Κεφάλαιο εικοστό πρώτο - Να είσαι εκεί τώρα  254

Επίλογος - Σε τι προστίθενται όλα αυτά;  287

Παράρτημα - Ταξιδιωτικές συμβουλές    300

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία   307

Ευχαριστίες και Αναφορές σχετικά με τον Συγγραφέα   310

Πρόλογος

«Η ζωή έχει σχεδιαστεί εκ των προτέρων; Είμαστε όλοι μέρος μιας περίτεχνα σχεδιασμένης μίνι σειράς που εξελίσσεται σε κάθε στιγμή αφύπνισης; Έχει σημασία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο; Είμαστε στον πλανήτη για έναν λόγο, έχουμε ρόλους να παίξουμε, θα μπορούσαμε να τους παίξουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Ωστόσο, αυτό δεν με εμποδίζει να υποστηρίζω διαρκώς την ομάδα μου.»

Ρίτσαρντ Μαρτίνι (Richard Martini), συγγραφέας του «Η Άλλη Πλευρά» (FlipSide).

––––––––

Υπάρχει κάποια ανώτερη πνευματική πραγματικότητα; Η συνειδητότητα επιβιώνει από τον φυσικό θάνατο; Είναι πραγματικές οι προηγούμενες ζωές; Υπάρχει μήπως, ένα δημιουργικό μεγαλειώδες σχέδιο - κάποιο είδος Θείας πλοκής - στο οποίο συμμετέχουμε όλοι και μπορούμε να συμβάλλουμε ατομικά και συλλογικά στο σχεδιασμό και την εξέλιξη του; Και υποθέτοντας ότι προς το παρόν υπάρχει κάποια μεγαλειώδης διαδικασία σχεδιασμού, τίθεται το ερώτημα: Έχει αυτός - τον οποίο έχω σκεφτεί ως Ατέρμονο Δάσκαλο - κάποια αίσθηση του χιούμορ;

Είμαι επιστήμονας με εκπαίδευση και επάγγελμα. Η εργαστηριακή μου έρευνα με οδήγησε να απαντήσω σε τέτοιου είδους ερωτήσεις σε διάφορα βιβλία, συμπεριλαμβανομένων των «Οι Μεταθανάτιες Εμπειρίες» (The Afterlife Experiments), «Τα Θ.Ε.Ο. Πειράματα» (The G.O.D. Experiments) και «Η Ιερή Υπόσχεση» (The Sacred Promise). Όπως ο Ρίτσαρντ Μαρτίνι, ο συγγραφέας του «Η Άλλη Πλευρά» (FlipSide), είναι σκεπτικιστής με τη βασική έννοια αυτής της λέξης - που σημαίνει πως έχει την τάση να διερωτάται, να ερευνά και να δρά ως γνήσιος αναζητητής της αλήθειας.

Από όλα αυτά τα μεγάλα ερωτήματα, η υπόθεση των προηγούμενων ζωών - η συνεχιζόμενη αναβίωση μεμονωμένων ψυχών για χάρη της μάθησης και της εξέλιξης μας - είναι από τις λιγότερο ερευνημένες και πιο αμφιλεγόμενες. Η αλήθεια είναι ότι η επιστήμη δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα για την έννοια της ενσάρκωσης ή της συνειδητότητας. Η σύγχρονη επιστήμη απλά υποθέτει ότι η ιδέα της ενσάρκωσης είναι ένας μύθος (και μια απάτη εξ’ αυτού ), και σύμφωνα με την κυριαρχούσα νευροεπιστήμη, η συνείδηση είναι μια αναδυόμενη ιδιότητα των νευρικών δικτύων, μια εξελικτική παρενέργεια ώστε να μιλήσουμε για την εφεύρεση του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος.

Σύμφωνα με τις επικρατούσες απόψεις της κυριαρχούσας επιστήμης, δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα όπως η ενσάρκωση της συνείδησης, επειδή ο εγκέφαλος είναι ο εξολοκλήρου δημιουργός της συνείδησης. Οι περισσότεροι νευροεπιστήμονες δεν εξετάζουν την υπόθεση ότι ο εγκέφαλος μπορεί να είναι μια λαμπρά σχεδιασμένη κεραία και δέκτης για συνειδητότητα που με κάποιο τρόπο επιστρέφει - ενσαρκώνεται ή / και συνδέεται (για παράδειγμα, αντηχεί) με τον εγκέφαλο.

Ένα αναδυόμενο σώμα συνειδησιακής έρευνας (συνήθως κατατάσσεται στην ομπρέλα της παραψυχολογίας), όταν συνδυάζεται με τη σύγχρονη κβαντική φυσική, αποτελεί σοβαρή πρόκληση στην πεποίθηση ότι ο εγκέφαλος είναι ο δημιουργός της συνείδησης. Αυτή η νέα απόδειξη απαιτεί να επανεξετάσουμε την ιδέα της ενσάρκωσης της συνείδησης και, κατα επέκταση, την αληθοφάνεια (αν όχι την πιθανότητα) της μετενσάρκωσης. Τρεις τύποι επιστημονικής έρευνας μαζί μπορούν να μας παράσχουν σημαντικές αποδείξεις που θέτουν τα εξής μεγάλα ερωτήματα:

Τύπος Ι Αυτο-Επιστήμη: Στοιχεία που λαμβάνονται στα εργαστήρια της ατομικής μας ζωής, όπου οι προσωπικές παρατηρήσεις καταγράφονται και εξετάζονται από ένα σκεπτικιστικό (ανακριτικό), επιστημονικά προσανατολισμένο πλαίσιο σκέψης.

Τύπος II Εξερευνητικές έρευνες: Όπου οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τον εαυτό τους ως θεμελιώδη πρότυπα υποκείμενα, δοκιμάζοντας τις νέες εργαστηριακές μεθόδους και διαδικασίες στους εαυτούς τους, και

Τύπος  III Συμβατική έρευνα: Όταν διεξάγονται ελεγχόμενα πειράματα σε υποκείμενα  ανθρώπων ή ζώων, σύμφωνα με τους ομοσπονδιακούς και πανεπιστημιακούς κανόνες και οδηγίες.

Παρόλο που η συμβατική έρευνα τύπου III είναι η πιο σεβαστή και μερικές φορές η πιο οριστική, η αυτοεπιστήμη τύπου Ι είναι αυτή όπου πραγματοποιούνται συχνά, οι πιο καινοτόμες και ουσιαστικές ανακαλύψεις. Η ιστορία της επιστήμης μας θυμίζει ότι σπουδαίοι επιστήμονες όπως ο Ισαάκ Νιούτον και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν πήραν παρατηρήσεις τύπου Ι που έγιναν στην προσωπική τους ζωή και τις μετέφρασαν με επιτυχία σε επαναστατικές θεωρίες και ανακαλύψεις τύπου ΙΙΙ. Όταν αυτοί οι τρεις τύποι αποδεικτικών στοιχείων καταλήγουν συλλογικά στο ίδιο συμπέρασμα, ο συνδυασμένος αντίκτυπός τους είναι σημαντικά μεγαλύτερος από τον κάθε ένα ξεχωριστά.

––––––––

«Η Άλλη Πλευρά» του Ρίτσαρντ Μαρτίνι είναι ένα εμπνευσμένο και καλογραμμένο - αλλά και διασκεδαστικό - ταξίδι της αυτοεπιστήμης τύπου Ι που επικεντρώνεται στα αλληλένδετα ερωτήματα της (1) μετενσάρκωσης και των προηγούμενων ζωών, (2) αναδρομή στο παρελθόν και θεραπεία και (3)  την ύπαρξη ενός παγκόσμιου μεγάλου σχεδιαστή και σχεδίου.

Καθώς διαβάζετε το ταξίδι της προσωπικής ανακάλυψης του Ρίτσαρντ στο πλαίσιο αυτών των υπέροχων ερωτήσεων, θα ξυπνήσετε σε ένα όραμα του νου και του σύμπαντος που είναι γεμάτο ευκαιρίες και δέος. Αυτό είναι το είδος του βιβλίου που μόλις το διαβάσετε, δεν θα μπορείτε πλέον να δείτε ξανά τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο.

Οφείλω να ομολογήσω ότι μετά την ανάγνωση του «Η Άλλη Πλευρά», φαίνεται ότι ενδέχεται να μην μπορώ πλέον να αντισταθώ στο να φέρω την εισαγωγή της έρευνας για την προηγούμενη ζωή στο εργαστήριο. Αν και αυτό το βιβλίο δεν είχε ως αποτέλεσμα την απόφασή μου να υποστηρίξω τους Cubs (χαμόγελο), δηλαδή την αγαπημένη ομάδα του Ριτσάρντ Μαρτίνι, με ενθάρρυνε να υποστηρίξω την πιθανότητα ότι οι παρατηρήσεις και οι ιδέες του Ρίτσαρντ θα αποδειχθούν έγκυρες και σημαντικές για όλους μας.

Γκάρυ Ε. Σβαρτζ, Δόκτωρ Φιλοσοφίας (Gary E. Schwartz, PhD)[1]

A large crowd of people Description automatically generated

––––––––

«Δεν έχουμε καμία αξιόπιστη εγγύηση ότι η μεταθανάτια ζωή θα είναι λιγότερο εκνευριστική από αυτήν, έτσι δεν είναι;»

Νόελ Κάουαρντ (Noel Coward)

Εισαγωγή

A person posing for the camera Description automatically generated

Σκεπτικιστής. Νο. 1. Εκείνος που ενστικτωδώς ή λόγω συνήθειας αμφιβάλει, ρωτά ή διαφωνεί με ισχυρισμούς ή γενικά αποδεκτά συμπεράσματα. Ένας που δεν έχει ακόμη αποφασίσει για το τι είναι αλήθεια, αυτός που ψάχνει ή αναζητά το τι είναι αλήθεια,  ένας ερευνητής μετά από γεγονότα ή αιτίες.[2]

––––––––

Θεωρώ τον εαυτό μου σκεπτικιστή με την πιο αληθινή έννοια της λέξης. Πάντα ήμουν επιφυλακτικός με τους αποδεκτούς κανόνες για το πώς λειτουργεί ο κόσμος, τουλάχιστον στο πώς όλοι οι άλλοι έχουν συμφωνήσει εδώ και χιλιετίες για το ποιοι είναι αυτοί οι κανόνες. Ο φίλος μου και μέντορας, σκηνοθέτης Φίλιπ Νόης (Phillip Noyce), χωρίς ειρωνεία, είπε πρόσφατα για μένα με την χαρακτηριστική προφορά του Σίδνεϊ «Ο Ρίτσαρντ έχει μια τάση να ψάχνει σε μυστήρια που αψηφούν την επίλυση».[3]

––––––––

Λίγο από το ιστορικό μου: Ιρλανδό-Ιταλός, τρίτης γενιάς μετανάστης. Αναθράφηκα ως  Καθολικός, παρακολούθησα μια Πρεσβυτεριανή εκκλησία, ταξίδεψα στην καρδιά του Βουδισμού μέσω της Ινδίας και του Θιβέτ, και θεωρώ τον εαυτό μου πνευματιστή - με βαθεία εκτίμηση για όλα τα θρησκευτικά υπόβαθρα και τις ενοράσεις. Είμαι ελεύθερος δημοσιογράφος, έχω γράψει ή σκηνοθετήσει πολλές ταινίες μεγάλου μήκους και ντοκιμαντέρ, και έχω εργαστεί για μερικούς από τους μεγάλους συγγραφείς-σκηνοθέτες του κινηματογράφου, συμπεριλαμβανομένων των Νόης (Noyce) και Ρόμπερτ Τάουν (Robert Towne).

Το αναφέρω αυτό επί τη ευκαιρία γιατί αναπόφευκτα επισημαίνεται ότι δεν έχω εμπειρία σε κανένα συγκεκριμένο τομέα - εκτός από το ότι είμαι ανοιχτός στην παρακολούθηση μιας ενδιαφέρουσας ιστορίας. Εάν σας ενδιαφέρει ακριβώς τι έχουν να πουν οι ειδικοί σε αυτό το αμφιλεγόμενο θέμα, σας προτείνω ταπεινά να διαβάσετε κάποιον άλλο. Ωστόσο, ενθουσιάστηκα όταν ο Γκάρυ Ε. Σβάρτζ (Gary E. Schwartz), ο οποίος έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ήταν καθηγητής ψυχιατρικής και ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Γέηλ, καθώς και διευθυντής του Κέντρου Ψυχοφυσιολογίας του Γέηλ και συν-διευθυντής της κλινικής Συμπεριφορικής Ιατρικής του Γέηλ, προσφέρθηκε να γράψει τον Πρόλογο στο Η Άλλη Πλευρά. «Η αυτοεπιστήμη», γράφει, «είναι το σημείο όπου πραγματοποιούνται οι βασικές ανακαλύψεις».  Μπορεί να μην είμαι επιστήμονας, αλλά ξέρω κάποιον που είναι.

Ήταν ο θάνατος και η επακόλουθη επίσκεψη από την πλησιέστερη φίλη μου που με προέτρεψαν στο ταξίδι για τη μεταθανάτια ζωή. Εμφανίστηκε ένα απόγευμα, μετά το θάνατο της, για να με οδηγήσει στην τοποθεσία όπου κατοικεί τώρα. Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό; Είτε το φαντάστηκα, είτε με είχε πάει στην τοποθεσία της σε έναν άλλο γαλαξία. Το γεγονός αυτό πυροδότησε το ταξίδι στη μετά θάνατο ζωή, απλά και μόνο για να δω αν μπορούσα να την βρω ξανά, μόνος μου.

Ξεκίνησα με ένα ντοκιμαντέρ για τη μετενσάρκωση, σχεδιάζοντας να καλύψω και τις δύο πλευρές του ζητήματος - την επιστήμη της αμφιβολίας και τη θρησκεία της πίστης. Διερεύνησα την αναδρομή σε προηγούμενη ζωή μέσα από το έργο του Δρ. Μπράιαν Γουέης (Dr. Brian Weiss), του  Ίαν Στίβενσον (Ian Stevenson) του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια και της Κάρολ Μπόουμαν (Carol Bowman). Κατά τη διάρκεια της πορείας, έμαθα για το έργο του Δρ Μάικλ Νιούτον (Dr. Michael Newton), ενός υπνοθεραπευτή που είχε κάνει πάνω από 7000 συνεδρίες με πελάτες υπόβαθιά ύπνωση. Αυτές οι συνεδρίες αποκάλυψαν όχι μόνο προηγούμενες ζωές, αλλά ένα μέρος μεταξύ ζωών όπου όλοι μαθαίνουν πώς και γιατί επιστρέφουμε για μια άλλη ζωή στη Γη.

Αυτό το βιβλίο κοιτάζει πέρα από την αναδρομή στην προηγούμενη ζωή, τη μετενσάρκωση, τη θρησκεία, τους ψυχικούς (μέντιουμ) ή την εξωαισθητηριακή αντίληψη (ESP), δίνοντας νέα προοπτική σε αυτούς τους κλάδους υπό το φως της πρωτοποριακής έρευνας «Ζωή Μεταξύ Ζωής» (Life Between Life). Δείχνει ότι οι περισσότερες αναδρομές σε προηγούμενη ζωή δεν πηγαίνουν αρκετά βαθιά, η μελέτη της μετενσάρκωσης δεν πηγαίνει αρκετά μακριά, οι Ψυχικοί (μέντιουμ) δεν μπορούν να δώσουν στους πελάτες τους την ευκαιρία να δουν πραγματικά τους αφιλτράριστους εαυτούς τους και οι περισσότερες θρησκείες απορρίπτουν όσα λένε οι άνθρωποι για τις εμπειρίες τους στον κόσμο του πνεύματος αν είναι αντίθετες με το δόγμα τους. Και η αυστηρή προσήλωση της επιστημονικής κοινότητας σε μια πεποίθηση ότι όλες οι αναμνήσεις των προηγούμενων ζωών ή της ζωής μεταξύ των ζωών είναι κρυπτομνησία, ή εξ ολοκλήρου φτιαγμένες, είναι τουλάχιστον, κοντόφθαλμη. Σε τελική ανάλυση, κανείς στον κόσμο της επιστήμης δεν μπόρεσε να ορίσει σαφώς τη συνειδητότητα.

Σύμφωνα με την εκτεταμένη έρευνα του Δρ. Νιούτον, αυτή η σφαίρα της «Ζωής μεταξύ των ζωών» είναι απρόσιτη στο συνειδητό μυαλό μας, αλλά μέσω βαθιάς ύπνωσης (και όπως θα δούμε σε αυτό το βιβλίο, μέσω άλλων εμπειριών, κοντά στο θάνατο ή περιστατικά που αλλάζουν τη συνείδηση) μπορούμε να επιστρέψουμε εκεί για να μάθουμε γιατί επιλέξαμε τους γονείς μας, γιατί επιλέξαμε την  πορεία της ζωής μας, ή τον ίδιο τον λόγο της ύπαρξης μας στον πλανήτη.

Το έργο του Νιούτον παρουσιάζετε ως διαζευκτική διχοτομία, δύο άτομα που δεν γνωρίζουν ο ένας τον άλλον, ισχυρίζονται πως λένε τα ίδια πράγματα υπό ύπνωση για τη μεταθανάτια ζωή, κάτι που είναι σημαντικό να εξεταστεί. Αλλά σε χιλιάδες; Είτε ο Νιούτον είχε επηρεάσει τους ασθενείς μέσω ερωτήσεων καθοδήγησης, (ψευδείς αναμνήσεις ή ανάμνηση της ακρόασης της ιστορίας κάποιου άλλου) είτε αυτό που έλεγαν ήταν αλήθεια.

«Οι άνθρωποι δεν μπορούν πραγματικά να οδηγηθούν σε ιστορίες της προηγούμενης ζωής τους ή της ζωής μεταξύ των ζωών», έγραψε ο Δρ. Νιούτον σε ένα επόμενο email. «Ακόμα κι αν ένα υποκείμενο ήταν κατά κάποιο τρόπο ικανό να ξεπεράσει την ύπνωση και να φτιάξει μια φαντασία για τον κόσμο του πνεύματος - ή να συνδεθεί ελεύθερα  με προηγούμενες γεννήσεις - οι προκατειλημμένες απαντήσεις τους θα ήταν ασυνεπείς με όλες τις άλλες περιπτώσεις μου. Είχα χιλιάδες περιπτώσεις πριν να γράψω μια λέξη για το πρώτο μου βιβλίο. Δεν είχε σημασία αν οι πελάτες μου ήταν άθεοι ή θρησκευτικοί φονταμενταλιστές. Μόλις τους είχα σε βαθιά ύπνωση, όλοι μου έλεγαν βασικά τα ίδια πράγματα σχετικά με τον πνευματικό κόσμο και τη ζωή τους μετά το θάνατο».

Τα ίδια πράγματα για τη ζωή μετά το θάνατο. Χιλιάδες που δεν συναντήθηκαν ποτέ αναφέρονται στο ίδιο πράγμα για τη μεταθανάτια ζωή, πώς θα μπορούσε αυτό να συμβαίνει;

Η μόνη προφορική κατεύθυνση που έχω ακούσει ότι ο Νιούτον ή οι προστατευόμενοι του δίνουν στον πελάτη είναι το «Να είσαι εκεί τώρα». Αυτή η βασική οδηγία ενθαρρύνει τους ανθρώπους να βλέπουν πέρα από τη συνειδητή ζωή, σε ζωές που είναι αποθηκευμένες κάπου στις ασυνείδητες αναμνήσεις μας, (ή φέρεται να είναι αποθηκευμένες σε ενεργειακά πεδία έξω από τα φυσικά μας σώματα) και σε  έναν κόσμο που υπάρχει ανεξάρτητα από το χρόνο και το χώρο. Οι πελάτες του ισχυρίστηκαν ότι μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε εκλιπόντα αγαπημένα πρόσωπα,  μάθανε γιατί επέλεξαν προηγούμενες ζωές, γιατί αυτοί επέλεξαν αυτήν τη ζωή και πώς διασταυρώνονται οι δύο ζωές. Αν επρόκειτο να βρω την εκλιπόντα φίλη μου, τότε αυτό ήταν το μέρος για να ξεκινήσω.

––––––––

Παρακολούθησα ένα συνέδριο όπου πάνω από 100 υπνοθεραπευτές από όλο τον κόσμο είχαν έρθει για να λάβουν πιστοποίηση από το «Νευτώνειο Ινστιτούτο» (The Newton Institute (TNI). Για να εξασφαλιστεί μια ορισμένη ποιότητα των υποψηφίων «Όλοι οι υποψήφιοι πρέπει να είναι διαπιστευμένοι απόφοιτοι αναγνωρισμένων σχολών ύπνωσης και να έχουν από 2 έως 3 χρόνια πρακτική εμπειρία στη δημόσια πρακτική»[4], καθώς και να υποβάλουν μια κασέτα ήχου μιας αναδρομής σε προηγούμενη ζωή που έγινε με έναν πελάτη. Ενώ μερικοί από τους μαθητές φαίνονταν πιο συνδεδεμένοι σε μια νέα εποχή,  χρήσης κρυστάλλου, κάποιου είδος αγγέλου πάνω από τον ώμο, συνάντησα και  πήρα συνέντευξη από πολλούς που αισθάνονταν υποχρεωμένοι στο πεδίο, οι οποίοι είχαν αλλάξει την πορεία της ζωής τους για λόγους που τους αγνοούσαν, σαν να κληθήκαν στο έργο από μια ανώτερη δύναμη.

Κατά τη διάρκεια του εβδομαδιαίου συνεδρίου, οι υποψήφιοι εξασκούνται ο ένας στον άλλο κάνοντας συνεδρίες σε αναδρομες προηγούμενης ζωής (PLR) και στη ζωή μεταξύ των ζωών (LBLs). Η εθελοντική συνεδρία που παρακολούθησα ήταν με μια γυναίκα που θα αποκαλέσω  «Νορίν», η οποία είναι εργαζόμενη υπνοθεραπευτής στα Νοτιοδυτικά. Ο Πρόεδρος του «Νευτώνειου Ινστιτούτου», Πωλ Όραντ (Paul Aurand), διεξήγαγε τη συνεδρία και ο Μάικλ Νιούτον (Michael Newton) κάθισε κοντά χρησιμοποιώντας ένα μαρκαδόρο και ένα μεγάλο λευκό πίνακα για να κάνει σιωπηλές παρατηρήσεις καθώς προχωρούσε η τρίωρη συνεδρία.

Κατά τη στιγμή που έληξε η συνεδρία της ένιωσα τον άξονα της Γης να αλλάζει. Είχε τα ίδια σημεία επισήμανσης στην συνεδρία της που είχαν όλοι οι ασθενείς του Νιούτον, επιβεβαιώνοντας όσα διάβασα στην έρευνα. Παρόλα αυτά, ήταν δυνατόν η περίτεχνη συναισθηματική εξερεύνηση να είχε πραγματοποιηθεί και προς όφελος δικού μου και εκείνων στην τάξη της;

Παρακολούθησα και μαγνητοσκόπησα πολλές άλλες συνεδρίες, όλες εξίσου αποκαλυπτικές και κατάφερα να πάρω συνέντευξη από τον συνταξιούχο Δρ. Νιούτον για την τελευταία, συνέντευξη που θα δώσει σχετικά με το θέμα. Επίσης, πήρα συνέντευξη από τη γυναίκα του. «Τι σκεφτήκατε όταν ο σύζυγος σας επέστρεψε στο σπίτι με αυτές τις ιστορίες για τη μεταθανάτια ζωή;» Ρώτησα. «Σκέφτηκα ότι οι άντρες με τις λευκές στολές θα τον έπαιρναν με καροτσάκι», είπε με κάθε ειλικρίνεια. Ωστόσο, μόλις άκουσε κασέτες από τις συνεδρίες του, συνειδητοποίησε ότι όλοι είχαν τις ίδιες εμπειρίες. «Πλήρως ξένοι μεταξύ τους έλεγαν τα ίδια πράγματα για τη μεταθανάτια ζωή».

––––––––

Το Ινστιτούτο του Νιούτον μου προσέφερε μια συνεδρία για εμένα. Ποτέ δεν είχα υποστεί ύπνωση, είμαι ανασφαλής εκ των πραγμάτων, ειδικά όταν υπάρχει κάμερα, αλλά σε μια στιγμή σαν του Τζορτζ Πλίμπτον, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να συμμετάσχω.  Απομακρύνθηκα από τη συνεδρία μου, νιώθοντας σαν η Γη να μετατοπίστηκε περαιτέρω στον άξονα της.  Όλα όσα νόμιζα ότι ήξερα δεν ήταν πλέον λειτουργικά.  Είχα πάρει το κόκκινο χάπι όπως λένε.

Αντιλαμβάνομαι ότι το να έχω ως βάση το Λος Άντζελες ή να είμαι ο ίδιος πνευματικός αναζητητής κάνει την «προθυμία μου να πιστέψω»  ύποπτη, ή λιγότερο παράξενη.  Αλλά η καριέρα μου, με έχει εκπαιδεύσει να δυσπιστώ, και είναι αυτή η άφθονη ποσότητα των αποδεικτικών στοιχείων που παρουσιάζονται εντός,  που με έπεισε για το διαφορετικό. Δεν μπορώ να σταματήσω το ότι επέλεξα τον Ρίτσαρντ Μαρτίνι ως το όχημα μου για αυτήν τη ζωή,  αλλά υπό το φως αυτής της έρευνας,  βλέπω ότι το περίπλοκο και έξυπνο ταξίδι που βρίσκεις είναι λίγο πολύ ο τρόπος κατά τον οποίο προφανώς είχε προγραμματιστεί εκ των προτέρων. Αλλά είμαι σκεπτικιστής με την αληθινή έννοια της λέξης: Ένας που δεν έχει ακόμη αποφασίσει για το τι είναι αλήθεια.

––––––––

Σε αυτό το βιβλίο, θα δείξω πώς μπορούμε όλοι να κάνουμε αυτό το ίδιο ταξίδι σε μια ζωή μεταξύ ζωών και να ανακαλύψουμε τους ακριβής λόγους για την ύπαρξη μας στη γη. Η απάντηση αυτών των ερωτημάτων είναι η κεντρική και συναρπαστική υπόθεση αυτού του βιβλίου. Υπάρχουν δραματικές και νέες ενδείξεις για τη ζωή πριν και μετά το θάνατο, και με μια σωστή καθοδήγηση ο οποιοσδήποτε από εμάς μπορεί να ταξιδέψει εκεί και να μάθει γιατί επιλέξαμε τις προηγούμενες ζωές, και πώς και γιατί επιλέξαμε την τρέχουσα.

Γι’ αυτό, παρακαλώ, καθίστε και χαλαρώστε, επιτρέποντας μου να σας καθοδηγήσω σε αυτό το ασυνήθιστο ταξίδι σε έναν άλλο κόσμο.

Αλλά κρατηθείτε καλά, θα είναι μια βόλτα με αναταράξεις.

«Εάν υπάρχει μετενσάρκωση, θα ήθελα να επιστρέψω ως τα δάχτυλα του Warren Beatty.»          Γούντι 'Αλεν

––––––––

Κεφάλαιο 1

Οι Στάχτες της Λουάνας

A person standing in front of a mirror posing for the camera Description automatically generated

«Έχω αυτό το επαναλαμβανόμενο όνειρο  όπου είμαι σε μια άλλη διάσταση σε ένα δωμάτιο γεμάτο πνευματικά όντα, όλοι ντυμένοι με λευκά και ένας δάσκαλος μου μιλά σε μια γλώσσα που δεν έχω ακούσει ποτέ πριν, αλλά καταλαβαίνω απολύτως όλα όσα λέει... - Νομίζω ότι πηγαίνω σε έναν άλλο γαλαξία.»

Η Λουάνα Άντερς, ηθοποιός / συγγραφέας, λίγο πριν πεθάνει τον  Ιούλιο του 1996.

––––––––

Σταδιακή εμφάνιση: Ημέρα. Ένα υπνοδωμάτιο λουσμένο στο φως. Δύο παλιοί φίλοι μιλούν, μια φίλη παράλυτη, στο κρεβάτι. Ο άλλος φίλος την ακούει να μιλάει και κοιτάζει κάτω από την εφημερίδα του. «Πηγαίνεις, πού;» Η καλύτερη φίλη μου και η 20-ετής σύντροφος μου, η Λουάνα[5],   ήταν ξαπλωμένη παράλυτη στο κρεβάτι της στην πατρίδα της, Μαρ Βίστα, της Καλιφόρνια. μου έλεγε ότι είχε αυτό το επαναλαμβανόμενο όνειρο ότι πήγαινε σε μια τάξη σε έναν άλλο γαλαξία.

Η Λουάνα είχε διαγνωστεί με τελικό στάδιο καρκίνο του μαστού.  Είχα το ατυχές καθήκον να βλέπω την φίλη μου να διαλύεται στο σώμα τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής της. Όταν ήθελα να την πάρω για μια περιπέτεια, θα την πήγαινα και θα τη μετέφερα στο αυτοκίνητο και θα κάναμε ένα ταξίδι για καπουτσίνο κάπου - μια απόλαυση που ποτέ δεν κουράστηκε να απολαμβάνει. Ένιωσα την τιμή και το προνόμιο μου να περνάω αυτούς τους τελευταίους μήνες και μέρες μαζί της - ειλικρινά, δεν θα έγραφα αυτό το βιβλίο αν δεν ένιωθα έτσι.

––––––––

Η Λουάνα είχε μεγάλη επιρροή σε όλους όσους συναντούσε. Έλαβε μέρος ως ηθοποιός σε περισσότερες από 30 ταινίες μεγάλου μήκους, από το «Άνετος Αναβάτης» (Easy Rider) έως το «Άγριος Μπιλ» (Wild Bill) και πάνω από 300 τηλεοπτικές εμφανίσεις, από το «Κλοιός» (Dragnet) έως το «΄Ενα Βήμα Παραπέρα» (One Step Beyond). Ήταν ηθοποιός αναγνωρισμένη μεταξύ των ηθοποιών,  είχε στενή φιλά με τους Τζάκ Νίκολσον (Jack Nicholson), Ρόμπερτ Ταουν (Robert Towne), Ντέννις Χόπερ (Dennis Hopper), Σαλλυ Κέλερμαν (Sally Kellerman), Τσάρλς Γκρόδιν (Charles Grodin) και άλλους. Σφυρηλάτησε μια δια βίου φιλία με έναν σκηνοθέτη που την εμφάνισε σε μία από τις πρώτες ταινίες του μεγάλου μήκους «Άνοια 13» (Dementia 13),  του Φράνσις Κόπολα. Έκανε φίλους σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Γεννημένη στο Μαρ Βίστα της Καλιφόρνια, ήταν αγγελιοφόρος ποδηλάτου στα στούντιο της MGM μαζί με τον Νίκολσον και παρέμειναν δια βίου φίλοι. Ο Τζακ την ανέφερε για το πέρασμα της, όταν δέχτηκε το Όσκαρ του για το «Το Καλύτερο Δυνατό» (As Good As It Gets).

Έχοντας ασπαστεί το  βουδισμό στις αρχές της καριέρας της, πραγματοποίησε μια βουδιστική τελετή με τη Ράντι Κουέιντ (Randy Quaid) στο  «Η Τελευταία Λεπτομέρεια» (The Last Detail), που γράφτηκε από τον φίλο της Ρόμπερτ Ταουν (Robert Towne), με πρωταγωνιστή τον φίλο της Τζάκ Νίκολσον (Jack Nicholson). Την συνάντησα σε ένα μάθημα σεναριογραφίας στη σχολή ταινιών του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνια (USC). Μας δόθηκε ένα σενάριο για να εξετάσουμε μαζί, και αυτό οδήγησε σε μια σχέση 20 ετών. Παρά τη διαφορά ηλικίας μεταξύ μας - ήμουν νεότερος, ποτέ δεν φαινόταν να αποτελεί μεγάλο ζήτημα μεταξύ μας. Ωστόσο, χωρίσαμε στα μέσα των είκοσι χρόνων μας, και με μεγάλη μου ανακούφιση, επέλεξε να παραμείνει στενή μου φίλη για τα επόμενα δέκα χρόνια. Ένας από τους φίλους της υπαινίχθηκε ότι ο επακόλουθος καρκίνος του μαστού μπορεί να οφειλόταν στο χωρισμό μας, του είπε: «Όχι, στην πραγματικότητα, ο Ρίτσαρντ είναι ο πιο στενός φίλος που έχω στον πλανήτη».  Ήταν τιμή μου να την γνωρίζω. Η επιρροή της σε μένα ήταν βαθιά και συνεχίζει να αντηχεί καθώς γράφω αυτήν την πρόταση.

––––––––

Η παρακολούθηση ενός αγαπημένου να φεύγει μπορεί να είναι το μοναδικά πιο δύσκολο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε στη ζωή, και παρόλα αυτά με κάποιους τρόπους το πιο εντυπωσιακό γεγονός που αλλάζει τη ζωή.  Ρώτησα πού ήθελε να διασκορπίσω τις στάχτες της. Με κοίταξε με τα διεισδυτικά μπλε γκρίζα μάτια της και χαμογέλασε. «Παντού όπου πας», απάντησε απλά.

Με τον χαρακτηριστικό της τρόπο για να μου δώσει μια δια βίου εργασία. Και το έχω ζήσει τα τελευταία 15 χρόνια, παίρνοντας λίγο από τις στάχτες της όπου κι αν πάω. Βρίσκω ένα ειδυλλιακό σημείο κατά μήκος μιας όχθης ποταμού, απέναντι από μια γέφυρα, θα καταθέσω λίγο από τη στάχτη της στα στροβιλιζόμενα νερά παρακάτω και θα πω ένα γεια στον πλανήτη εκ μέρους της. Οι στάχτες της  βρίσκονται σε μερικά καταπληκτικά μέρη, από τη λίμνη του Μουσείου Γκάτζενχεϊμ (Guggenheim) που σχεδιάστηκε από τον φίλο της Φράνκ Γκέρι (Frank Gehry) στο Μπιλμπάο, μέχρι το μικρό ρυάκι που τρέχει πίσω από το σπίτι του Δαλάι Λάμα στη Νταραμσάλα, από τις βρύσες μπροστά από το Βατικανό έως τις ανακλώμενες λίμνες μπροστά από το Ταζ Μαχάλ. Από τα νερά μπροστά από την Όπερα του Σίδνεϊ (όπου εμφανίστηκε ένα ουράνιο τόξο καθώς τα έριξα) στο χιονισμένο μονοπάτι γύρω από το Όρος Καϊλάς  (Mt. Kailash) στο Θιβέτ μέχρι τον μεγάλο ποταμό του Σικάγο, η Λουάνα βρίσκεται μέσα σε ένα σώμα νερού κάπου κοντά σας.

Είναι σε κάθε πολιτεία που έχω πάει, από το Μέιν έως τη Χαβάη, σε ποτάμια όπως το Κολοράντο, το Σικάγο, το Μισισίπη, τον Τίβερη, τον Άρνο, το Σηκουάνα, τον Τάμεση, το Μπραχμαπούτρα, το Σάτλετζ, το Γάγγη, το Ινδό – στον Ειρηνικό, τον Ατλαντικό, τον Ινδικό Ωκεανό, εν συντομία, στη θάλασσα της Καραϊβικής, της Αραβικής, της Μεσογείου, ρέει σχεδόν σε κάθε υδάτινο δρόμο που έχω επισκεφτεί τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια από τότε που πέθανε. Αυτό το κορίτσι κυκλοφορεί.

––––––––

Ποτέ δεν μιλήσαμε για το θάνατο - όλα ήταν σε μια αισιόδοξη λάμψη, και πολεμούσαμε μαζί για να αποφύγουμε τον αναπόφευκτο που η σφαίρα του καρκίνου θα μπορούσε να προκαλέσει. Και παρά την αντίθετη λογική, συμφώνησα να την βοηθήσω όσο καλύτερα μπορούσα στο ταξίδι της. Αν ήθελε να αποφύγει τις παραδοσιακές θεραπείες, τότε θα τη βοηθούσα. Εάν ήθελε να πάρει μια μαγνητική τομογραφία, θα το κάναμε επίσης. Ήταν δύσκολο και οι πιο αγαπητοί φίλοι της μπήκαν μπροστά και τη βοήθησαν οικονομικά και συναισθηματικά μέσα από αυτό το έργο του Ηρακλέως.

Τότε μου είπε ότι πίστευε ότι ήταν στο δρόμο για έναν άλλο γαλαξία.

Ήταν μια τυπική Κυριακή για εμάς, είχα πάει με καπουτσίνο και μια Κυριακάτικη εφημερίδα.  Ήταν πολύ κουρασμένη για να διαβάσει, και μιλήσαμε και γελάσαμε με τις ανοησίες της ημέρας και κοίταξε ένα σχέδιο σεναρίου που δούλευε, κάτι που έκανε μέχρι την τελευταία της ημέρα στον πλανήτη. Ρίχτηκε στη δουλειά της, και δεν την άφησε ποτέ. Και μετά ανέφερε ανέμελα ότι πίστευε πως ήταν στο δρόμο της «προς έναν άλλο γαλαξία». Ρώτησα γιατί.

Είπε: «Έχω αυτό το επαναλαμβανόμενο όνειρο. Είμαι σε ένα άλλο γαλαξία και είμαστε σε μια τάξη ο καθένας είναι ντυμένος στα λευκά, είναι μια πνευματική τάξη κάποιου είδους και ο δάσκαλος μου μιλάει σε μια γλώσσα που δεν έχω ξανακούσει ποτέ, αλλά καταλαβαίνω πλήρως.»  Έγνεψα. Τίποτα για το οποίο να είχα ακούσει ξανά  στο παρελθόν. Μία τάξη;  Σε έναν άλλο γαλαξία;

Μια μέρα αφότου πέθανε, πήρα ένα τηλεφώνημα από τη δια βίου φίλη της Σάντρα,[6] η οποία τηλεφωνούσε από τη Χαβάη. «Είχα αυτό το πιο απίστευτο όνειρο γι’ αυτήν,  την επόμενη νύχτα.  Ήταν σε μια τάξη, όλοι ήταν ντυμένοι με λευκά και φαινόταν πολύ χαρούμενη».  Σκέφτηκα ότι ήταν υπερβολικά  τυχαίο και το ανέφερα στην επικεφαλής νοσοκόμα της Λουάνα, τη Σαρμέην, μια όμορφη γυναίκα της Καραϊβικής που την φρόντιζε 24 ώρες. Η Σαρμέην σχεδόν λιποθύμησε. «Αυτό είναι το όνειρο που συνεχώς έβλεπε! Μου μίλησε για αυτό, ήταν σε μια τάξη σε έναν άλλο γαλαξία!»

Σκέφτηκα ότι στην τάξη της Λουάνα ήταν μάλλον δύσκολο να μπεις. Εκεί που ήμουν στη ζωή μου, στο δικό μου πνευματικό ταξίδι, θεώρησα ότι δεν θα είχα ποτέ αρκετές επιβραβεύσεις για να μπω. Αλλά είχα επίσης φυλάξει τη σκέψη πως αν μπορούσα να καταλάβω πώς να μπω στην τάξη της, εννοείται πως θα το έκανα.

Το βράδυ πριν το θάνατο της Λουάνα, είχα μια σειρά ασυνήθιστων οραμάτων.  Περνούσα μέρες και νύχτες μαζί της, γνωρίζοντας από τις νοσοκόμες νοσηλευτικής πως δεν θα έμενε για πολύ ακόμη σε αυτόν τον κόσμο. Ήμουν προσκεκλημένος σε ένα πάρτι στο Χόλιγουντ στο σπίτι ενός παραγωγού, και εφόσον η Λουάνα ξεκουραζόταν άνετα, σκέφτηκα να περάσω περίπου μια ώρα χαλάρωσης, καθώς η ένταση ήταν τόσο μεγάλη τις τελευταίες εβδομάδες. Έφτασα σε αυτό το σουαρέ, και είδα πολλούς από τους ελίτ  του Χόλιγουντ να συντροφεύονται από όμορφους ανθρώπους γύρω τους. Και έπειτα σε μια αναλαμπή, τους είδα όλους στην κατάσταση της φίλης μου – αδύναμους , παράλυτο, κάτισχνους, και χλωμούς, τις τελευταίες μέρες τους στη Γη. Το τεράστιο πλήθος ανθρώπων με ρούχα σχεδιαστών και κόκκινα χαλιά, σε αργή κίνηση, όλοι φαίνονταν γερασμένοι και σκελετωμένοι. Έθεσε μια διαφορετική προοπτική για τη φύση της φευγαλέας ομορφιάς.

––––––––

Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα στο σπίτι μου, η πρώτη νύχτα που έμεινα μακριά της εδώ και μια εβδομάδα. Με τρόμαξε ένα τηλεφώνημα στις 3 το πρωί. Μια χυδαία φωνή είπε «Ναι, εγώ είμαι ο Τόνυ. Με φωνάξατε».  Είπα «Συγγνώμη, λάθος αριθμός» και έκλεισα.  Έκλεισα τα μάτια μου και έβαλα το κεφάλι μου πίσω στο μαξιλάρι.

Ξαφνικά το δωμάτιο φωτίστηκε από το πιο φωτεινό φως που έχω δει ποτέ. Τα μάτια μου ήταν κλειστά, αλλά ήταν λες και η οροφή του κτιρίου μου είχε εξαφανιστεί και το φως ενός λαμπερού ήλιου έριχνε φως στο διαμέρισμα μου.

Συνοδεύτηκε από έναν ήχο σαν του σεισμού. Ήταν ένας βρυχηθμός, που όμοιο του δεν είχα ακούσει στο παρελθόν, ένας συνδυασμός ενός τεράστιου εμπορευματικού τρένου και του βογκητού της Γης καθώς παίρνει μορφή.

Κοίταξα γύρω και είδα ότι ήμουν σε κάποιο ηφαίστειο. Τα τείχη του ηφαιστείου ήταν παλλόμενα κόκκινα, αλλά δεν μπορούσα να νιώσω κάποια ζέστη. Από πάνω μου ήταν η ακτίνα του φωτός, και εγώ κινούμουν πάνω προς αυτό, φρικαρισμένος από αυτό που συνέβαινε. Είχα τη συνειδητή σκέψη ότι ήμουν σε μια πλατφόρμα που κινείται προς τα πάνω προς το άνοιγμα, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν σε αυτό, αλλά στην πραγματικότητα ήμουν μέρος αυτού.

Τότε άκουσα τη φωνή της Λουάνα, καθαρή σαν καμπάνα. «Δεν είναι εκπληκτικό αυτό το γαμημένο;» Ο τόνος της φωνής της ήταν νεότερος, αλλά ξεκάθαρα δικός της.  Ήταν χαρακτηριστικό της να της ρίχνει τα «Γαμώ» σε μια πρόταση όταν ήταν στα 20 της, αλλά όχι χαρακτηριστικό της στα 50 της. Τότε την άκουσα να λέει, «Δεν είναι αυτό απίστευτο;»

Δεν μπορούσα να απαντήσω.  Το ταρακούνημα, το φως, ο βρυχηθμός ήταν τόσο έντονα που έχασα τη συνειδητότητα μου. Αλλά όταν επέστρεψα λίγες στιγμές αργότερα, δεν ήμουν έξω από αυτό το όραμα. Ήμουν μόνο ψηλότερα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Και καθώς πλησίασα στην κορυφή, είχα αυτό το περίεργο συναίσθημα πως μπορούσα να δω ανάμεσα στα «κανάλια» - με τον τρόπο που οι παλιές τηλεοπτικές ρυθμίσεις έδειχναν μεταξύ των καναλιών όταν τις κλίκαρες - στα μισά του ηφαιστείου και κάποιου άλλου μέρους - ένα άλλο επίπεδο. Γύρω μου υπήρχαν σπινθήρες, όπως οι πυγολαμπίδες, που τριζοβολούσαν και τσιτσιρίζαν με φως. Είχα την αντοχή να πω «Δεν νομίζω ότι πρέπει να πάω εδώ μαζί σου.»

Σε αυτό το σημείο, έχασα ξανά τη συνειδητότητα μου.

––––––––

Όταν ξύπνησα το πρωί ήμουν σίγουρος ότι είχε πεθάνει. Τηλεφώνησα στη νοσοκόμα στο σπίτι της και είπε ότι δεν είχε, ξεκουραζόταν ειρηνικά. Πήγα στο σπίτι της για να περάσω τη μέρα μαζί της. Όπως αποδείχθηκε, ήταν η τελευταία της στη Γη.

Κάλεσα μερικούς από τους φίλους της για να τους ενημερώσω ότι πλησίαζε η ώρα της, να φύγει. Οι διά βίου φίλοι Σάλλυ Κέλερμαν (Sally Kellerman) και Μπ. Τζ. Μέρχολτζ (B.J. Merholz) πέρασαν από το σπίτι. Ο Τζακ Νίκολσον, ο Ρόμπερτ Τάουν, ο Φρεντ Ρους και ο Τσαρλς Γκρόντιν  κάλεσαν και είπαν το αντίο τους. Οι Κόπολας κάλεσαν από την Τουρκία για να της πουν πόσο την αγαπούσαν και πόσο ισχυρή δύναμη υπήρξε στη ζωή τους. Ήταν αρκετά τυχερή για να αποχαιρετήσει όλους τους πλησιέστερους και αγαπητούς της.

Έχοντας υπάρξει ως βουδιστής επί 30 χρόνια, ανήκε σε μια σφιχτά ενωμένη ομάδα ψαλτών με τις οποίες  έκαναν «Γκόνιο» καθημερινά (η ίδια εμφανίστηκε στην ταινία «Η τελευταία λεπτομέρεια» (The Last Detail) όπου ψάλλει για τον Ράντυ Κουάντ (Randy Quaid). Κάλεσα μια γυναίκα από την ομάδα της και ήρθε για να κάνει την τελετή αποχωρισμού για εκείνη. Μπορούσα να δω τη Λουάνα ευχαριστημένη που οι φίλοι της εμφανίζονταν έτσι, να προσευχηθούν γι’αυτήν. Κάποια στιγμή έφυγαν, και πήγα μέσα και κράτησα το χέρι της. Η αναπνοή της έγινε συντομότερη, και γύρισε προς τα μένα και είπε, με αποφασιστικότητα. «Χαχαχα».  Στη συνέχεια πέθανε.

Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.

Οι αγαπημένες  της γάτες τρόμαξαν καθώς κοίταξαν το ταβάνι ταυτόχρονα, και στη συνέχεια κοίταξαν γύρω στο δωμάτιο σαν να ακολουθούσαν το πνεύμα της. Όλα τα ρολόγια στο σπίτι της σταμάτησαν στις 4 μ.μ.

––––––––

Μερικές εβδομάδες μετά την τελετή της κηδείας της, πήρα μια δουλειά στη Νέα Υόρκη για να εργαστώ για τον Τσάρλς Γκρόντιν (Charles Grodin) στην εκπομπή του στο CNBC και παρακολουθούσα το μάθημα του θιβετιανού λόγιου Ρόμπερτ Θέρμαν (Robert Thurman) στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να δω ξανά τη Λουάνα.

Ήμουν στο διαμέρισμα μου στην άνω δυτική πλευρά ένα απόγευμα, εξαντλημένος και ξάπλωσα για να πάρω έναν υπνάκο. Αναρωτιόμουν πού στο Σύμπαν θα μπορούσε να βρίσκετε η Λουάνα, αν πράγματι ήταν ακόμα στο Σύμπαν μας.

Καθώς αποκοιμήθηκα το σώμα μου άρχισε να δονείται και μπορούσα να αισθανθώ τον εαυτό μου να γλιστρά έξω από αυτό, σαν μια εξωσωματική εμπειρία, την οποία είχα βιώσει στο παρελθόν μερικές φορές. Αλλά αυτό ήταν διαφορετικό. Πετάχτηκα έξω από το σώμα μου σαν ένα βέλος - μπορούσα να δω την πόλη της Νέας Υόρκης να εξαφανίζεται κάτω από μένα, με τον τρόπο που η Γη εξαφανίζεται στην ταινία «Δυνάμεις των Δέκα» (Powers of Ten), ταξιδεύοντας προς στο διάστημα. Ταξίδευα τόσο γρήγορα που το φως των αστεριών θόλωνε γύρω μου - όχι με τον γραφικό τρόπο που συμβαίνει στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, αλλά παρόμοια - και μετά ξαφνικά έπεφτα και στριφογύριζα μέσα σε κάτι που έμοιαζε με σκουληκότρυπα, αναπηδώντας τριγύρω με υψηλό ρυθμό ταχύτητας και μέχρι που πέρασα μέσα από την τρύπα σε έναν άλλο γαλαξία - ή ίσως σε ένα  άλλο Σύμπαν. Τώρα ταξίδευα από δεξιά προς αριστερά αντί για πάνω και πέρα, και ξαφνικά βρέθηκα σε παύση, και στεκόμουν λίγα εκατοστά από το πρόσωπο της Λουάνας.

Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε. Δεν υπήρχε αίσθημα έκπληξης, ή ότι πήγα στον παράδεισο, ή οτιδήποτε άλλο - απλώς μια αίσθηση του στυλ «Ήθελες να μάθεις πού ήμουν. Εδώ είμαι.»

––––––––

Και με αυτό, ένας οδηγός φορτηγού, έξω από το παράθυρο μου, χτύπησε την κόρνα του, με ένα τρόπο που οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι να κάνουν, στο θορυβώδες απόγευμα της Νέας Υόρκης, και όλως περιέργως, πήρα το ταξίδι της επιστροφής, μέσα από την σκουληκότρυπα, πίσω στο διάστημα, πίσω στη Γη μεγεθύνοντας για να με συναντήσω και μέσα στο σώμα μου - πριν το χέρι του άνδρα αφήσει την κόρνα του φορτηγού του. Ουάου.

Ένιωσα σαν να την βρήκα στον «άλλο γαλαξία» της, αλλά πού ήταν; Όταν βγήκε η ταινία «Επαφή» (Contact), περιελάμβανε ένα ταξίδι σε μια σκουληκότρυπα, και καθώς την παρακολούθησα, σκέφτηκα ότι αυτό είναι. Αυτό είναι το ταξίδι! Δεν ήταν σαν όνειρο, η εμπειρία ήταν πιο ενστικτώδης, σαν να ήμουν μάρτυρας του. Είχα πάει σε έναν άλλο γαλαξία χωρίς το όφελος ενός διαστημικού κοστουμιού.

––––––––

Μερικά χρόνια αργότερα, ξαφνιάστηκα όταν άνοιξα το «Ταξίδι των Ψυχών»  του Μάικλ Νιούτον και βρήκα ανθρώπους να μιλούν για τάξεις στη μεταθανάτια ζωή. Σε μια ακόμη αναφορά σε αυτά, ήμουν στο τοπικό καφενείο μου όταν ρώτησα μια ξένη γιατί ονόμασε την κόρη της Κρύσταλ. «Είχα αυτό το επαναλαμβανόμενο όνειρο ότι είμαι σε μια τάξη και ο δάσκαλος είναι ντυμένος στα λευκά και εργάζεται με ενέργεια. Μετά είμαι σε ένα δωμάτιο γεμάτο κρύσταλλα.»

Μήπως είναι αυτές οι ίδιες τάξεις για τις οποίες μιλούσαν η Λουάνα και οι πελάτες του Μάικλ Νιούτον; Όπως το έθεσε ένας φίλος μου, «Ωχ όχι, πηγαίνουμε στο σχολείο για το ήμισυ της ζωής μας όπως είναι τώρα, και έχω περισσότερα μαθήματα να αναμένω στη μεταθανάτια ζωή;»

Αλλά τουλάχιστον η τάξη της μου έδωσε ένα συγκεκριμένο μέρος για να ξεκινήσω αυτήν την αναζήτηση για την αγαπημένη εκλιπούσα φίλη μου. Το ερώτημα τέθηκε, πώς θα μπορούσα να ταξιδέψω εκεί για να τη δω,  χωρίς να είμαι εγώ αυτός που θα «κλωτσήσει τον κουβά»; Αυτό έγινε το επίκεντρο της αναζήτησής μου, και τελικά το επίκεντρο αυτού του βιβλίου.  Αν τα αγαπημένα μας πρόσωπα είναι εκεί έξω, τότε πού είναι και πώς μπορούμε να τα επισκεφθούμε; Εάν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο και αίθουσες εκκίνησης, τότε που είναι η τοποθεσία αυτής της πανεπιστημιούπολης; Και κατ’ επέκταση, εάν είναι αλήθεια είμαστε αιώνιες ψυχές που μετενσαρκώνονται, ποια είναι ακριβώς η διαδικασία; Και ποιος είναι πίσω από το γενικό σχέδιο;

«Το να πεθάνεις θα είναι μια φοβερά μεγάλη περιπέτεια.»

Τζ. Μ. Μπάρρυ (J.M. Barrie)

Κεφάλαιο 2

ΤΟ ΝΕΥΤΩΝΕΙΟ ΣΥΜΠΑΝ

A group of palm trees next to a body of water Description automatically generated

«Ήμουν σαν ένα αγόρι που έπαιζε στην ακροθαλασσιά και  διασκέδαζα τον εαυτό μου κατά περιόδους βρίσκοντας κάποιο ομαλότερο βότσαλο ή ένα πιο όμορφο κέλυφος από τα συνηθισμένα, καθώς ο απέραντος ωκεανός της αλήθειας απόθετε τα πάντα  μπροστά μου.»

Σερ Ισαάκ Νιούτον (Sir Isaac Newton)

Ως θεραπευτικό εργαλείο, η ύπνωση υπάρχει εδώ και χιλιετίες. Οι αρχαίοι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι και οι Ινδουιστές όλοι τους  χρησιμοποίησαν κάποιο είδος «Ναών Ύπνου»  για να βοηθήσουν άτομα με διάφορες ψυχικές παθήσεις. Και το 1207 ο περσικής καταγωγής ιατρός Αβίσεννα (Avicenna (Ibn Sina) μελέτησε μεταβαλλόμενες καταστάσεις όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι ταυτόχρονα ξύπνιοι και να κοιμούνται.[7] Το 1841 ο Βρετανός ιατρός Τζέιμς Μπράιντ (James Braid) μελέτησε τις ανατολικές θρησκευτικές πρακτικές, συμπεριλαμβανομένων της έκστασης και του βαθιού διαλογισμού, και επινόησε τον όρο ύπνωση. Αργότερα έγινε μια αποδεκτή μορφή θεραπείας, καθώς ψυχίατροι όπως ο Σίγκμουντ Φρόιντ (Sigmund Freud) διέδωσαν την ιδέα κάνοντας την διάσημη ως μέρος της πρακτικής και της θεραπείας τους.

Οι αναφορές για «Αναμνήσεις μιας Προηγούμενης Ζωής» υπάρχουν εδώ και αρκετό καιρό. Αναφερόμενος στις Ουπανισάδες από την αρχαία Ινδία, η μετενσάρκωση γίνεται δεκτή με διάφορες μορφές από διάφορες θρησκείες από τους Ινδουιστές έως τους Βουδιστές, τους Ταοϊστές της Κίνας, αμερικανικές ιθαγενείς φυλές, Αβορίγινες φυλές της Αυστραλίας έως τους Κέλτες της Αγγλίας που όλοι πίστευαν ότι η ψυχή είναι αθάνατη και μετά ένα σταθερό αριθμό ετών μετά το θάνατο, εισέρχεται σε ένα άλλο ανθρώπινο σώμα. Στον Μεσαίωνα, υπήρχαν