Agter slot en grendel
'DIT lyk of jy iemand wil doodslaan met daardie hark! Ek koes by voorbaat.”
Die diep manstem wat naby en hard opklink, laat Elizabeth hyg van skrik.
“Wie’s jy?”
“Die eienaar van die huis.”
Die ellendeling wat haar so laat skrik het, klink asof hy wil lag.
“Waar’s jy?”
“Hier bo.”
Stefan se kop verskyn tussen die blare van die rankplant wat die dekreling boop die dak van die dubbelmotorhuis geil oorgroei. Dis ’n groot manskop met lang donkerbruin hare en ’n baard, en sy oë is skrefies van ingehoue lag. “Stefan Markgraaff, jou buurman.”
“Waar kom jy vandaan?”
“Hier gebore en getoë – Johannesburg, Suid-Afrika,” antwoord hy opsetlik, steeds vol lag, al weet hy presies wat sy bedoel.
“Nee, ek bedoel… “Elizabeth trek haar asem in en sê dan afgemete: “Ons is veronderstel om ingeperk te wees, en ek het niemand hier buite op my sypaadjie verwag
