Razem ze słonkiem. Zima

By Maria Kownacka

Nadeszła najchłodniejsza pora roku. Mróz maluje kwiaty na szybach, a śnieg puszystą chmurką okrywa pola i drogi. To szczególnie trudny czas dla wszystkich zwierząt, które nie zapadły w zimowy sen. Żeby pomóc im przetrwać, trzeba je dokarmiać. Nie można zapominać o wróblach i innych ptaszkach, które nie odleciały do ciepłych krajów. A już niedługo przystroimy dom świątecznymi dekoracjami.To już ostatni tom z edukacyjnej serii "Razem ze słonkiem" na temat zmian w przyrodzie. Wprowadza dzieci w ostatni okres przyrodniczego cyklu pór roku. Uczy młodych czytelników, jak natura radzi sobie w okresie mroźnej zimy. Zaprasza do wspólnych obserwacji procesów przyrodniczych i kształtuje wrażliwość na otaczający nas świat. "Razem ze słonkiem" to cykl sześciu książek, wprowadzających młodego czytelnika w świat zmieniającej się przyrody. Kolejne pory roku odkrywają przed dziećmi swoje tajemnice, zachęcając do obserwacji otaczającego ich świata.W skład cyklu wchodzą następujące pozycje:1.\tPrzedwiośnie2.\tWiosna3.\tLato4.\tZłota jesień5.\tSzaruga jesienna6.\tZima

• Language: Język polski
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: Jul 5, 2021
• ISBN: 9788726910568

Book preview

Razem ze słonkiem. Zima

Copyright © 1986, 2021 Maria Kownacka i SAGA Egmont

Wszystkie prawa zastrzeżone

Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów, z których pochodzi.

ISBN: 9788726910568

1. Wydanie w formie e-booka

Format: EPUB 3.0

Ta książka jest chroniona prawem autorskim. Kopiowanie do celów innych niż do użytku własnego jest dozwolone wyłącznie za zgodą Wydawcy oraz autora.

www.sagaegmont.com

SAGA Egmont, spółka wydawnictwa Egmont

Poznajemy przyrodę

CZY WIECIE, ŻE...?

W czasie ostrej zimy więcej zwierząt ginie z pragnienia niż z głodu. Ani ptaki, ani ssaki nie jedzą śniegu. Toteż znajdowano martwe sarny i kuropatwy, które miały w żołądkach dosyć pokarmu. Zginęły z pragnienia! Pamiętajmy o wodzie dla nich!

Zając u przednich nóg ma pięć palców, a u tylnych — cztery. Jego palce są uzbrojone w pazury. Możemy sprawdzić to obserwując ślady zająca na śniegu!

Makolągwy (przeczytajcie o nich w III części Razem ze słonkiem) w czasie zimy zbierają się w stadka i szukają, w miejscach mniej zaśnieżonych, nasion chwastów, którymi się żywią.

Oziminy (żyto i pszenica wysiane jesienią) — oddychają, jak każda roślina, toteż, jeżeli gruby śnieg pokryje pole i długo leży — oziminy mogą zginąć z braku powietrza!

Wilki wędrując po śniegu na swoje wyprawy łowieckie czasami wstępują w tropy swoich poprzedników. Po przejściu takiej watahy (czyli stada wilków) widać tylko jeden trop i nie wiadomo, jak liczna jest wataha.

W przyrodzie drapieżniki spełniają bardzo ważną rolę. Najczęściej wyłapują słabe, chore lub kalekie zwierzęta. W ten sposób usuwają sztuki, które mogą szerzyć zarazę albo wydawać słabe potomstwo. Jest to rodzaj selekcji naturalnej.

Wróbel — to zmarzlak i wcale nie jest wytrzymały na mrozy. Puszy piórka jak może i kryje się na noce gdzie się uda.

Nasz najmniejszy ptaszek, mysikrólik, nie gnieździ się i nigdy się nie kryje w dziuplach. Ta ptasia kruszyna w najsilniejsze mrozy przez całą noc potrafi siedzieć na odsłoniętej gałązce!

Malutkie, białe raniuszki z długim, ciemnym ogonkiem i maleńkim dziobkiem — biją chyba rekord wytrzymałości na zimno — w zimowe noce siadają na gałązce rządeczkiem, jeden przy drugim, i okrywają się nawzajem skrzydełkami.

Leśny ptak krzyżodziób w grudniu składa jaja i wywodzi pisklęta.