STIKSTOF: Daar ís ’n ander bron
Die landbou sit met ’n stikstofdilemma. Stikstof maak plante produktiewer. In stelsels waar stikstof beperk is, moet dit bygevoeg word, maar dit kan ook watergehalte benadeel en kweekhuisgasse in die atmosfeer vrystel.
Daarbenewens is die doeltreffendheid waarmee gewasse anorganiese stikstof gebruik, skaars 50% en het die nitraatvorm water nodig om in die grond te beweeg (sien KASSIE op bl. 45).
Daar is egter ’n “poel” organiese stikstof wat met grondminerale geassosieer word, maar wat meestal misgekyk word en as onaktief beskou word.
Prof. Stuart Grandy, ’n grondbiochemikus en hoof van die sentrum vir die ekologie van grondmikrobes en biogeochemie aan die Universiteit van New Hampshire in Durham, Amerika, sê dit is ’n groot poel stikstof wat potensieel vir plante en mikrobes beskikbaar is en boonop die veerkragtigheid van boerderystelsels kan verhoog.
Onlangse navorsing toon dat grond wat ander vorme van stikstof gebruik het omdat die grondgesondheid oor tyd opgebou is, beter weerstand kon bied teen droogte as grond wat op anorganiese stikstofbemesting staatgemaak het.
Grandy het vyf jaar gelede begin wonder of daar ’n alternatief is vir die 250 kg stikstof wat Amerikaanse boere dikwels per hektaar toedien as hulle probleme by hul gesaaides ondervind.
“Ek het begin om na ons besonder produktiewe prêrie- (grasvlakte) ekostelsels as ’n alternatief te kyk. Dit gebeur maklik dat jy omtrent geen nitraat en baie min ammoniak in dié stelsels kan
