Czekając na Godota książka Samuel Beckett (Analiza książki): Pełna analiza i szczegółowe podsumowanie pracy

By Alexandre Randal

Czego powinniśmy się nauczyć z Czekając na Godota, głównej sztuki teatru absurdu? Znajdź wszystko, co musisz wiedzieć o tym dziele w kompletnej i szczegółowej analizie.


W tym arkuszu znajdziesz :
 - Pełne streszczenie
 - Prezentacja głównych bohaterów, takich jak Vladimir i Estragon
 - Analiza specyfiki utworu: absurd, język, tematy powtórzenia i oczekiwania, a także tragizm i komizm


Analiza źródłowa pozwalająca szybko zrozumieć sens utworu.

• Language: Język polski
• Publisher: MustRead (PL)
• Release date: May 19, 2023
• ISBN: 9782808694438

Book preview

SAMUEL BECKETT

IRLANDZKI POWIEŚCIOPISARZ, POETA I DRAMATURG

•Urodzony w 1906 r. w Dublinie

•Zmarł w 1989 r. w Paryżu

•Niektóre z jego prac:

°Molloy (1951), powieść

°Czekając na Godota (1952), sztuka teatralna

°Fin de partie (1957), sztuka teatralna

Samuel Beckett był irlandzkim pisarzem urodzonym w Dublinie w 1906 roku. W latach 1928-1929 był wykładowcą języka angielskiego w École Normale Supérieure w Paryżu, a w 1938 roku przeniósł się do stolicy Francji. W 1945 roku zaczął pisać utwory w języku francuskim, m.in. powieść Molloy (1951) i sztukę Czekając na Godota (1952).

Laureat literackiej Nagrody Nobla w 1969 roku, Samuel Beckett jest głównym pisarzem tego, co nazwano teatrem absurdu, przedstawiającym z bardzo czarnym humorem upadek i bezczynność współczesnego człowieka. Zmarł w 1989 r.

CZEKAJĄC NA GODOTA

ABSURD JAKO KONDYCJA WSPÓŁCZESNEGO CZŁOWIEKA

•Gatunek: teatr absurdu

•Wydanie źródłowe: En attendant Godot, Paris, Éditions de Minuit, 1952, 136 s.

•Pierwsze wydanie: 1952 r.

•Tematy: czekanie, bezczynność, poszukiwanie sensu, rozpacz

Wydane w 1952 roku Czekając na Godota to najsłynniejsza sztuka Samuela Becketta. Wyreżyserował ją Roger Blin w 1953 roku w Théâtre Babylone w Paryżu. Dwaj mężczyźni, Vladimir i Estragon, na próżno czekają na niejakiego Godota, który nigdy nie nadchodzi. Kręcą się w kółko, próbując oszukać nudę i rozpacz w iluzji języka, który nie jest niczym innym jak próżną paplaniną.