Dood Thuis, Commissaris Renz Vos, Raadsel 7, Nederlands

By Benn Flore

Oud-commissaris Renz Vos wordt tijdelijk als administratieve kracht door diens opvolger Van Blezen ingehuurd. Hij mag geen uniform dragen en kan niemand arresteren. Maar vragen staat iedere Nederlander vrij en Renz bezoekt een aantal mensen die mogelijk meer kunnen vertellen over een moord op een Russin in de Amsterdamse Pijp. Zijn onderzoek brengt hem ook weer in contact met de eigenwijze jonge collega Jill die de anderen in het korps ook liever niet om zich heen hebben. De twee verzamelen informatie over de dode en spreken met omwonenden. Er zijn er die meer weten: 1 + 1 is 2; maar niet altijd.

• Language: Nederlands
• Publisher: Benn Flore
• Release date: Apr 30, 2020
• ISBN: 9789491599293

Benn Flore

Benn Flore schrijft en publiceert op verschillende vlakken. Zijn Nederlandstalige boeken vind je meest in het misdaadgenre. Daarnaast schrijft Benn Engelstalige filmscripts. Een drietal scenario’s won internationale awards, in Cannes, Los Angeles en Boekarest. Sommige verhalen werden kort verfilmd en geselecteerd door filmfestivals in steden als Lissabon, Turijn, St. Petersburg en ook eenmaal in Hollywoods Leammle Theater. De zero budget familiefilm ‘Garden of Eden’, met een vriendengroep geproduceerd in Zeeland, zit in het programma van Amazon Prime Amerika en Engeland.Benn heeft altijd geschreven; boeken voor uitgevers Elsevier en Ten Brink, cartoons voor kranten en lang geleden ook sketches voor TV, zoals voor Kraaijkamp sr. Hij combineerde dat vele jaren met doceren van wiskunde, natuurkunde èn gymnastiek, naast marketing zijn basisopleidingen. ‘Core business’ is daarentegen de meeste tijd wel marketing § communicatie geweest met zijn eigen bureau Florad.Benn heeft werk in privé zo goed mogelijk geprobeerd te combineren door al vroeg van Amsterdam te verhuizen naar Goes. Wie eenmaal een vakantie in Zeeland heeft genoten, moet zich kunnen voorstellen hoe mooi het is om in deze prachtige provincie kinderen en kleinkinderen te zien opgroeien.

Book preview

Dood in De Pijp

De tuin met appel- en perenboompjes in de bloesem, het uitgestrekte Zeeuwse landschap met aan de horizon de opkomende zon kondigde zo'n luie zondagochtend aan. De rust deed Amsterdam vergeten. Maartje had de deuren opengeslagen en bleef een moment staan om de vroege bijtjes te horen zoemen. Binnen slenterde Renz Vos wat rond van de ene kamer naar de andere op zoek naar een boek of zomaar een idee om deze dag door te komen. Ruim twee jaar gepensioneerd; dan zou je denken dat een zondag niet anders van start zou gaan dan welke andere willekeurige dag van de week dan ook. Dat was niet zo wist Renz ondertussen ook wel. Zo’n dag bleef toch bijzonder en pas morgen zou weer dat verlangen naar werk gaan knagen. Vanochtend ontbrak dat gevoel, zelfs bij Renz Vos.

In de kamer geurde koffie. Een brutaal vogeltje hipte heen en weer op de drempel van de tuindeur geduldig wachtend op een stukje afgebakken brood of croissant dat hoorde bij een ochtend als deze. Alsof het beestje rook dat het zondagmorgen was en ze de stralende dag niet anders wilde beginnen dan de twee daarbinnen.

Toen ging de telefoon. Maartje nam hem op gaf de mobiel licht verbaasd door: Voor jou.

Met Renz

Van Belzen, klonk het aan de andere kant.

Renz Vos zag de man met zijn bolle rode wangen met fijne rode adertjes die dreigden te springen als hij zich druk maakte zo voor zich. Net als zijn zware bril. Van Belzen belde zondag niet om te horen of het in Zeeland mooi weer was.

Heb je het druk, vroeg de oud collega.

Renz weerstond de verleiding om te zeggen dat hij omkwam in het werk. Dat was trouwens toch niet overgekomen want van Belzen zou niet luisteren omdat hij doorging met, we hebben een klusje voor je.

Een administratief baantje, dacht Renz en hij had zijn antwoord al klaar.

Je snapt het wel, wij komen hier in Amsterdam om in de zware criminaliteit. Ze leggen nu wel handgranaten bij elkaar voor de deur.

Renz had ervan gelezen.

We huren je in, ging van Belzen verder zonder Renz antwoord af te wachten of ook zonder maar te vermoeden dat deze wel eens nee zou kunnen zeggen.

Mag ik ook weten waar het over gaat?

Och ja, een inbraak.

Daarvoor zou Renz niet in de auto springen of de trein pakken. 'Nee' lag hem voor op de lippen, maar hij kreeg de tijd niet om het te zeggen.

Zijn opvolger was hem voor: En een dode vrouw.

Dat was andere koek op de zondagmorgen. Een huisvrouw, misschien een hoertje, hoe dan ook een niemendalletje in Van Belzen’s ogen, anders was hij hier zelf wel achteraangegaan, wist Renz. Hier was geen eer aan te behalen. Maar Renz ging het daar niet om. Hij negeerde de waarschuwende blikken van Maartje’s ‘nee, je doet het niet’ en antwoordde dat hij vandaag nog naar Amsterdam zou rijden.

Drie uur dwaalde Renz Vos door de Amsterdamse Pijp met woningen van drie woonlagen in smalle straten dicht op elkaar op de grotere na zoals de Albert Cuyp die breed was gebleven omdat er oospronkelijk ruimte bood aan de Zaagmolensloot dwars door het houtindustriegebied met zaagmolens. Maar dat was wel zo’n honderdvijftig jaar geleden. De smallere straten, niet zoals de Van Wou of de Ceintuurbaan, konden donker ogen door de hoge