Βροχές του Απρίλη, λουλούδια του Μάη

By Lathish Shankar

Η εικοσιοχτάχρονη Άσιτα αναπολεί την ηλικία των δέκα χρονών μέσα απ' το ημερολόγιό της. Αυτό το βιβλίο λέει μια ιστορία παιδικής αθωότητας και νοσταλγίας, γραμμένη στο ύφος ενός δεκάχρονου κοριτσιού. Η ιστορία ασχολείται με τη δυσφορία της Άσιτα για την οικογενειακή της καθημερινότητα (η μητέρα της αγαπάει τον αδερφό της πιο πολύ απ' αυτήν) και τη φιλία της με την κολλητή της φίλη, τη Σάντζανα. Το παρατσούκλι της Άσιτα «κόκκινη πιπεριά» είναι ένα αστείο εύρημα, καθώς έτσι οι αναγνώστ(ρι)ες μπορούν εύκολα να τη φανταστούν να κοκκινίζει όταν θυμώνει ή τσατίζεται.

Ένα μικρό βιβλίο γεμάτο γλύκα κι αθωότητα, ιδανικό για όποιον θέλει να διαβάσει κάτι που θα του θυμίσει τις απλές χαρές της παιδικής ηλικίας.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: BadPress
• Release date: Sep 24, 2020
• ISBN: 9781071567210

Book preview

Βροχές του Απρίλη, λουλούδια του Μάη

Λάτις Ρ. Σάνκαρ

Copyright © 2014 Lathish R Shankar

Με επιφύλαξη κάθε δικαιώματος.

ISBN: ISBN-13: 978-1500283476

ISBN-10: 1500283479

ΑΦΙΕΡΩΣΗ

Σε όσους και όσες στήριξαν τις συγγραφικές μου απόπειρες με την ενθάρρυνση και την κριτική τους   

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Με χαρά εκφράζω την ειλικρινή ευγνωμοσύνη μου σε όλες και όλους όσους με βοήθησαν στην επιμέλεια του βιβλίου «Βροχές του Απρίλη, λουλούδια του Μάη». Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όλους και όλες όσες μου συμπαραστάθηκαν με τα καλά και ενθαρρυντικά λόγια τους. Η βοήθειά σας ήταν πολύ σημαντική για μένα. Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την ανάγνωση.

«Δε θα ήθελες να πάρεις μία παιδική σου ανάμνηση, να τη φυσήξεις σαν γυαλί και να ζήσεις μέσα της για πάντα;»

Σάρα Άντισον Άλεν, Lost Lake

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Το λεωφορείο έφτασε στις τρεις και μισή· η γυναίκα ανέβηκε, βολεύτηκε σ’ ένα άνετο κάθισμα και έβγαλε το ημερολόγιό της. Έγειρε πίσω στο κάθισμα, άνοιξε τις σελίδες και άρχισε να διαβάζει.

11 Απριλίου 1987, Σάββατο.

Αγαπημένη μου Σόφι,

Με λένε Άσιτα. Είμαι ένα κορίτσι 10 χρονών που πάει στην πέμπτη τάξη του σχολείου «Όρος Κάρμηλο». Έχω μια καλή φίλη και συμμαθήτρια, τη Σάντζανα, που έχει έναν μικρό αδερφό, που τον λένε Σρίτζιτ. Μένουμε εδώ, στα προσωρινά διαμερίσματα του υπέροχου «Πάρκου των λιονταριών» κοντά στον παραλιακό δρόμο.

Και στις δύο πλευρές του δρόμου απλώνονται πανέμορφες ποϊνσιάνες[1] που δίνουν στη γειτονιά μια εκθαμβωτική εικόνα. Τώρα έχουμε τις καλοκαιρινές διακοπές και χαιρόμαστε όλοι τον ελεύθερο χρόνο μας. Μόλις χτες πήραμε τα αποτελέσματα των φετινών εξετάσεων κι έχουμε περάσει όλες και όλοι με πολύ καλούς βαθμούς. Όλοι μού έδωσαν συγχαρητήρια, εκτός απ’ τη μητέρα μου, που είναι μάλλον ο μόνος άνθρωπος σ' αυτή τη γη που δεν τον ικανοποιούν ποτέ οι βαθμοί μου.

Βαρέθηκες να διαβάζεις το πρώτο κεφάλαιο του ημερολογίου μου; Μάλλον όχι! Λοιπόν, συνεχίζω...

Μόλις τώρα τσακώθηκα με τη Σάντζανα, που μου έχει θυμώσει πολύ. Ξέρεις για τι χαζό πράγμα μαλώσαμε; Δε θυμόμουν καν αυτό που είχε γίνει, αλλά ξέρω ότι είναι σημαντικό γι’ αυτήν. Της είπα κάτι που δεν της άρεσε κι αυτή πήγε αμέσως στο δωμάτιό της χωρίς να μου πει άλλη λέξη.

Δε θέλω να σου εξηγήσω τον καυγά, γιατί μπορεί να νομίσεις πως είμαι χαζή! Όμως ξέρω ότι δε θα τον ξεχάσει εύκολα. Περίμενε·