Conan Barbarzyńca: Czwarta Część: Conan Barbarzyńca, #4

By Erika Sanders

Poznaj kobiety w życiu Conana, jak nigdy dotąd...

Po nowych przygodach i nowych triumfach Conan i jego grupa wracają do miasta, w którym obecnie znajduje się ich dom, Tarantii.

Czy powrót sprawi, że będziesz tęsknił za przygodami? A może będzie lepiej, niż się spodziewano?

 

Niniejsza publikacja zawiera tomy od 13 do 16:

13 - Zula

14 - Alatariel

15 - Valeria

16 - Cassandra

 

(Wszystkie postacie mają ukończone 18 lat)

 

Uwaga o autorze:

Erika Sanders to znana na całym świecie pisarka, tłumaczona na ponad dwadzieścia języków, która swoje najbardziej erotyczne, odbiegające od zwykłej prozy pisarstwo, podpisuje panieńskim nazwiskiem.

• Language: Język polski
• Publisher: Erika Sanders
• Release date: Apr 26, 2024
• ISBN: 9798224501175

Erika Sanders

Erika Samantha SandersEscritora brasileña en MéxicoLG(B)TErika Sanders es una conocida escritora a nivel internacional que firma sus escritos más eróticos, alejados de su prosa habitual, con su nombre de soltera.

Book preview

Streszczenie

Poznaj kobiety w życiu Conana, jak nigdy dotąd...

Po nowych przygodach i nowych triumfach Conan i jego grupa wracają do miasta, w którym obecnie znajduje się ich dom, Tarantii.

Czy powrót sprawi, że będziesz tęsknił za przygodami? A może będzie lepiej, niż się spodziewano?

Niniejsza publikacja zawiera tomy od 13 do 16:

13 - Zula

14 - Alatariel

15 - Valeria

16 - Cassandra

––––––––

(Wszystkie postacie mają ukończone 18 lat)

Uwaga o autorze:

––––––––

Erika Sanders to znana na całym świecie pisarka, tłumaczona na ponad dwadzieścia języków, która swoje najbardziej erotyczne, odbiegające od zwykłej prozy pisarstwo, podpisuje panieńskim nazwiskiem.

Indeks:

Streszczenie

Uwaga o autorze:

Indeks:

CONAN BARBARZYŃCA: CZWARTA CZĘŚĆ ERIKA SANDERS

ROZDZIAŁ XIII  ZULA

ROZDZIAŁ XIV  ALATÁRIEL

ROZDZIAŁ XV  VALERIA

ROZDZIAŁ XVI  CASSANDRA

KONIEC PIERWSZEJ KSIĘGI

CONAN BARBARZYŃCA:

CZWARTA CZĘŚĆ

ERIKA SANDERS

ROZDZIAŁ XIII

ZULA

––––––––

Zula miała pewien dylemat, odkąd stało się jasne, że poszukiwacze przygód będą eksplorować przejścia pod miastem.

Magiczne oko, które znalazł podczas swojej ostatniej wyprawy, mogło się teraz okazać niezwykle przydatne.

Byłaby to doskonała okazja, aby zbadać przyszłość i zobaczyć dokładnie, co tam jest, bez konieczności odwiedzania.

Problem polegał oczywiście na tym, że nikt nie wiedział, że ją ma.

Żałowała teraz, bardziej niż kiedykolwiek, że po prostu nie nauczyła tego innych i miała nadzieję, że zdobędzie to jako część skarbu grupy.

W pewnym sensie zdradziła swoich towarzyszy.

I po co?

W tajemnicy spójrz na nagie ciało Yakina tak, aby tego nie zauważył.

Czy udałoby jej się to jakoś osiągnąć, nawet gdyby wiedzieli, że ma oko?

Z perspektywy czasu nie wyglądał tak, jakby sądził, że wykorzysta go do takich rzeczy.

Wtedy wydawało się to dobrym pomysłem, ale kiedy naprawdę się nad tym zastanowił i zdał sobie sprawę ze swojego błędu, było już za późno, aby go naprawić.

I oto ona, z magicznym przedmiotem, który naprawdę mógł pomóc jej towarzyszom, a nie mogła się przed nimi przyznać, że tak było.

Nadal nie wiedział, jak rozwiąże ten problem na dłuższą metę, ale przynajmniej na razie miał plan, dzięki któremu mógł coś osiągnąć.

Ona sama postanowiła bez wiedzy innych udać się do jednego z ukrytych wejść i wykorzystać swoje oko, aby odkryć, co się da.

Wybrał wejście znajdujące się najbliżej dzielnicy, w której rezydowały elfy w mieście.

Nie tylko dałoby mu to pretekst, aby tam być, ale gdyby dowiedział się czegoś przydatnego podczas swoich eksploracji, mógłby być w stanie rozpowszechnić to wśród lokalnej wiedzy o swojej rasie.

Przynajmniej warto było spróbować.

A więc stała w alejce na tyłach tawerny i szukała wejścia pokazanego na mapach, które dostał Snagg .

Nawet o tej porze nocy było to dość łatwe do zauważenia, ponieważ wiedziałeś, czego szukasz.

Obok alejki znajdowała się drewniana pokrywa włazu, a obok niej ukryta w ciemności metalowa krata.

Z rusztu unosiły się słabe smugi pary, oznaki gorących źródeł pod miastem.

Właz znajdował się tam bez wątpienia ze względu na połączenie pierwotnego systemu kanalizacyjnego miasta z głębszymi przejściami poniżej.

Musiałaby wysłać oko przez kanał, żeby dostać się tam, gdzie naprawdę chciała.

Metalowa kratka służyła oczywiście jako odpływ.

nie padało często, ale kiedy już padało, padało nagle i mocno.

Spojrzał w niebo, które było dziś bardziej zachmurzone niż zwykle.

Prawdę mówiąc, wyglądało na to, że właśnie nadchodzi jedna z rzadkich ulew.

Na szczęście to, po co przyszedł, powinno zostać ukończone, zanim to się stanie.

Aktywowała oko i magicznie popłynęła w dół przez metalową kratę.

Kiedy to uczynił, usłyszał śmiech w tawernie...

Nie miał tylnych okien, ale dźwięk uświadomił jej, że w każdej chwili ktoś może wyjść z tyłu.

Szedł alejką i znalazł drzewo, które ukrywało coś przed każdym przechodzącym alejką.

Być może miała szczęście, że znajdowała się na skraju dzielnicy elfów, ponieważ takich drzew nie można było spotkać w ludzkich częściach miasta, z wyjątkiem drogich bulwarów.

Gobliny natomiast lubiły dotyk natury niemal tak samo jak elfy.

Rozglądając się, aby potwierdzić bezpieczeństwo swojej pozycji, wyczarował dysk światła, przez który mogło widzieć oko.

Prawdę mówiąc, nie było teraz zbyt wiele do zobaczenia.

Unosił się w szerokiej komnacie z kamiennymi łukami sięgającymi do metalowej kraty, przez którą przenikało jedyne światło.

U podstawy znajdowała się mała kamienna platforma z głębokimi rowkami, przez