VERSTRIK EN VERSKRIK
DIE TRAGEDIE
Hy het verlede jaar sy twee seuns aan die dood afgestaan. En toe kom die vuur en brand verder alles af wat hy nog besit het, benewens sy een voertuig, sy foon en sy beursie. Hy jaag toe met sy bakkie tot in die vure, gooi sy beursie en foon in die vlamme, en skree: “Here, vat maar alles wat ek nog gehad het! Ek gee boedel oor!”
Ek glo ons het almal hierdie verkorte weergawe van daardie tragiese verhaal gelees of daarvan gehoor. Dis vreeslik, en die ergste is dat dit so ’n getroue weergawe is van waar ons tans in ons mooie land staan.
DIE GRENDELTYD
Die afkondiging het so skielik gekom. Ons was skaars ’n week lank in Rustenburg. Die een oomblik was ons nog op pad na die jagplaas net buite Rustenburg nadat ons so pas meer as 1 200 kilometer vanafwat ons in “lockdown” sou wees. Maar toe word die grendeltyd nie net ’n oornag-toesluit-ongeriefie nie, maar ’n volbloed-, sewe maande lange frustrasie – kompleet asof jy in ’n strik gevang is en stadig besig is om dood te wurg.
