نوشتۀ کارل پوپر - Book by Karl Popper"جامعه باز و دشمنان آن" اثر "کارل پوپر" یکی از مهم ترین کتاب های نوشته شده در قرن بیستم است که یک دفاع بدون سازش از دموکراسی لیبرال و حمله ای قدرتمند به ریشه های فکری توتالیتاریسم می باشد. "کارل پوپر" که خود در یک خانواده ی وینی با اصل و نصب یهودی به دنیا آمده بود، تا سال 1937 به تدریس در اتریش مشغول بود؛ اما در سالی که در انتظار الحاق نازی ها به اتریش بود، به نیوزیلند مهاجرت نموده و پس از آن در سال 1949 در انگلستان اقامت گزید. تا قبل از الحاقیه، "کارل پوپر" عمدتا درباره ی فلسفه ی علم می نوشت اما از سال 1938 تا انتهای جنگ جهانی دوم، او انرژی خود را بر فلسفه ی سیاست متمرکز ساخت تا بتواند ریشه ی افکار توتالیتر در آلمان و شوروی را تشخیص دهد. نتیجه ی این بررسی ها، نگارش کتاب "جامعه باز و دشمنان آن" بود.زمانی که کتاب "جامعه باز و دشمنان آن" نخستین بار در دو جلد در سال 1945 انتشار یافت، توجهی فوری را برانگیخت و این دستاورد مهم "کارل پوپر" به جایگاهی باورنکردنی در هر دو جناح راست و چپ رسید؛ به طوری که این کتاب را الهام بخش مخالفان ضد کمونیست در طول جنگ سرد می دانند. کارل پوپر" با این استدلال که روح پرسشگر آزاد و انتقادی حاکم بر تحقیقات علمی، باید در مورد سیاست نیز اعمال شود، ردپای گرایشی مخالف و متمایل به استبداد را که توسط افلاطون، مارکس و هگل ارائه شده، دنبال می کند. این اثر حتی تحسین برتراند راسل را بر انگیخت و راسل آن را دفاعی عمیق و نیرومند از دموکراسی خواند.جامعه باز و دشمنان آن (به انگلیسی: The Open Society and Its Enemies) نام کتابی است از کارل پوپر (۱۹۰۲-۱۹۹۴) فیلسوف انگلیسی اتریشی‌تبار، که در ۱۹۴۵ انتشار یافت. به نظر پوپر در این کتاب، افلاطون و هگل و کارل مارکس دشمنان جامعه بازند و وی آن‌ها را به نقد می‌کشد.[۱]جامعه باز و دشمنان آن یک کتاب دو جلدی بود و با بررسی دو جبهه در فلسفه آغاز می‌شود. پوپر متفکران مختلف را در طول تاریخ بررسی می‌کند و کار خود را از فیلسوفان یونانی آغاز می‌کند. وی مفصلاً توضیح می‌دهد که مقابله ای میان عقلانیت و احساسات در بشر وجود دارد. طرفداران عقلانیت نهایتاً به حمایت از جامعه بازمی‌رسند و پوپر کسانی مانند سقراط و کانت را در این جبهه قرار می‌دهد. در سمت دیگر کسانی هستند که هستهٔ نهایی اندیشه‌هایشان احساسات آنها دربارهٔ امور است که به زعم پوپر به طرفداری آنها از جامعه بسته، قبیله پرستی قدیم و ملی‌گرایی معاصر می‌انجامد. پوپر افلاطون و هگل را متعلق به این جبهه می‌داند. کتاب شامل حمله به افلاطون و ایده‌های وی و همچنین انتقاداتی تند از هگل است. پوپر، افلاطون را یک اندیشمند خودکامه‌گرا می‌پنداشت که حامی جزم‌گرایی بوده و جامعه بسته را ترویج می‌نمود. پوپر همچنین هگل را مورد حمله قرار داد چرا که وی را یک مغلطه گر خطرساز می‌دانست که اندیشه‌های طرفداران جامعه بسته را به زبان دوران معاصر باز تولید کرد. البته در این کتاب، کارل مارکس نیز مورد انتقاد پوپر قرار گرفته ولی به عقیده پوپر نیات مارکس خیر بودند اما اون در دام اندیشه‌های هگلی افتاد.[۲]پوپر این کتاب را معاصر با وقایع جنگ دوم جهانی نوشته و در فصل ۲۴ کتاب به مسئله نژادپرستی نیز می‌پردازد و ریشهٔ آن را تا هگل و افلاطون وا می‌کاود[۳]وی معتقد است میل بازگشت به گذشته و پرستش تاریخ قدیم ناشی از نومیدی ما از اصلاح دنیا و کنار گذاشتن باور به توان عقل در بهبود زندگی بشر آینده است[۴]ترجمه فارسی[ویرایش]این کتاب چهار بار به فارسی ترجمه شده‌است:جامعه باز و دشمنان آن، رحمت‌اله جباری، تهران: شرکت سهامی انتشار، ۱۳۹۷[۵]جامعه باز و دشمنان آن، عزت‌الله فولادوند، تهران: انتشارات خوارزمیجامعه باز و دشمنان آن، امیرجلال‌الدین اعلم، تهران: انتشارات نیلوفرجامعه باز و دشمنانش، ترجمه علی‌اصغر مهاجر، دو جلد در یک مجلد، تهران، شرکت سهامی انتشار، ۱۳۶۴، ۶۳۹ص.The Open Society and Its Enemies is a work on political philosophy by the philosopher Karl Popper, in which the author presents a "defence of the open society against its enemies", and offers a critique of theories of teleological historicism, according to which history unfolds inexorably according to universal laws.