Tajemnica Dottie Manderson

Recenzenci napisali: "Pięć gwiazdek! Zachwycająco zabawne, bogate postacie, pełne napięcia fabuła, wszystko czarujące. Z niecierpliwością oczekuję na następną książkę!" "Fascynująca historia rozgrywająca się w Anglii w latach 30-tych. Ta przytulna kryminalna powieść, z tłem rozkwitającego romansu, to naprawdę dobra książka; coś, co idealnie pasuje do płonącego kominka i mrocznych, zimowych wieczorów. Tempo opowieści jest wartkie, a całość trzyma w napięciu. Bardzo satysfakcjonująca lektura..." "Otrzymałem książkę w piątek i wprost nie mogłam się od niej oderwać – zaplanowana praca domowa musiała poczekać. Byłam tak oczarowana, że skończyłam czytać w sobotę wieczorem." "Nie spodziewałam się, że ta prosta nowelka ta bardzo wciągnie mnie w swoje fascynujące klimaty. Po raz kolejny autorka nie zawiodła mojego zaufania. Genialne arcydzieło!" "Dottie Manderson to cudowna postać... Świetna lektura! Nie mogę się doczekać, żeby przeczytać o dalszych losach mojej ulubionej książkowej bohaterki." Londyn, listopad 1933. Dottie Manderson natyka się na ciało umierającego człowieka na pustej, nocnej ulicy. Czekając na pomoc, trzyma go za rękę i próbuje zmusić go, by powiedział jej, co się stało. On, ostatnim tchnieniem śpiewa do niej kilka linijek popularnego przedstawienia scenicznego. Ta sytuacja daje Dottie dużo do myślenia. Dlaczego miałby do niej śpiewać, zamiast przekazać ostatnie przesłanie do swoich ukochanych? Dlaczego nie nazwał swojego napastnika? Dottie musi poznać odpowiedzi na te pytania i mimo że pewien szczególny, bardzo irytujący młody policjant prowadzi dochodzenie w tej sprawie, czuje się zmuszona do przeprowadzenia własnego śledztwa w sprawie tajemniczej śmierci. Przedstawiamy nową kobiecą lekturę o tajemniczej i mrocznej fabule, osadzoną w latach 30-tych, rozgrywającą się w tradycyjnym, brytyjskim społeczeństwie w Wielkiej Brytanii w okresie międzywojennym, autorstwa Carona Allana, twórcy Criss Cross, Cross Check i Check Mate, morderczej współczesnej trylogii. Fragment "Noc i dzień: tajemnica Dottie Manderson": Dźwięk dosięgnął jej ponownie. Trochę głośniejszy, trochę bardziej natarczywy. Brzmiał prawie jak... Ktoś tam był – mężczyzna – leżący na chodniku. Poczuła, jak delikatnie drży ze strachu. A może to pijak? Może powinna wejść na ulicę i ostrożnie go obejść, zachowując dystans... Jego głowa bardzo powoli się poruszyła. Twarz była blada i owalna w przyćmionym świetle latarni. Zauważyła, że jego usta również się poruszyły. To on wydawał ten dziwny dźwięk. A więc to był jednak pijak. Śpiewał do siebie cichym, świszczącym szeptem. Zdołała uchwycić jego przybliżoną melodię i nawet kiedy dostrzegła plamę krwi na przodzie jego koszuli, część niej nadal podpowiadała jej, że zna tę piosenkę. Zapomniała o strachu i zaraz do niego podbiegła. — Co się stało? Wszystko w porządku? — zapytała, a zaraz po tym zganiła się za zadawanie tak głupich pytań. Przecież to oczywiste, że nic nie było w porządku. Uklękła obok niego i wyciągnęła rękę, żeby go obadać. Był dosyć młody, ale na pewno starszy niż jej dziewiętnaście lat. Z pewnością jednak nie miał więcej niż trzydzieści parę lat. Jego włosy były całkiem jasne, delikatnie przerzedzone, ale ciemne od deszczu. Miał małego wąsa, który był teraz ostatnim krzykiem mody. Błękitne oczy, tak błękitne jak u dziecka, a on sam wyglądał na zdziwionego. Po jego wytwornym stroju wieczorowym wywnioskowała, że był dobrze sytuowany, ale nie była w stanie go rozpoznać. Ale ta krew, ach, tyle krwi...  

powieść, z tłem rozkwitającegoromansu, to naprawdę dobra książka; coś, co idealnie pasuje do płonącego kominka i mrocznych, zimowych wieczorów. Tempo opowieści jest wartkie, a całość trzyma w napięciu. Bardzo satysfakcjonująca lektura..." "Otrzymałem książkę wpiąteki wprost nie mogłam się od niej oderwać–zaplanowana praca domowa musiała poczekać. Byłam tak oczarowana, że skończyłam czytać w sobotęwieczorem." "Nie spodziewałam się, że ta prosta nowelka ta bardzo wciągnie mnie w swoje fascynujące klimaty. Po raz kolejny autorka nie zawiodła mojego zaufania. Genialne arcydzieło!" "Dottie Manderson to cudownapostać... Świetnalektura! Niemogęsiędoczekać, żeby przeczytać o dalszych losach mojej ulubionej książkowej bohaterki." Czy naprawdę warto zabić z powodu małego kawałka wyblakłego materiału? Czy zdarzenia z przeszłości odchodzą, kiedykolwiek, w zapomnienie? Przyjaciel prosi Dottie Manderson, aby dowiedziała się więcej na temat tajemniczego skrawka materiału, znalezionego w kieszeni zmarłego mężczyzny. Kiedy tylko zaczyna zadawać pytania, rusza lawina zdarzeń. Wkrótce, umiera pierwsza osoba i Dottie zastanawia się, czy będzie następna. Czy ten niewielki fragment sukna może naprawdę doprowadzić ją do skrywanej tajemnicy czasów religijnej nienawiści i morderstw? Dołącz do Dottie, która próbuje odkryć prawdę, dotyczącą odległej przeszłości, jednocześnie odkrywając liczne sekrety jej najbliższych przyjaciół i rodziny. Czy inspektor Hardy zdąży wsadzić mordercę za kratki, zanim będzie za późno? Odkładając na bok swoją osobistą tragedię, Hardy musi dołączyć do ugrzecznionego, londyńskiego społeczeństwa lat 30., aby znaleźć zabójcę. Przedstawiamy nową kobiecą lekturę o tajemniczej i mrocznej fabule, osadzoną w latach 30-tych, rozgrywającą się w tradycyjnym, brytyjskim społeczeństwie w Wielkiej Brytanii w okresie międzywojennym, autorstwa Caron Allan, twórczyni Criss Cross, Cross Check i Check Mate, morderczej współczesnej trylogii. Fragment "Szata Boga: tajemnica Dottie Manderson: tom drugi": Hardy wszedł do bawialni. Przez okno wyglądał major, a jego chude ramiona uginały się pod ciężarem rozpaczy. Wydawało się, że nie ma co mówić. Sama obecność Hardy'ego tłumaczyła wszystko. Hardy stał w drzwiach i zastanawiał się nad kolejnym krokiem. — Jak? Hardy chrząknął i powiedział delikatnie: — Obawiam się, że najwyraźniej została uderzona w głowę. Medhurst skinął głową. — Te małe kapelusze, które dziewczęta dzisiaj noszą... Zupełny brak zabezpieczenia. — Racja — odpowiedział Hardy, przypominając sobie z opóźnieniem o ściągnięciu swojego kapelusza. Zajął miejsce. Plansza do szachów znów została rozstawiona, rozgrywka była w toku. Niewątpliwie, major zaczął nową grę po tym, jak Hardy opuścił jego dom zeszłej nocy. — Kiedy mogę ją zobaczyć? — Hardy był zaskoczony, kiedy major Medhurst nagle odezwał się zaraz obok niego. Łzy spływały niekontrolowanie po jego twarzy. Wykręcał swoje dłonie, jego niespokojne palce drżały. — Nie dziś — powiedział Hardy. Łagodnie pokręcił głową. Wyszukiwanieterminów: Rhys Bowen, Lee Strauss, Georgette Heyer, Agatha Christie, Patricia Wentworth, Celina Grace, Kerry Greenwood, przytulnatradycyjnatajemnica, brytyjskidetektyw Golden Age, romantycznenapięcie, bohaterka kryminału, rocznik przedwojenny

Szkocka mgła: Tajemnica Dottie Manderson tom trzeci: nowela   Po pogrzebie swojej przyjaciółki i mentorki, Pani Carmichael, Dottie Manderson otrzymuje misję odnalezienia zaginionego syna zmarłej kobiety i poinformowania go o śmierci matki, której nigdy nie poznał. Tymczasem bliski przyjaciel Dottie, inspektor William Hardy, również staje przed trudnym zadaniem, które zmusi go do konfrontacji z przeszłością. Czy inspektor w końcu znajdzie czas na gorące uczucie w swoim pełnym zawirowań i natłoku obowiązków zawodowych życiu?   Fragment książki Szkocka mgła: Tajemnica Dottie Manderson tom trzeci: nowela   Anna McHugh spoglądała przez kraty celi więziennej na leżące ciało. Kiedy postać ta nie dostrzegła jeszcze jej obecności, Anna wymierzyła pomiędzy kraty kopniaka i uderzyła stopę zwisającą z końca wąskiej pryczy. — Dalej, idioto! Nie mam całego dnia, żeby na ciebie czekać, więc wstawaj. Postać na pryczy w powolny sposób rozciągnęła się i ziewnęła, jakby właśnie obudziła się z głębokiego, odświeżającego snu. Wstał na nogi i pokazał jej swój, jak mu się wydawało, zawadiacki uśmiech, ale ona spiorunowała go wzrokiem i obróciła się na pięcie. — Jeśli nie będzie cię na ulicy za minutę, będziesz musiał wracać piechotą — Wróciła do poczekalni w przedniej części komendy policji i rzuciła do oficera za biurkiem: — Jest już gotowy do wyjścia. Oficer posłał jej skrzywiony uśmiech i obrócił się, by wyciągnąć klucze z szafki stojącej za nim. — Od trzech dni na wolności, hmm? Wiem, że mówiłaś, że był z tobą w domu przez całą noc, ale przecież wszyscy wiemy, że to on załatwił tego jelenia w Barr Hall. A właściciel ziemski jest dobrym przyjacielem oskarżyciela miejskiego. Więc może postaraj się i przytrzymaj swojego chłopa w domu przez noc, moja kochana, jeśli nie chcesz, żeby wrócił z powrotem do więzienia. Następnym razem może to być na trochę dłużej. Obserwowała, jak posterunkowy Forbes otwierał drzwi do celi. — On nie jest moim chłopem — powiedziała cicho. Jej mężczyzna był w domu, za barem swojego szynku, i na pewno gotowy z paskiem w ręku po tym, jak się dowiedział, że dała Williamowi Hardy'emu alibi na zeszłą noc. Było jej ciężko na sercu. Bała się wrócić do domu. Ale co innego mogła zrobić? Nie mogła pozwolić, by Will wrócił do więzienia za przestępstwo, którego nie popełnił. Wyszła na słońce i wsiadła do małego auta, które wypożyczyła z pubu. Wydawało się, że wszystko, co robiła dla Willa, przynosiło jej same kłopoty. Jak on mógł tak po prostu wydać jej nazwisko, nawet jeśli próbował wyjść z tarapatów? Teraz z pewnością już znał cenę, jaką by za to zapłaciła. Podświadomość szeptała do niej, że jej matka na pewno by powiedziała, że prawdziwy dżentelmen nigdy nie zawiódłby zaufania damy. Jednak William Hardy nie był dżentelmenem, a ona wątpiła, że on nazwałby ją damą. Dlaczego mu na to pozwoliła? Gdyby tylko mogła usunąć go ze swojego życia – i ze swojego serca – jej mąż prawdopodobnie nie widziałby w niej tylu wad. A to by oznaczało znacznie mniej siniaków. Usiadła za kółkiem i czekała. I dalej czekała. Powiedziała sobie, że da mu jeszcze minutę, co potem przerodziło się w dwie kolejne, a potem w następne pięć. W końcu, po prawie piętnastu minutach mężczyzna się pojawił, idąc pysznym krokiem, dumny niczym Punch[1] ze swoich wyczynów. Na ulicy ktoś wydał okrzyk radości, a Will podniósł pięść w geście triumfu. Anna westchnęła. Jakim cudem kolejna noc w celi była dla niego powodem do dumy?