“Het was eenvoudiger voor het liberalisme het volk uit te vinden dan het te bestuderen. Liberalen construeerden hun volk a priori, schiepen het uit herinneringen aan dingen die het eens gelezen had, kleedden het in Romeinse toga of met de mantel van een schaapshoeder. Niemand dacht aan echte mensen.” Zo drukte Alexander Herzen uit dat zolang materiële ongelijkheid in stand blijft, democratische idealen nooit gerealiseerd worden. Hoe laveert hij tussen illusie en idealisme? Waarom eten revoluties meestal hun kinderen op? En waarom pleit hij ervoor om altijd kritisch te blijven denken en je niet te laten gijzelen door abstracte concepten? Te gast is Thijs Kleinpaste De denker die centraal staat is Herzen