Rescues Nederlandse Editie

By Haley Langwood

Begrijp goed dat ik geen honden expert ben. Ik ben ook geen hondenpsycholoog of een hondenfluisteraar. Ik ben gewoon ik. Ik hou van mijn honden en heb veel geleerd van Faith en Sophie. Dit boek is, om mijn ervaring zoals ik die zie, te delen met jullie. Vaak wordt dierenleed veroorzaakt onwetendheid. Een hond wordt aangeschaft, maar men weet niet hoe een hond in elkaar steekt. Immers, een hond is geen mens.

Ik schrijf dit boek om verschillende redenen, maar de belangrijkste hiervan is om mensen bewust te maken over het leed ze vaak, onbewust, aanrichten door een hondje bij een broodfokker te kopen. Ik heb met een tussenpoos, twee hondjes, die van de broodfok waren gered, geadopteerd. Beide hondjes waren er erg aan toe, zowel lichamelijk als geestelijk waren ze kapot.

Het schrijven van dit boek is voor mij tevens een uitlaatklep. Niet alleen was het leed van beide engeltjes, Faith en Sophie erg groot, maar ook mijn leed was enorm.

In dit boek gaan jullie niet alleen kennis maken met Faith en Sophie, maar ook met Emma en Max. Faith en Sophie zijn helaas overleden. Emma is een rescue uit Portugal en Max is als pupje van acht weken bij ons gekomen. Max was, voor zover ik het weet, een gewone huiskamer verkoop.

Dit boek is geschreven met een lach en een traan!

• Language: Nederlands
• Publisher: Haley Langwood
• Release date: Oct 20, 2018
• ISBN: 9780463032442

Haley Langwood

I always say that there isn’t much to tell about me. In 2020, right before the Corona pandemic, my husband and I moved back from Germany to the Netherlands. I love to write stories, and it’s still a learning process, as it’s with many things.I like traveling and taking care of Emma, my doggie. Also, I would like more spare time to read, but all my time is divided between my regular job, writing stories, and Emma.I’ve been a vegetarian for many years now and never regretted it. Also, I despise people who wear fur. It’s disgusting! I will never understand people who help keep maintaining this awful industry of torturing and killing animals.I like to cook and love to try new recipes; it’s how I learned that nearly every dish can be served with meat substitutes.My husband and I spend the winters in beautiful Spain, where the temperatures are pleasant. Even so, it’s Italy that’s still my favorite country.That’s enough for now. If you have questions, just contact me.

Book preview

Over mij!

Faith was mijn eerste hondje dat uit de illegale broodfok kwam. In oktober 2015 werd dit kleine hondje, samen met 30 andere honden, gered van de broodfok. In dit boek zal ik mijn verhaal delen over de zorg voor Faith, Sophie en ook over Emma, en Max. (Max kwam bij mij toen hij acht weken oud was). Geloof me als ik je vertel dat het geen gemakkelijke weg was. Jammer genoeg is Emma op dit moment nog mijn enige rescue hondje.

Het schrijven van dit boek was niet zo makkelijk als ik dacht dat het zou zijn! Ieder onderwerp bracht emoties en herinneringen aan de oppervlakte, goede en pijnlijke herinneringen.

De reden dat ik dit boek heb geschreven is dat ik mijn ervaring met rescues met jullie wil delen. Plus, om jullie aan te sporen, om alsjeblieft, ver bij de broodfokkers uit de buurt te blijven! Je moet weten dat ik geen hondenpsycholoog, hondentrainer of hondenfluisteraar ben. Ik ben gewoon mezelf!

Net zoals de meeste mensen heb ook ik hobby's, zoals schilderen, mijn honden tekenen, en lezen, om er maar een paar te noemen. Maar, naast mijn honden, is schrijven mijn grootste passie, en het is ook een goede uitlaatklep. Ook wil ik met dit boek iedereen waarschuwen voor de broodfokkers! Blijf uit de buurt van broodfokkers, deze monsters hebben maar één ding in gedachten, en dat is geld. Ja, nogmaals, en ik zal dit veel herhalen, zodat je zelfs in je slaap, je nog herinnert om weg te blijven van broodfokkers.

Ik ben altijd al een grote dierenvriend geweest en ben opgegroeid met honden. Toen ik een kind was, bracht ik vaak gewonde dieren mee naar huis. Mijn familie en ik zorgden ervoor dat de meeste van hen weer gezond werden, zodat we ze weer vrij konden laten.

Helaas kon ik geen huisdier meer hebben toen ik op mijzelf ging wonen. Waarom niet? Heel eenvoudig. In die tijd werkte ik minstens veertig uur per week. Zoveel uren werken laat geen tijd over voor dieren, althans dat is mijn mening. Als je geen tijd hebt om een huisdier de nodige aandacht en verzorging te geven, koop of adopteer dan geen dier!

Er was een tijd dat ik, na vele jaren van hard werken, mijn baan verloor. Voor een actief persoon zoals ik was het verschrikkelijk om werkloos te zijn. Voor mij was het een hel omdat ik niet iemand ben die de hele dag thuis kan zitten en niets kan doen. Zo ben ik als vrijwilliger bij het dierenasiel in de stad terecht gekomen, de stad waar ik ben opgegroeid en een groot deel van mijn leven heb gewoond. In deze periode heb ik ook veel geleerd over hoe een goed dierenopvang centrum werkt. Dat een asieldier dat geadopteerd wordt, aardig, lief, trouw, en heel dankbaar is. Tijdens mijn tijd als vrijwilliger in het dierenasiel, heb ik een kleine Duitse herder en een kat geadopteerd. Het was leuk en soms ook hilarisch omdat het bleek dat Duitse herder nooit enige vorm van training had en soms zelfs neurotisch was. Wel was hij zindelijk, maar dat was het dan ook.

De kat was een echte wildebras en hij was helemaal niet bang voor Brando (de Duitse herder). Samen haalden ze veel kattenkwaad uit. Ik woonde in een appartement en altijd wanneer ik Brando meenam voor zijn avondwandeling, maakte hij zoveel lawaai dat iedereen wist dat hij ging wandelen Ja, geloof me als ik zeg dat Brando soms neurotisch was. Elke keer als we naar buiten gingen, gilde en blafte alsof er geen dag meer na morgen was. Dit was niet altijd even leuk, vooral wanneer het laat was en de meeste mensen al in bed lagen.

Op straat ontmoette ik mensen die erg verbaast waren toen ze er getuige van waren hoe Brando zich buiten gedroeg. Ze vertelden me dat ze dachten dat ik mijn hond mishandelde omdat hij schreeuwde en soms huilde als een wolf. Dat hield hij net zolang vol tot we weer thuis waren. Thuis, geloof me, of niet, was hij de rustigste hond die je je kunt voorstellen. Odin (mijn kat) en Brando sliepen vaak samen in Brando’s mand. Ze waren hecht en zo ondeugend.

Hier een voorbeeld. Ik had een ei gebakken en op een boterham gelegd, en alvast op de eethoek tafel gezet. Oh wat een domme actie. Toen ik terug kwam met mijn kopje thee, zag ik nog net dat Odin op de tafel stond en het brood met ei erop zo met de voorpoot op de grond zwiepte. Daar stond Brando al klaar. Ik ben in de deuropening blijven staan, want dit was genieten. Samen waren zo aan het smikkelen. Je kunt het al raden. Ik ben naar de keuken gegaan en heb een nieuw ei gebakken, en deze keer niet onbeheerd meer op de eethoek tafel gezet.

Brando was een typisch voorbeeld van hoe mensen hun hond niet moeten behandelen. De vorige eigenaren van Brando hadden zoveel fout gedaan. Nadat ze de arme hond uiteindelijk helemaal verknald hadden, brachten ze hem naar het asiel en legden uit dat de hond niet was te handhaven. Het gebeurt te vaak dat mensen de hond of kat verpesten. Ja, je kunt een kat verpesten, in feite; je kunt ieder dier kapot maken. Wat doe je dan als je eindelijk beseft dat je je hond zo stuk heb gemaakt dat hij getekend is voor het