دکتر محمدرضا سرگلزایی فصل۱: بی‌تفاهمی در بَدیهی‌ترین واژه‌ها- واژه‌ها؛ دخالت یا راهنمایی؟- سکوت و صداقتفصل۲: هر چیز در وقت دُرُست اتفاق می‌اُفتدفصل۳: زندگی، یک‌ماجرا در دو حرکتفصل۴: معیاری برای درست و غلطدر افسانه های مصر باستان آمده است که اسطوره ای به نام آمون کلمه را کشف کرد و آن را به نزد توت برد تا مورد آن نظر دهد. توت که خردمندترین الهه ها بود چند روزی تامل کرد و سپس نظر خود را چنین اعلام کرد: کلمه هم داروست و هم زهر! هم به فهم ما کمک می کند و هم مانع فهم ما می شود! با دقت و احتیاط آن را به کار برد! می گویند عصر ما عصر اطلاعات است می گویم عصر ما عصر زبان بازی و بازی با کلمات نیز هست امان از این کلمه ها.محمدرضا سرگلزایی روان‌پزشک، شاعر و نویسنده و پژوهشگر حوزه‌های فلسفه و اسطوره‌شناسی اهل ایران است. او ۴ آبان ماه ۱۳۴۹ در زابل سیستان و بلوچستان متولد شد. او کودکی خود را در جنوب خراسان (بیرجند و قائن) و نوجوانی خود را در مشهد گذراند. زمان انقلاب ۱۳۵۷ او ۹ سال داشت. همزمان با پایان جنگ هشت ساله در پاییز ۱۳۶۷ وارد دانشکده پزشکی زاهدان شد و از سال ۱۳۷۴ به در حرفه پزشکی مشغول شده و طبابت خود را آغاز کرد. او ورود به قلمروی روان‌پزشکی را با خواندن آثار «کارل گوستاو یونگ» روانپزشک و فیلسوف بزرگ سوئیسی و در حوزه روان‌شناسی تحلیلی شروع کرد. وی در سال ۱۳۷۹ بورد تخصصی روانپزشکی را گذراند. ورود او به قلمروی روانپزشکی باعث شد چالش‌هایی که «دوران گذار اجتماعی سیاسی» در وی ایجاد شده بود عمیق‌تر شوند. او در خصوص تغییر نگرش خود معتقد است: عرصه روانشناسی و به خصوص گرایش روانکاوی (که مورد علاقه من واقع شد)، اساسی‌ترین مفاهیم ذهن انسان را به چالش می‌کشد. محمدرضا سرگلزایی در دوران دانشجویی، علاوه بر درس طب به مطالعات فرهنگی (تاریخ، علوم دینی و علوم سیاسی) و فعالیت‌های اجتماعی مشغول بود. وی در سال ۱۳۸۰ موفق به کسب عنوان برگزیده کتاب برتر در زمینه اعتیاد از سوی ستاد مبارزه با مواد مخدر کشور جهت تألیف کتاب «ترک اعتیاد موفق» شد.همچنین وی عضو هیئت علمی انجمن علمی هیپنوتیزم بالینی ایران (هیپنوتیزم درمانگر) است.فصل اول-سوءتفاهم‌هایی که کلمات ایجاد می‌کنندشاید یک سال قبل بود که زوج جوانی برای «زوج‌درمانی» به من مراجعه کرده بودند. طبق معمول چنین جلساتی، هر کدام لیستی از گلایه‌ها و نارضایتی‌ها را در ذهن‌شان داشتند که یکی یکی ذکر می‌کردند. یکی از این موارد برایم خیلی جالب بود.خانم جوان گفت: «چون عقاید مذهبی برایم خیلی مهم بود، قبل از ازدواج به همسرم گفتم من دوست دارم همسرم مذهبی باشد و او گفت من مذهبی‌ام ولی بعد از ازدواج متوجه شدم که او نماز نمی‌خواند!». می‌دانید مرد جوان چه جوابی داد؟ با خونسردی پاسخ داد: «نماز خواندن ربطی به مذهبی بودن ندارد! من مذهبی‌ام اما نماز نمی‌خوانم!»نکتهٔ جالب چنین ماجرایی این است که ما آدم‌ها حتی بر سر بدیهی‌ترین کلمات هم توافق نداریم! یک حکیم چینی سال‌ها پیش گفته است: «اگر روزی به امپراتوری برسم، دستور می‌دهم یک فرهنگ لغت جامع بنویسند زیرا بیشتر مشکلات مردم از سوءتفاهم بر سر کلمات ناشی می‌شود!». همین تعبیر را مولانا در حکایتی شیرین آورده است: چهار دوست با یکدیگر کار می‌کردند و همراهِ هم درآمدشان را خرج می‌کردند، یکی از آن‌ها فارس، دیگری ترک، سومی عرب و چهارمی رومی بود. یک روز درآمدی داشتند که می‌توانستند علاوه بر نان، خوراکی دیگری هم بخرند، اولی گفت من امروز هوس «انگور» کرده‌ام، بیایید این پول را صرف خرید انگور کنیم، دومی گفت تو از کجا آمده‌ای که همه تسلیم هوس تو بشویم، بیایید «اوزوم» بخریم، سومی اعتراض کرد و گفت نخیر، امروز را «عِنب» بخریم، نوبت بعد آن‌چه شما می‌خواهید می‌خریم و چهارمی هم هیچ کدام از پیشنهادات را نپذیرفت و تقاضای خرید «استافیل» داشت. بالاخره، این قضیه موجب مشاجره بین آن‌ها شد. حکیمی از کنار آن‌ها گذشت و علت مشاجره را پرسید و هنگامی که حکایت را دانست خندید و گفت دوستان بر سر چه می‌جنگید؟ انگور همان عنب است و همان اوزوم است و همان استافیل! این چهار کلمه، اسم یک میوه هستند، همهٔ شما یک چیز می‌خواهید ولی آن را به چهارگونه می‌نامید!***بسیاری از گرفتاری‌های ما آدم‌ها بر سر کلمات است! تعاریف ما از کلمات با هم متفاوت هستند. گاهی یک کلمه را به‌کار می‌بریم در حالی که منظورهای متفاوتی داریم و گاهی کلمات متفاوتی را به‌کار می‌بریم در حالی که یک چیز را می‌خواهیم! دختر و پسر جوانی قصد ازدواج دارند و در حال خرید عروسی و اجارهٔ سالن و سفارش شام هستند. بزرگترها در مورد تک تک این مسائل نظر می‌دهند. اگر از بزرگترها بپرسید اسم این کار چیست؟ می‌گویند: «راهنمایی»، «دلسوزی»، «محبت» ولی اگر از عروس و داماد بپرسیم، این کار را «دخالت