“Een ieder van ons schuilt in een pantser, dat de opgave heeft de tekenen af te weren. Tekenen geschieden onophoudelijk aan ons, leven is aangesproken worden, wij hoeven alleen maar aanwezig te zijn en waar te nemen. Maar dat waagstuk is ons te gevaarlijk, de geluidloze donderslagen schijnen ons steeds weer met vernietiging te bedreigen, en wij vervolmaken van geslacht op geslacht de afweerapparatuur." Op deze manier drukte de Duitse filosoof Martin Buber uit dat we als mens steeds aangesproken worden, maar er vaak voor kiezen om daarvoor niet open te staan. Waarom schieten we volgens Buber snel van een ik-jij-relatie in een ik-het-relatie? En is dat altijd verkeerd?Wie of wat is de Eeuwige Jij?En waarom wordt hem morele anarchie verweten? Te gast is Peter SasDe denker die centraal staat: Buber