Μου λες πως θα γίνεις άστρο που ταξιδεύει τη νύχτα

By Γιώργος Λουριδάς

Ένας περιπλανώμενος άντρας μας παρουσιάζει το ημερολόγιό του. Πρόκεται για ένα ταξίδι πολλαπλών μεταμορφώσεων και ζωών. Το κάρμα και μια παράξενη γυναίκα τον ακολουθούν σε κάθε βήμα του.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Γιώργος Λουριδάς
• Release date: Apr 13, 2020
• ISBN: 9786188483200

Γιώργος Λουριδάς

George was born in Kalamata, Greece, in 1987. He is a movie and theater director and an aspiring writer. He studied film making in the Aristotle University of Thessaloniki and in Université de Picardie Jules Verne. In 2015 he created his own production company, named "Dead Company". This is his first book ever published.-Ο Γιώργος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1987. Είναι σκηνοθέτης κινηματογράφου και θεάτρου και ένας επίδοξος συγγραφέας. Σπούδασε σκηνοθεσία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Université de Picardie Jules Verne. Το 2015 δημιούργησε τη δική του εταιρεία παραγωγής, την "Dead Company". Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του που δημοσιεύει.

Book preview

Μου λες πως θα γίνεις

άστρο που ταξιδεύει τη νύχτα

Εικονογράφηση: Εύα Γρηγοριάδου

Κείμενα: Γιώργος Λουριδάς

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:

ΜΟΥ ΛΕΣ ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΣΤΡΟ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ

Καλαμάτα, 2020

Εκδότης: Dead Company

Copyright © Dead Company, Γιώργος Λουρίδας

Εικονογραφήσεις - Εξώφυλλο – Οπισθόφυλλο:

Εύα Γρηγοριάδου (Instagram: Eva Grigoriadou)

Extra Εικονογραφήσεις:

"Ο κόκορας"

Aλεξία Γιαννακοπούλου (Instagram: Giannalexia)

Άνθρωποι με φτερά, Κουκλάκι ελέφαντας, Αρκουδάκι, Δυο φιγούρες ρόμβοι συζητούν, Άνθρωπος με κεφάλι Κρόνο

Γιώργος Λουριδάς (Instagram: Enkephallus)

Ευχαριστούμε την Μαρία Ιωσηφίδη, για την πολύτιμη βοήθεια και τις διορθώσεις της

Πρόλογος

Ζούσα στο δώμα για ενάμισι χρόνο.

Ζούσα στο δώμα και ήταν η πρώτη φορά που ήμουν αποκλειστικά μόνος.

Είχα τη χαρά να μην έχω κουδούνι, ίντερνετ και λεπτά στο κινητό τους πρώτους μήνες.

Ξεκίνησα να γράφω αυτή την ιστορία με κάθε μέσο που είχα διαθέσιμο, χαρτοπετσέτες, παλιές κάρτες, χαρτιά που εκτυπώθηκαν λάθος στον εκτυπωτή.

Όλα αυτά μπήκαν σε σειρά με τη βοήθεια του συρραπτικού και αριθμήθηκαν.

Ενώ μόνταρα με το ψαλίδι τις λέξεις και τις σελίδες, ζωγράφιζα τη γάτα μου στην ταράτσα. Έπαιζα κιθάρα, και έπινα κρασί με couchsurfers.

Όταν η Αθήνα είχε λιγότερο φως έβλεπα τα αστέρια.

Είμαι σιδερένιος!

«Είσαι ψεύτικος!» του είπαν,

αλλά ο μεταλλικός κόκορας δεν γύρισε την πλάτη του.

Καρφωμένος στη στέγη του σπιτιού, έπρεπε να κινείται γύρω-γύρω,

ανεξέλεγκτα, και προς οποιαδήποτε κατεύθυνση του υπαγόρευε ο άνεμος.

Μια μέρα, ο αέρας ήταν πολύ δυνατός και έσπασε η βάση όπου στεκόταν.

Αμέσως, ο κόκορας έτρεξε μακριά, έξω στον δρόμο.

Δρόμο, δρόμο, Έφτασε σε μια ταβέρνα.

Ήπιε ό,τι μπορούσε να πιεί ως κόκορας

και έφυγε να πάει για ύπνο.

Ύπνο, ύπνο

«Γιατί κόκορας, Κύριε;» , αναρωτήθηκε.

Έφτασε σ’ ένα δάσος

και μέσα σε μια κουφάλα, αποκοιμήθηκε.

Το επόμενο πρωί έπινε ρετσίνα απ’ τα δέντρα

Είχε ζωή, ζωή!

«Τέρμα πια αυτή η ηλίθια καθημερινότητα

όπου έπρεπε να κάνω το σκιάχτρο για τα περιστέρια »

«Έχω ένα δάσος και κοιμάμαι !

Και για να γίνει αυτή η στιγμή μια ώριμη αποτύπωση καθημερινότητας

ο αποκεφαλισμός ενσωματώθηκε πια στο DNA μου »

Ο πετεινός έγινε χρυσός με τον πρωινό ήλιο.

Μπήκε μες το κουκούλι του και ένας νέος θεός των δύο ημερών ανοίχτηκε στον κόσμο.

«Δύο μέρες; Τι να κάνεις σε δύο μέρες;»

Εκτινάχθηκε !

Μες το ντελίριό του, τρέχοντας, τρελαμένος

Ανατινάχθηκε !

Σ’ όλους τους δρόμους,

Σαν ποτάμι, προσέφερε ελεύθερα φλέβες ζωής

Στους ενοίκους των πολυκατοικιών όλων των πόλεων

Ζούσανε μες τα ντουβάρια και αναπνέανε μες την ασπρίλα

και χαϊδεύανε τους κρύους τοίχους

και αποφάσισαν να μην βάλουν κανένα έπιπλο στα νέα σπίτια

Η ωραία με το κόκκινο κραγιόν και το κόκκινο φόρεμα και τα μωβ